1966, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ.....

Θαθελα, να μεταφερθούμε στο 1966 ,πολλά χρόνια πριν ,χαμένα μέσα στην αχλύ του χρόνου ,πριν προλάβει αυτο που λέμε ο πανδαμάτωρ χρόνος ,να τα βάλει στο ντουλάπι της ιστορίας ,στο οποίο μπαίνουν όλα αυτά, για τα οποία δεν υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες ,παρα μόνο μαρτυρίες, και κάτι σκονισμένα κιτάπια ..

Το 1966 ,ήταν μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε απο τα πολλά αεροπορικά δυστηχήματα που έγιναν ,σε μια χρόνια που το πρωτάθλημα, πάλι, είχε πάρει ο Ολυμπιακος,όπου η Ιντιρα Γκαντι είχε γίνει πρωθυπουργός στην Ινδία ,και το Venera 3 ήταν το πρώτο διαστημικό σκάφος που προσέγγισε την Αφροδίτη ,στην τελετή για τη απονομή των Όσκαρ το πρώτο βραβείο Α' ανδρικού ρόλου πηρε ο lee Marvin (cat ballou),του Α γυναικείου ρόλου η Julli Cristi (darling) ,και την ίδια χρόνια επίσης άνοιγε τις πόρτες του, το Caesars palace στο Las Vegas ..

Όλα αυτα γίνονταν σε ένα κόσμο, που μαινόταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ ,oι beetles ήταν ακόμη μαζί ,ο κόσμος είχε ξεχάσει τον μεγάλο πόλεμο ,και είχε μπει για τα καλά στο Ψυχρό πόλεμο ,με δύο υπερδυνάμεις ,μπόλικη κατασκοπία ,πολυ αφέλεια ,πριν απο την μεγάλη πετρελαική κρίση ,στις αρχες της επόμενης δεκαετίας.

Στην Ελλάδα ,ετοιμαζόμαστε για την δικτατορία της επόμενης χρονιάς ,απεργίες ,ξύλο, οι οικοδόμοι να κάνουν πάρτυ με τις πλάκες πεζοδρομίου σχεδόν κάθε μέρα .
Ο πολιτικοί και τότε, όπως και τώρα ,μικροί ,άβουλοι ,μοιραίοι και επικίνδυνοι . Ο παπατζής Παπανδρέου ,αφου είχε ξεχάσει την πορεία του και τα πεπραγμένα του στο πόλεμο, στον εμφύλιο και μετα ,ήταν ήδη ''λαοφιλής αρχηγός'' της Ένωσης κέντρου .Είχαν προηγηθεί αποστασίες ,προδοσίες,χρηματισμοί και εξαργύρωση συνειδήσεων ,είχαν γίνει, και ξαναγίνει εκλογές ,είχαν ψηφίσει μέχρι και τα δένδρα μια φορα τουλάχιστον  ,ο εθναρχης Καραμανλής την είχε κοπανησει στο Παρίσι και στην αρχηγία της ΕΡΕ(ΝΔ) ήταν ο Κανελλοπουλος ,ένας πολυ καλός συγγραφέας αλλα αστείος και ελαφρυς πολιτικός ..
Η αριστερά ,η ΕΔΑ νόμιμη ,το ΚΚΕ παράνομο ,και αμείλικτες συγκρούσεις που οδήγησαν στην διάσπαση του ,πληρωμένοι απο αλλότρια κέντρα ,χρηματισμοί ,εκβιασμοί ,μια απο ίδια δηλαδη με αυτο που συνέβαινε στα αστικά κομματα ...
Και πίσω στο παρασκήνιο ,ένας ανόητος και βλάκας βασιλιάς ,ένα ιερατείο βλαμμένων αξιωματικών ετοίμαζε την τραγωδία της Κύπρου ,και  πίστευε οτι ο θεός της Ελλαδος, τους είχε δώσει το άδεια  να σώσουν και αυτοι την Ελλάδα ,όπως και τόσοι άλλοι πριν απο αυτούς ..
Ο βασιλιάς μπορούσε να βάλει πρωθυπουργό μέχρι και τον κηπουρό του ,οπως και σήμερα οι μεγάλοι ανόητοι συμμαθητές εχουν βάλει τους ανίκανους φίλους τους ,μεγάλες μορφές, ''γίγαντες'' όπως ο Πιπινέλης ,ο Αθανασιάδης Νόβας ο και γνωστός ποιητής του γαργάλατα γαργάλατα ,ήταν μερικές απο τις σκατόφατσες της εποχής ..

