ΕΠΙΓΟΝΟΙ, ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΤΡΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΆΛΛΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ

ΜΈΡΟΣ 1ον

Σήμερα περισσότερο απο ποτέ ,πρέπει να γνωρίζουμε οτι, όλα αυτα που μας συμβαίνουν και μας πονάνε δεν είναι συμπτώματα της εποχής μας μόνον,ειναι η κληρονομιά που κουβαλάμε στις πλάτες μας αιώνες τώρα ,όπου η μυθολογία στην αρχη και η ιστορία στην συνέχεια είναι γεμάτες απο το γονίδιο της ανομιας ,της δυστυχίας ,η αν θέλετε καλλίτερα του ίδιου του ανθρώπινου γένους που κατοικησε σε αυτήν την μικρη γωνία της γης .
Ολοι, απο όπου και νάρθαν, είχαν αδυναμίες και ελαττώματα ,όμως μόλις εδραιωθηκαν εδω, ξέφυγαν τελείως .. 
Η ζωη μιμείται την τέχνη ,η ζωη μιμείται το μύθο ,η η ζωη μιμείται την ιστορία .
Σήμερα όταν θελουμε να δώσουμε έμφαση και σοφία στην κουβέντα ,χαρακτηρίζουμε τα πράγματα με όρους μυθοπλασίας ,το σύνδρομο του Οιδιποδα ,την αχίλλειο πτέρνα ,την γοητεία των σειρήνων ,την κακη Κιρκη ,την Σκυλλα και την Χαρυβδη ,τις ερινύες ,την καθημερινή Οδυσσεια κλπ κλπ .
Κυριολεκτικά όμως, ζούμε και ξαναδούμε τον μύθο των Τανταλιδών ,των Πελοπιδών και των Ατρειδών ..
Οτι είδους αίσχη ,οτι είδους κακίες ,φόνους ,κλεψιές  , υπάρχουν αυτοι οι μάγκες της μυθολογίας και της ιστορίας έχουν διαπράξει ,χωρίς φειδώ ,χωρίς ντροπή ,και σήμερα τους θαυμάζουμε δήθεν ,το αρχαίο κάλλος ,η για να το πούμε καλλίτερα ο αρχαίος κ.....

Ας τους πάρουμε με την σειρα ..ο πολύς Τανταλος ,κάποιοι σημερινοί αμαθείς ηλίθιοι ,με κάτι μαρκουτσια στο χέρι ,αναφωνούν με πόνο ´´οι κακόμοιροι περνάνε τα μαρτύρια του Τανταλου'' .
Μην ξεχνάμε τι έκανε αυτός ο κύριος ..Για να ανταποδώσει την φιλοξενία των θεών που τον είχαν καλέσει σε γεύμα ,τους κάλεσε στο δικο του και για δοκιμάσει λέει την σοφια τους ,κατέσφαξε τον γιο του τον γνωστο Πελοπα, και τους τον παρέθεσε σαν εκλεκτή τροφή ..δεν ήταν για να δοκιμάσει την Σοφια τους ,ήταν γιατι ήθελε να τους δώσει οτι, πιο εκλεκτό ,και επειδη του είχε τελειωσει το χαβιάρι ,τους έκαμε στα κάρβουνα τον γιο του ,με μπόλικη ρίγανη ...
Οι θεοί όμως την ψυλιαστήκανε την φιάξη ,και αποκατάστησαν τα μέλη του Πελοπα ,και τον ανεστησαν ,για να μην λέμε οτι, κάτι τέτοια τα έκανε μόνο εκείνος ο ξυλουργός απο την Ναζαρέτ .
Τον δε,Τανταλο  οι θεοί τον τιμώρησαν να περνάει τα μαρτυρία του ,να πεινά και να διψά και να υποχωρεί το νερό όταν το πλησίαζε, και οι καρποί οταν πήγαινε να τους κόψει ..
Αυτός ήταν ο Τανταλος ,αλλα η ιστορία δεν σταματάει εδω ,έχει και συνέχεια ..

