Η τραγωδία ήταν πως ο πατέρας και η μάννα μου είχαν αναλογιστεί την ζωή τους την ίδια ανήλιαγη μέρα .Αν το είχαν κάνει διαφορετικές μέρες ,ο ένας η ο άλλος θα είχε προσέξει πως η ζωή τους ,αν και είχε πολλά ανικανοποίητα σημεία ,ήταν επίσης πλούσια πέρα απ'οτιδήποτε είχαν φαντασθεί:πρώτα είχαν τους γιούς τους και την αγάπη τους ..
Επειτα απο αυτό η δυστυχία προχώρησε με ιλιγγιώδη ταχύτητα .Τώρα είναι σταθερός παράγοντας στην ζωή μας .
Η μητέρα κατηγορεί τον πατέρα για μικροπράγματα -ανοησίες πάντα ,όπως ,για παράδειγμα οτι δεν διπλώνει την πετσέτα του, η ότι ,για να κάνει οικονομία ,παρότι βρέχει γυρίζει στι σπίτι με τα πόδια αντι να πάρει το μετρό ,κινδυνεύοντας ν'αρρωστήσει.Ο πατέρας προσπαθεί να την εξευμενίσει ζητώντας συγγνώμη .Εκείνη αντιδρά σηκώνοντας τα μάτια στον ουρανό και ρωτώντας πόσες φορές μπορεί μια γυναίκα να συγχωρήσει εναν άνδρα για την ίδια βλακεία .Ακολουθεί μια μακρά σιωπή .Επειτα η μητέρα αρχίζει ξανά επαναλαμβάνοντας την ερώτηση της .Εκείνος την επιπλήτει επιδή μετατρέπει μια ασήμαντη διαφορά απόψεων σε άγριο καυγά .Αυτό την κάνει έξαλλη ,αρχίζει να τον κατηγορεί για κάθε λογης παραπτώματα ,πως είναι άξεστος ,πως κοροιδεύειε το τρόπο που μιλάει ,πως δεν της δίνει αρκετά χρήματα για το νοικοκυριό ,πς κοιτάζει κρυφά άλλες γυναίκες .Οργισμένος εκείνος απ'τις κατηγορίες της ,διαμρτύρεται πως είναι αθώος και της απαντά πως εκείνη θα φταίει και κανένας άλλος αν τελικά πάει και βρεί την ευτυχία που λαχταράει μεμια άλλη γυναίκα΄.Αυτό την κάνει ακόμη πιο έξαλλη :ένας άνθρωπος χωρίς την παραμικρή τύψη δεν είναι άνδρας ,αλλά κτήνος.
Μιά μέρα κατηγόρησε τον πατέρα οτι ζήλευε για την μόρφωση που έπαιρνα ,ενώ εκείνος είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σχολείο στα δέκα πέντε του ,και μάλιστα ακόμη χειρότερα με καταπίεζε να με κάνει ένα μηδενικό σαν κι'εκείνον .
Διάλογος
Αυτός :''Eχεις τρελαθεί!''
Αυτή :''Nαι ,έχω τρελαθεί -γιατί είμαι συναισθηματική !Εσύ όμως ;Ενας μανιακός που περιμένει να εκραγεί !''
Αυτός :''Εγώ είμαι τρυφερός άνθρωπος .Με παντρεύτηκες επειδή είμαι τρυφερός''
Αυτή :''Αλλαξες !''
Αυτός :''Οχι .τόσα χρόνια σε πλήγωσα ποτέ ;Σήκωσα ποτέ χέρι πάνω σου ;''
Aυτή :''Εγινες κι εσύ σαν τους υπόλοιπους . Ενα άνδρας που όλη μέρα τρέχει .Γυρίζει σπίτι Θυμωμένος .Ετοιμος να εκραγεί !''
Αυτός :''Ενας άντρας που προσπαθεί να σας ταίσει !''
Αυτή :''Ω,ναι ,μη χτυπάς ποτέ μια πεινασμένη .Περίμενε να τελιώσει το ψωμί της κι ύστερα μπάμ!''