Η Ελλάδα πήγαινε στα βράχια ,στην δικτατορία των αμόρφωτων σωτήρων ,όλοι το ξέρανε και κανείς δεν έκανε τίποτε για να το εμποδίσει ,κάτι ανάλογα σαν σήμερα ..
Τότε ήταν η δικτατορία των συνταγαμταρχων ,τώρα είναι η δικτατορία των αγορών .. Και ο ελληνικός λαός; Φώναζε ,έβγαινε στους δρόμους ,έκανε απεργίες, μειοψηφίες πληρωμένων διαδηλωτών ,
Μακρυα στην ύπαιθρο ,τα νέα δεν έφταναν, παρά μετά απο μέρες ,οι περισσότεροι ήθελαν να ξεχάσουν τον πόλεμο, και τον εμφύλιο ,και είτε είχαν βάλει κάτω το κεφάλι και δούλευαν στα χωράφια ,είτε ακόμη πέρνανε των ομματιών τους και φεύγανε στην Γερμανία κυρίως ,και στην Αθηνά η περισσότεροι ,και στοιβαζόταν στα χαμόσπιτα και τις αυλές σαν άλλοι πρόσφυγες .
Οσοι είχαν ''κλέψει'' στην κατοχή αγόραζαν τα διαμερίσματα με λίρες ,και για να γίνουν αυτά ,είχε γκρεμίσει ο εθνάρχης οτι κλασικό κτίριο υπηρχε τότε στην Αθήνα .

Μέσα σε αυτο το περιβάλλον ,λίγα χρόνο μετά το Νόμπελ του Σεφερη ,ανθίζει μια ολόκληρη εποχη, στο κινηματογράφο ,στην θέατρο ,και στην μουσική ,το νέο κύμα ήταν η απάντηση της νέας γενιάς στο πόνο του Καζαντζίδη ,στο οίστρο του Θεοδωράκη και στο λυρισμό του Χατζηδακη ,και όλα αυτά , δύο χρονιές πριν απο την άνοιξη της Πράγας ,και τα γεγονότα στο Παρίσι ..
Ο κόσμος τότε άλλαζε ,δραστικά και δραματικά και η Ελλάδα ετοιμαζόταν για τον γύψο και την αναισθησια ,όπως και τώρα ,που ο κόσμος αλλάζει και εμείς κοιτάμε το δάχτυλο ,πριν απο την επόμενη δικτατορία που είναι προ των πυλών ..

Απο τον κόσμο, στην Ελλάδα, και απο κεί σε ένα νησί του Αιγαίου ,μεγάλο και όμορφο ,παρατημένο τότε στην ανυποληψία του ,αφου είχε πολυ αριστερά ,ήταν μακρυά, και πάντα έμπαινε στο τραπεζι σαν αντάλλαγμα ,για να μπει η Τουρκία στο πόλεμο υπέρ των συμμάχων ,να δοθει στην Τουρκία για την Κύπρο ,γενικα ήταν στο περίπου Ελλάδα ...

Ομως εμείς, όλα αυτα δεν τα ξέραμε τότε ,ζούσαμε την ζωη μας ,θέλαμε σαράντα ώρες με κάτι σκυλοπνίχτες για να φθάσουμε στο Πειραιά ,ένα ταξίδι ζωής ,και όσοι φεύγαν δεν ξαναγύριζαν ποτέ  ..
Ομως, ζούσαμε την κάθε μέρα ,οι μεγάλοι να τσακώνονται για τα πολιτικά ,τα φρονήματα, και οι δηλώσεις υποταγής στο ενωμοταρχη της χωροφυλακής να είναι  στην ημερήσια διάταξη. Τα καφενεία τα χώριζε μια γραμμή με μπόλικο ασβέστη , όπου κανείς δεν τολμούσε να την περάσει ,κάτι σαν άβατο ,οι καλοι δεξιοί ,νικητές, απο την μια μεριά ,και οι κακοί αριστεροί, χαμένοι, απο την άλλη. 

Ο ένας θείος μου, στο ένα καφενείο, και ο άλλος στο άλλο .. Οι αριστεροί έπεζαν πρέφα, και οι δεξιοί ξερή η κολτσίνα ,ακόμη και στην πρέφα οι αριστεροί είχαν τα κατάλοιπα μιας επιλογής που δεν τους έκατσε ,την Ρωσία που είχε τα καπίκια σαν νόμισμα , όπως και η πρέφα ..

Το πρωί στα χωράφια ,οι περισσότεροι έβαζαν καπνά ,ήταν η βαριά αγροτική βιομηχανία ,άλλοι  άλλες καλιέργειες  ,οι αγρότες όλοι ήταν στο ίδιο επίπεδο ,ξεχώριζαν αυτοι που είχαν μαγαζιά,που ήταν υπάλληλοι ,που ήταν μεσίτες καπνού .Η ταξική διαφορα ήταν μεταξυ τους σημαντικη.Καταλάβαινες ποιος ήταν ποιος, απο το τρόπο πληρωμής ,οι αγρότες πάντα αγόραζαν όλο το χρόνο βερεσέ, και οι υπάλληλοι με μετρητά .

Η αίγλη να είσαι υπαλληλος ,και η επιθυμία να γίνουν τα παιδια σου υπάλληλοι στο δημόσιο, η στην κοινότητα, ήταν όνειρο ζωής και όλοι ήταν διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα γιαυτό .Να ξεπωληθούν ,να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές ,να ψηφίσουν τον διάβολο ,να ξεγεννήσουν στο γιατρό βουλευτη και βολευτή ,να κάνουν δήλωση μετανοίας, ο,τι ποτέ, ούτε αυτοι, ούτε κάνεις άλλος συγγενής τους  ,δεν συμπαθούσαν τους κομμουνιστές και τις παραφυάδες του ,ο,τι ποτέ οι ίδιοι, δεν θα τολμήσουν να διαβάσουν κέντρο- αριστερή εφημερίδα και ο,τι θάταν σκλάβοι και δούλοι ,φτάνει να εξασφαλίσουν μια θέση ,θεσούλα ,κάπου να τρουπώσουν .. Ήταν το όνειρο ,ήταν αυτοσκοπός όλων ..

Εμείς είμαστε και παραγωγοί -αγρότες και μεσίτης καπνού ο πατέρας, και υπαλληλος στο καπνεργοστασιο ..Ειμαστε σε όλη την παραγωγική διαδικασία ,παράγαμε καπνό ,τον μετρούσε ο πατέρας -μεσίτης όπως τον βόλευε ,συμβούλευε τους δικούς του ,πως να τον υγραίνουν για να είναι βαρύς στο μέτρημα ,και ξέσκιζε αυτούς που του ήταν άγνωστοι ,η αντιπαθεις η είχε πολιτικές διάφορες μαζι τους ,και στην συνέχεια στο εργοστάσιο καπνού, ξεχώριζε όλως τυχαίως τα καπνά τα δικα του, και των κολλητών του ,αυτα που θα φευγανε για την Αμερική ,τύπου Βορτζίνια κλάση 3Α και είχανε τις πολυ υψηλές τιμές ..

Οι δεξιοί είχαν την εξουσία ,το νόμο ,τα γαλόνια ,και οι αριστεροί σαν τον πατέρα μου είχαν τα υπόλοιπα ,τον έλεγχο της σοδειάς ,την ποιότητα και την πληρωμη .. Το σύστημα δούλευε μόνο του ,απο την μια η εξουσία βολεμένη ,αυτάρεσκη, και απο την άλλη το προτιμησιακό καθεστώς που έλεγχε να παίρνουν οι ημέτεροι τα αναλογούντα .
Σαν σήμερα ας πούμε ,απο την μια η διοίκηση ,οι πολιτικοι ,οι τεχνοκράτες και απο την άλλοι οι συνδικαλιστές ,οι συνεταιρισμοί ,η πνευματικη ιντελιγκεντσια ,οι ημετεροι βισματούχοι ..

Εγω ήμουν αλλου ,σε ένα κόσμο με όνειρα ,με ελπίδες ,ήθελα να είμαι στο κέντρο προσοχής, ήμουν  αριστούχος μαθητής και αρχηγός στην σκανδαλία ,και στις ζημιές . Ειλικρινά ακόμη και σήμερα αναρωτιέμαι πως ,αφου ημουν κινούμενη καταστροφη ,είχα μια ασυλία και μια ανοχή πρωτόγνωρη .Γιατί ημουν τόσο καλός μαθητής μόνο ;
Προσωπικα ακόμη και σήμερα δεν πιστεύω οτι ήταν αυτός ο λόγος ,αλλα και δεν έχω βρει άλλον ..
Ακόμη και αυτο το χαρακτηριστικό που με αφορα προσωπικα ,το συναντάμε και σήμερα έντονα ,συγχωρούμε επιλεκτικά και εύκολα ,είμαστε πολυ αυστηροί για ασήμαντα θέματα σε άλλους  και θελουμε να μοιάσουμε σε αυτούς ,που τόσο εύκολα συγχωρούμε .

Δεν είχαμε τηλεόραση ,μόνο κάτι μεγάλα ραδιόφωνα ,αλλα ηλεκτρικά, και αλλα με τεράστιες μπαταρίες ασηκωτες ,εφημερίδες του προηγούμενου μήνα στην καλλιτερη περίπτωση ,και τα νέα κυκλοφορούσαν μέσα του σταθμού που λεγόταν καφενείο ,εκει ήταν το κέντρο τύπου. Ελεγε κάποιος μια κοτσάνα και αυτη γινόταν σοβαρη είδηση ανάλογα ποιος την έλεγε, και αν αυτός που την άκουγε του άρεσε και τον βόλευε ..
Αν ήταν έτσι ,αναλάμβανε την ευθύνη να την μεταφέρει και στους άλλους ,βάζοντας και παραπάνω δόσεις δικης του επιθυμίας ...
Μερικές η αξιοπιστία μιας είδησης παιζόταν στην πρέφα ,και στο τέλος, μαζι με το μαντολάτο που ήταν το οικονομικο έπαθλο ,έμπαινε και η βούλα της εγκυρότητας ..
Το ραδιόφωνο η ΕΙΡ δηλαδη ,ήταν το μέσο για όλα ,για ενημέρωση ,για μουσική παιδεία ,ελαφρά και κλασική μουσική -τα μπουζούκια ήταν ακόμη tres μπανάλ -,το θέατρο της Δευτέρας ,''το σπίτι των ανέμων'' με τον Βυρωνα Παλλη ,η απόκοσμη φωνή του Σεφέρη να απαγγελθεί ποιήματα του .Ενα πλήρες υπουργείο παιδείας και πολιτισμού μαζι .
Ομως υπήρχαν και  κάποιοι,'' μη πλήρως μετανοήσαντες''  που κρυφακούγανε το ραδιοφωνικό σταθμο, ''η φωνή της αλήθειας '' στα βραχέα κύματα ,κάπου εγκατεστημένο στην Βουλγαρία και ερχόταν περιχαρείς και αναγγέλνανε τις επιτυχίες των σοβιετικών ,στο διάστημα ,στην ιατρική ,στον αθλητισμό ,και ήταν τόσο αφελείς να τα προωθούν παντου ...

Θυμάμαι, να καθόμαστε με τον πατέρα μου, σχεδόν  κάθε βράδυ να πετύχουμε το διαστημόπλοιο που στείλανε οι Ρώσοι στο ουρανό  ,και είχαμε κάμει τα μάτια μας γαρίδες ,να προσπαθούμε να το διακρίνουμε Τις πιο πολλές φορές νομίζαμε, οτι το βλέπαμε, αλλα ήταν πάντα  ένα αστέρι που είχε βαρεθεί την ζωη του πριν απο μερικα εκατομμύρια χρόνια ..Ομως μου έμεινε ένα καλο απο αυτο ,έμαθα πολλα για  αστέρια ,αφου έπρεπε να ξέρουμε, απο πιο στενό θα περάσει το διαστημόπλοιο για να το δούμε και να χαρούμε ..

Ο Κόσμος καιγόταν παντου ,καινούργιες ιδέες ερχόταν να μείνουν και εμείς κολλημένοι στο ουρανό να κοιτάμε τα άστρα ,να τσακωνόμαστε στην πρέφα ,να διαφωνούμε για το παρελθόν ,να θελουμε να γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι ,να κλέβουμε στο ζύγι,να μουλιάζουμε τα καπνά ,και να σπάμε τα τζάμια όλων των εκκλησιών ..
Ο κόσμος πήγαινε κάπου ,εμείς κολλημένοι στο μακρυα ,τσακωνόμαστε για το ποιος ήταν ο χειροτερος πολιτικός ,ο Καραμανλής ο εθναρχης η ο Παπανδρέου ο κουμουνιστοφάγος ,η ποιο ΚΚΕ του εσωτερικου του εξωτερικου ,η ΕΔΑ ,τα λέγανε καλλίτερα ..
Και τότε μας φταιγανε όλοι οι άλλοι  ,οι αμερικάνοι κυρίως, γιατι τα ρούχα της OUNRA δεν ήταν μονόχρωμα, αλλα παρδαλά και μεγάλα μεγέθη ,γιατι ο Γκαγκάριν και όχι ο Γκλεν ήταν πιό μάγκες στο διάστημα ,γιατι οι πλάκες στα πεζοδρόμια έπρεπε να αντικατασταθούν με μάρμαρα για να κάνουν σήμερα πιο μεγάλη ζημια,γιατι πάντα θέλαμε να έχουμε μια δανεική τύφλα..

''Πόσο ωραία χρόνια ήταν τότε'' ,λένε μερικοί ανόητοι. Χάλια ήταν, όπως και τώρα ..
Τα ίδια λάθη ,τους ίδιους ανθρώπους ξανά έχουμε μπροστα μας ,τις ίδιες συνήθειες, αρα ,ας περιμένουμε την δικτατορία με νέα εμφάνιση και νέο λουκ ναρθει ,να μας ''στρώσει λιγάκι'' ,να χάσουμε και κανένα κομμάτι, και μετα, πάλι ξανά προς την δόξα τραβά ..

Έτσι θα γίνει ,και αφου δεν το γλυτώσουμε ,τουλάχιστον ας το ευχαριστηθούμε.

ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ

ΡΗΓΑΣ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ

Κάθε μέρα που περνάει μας σπρώχνει στην τρύπα του όζοντος ,στις σκοτεινές κηλίδες, και στο ατομικο σκοτεινό δωμάτιο που παίζεται το παιχνίδι ''μουσικές καρέκλες ''.
Νοιώθουμε το σκοτάδι ,νοιώθουμε το φόβο ,και πάντα έχουμε την εκ προοιμίου βεβαιότητα οτι, ποτέ δεν θα βρούμε καρέκλα να κάτσουμε ..
Πάντα το παιχνίδι θα τελειώνει, και εμείς θα στέκουμε ''μπουκάλα''.

Υπάρχουν πολλα ερωτήματα ,όπως ,ποιός μας οδήγησε στο σκοτεινό δωμάτιο ,ποιος παίζει μαζί μας στο σκοτάδι ,και γιατι πάντα είμαστε χαμένοι ;
Ο καθένας απο μας ,έχει επιλέξει ένα απο τα τρία αυτά ερωτήματα, αυτό που τον βολεύει πιο πολύ και το έχει γαρνίρει με την δικη του βολική υπερβολή .
Κανείς σε αυτήν την χώρα ,δεν θέλει να ''δεί'' όλο το έργο ,πως ξεκίνησε ,πως οδηγηθήκαμε μέχρι εδω ,ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές ,γιατι αφήσαμε στον εαυτόν μας το ρόλο του κοροϊδου ,που είμαστε όταν δίναν ρόλους;
Τώρα μυξοκλαίμε ,έχουμε καταντήσει ζήτουλες και επαίτες ,ζητάμε κάθε μέρα ,να μας χαρίσουν ,να μας δανείσουν ,να μας ακούσουν ,να μας συμπονέσουν .
Εμεις τι ακριβώς κάνουμε για τον ευατόν μας ,πέραν απο το να ζητάμε ; Έχουμε καταντήσει ζητιάνοι των φαναριων στην ίδια μας την χώρα ..
Που είναι, η ειλικρινής αναγνώριση των λαθών ,των προβλημάτων ,αφου είναι βέβαιο οτι εαν δεν αναγνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι τι κάναμε στραβά ,ποτε δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και να πείσουμε και τους άλλους οτι είμαστε σοβαρη χώρα ,και όχι ένας καταυλισμός γύφτων ,που έχουν παραχωρήσει τα σπίτια τους στους ξένους και οι ίδιοι μένουν στις σκηνές και στις λάσπες .

Οι άνθρωποι δεν μετέχουν σε τίποτε ,απλώς κυκλοφορούν σαν τα φαντάσματα ,δεν μιλούν ,δεν ακούν ,περιμένουν κάποιος να κάμει κάτι για λογαριασμο τους ,έχουν βάλει ενέχυρο τις υποσχέσεις που τους έδωσαν κάτι τύποι ,που συνεχίζουν να λένε ψέμματα ακόμη και τώρα .

Το πρώτο και το σημαντικο ,κάποιοι πρέπει να πουν την πραγματικότητα στον κόσμο και μετα να τον ρωτήσουν τι θέλει ..
Μια χώρα στην Ευρώπη ,όχι πλούσια, στην τρίτη ταχύτητα  ,πλήρως εξαρτημένη και πάντα χρεωμένη αλλα με την ελπίδα οτι μπορεί κάποια στιγμη να γίνει σοβαρο κράτος και να δεχθεί την απαραίτητη αλλεληγύη που της χρωστούν οι ευρωπαίοι;
Η μια χώρα που θα σπάσει όλα τα δεσμά που την ενώνουν με την δύση ,δεν θα πληρώσει τίποτε απο αυτά που χρωστάει ,θα κλείσει τα σύνορα της και θα τρώει μόνο  αυτο που παράγει ,με εθνικούς κινδύνους και σταδιακό ξεπούλημα στο ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο που θα φερει τα χρήματα του απο το εξωτερικο και θα αγοράζει τα πάντα, και θα το παίζει και εθνικός ευεργέτης  και σωτήρας ;

Ειναι κάποια απο τις δύο επιλογές πιο καλη, απο την άλλη ;
Όχι και οι δύο είναι πολυ κακές .
Ομως πρεπει να γίνει μια επιλογη ,όποια και νάναι . Με βάση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ,τότε να εκπονηθεί μια εθνική στρατηγικη ,να ενημερωθούν όλοι με ειλικρίνεια, και να προχωρήσουμε με πόνο παρακάτω.
Αν δεν γίνει αυτο, τότε και στην μια και στην άλλη ,θα ψάχνουμε να στήσουμε κρεμάλες και στρατοδικεία για ικανοποιηθεί το θυμικό του έλληνα ,αλλα όχι και το στομάχι του, η να γίνει εμφύλιος πόλεμος ,να γίνει κοινωνική έκρηξη και να γεννηθούν καινούργιοι σωτήρες πάνω απο τα συντρίμμια και την καταστροφη .
Εχει ξαναγίνει στην χώρα πολλές φορές θα ξαναγίνει και τώρα, θάναι όμως πολύ  χειρότερα ,γιατι σήμερα η απόσταση που χωρίζει απο αυτο που είχαμε και πιστεύαμε οτι μας ανήκει ,μέχρι αυτο που πραγματικά μπορούμε, είναι πια τεράστια.

Αλήθειες λοιπόν ,απόφαση του λαού ,εθνική στρατηγικη ,η όλα τα αλλα, εμφύλιος ,κοινωνική έκρηξη .
Σε όλες τις περιπτώσεις όλα αυτα ,ακόμη και τα τελευταία είναι προτιμότερα απο αυτά που βιώνουμε σήμερα ,την ακινησία ,την βουβαμάρα που εξελίσσεται σε ταξικό μίσος , την αναμονη σε ένα σταθμό για ένα τρένο που έχει σταματήσει πριν απο χρόνια να έρχεται.

Ας μην αρχίσουμε για ευθύνες και λάθη ,όποιος έκαμε το μικρότερο να ρίξει το λίθο του αναθέματος πρώτος ,άντε και να βάλουμε και άλλους στην φυλακή που σε λίγο δεν θα χωράει άλλους και θαρθουν και τα πρώτα μέτρα επιείκιας .Μετά τον πόλεμο ,μετα την συμφορά μετα τον εμφύλιο ,πόσοι ήταν στην φυλακή και βγήκαν με μέτρα επιείκιας ,χιλιάδες .Το ίδιο θα συμβεί και τώρα ,να τιμωρηθούν όλοι ,όμως αυτο δεν θα λύσει το πρόβλημα ,το μόνο που θα βελτιώσει είναι, η ευχαρίστηση του ματιού στην κλειδαρότρυπα των δελτίων των οκτώ.

Η κοινωνία πρέπει να αρχίσει να πιέζει με όλους τους τρόπους ,όχι να ξανάκερδίσουμε αυτά που χάσαμε ,αυτο δεν θα γίνει ποτέ ,αλλα προς την κατεύθυνση της σύγκρουσης ,της απόφασης για να σπάσουν αυγά .Αυτο που  σήμερα πολύς κόσμος λεέι ''ότι είναι να γίνει, να γίνει'' 

Και να αρχίσουμε όλοι απο την αρχή ,μια νέα καθαρή αρχή ..
Να φύγουμε απο το ευρω , με σχέδιο ,ποιος είπε οτι ντε και καλά να είμαστε κάπου, που δεν δημιουργει ελπίδα  ,αλλα να κάνουμε και αλλα πολλά, και επώδυνα ..

Το μοντέλο της ελληνικής κοινωνίας όπως το ξέραμε απέτυχε παταγωδώς ,δεν φταίνε το ευρώ η δραχμή ,ας αφήσουμε τις εύκολες υπεκφυγές ..
Ομως ας σταματήσουν να λένε ψέμματα, κάτι τύποι σαν τον Τσίπρα ,πολλα τέτοια τα είπανε καλλίτερα πριν απο αυτόν, πολλοι άλλοι .
Να βγει και να πει την πραγματικότητα ,να πει πόσο θα πονεσουμε ,ποιο είναι το όραμα και πόσο στοιχίζει ,να ζητήσει την ευθύνη μας,την  συμμετοχή του καθενός, και να δώσει δείγματα γραφής ..

Αυτός είναι ο ηγέτης που χρειάζεται η Ελλάδα ,αν είναι ο Τσιπρας ακόμη καλλίτερα ,γιατι είναι νέος άνθρωπος ,και να διώξει όλο αυτο το συρφετο των τάσεων ,της παρακμής και του επικίνδυνου ρεβανσισμού , που τον περιβάλει ,στηριγμενοι στην άποψη , ''δώστε του την ευκαιρία ''.
Ωραία να του την δώσουμε ,όμως ας μας πει την αλήθεια,αυτή που πονάει και πόσο θα στοιχίσει στον καθένα .

Προσωπικα πιστεύω οτι, ένας τέτοιες ηγέτης θα είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και θα ήθελα ο ελληνικός λαός να του δώσει  ένα ποσοστό πάνω απο πενήντα τοις εκατο ,για κάνει στην ελπίδα ζωή.
Αφήστε τα δημοκρατικά φληναφήματα , ήδη βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου ,και χρειαζόμαστε χέρι βαρύ και στιβαρό, και όχι νερουλά χεράκια και βαμμένα μαλλιά   .

Σε μια άρρωστη δημοκρατία, κάποιος πρεπει να πάρει το ρίσκο ,το προσωπικο ,να στηθεί στο τοίχο ,να ρισκάρει την ζωη του ,την ελευθερία του.

Κάποιος νέος Ρηγας μας χρειάζεται .

Μήπως ξέρετε κανένα ;

ΙΑΝΟΣ