Ο γιος του λοιπόν ο πολύς Πελοψ ,νίκησε στην Πισα, βασίλειο της Ηλείας τον Οινόμαο τον βασιλιά ,με δόλο σε αρματοδρομία .Τι έκανε ο έξυπνος γιος του κτηνώδη πατέρα ,δωροδοκησε τον τεχνικο που φρόντιζε το άρμα του βασιλιά ,και αυτός του έβγαλε την σφήνα απο τον άξονα των τροχών, και φυσικα ο Οινόμαος πνίγηκε στην θάλασσα ..Μήπως ξέρετε κανένα κοντινό σας ,κανένα μεγαλοσχημο και σημαντικο που έκανε κάτι ανάλογο σήμερα ,χθες ,προχθές .δεν μπορει κάποιον θα σας θυμίζει ,εγω πάντως ,μπορω να δω πολλούς ..Τανταλους και Πελοπες .
Ο λαμπρός  αυτός νέος ,παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά και θύματος του ,και απο τον περίφημο αυτόν γάμο , γεννήθηκαν δύο αγόρια ο Ατρεύς και ο Θυέστης ...
Ο Θυέστης γαμίκος πρώτος ,ξεμονάχιασε την γυναίκα του Ατρεα, και της εξηγηθηκε αλμυρό φυστικι ,την μοίχευσε κανονικα ,πως το λένε,συγχρόνως όμως διεκδικουσε και  τον θρόνο, απο τον αδελφό του ,τον περίφημο θρόνο των Μυκηνων ..
Ο μάγκας όμως Ατρεύς ,εξόρισε τον αδελφο του και όταν ο Θυέστης του ζήτησε να ξεχάσουν ,το κατα λαθος πήδημα της γυναίκας του ,ο Ατρέας τι έκανε ; Έσφαξε τα ανήψια του και τα παρέθεσε σαν γεύμα στο αδελφο του,τότε ήταν της μόδας τέτοια φαγητά ,σήμερα γίνεται κάπως αλλιώς ,αλλα μικρη διαφορα έχουν .
Αυτα τα δείπνα μείνανε σαν τα περίφημα'' Θυέστια δείπνα ''..

Παιδια του Ατρέα ήταν ο Αγαμεμνων και ο Μενελαος και απο την πλευρά του Θυέστη ο μόνος που την γλύτωσε ήταν ο Αίγισθος ,γιατι όταν έγινε το σκηνικό, ήταν στο σπίτι του παππού του ..

Όπως λοιπόν καταλάβατε ,τότε πολυ παληά ,το παίζαμε το παιχνίδι λίγο ποιο μπρουτάλ ..
Ήταν ''λίγο'' πιο άμεσοι, και δεν άφηναν και πολλές εκκρεμότητες ,άλλωστε δεν είχε προκύψει ακόμη η περίφημη δημοκρατία απο τον χρυσού αιώνα της Αθήνας ,για να κάνει τα ίδια πράγματα ,με πιο πολυ τακτ και μαλαγανιά ..


Μετα απο τόσες χιλιάδες χρόνια, κατέληξαν στο συμπέρασμα οτι, δεν πρέπει να τα κάνουν έτσι ,τώρα είμαστε πολιτισμένοι ,μπορούν να το κάνουν αλλιώς ,να στέλνουν οικονομικούς δολοφόνους ,η ακόμη και αεροπλάνα για σκοτώνουν μαζικά ,αφου ο θάνατος ενός ανθρώπου ειναι υποκριτικά τραγικό γεγονός ,ενός μερικών χιλιάδων ειναι απλώς ,στατιστική ..άσε που καθε αεροπλανο δίνει δουλειά στους φίλους και εταίρους μας, Γερμανούς ,Γάλλους ...η ακόμη και να κλαίνε με σπαραγμό για τις μειώσεις των μισθών ,των συντάξεων ,και αυτοί να δίνουν αφειδώς χρήματα για να συντηρούν τόσα σπίτια ,τόσους ξένους,μαύρους και γλύφτες ,πολιτικούς και δημοσιογράφους ,και να εισπράτουν τόση αγνομωσύνη απο ολους ,αφού τελικα δεν πέτυχαν ακόμη να μηδενιστεί οριστικά και με νόμο  η αμοιβη της εργασίας και να αναβιώσει η δουλεία ,όπως επίσης ο ιερός θεσμός του σκλαβοπάζαρου .
Τι δυστυχία ποιά μαζεμένη ,τι πόνος που δεν υποφέρεται ,συμπάσχω και ολοφύρομαι ..

Άρα ,μην μου τσαμπουνάτε για σημερινο χάλι ,έτσι ήταν πάντα ,απλώς τώρα μας αφορα όλους ,πριν απο μερικα χρόνια αφορούσε λιγωτερους, και πριν παρα πολλα χρόνια πιο λίγους ,αλλά αρκετούς, για να μείνουν σαν παραδείγματα, που τα θαυμάζουμε, και τα επικαλούμαστε ..


Συνεχίζεται ".........






ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ

ΨΕΜΜΑΤΑ και ΠΑΛΙ ΨΕΜΜΑΤΑ

Σημερα ξημέρωσε ο θεός την μερα ,τρόπος του λέγειν ξημέρωσε ,ενα βαρύ πέπλο έπεφτε σκοτεινό πάνω απο την πόλη μας ,αυτη την μικρη πόλη ,παρκαρισμένη στην άκρη του χάρτη της γης .

Τα φώτα στο δρόμο,,, και τα φώτα των κήπων πεισματικά ήταν αναμμένα ,σαν θαμποί πυρσοί ,η μερα δεν έλεγε νάρθει ,η σκοτεινιά είχε πλακωσει την πόλη ,την ζωη μας την ψυχή μας και μας έκαιγε τις άκρες ,σαν το ψωμί που στην δυνατή φωτιά καηκε στην άκρη του .
Γιατι άραγε τόση σκοτεινια και τόση μαυρίλα ,γιατι η ζωη μας τρακαρε με το τοίχο και έγινε κατάμαυρη ; Ποιοι απεργάζονται την μαυρίλα της ζωής μας ,ποιοι μας έχουν στήσει καρτερι και θέλουν τις ψυχές μας ;ποιοι παραμονευουν να μας δουν να σερνομαστε ,άραγε ποιοι ;

Μήπως οι ξένοι μήπως οι αγαρηνοί ,μήπως οι τσέτες ξαναγύρισαν να τελειώσουν οτι άφησαν όρθιο στην Σμύρνη ;μήπως οι γοτθοι ,που έγιναν άλλοτε βησιγοτθοι και άλλοτε οστρογοτθοι ανάλογα με την γη που ήθελαν να λεηλατήσουν ; Μήπως οι γείτονες που ποτε δεν μας συμπάθησαν ,μήπως το αστέρι του βοριά ξεθώριασε ;τι συμβαινει τελικα ;οι βάρβαροι δεν ήρθαν στην Αλεξάνδρεια ,ούτε στην μικρη πόλη ακόμη ,άλλωστε τι ενδιαφέρουν τα λεμόνια και οι αγγινάρες που βγάζουμε κάθε δεύτερη χρονιά ..
Όμως γέμισαν οι λακκούβες ,τα λαγούμια ,κάθε μικρη και μεγάλη τρύπα με ψέμματα ..
Πολλα ψέμματα ,απο παντού ,σαν τις περσιδες ,σαν τις ακρίδες στα μποστανια ,γέμισε ο τόπος ,δεν μπορούσες να δεις την μύτη σου ,και ήταν ο λόγος που η μερα καθυστέρησε και το σκοτάδι ρίζωσε στην ψυχή μας ..
Είχε τόσα πολλα ψέμματα ,άπειρα ,μικρά και μεγάλα ,είχαν κατακλύσει την μικρη μας πόλη ,και μας είχαν κατακτήσει ,σαν στρατός κατοχής ,και ερχόταν απο παντου ,απο πάνω ,απο κάτω ,απο δίπλα ,
Μερικές φορές νόμιζες οτι βγαίναν και από μέσα σου ..

Επρεπε να μάθουμε γιατι τόσα πολλα ψέμματα ξαφνικά ,και πήγα στο μάγο Κάλφα ,που είχε προσβαση στους θεούς, να μάθουμε γιατι αυτη η πλημμυρίδα ,γιατι αυτη η συμφορά ..
Ο μάγος συνήθως έμεινε σε μια καλύβα παρακάτω ,αν και όπως ήτανε γνωστο είχε πολλές επισκέψεις απο παρα πολλούς, που ρώταγαν οτι, μπορούσες να φανταστείς ..άκου να δεις προφητεία που του είχαν ζητήσει ..ήτανε λέει μια χώρα ,πόλη ,μέρος τέλος πάντων, και οι κάτοικοι ρώταγαν ,αν θα χρεοκοπούσαν ,αν θα είχαν χρήματα να πληρώσουν τα δανεικά που κάποιοι τους είχαν δώσει με τόκο.
Ανόητες Ερωτήσεις ,ανόητων ανθρώπων ..

Τέλος πάντων πήρα τα βήματα μου και έφτασα στην καλύβα του .Καθοταν σε μια ψάθινη καρέκλα σε μια περίεργη στάση λωτού ,είχε άπλυτα μαλλιά ,και γένια που νόμιζες οτι ξαφνικά θα πεταγοντουσαν χελιδόνια ,απλυτος ,μικροκαμωμενος ,μιλούσε ψιθυριστά, σαν το ελαφρύ αεράκι που νομίζεις του άλλοτε το ακούς και άλλοτε οχι .

Δεν μου λες μάγε ,γιατι τόσα ψέμματα στη πόλη μας ; Ειναι κάποιου είδους τιμωρία ,τι λένε οι θεοί επι αυτού ; Ήταν η ερώτηση .
Ο σοφός σκέφτηκε ,με λόξοκοίταξε ,γλαύκωμα έχει σκέφτηκα , έκλεισε τα μάτια του ,με τον θείο του Θεό θα επικοινωνεί λέω εγω ,και άνοιξε το στόμα του για πει την μεγάλη σοφια.
Άκου ,μου λέει εσείς που ζείτε στο πολιτισμό ,εχετε χάσει την πίστη σας ,εχετε χάσει την ελπίδα σας ,τρέφετε τον εγωισμό σας με βουλιμια ,ζείτε μια πλαστική ζωη ,και θέλετε να επιβεβαιώνετε
αυτο που πραγματικα εισθε ..ντενεκέδες ξεγάνωτοι ..ψέμματα λέτε τις περισσότερες φορές οχι γιατι το εχετε ανάγκη ,αλλα δεν ξέρετε παρα μόνο αυτο ,την αλήθεια την πουλήσατε μαζι με την ψυχή σας καιρο τώρα .Και μου είπε το γνωμικό με τα δυο άγρια θηρία που εχουμε μέσα μας ..
Τελικα το θηρίο με τα ψέμματα ταιζατε τόσα χρόνια ,και τώρα σας έπιασε ο πόνος γιατι τόσα ψέμματα ,γιατι τόση δυστυχία και πόνος ..

Υπαρχει σωτηρία Μaster ρώτησα μισοκακόμοιρα ;αν και ήξερα την απάντηση.Αυτη την φορα ούτε γύρισε να με κοιτάξει ,με κλειστά τα μάτια του ,μου σφύριξε σαν το φίδι που του πάτησες την ουρά ..οχι βλακα ,δεν υπαρχει σωτηρία ,είσαι τόσο ανόητος τελικά ;

Έφυγα ταπεινωμένος και με την ουρα στα σκελια ,σαν το σκύλο που τον κλωτσησες ,και μέσα μου η ψυχή μου ήταν κομμάτια .Με πηρε το παράπονο ,τα δάκρυα μου έτρεχαν σαν την βρύση που χάλασε ,
Το πρόσωπο μου είχε παγώσει ,έβλεπα θολά ,είχε ενα μισοφεγγο ,όλα ήταν σαν να αιωρούνταν γύρω μου ..
Κάθησα σε μια γωνιά και αναρωτήθηκα ,γιατι ολοι οι άνθρωποι έγιναν μια μηχανή παραγωγής απο ψεύτικα μαραφέτια ,ψεύτικες ελπίδες ,ψεύτικα μάτια ,ψεύτικα ρούχα ,ψεύτικες γνώσεις ,ψεύτικα πλούτη ,ψεύτικα όνειρα ,χάθηκαν όλα σε μια μηχανή απο ψέματα ,σε μια χοάνη που μας άλεσε την ζωη και μας έβγαλε ενα πολτό ,μια λάσπη ,απο ψέμματα .

Άλλωστε, μέχρι σημερα το ψέμμα δεν είχε κόστος ,δεν είχε πόνο ,ήταν τρόπος ζωής ,και δυστυχώς σημερα όσο πιο κοντα σου ειναι οι άνθρωποι ,τόσο πιο εύκολα και πιο πολλα ψέμματα σου λενε.
Πονάει ,αλλα τι να κάνεις ,είσαι μέσα στα σκατά που μπορει να μην ειναι δικα σου ,όμως δεν έχει καμμιά σημασία πια ,έχεις χάσει την αίσθηση ,έχεις χάσει την γλύκα να λες κάτι όμορφο ,να ειναι αληθινό και να νοιωθεις θεός μέσα σου ..
Χαμένη ζωη ,μέσα σε ωκεανούς απο ψέμματα ,μέσα σε ωκεανούς απο δήθεν ,απο χαλασμένα δόντια ,απο υποσχέσεις και μεγάλα λόγια ,όπου εξυπνάδα ήταν να λες το πιο όμορφο μεγαλο ψέμμα.

Γιατι όλα αυτα θα αναρωτηθεί κάποιος ,και στο κάτω-κάτω εσενα τι σε κόφτει ,για το σκοτάδι ,για το σύννεφο ,τώρα σε έπιασε ο πόνος ,σιγά μη σου φύγει ο πόντος ..
Ετσι ειναι, δεν με κόφτει ,όμως με πονάει ,πολυ ,όσο και να φαίνεται υποκριτικό ,άλλωστε δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σου ....

Νυχτωσε ,καλη νύχτα

Χίλια χρόνια θα κρατήσει το σκοτάδι ,χίλια χρόνια χωρίς φως .
Κάθε στιγμη και λεπτό που θα λες μια αλήθεια ,χρόνος θα αφαιρείται απο τα χίλια χρόνια
Και μπορει τελικα να μην ειναι χίλια ,ναναι ας πούμε πεντακόσια.....

Όνειρα γλυκά με μπόλικα ζάχαρη και άφθονο σελοφαν

ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