Και ούτω καθεξης .Πάντα το ίδιο γίνεται .Και το φρικτό είναι ,το ξέρει -όπως το ξέρω κι εγώ και όλοι -οτι ο πατέρας ,παρά τα ελαττώματα του ,παρά τις απογοητεύσεις του ,δεν είναι καθόλου βίαιος κι είναι πραγματικά ένας πολύ τρυφερός άνθρωπος ...........
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ ,κατά Μ.ΦΑΡ
Επειτα απο αυτό η δυστυχία προχώρησε με ιλιγγιώδη ταχύτητα .Τώρα είναι σταθερός παράγοντας στην ζωή μας .
Η μητέρα κατηγορεί τον πατέρα για μικροπράγματα -ανοησίες πάντα ,όπως ,για παράδειγμα οτι δεν διπλώνει την πετσέτα του, η ότι ,για να κάνει οικονομία ,παρότι βρέχει γυρίζει στι σπίτι με τα πόδια αντι να πάρει το μετρό ,κινδυνεύοντας ν'αρρωστήσει.Ο πατέρας προσπαθεί να την εξευμενίσει ζητώντας συγγνώμη .Εκείνη αντιδρά σηκώνοντας τα μάτια στον ουρανό και ρωτώντας πόσες φορές μπορεί μια γυναίκα να συγχωρήσει εναν άνδρα για την ίδια βλακεία .Ακολουθεί μια μακρά σιωπή .Επειτα η μητέρα αρχίζει ξανά επαναλαμβάνοντας την ερώτηση της .Εκείνος την επιπλήτει επιδή μετατρέπει μια ασήμαντη διαφορά απόψεων σε άγριο καυγά .Αυτό την κάνει έξαλλη ,αρχίζει να τον κατηγορεί για κάθε λογης παραπτώματα ,πως είναι άξεστος ,πως κοροιδεύειε το τρόπο που μιλάει ,πως δεν της δίνει αρκετά χρήματα για το νοικοκυριό ,πς κοιτάζει κρυφά άλλες γυναίκες .Οργισμένος εκείνος απ'τις κατηγορίες της ,διαμρτύρεται πως είναι αθώος και της απαντά πως εκείνη θα φταίει και κανένας άλλος αν τελικά πάει και βρεί την ευτυχία που λαχταράει μεμια άλλη γυναίκα΄.Αυτό την κάνει ακόμη πιο έξαλλη :ένας άνθρωπος χωρίς την παραμικρή τύψη δεν είναι άνδρας ,αλλά κτήνος.
Μιά μέρα κατηγόρησε τον πατέρα οτι ζήλευε για την μόρφωση που έπαιρνα ,ενώ εκείνος είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σχολείο στα δέκα πέντε του ,και μάλιστα ακόμη χειρότερα με καταπίεζε να με κάνει ένα μηδενικό σαν κι'εκείνον .
Διάλογος
Αυτός :''Eχεις τρελαθεί!''
Αυτή :''Nαι ,έχω τρελαθεί -γιατί είμαι συναισθηματική !Εσύ όμως ;Ενας μανιακός που περιμένει να εκραγεί !''
Αυτός :''Εγώ είμαι τρυφερός άνθρωπος .Με παντρεύτηκες επειδή είμαι τρυφερός''
Αυτή :''Αλλαξες !''
Αυτός :''Οχι .τόσα χρόνια σε πλήγωσα ποτέ ;Σήκωσα ποτέ χέρι πάνω σου ;''
Aυτή :''Εγινες κι εσύ σαν τους υπόλοιπους . Ενα άνδρας που όλη μέρα τρέχει .Γυρίζει σπίτι Θυμωμένος .Ετοιμος να εκραγεί !''
Αυτός :''Ενας άντρας που προσπαθεί να σας ταίσει !''
Αυτή :''Ω,ναι ,μη χτυπάς ποτέ μια πεινασμένη .Περίμενε να τελιώσει το ψωμί της κι ύστερα μπάμ!''
Και ούτω καθεξης .Πάντα το ίδιο γίνεται .Και το φρικτό είναι ,το ξέρει -όπως το ξέρω κι εγώ και όλοι -οτι ο πατέρας ,παρά τα ελαττώματα του ,παρά τις απογοητεύσεις του ,δεν είναι καθόλου βίαιος κι είναι πραγματικά ένας πολύ τρυφερός άνθρωπος ...........
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ ,κατά Μ.ΦΑΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου