ΠΟΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ..........

Σήμερα ,κάθε μέρα όλοι οι άνθρωποι συζητούν σκέφτονται κατα μόνας διαπληκτίζονται με όσους είναι διατεθημένοι να το κάνουν ,για την επόμενη μέρα ,τι θα μας προκύψει αύριο ,την κακή μας μοίρα και το μαύρο μας ριζικό ...
Ποιά είναι όμως τα χαρακτηριστικά όλων αυτών ,κατ'αρχήν εαν δεν είναι σε πλήρη άγνοια, είναι χειρότερα, αγκαλιασμένοι με ψίχουλα γνώσης ,αλλά και αυτοί που θα έπρεπε να έχουν την γνώση ,είτε επαναλαμβάνουν παρωχημένες γνώσεις ,είτε αντιγράφουν κάποιους άλλους ,είτε προσομειώνουν πρακτικές του παρελθόντος στο σήμερα ,είτε το συνηθέστερο κερδοσκοπούν λέγοντας την άποψη τους .
Ενα αλλό χαρακτηριστικό της σημερινής τραγωδίας ,είναι οτι σχεδόν όλοι κόπτονται για το καλό των άλλων ,το καλό της πατρίδας ,το γενικό καλό ,όταν είναι προφανές οτι όλοι αυτοί πάνω απο όλα θέλουν μέσα απο αυτή την διαδικασία να προστατεύσουν το ατομικό συμφέρον ,την θέση τους , το δικό τους μικρόκοσμο..
Ολοι στηλιτεύουν την υποθήκη που έχει μπεί στο μέλλον των παιδιών μας ,το λένε και το ξαναλένε ,αντί έμπρακτα να κάνουν κάτι γιαυτό ,εκτός ίσως εαν εννούν οτι φροντίζουν αλλά μόνο για τα δικά τους παιδιά..
''Αγοράζουμε'' αυτό που την κάθε στιγμη μας βολεύει ,την ευκαιρία, την πληροφορία, την θεωρία συνομοσίας, τα προσαρμόζουμε στο μίξερ της δική μας ανάγκης και πάει λέγοντας.
Θέλουμε πακέτα σωτηρίας ,για μας, για την οικογενειά μας, για την δουλειά, για το κράτος το δικό μας ,μετά για κάποια άλλα, και λοιπόν που σταματάει όλο αυτό ,και ποιός θα είναι αυτός που θα μείνει στο τέλος να σώζει όλους αυτούς ,αφού αυτή η παρανοική μετατροπή ιδιωτικού χρέους σε κρατικό οδηγεί το σύστημα στην καταστροφή.
Μήπως ο βασικός λόγος είναι, οτι καταναλώνουμε πολλά περισσότερα απο οτι παράγουμε σαν πλανήτης, και συγχρόνως τον καταστρέφουμε. Με τον σημερινό μέσο ακαθάριστο προιόν των ΗΠΑ που είναι 45,000 δολλαρια μπορούν να υπάρχουν και να ζούν σε όλο το πλανήτη μόνο 1, 4δις άνθρωποι, απο πάνω απο 6που είναι σήμερα ,φυσικά ατο αντίποδα με μέσο κατα κεφαλή 1,200 δολλάρια (υπάρχουν δεκάδες χώρες κάτω απο αυτό ) μπορούν να 13,6 δις άνθρωποι ..
Αρα ο πλούτος της Αμερικής αίφνης εξαρτάται απο το αριθμό των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτό τον πλανήτη , η απο το μέσο όρο εισοδημάτων των φτωχών χωρών αρα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ....
Η άγνοια ,η ιδιοτέλεια ,τα ενοχικά σύνδρομα, που φορτώνονται στα μυαλά των ανθρώπων , η αυτονόητη ατομικότητα, και αδράνεια, είναι αυτά που εμποδίζουν τους ανθρώπους σε όλο το κόσμο να καταλάβουν, να αντιδράσουν, και περιορίζονται να στοιχίζονται είτε σε γραφικές χλιαρές αντιδράσεις της ευρυτερης αριστεράς είτε των διαφθερμένων συνδικάτων,είτε επαγγελματικά σωματεία που αναπαράγουν σκόπιμα τα ίδια στερότυπα
Υπάρχει σωτηρία ειδικά για την Ελλάδα;υπάρχει μέλλον; κλισέ εκφράσεις, που κάθε μέρα αναμασώνται απο το κάθε λογής άσχετο ,και πριν απο την απάντηση ας μου κάποιος τι ακριβώς εννοούμε σωτηρία και μέλλον, για να δούμε τι πρέπει να κάμει ο καθένας απο μας για να το διαμορφώσει .Ειναι προφανές οτι μέλλον υπάρχει ,ποιό και για ποιούς είναι το ζήτημα .
Αυτοί όμως που σήμερα ζητούν στην σωτηρία ,είναι σαν αυτό ... πάμε να την σώσουμε για να ζήσετε..
Το σύστημα καταρρέει ,σωτηρία είναι να μειωθούν σημαντικά και συνολικά οι καταναλωτικές δαπάνες ,οι άνθρωποι να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους ,να γίνουν μέλη ομάδων που θα αντιδρά και θα αποφασίζει κάθε φορά και περισσότερο για την ζωή που θέλει να έχουν τα μέλη της ,να προστατευθεί ο φυσικός πλούτος ,να γυρίσουν οι άνθρωποι στην γή και στα αγαθά της ,να γίνουν τα χωριά αυτάρκεις μονάδες .
Μην περιμένετε απο κανένα άλλο, να σας σώσει, δεν θέλει, και δεν μπορεί,μην ακούτε μόνο, και μην μεταφέρετε απόψεις άλλων ,προσπαθήστε να έχετε την δική σας, και εαν δεν μπορείτε αντιδράστε με το ενστικτό σας.........

ΙΑΝΟΣ

ΟΙΚΟΚΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

Αφήνοντας λιγάκι στην άκρη τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς για την σημερινή κατάσταση αδιεξόδου που μας έχει κυριεύσει, θα ήθελα να ασχοληθούμε λίγο με την οικονομία και ιδίως με την ελληνική επιχείρηση.

Απλοικά θα μπορούσαμε να έχουμε τις ακόλουθες κατηγορίες θεμάτων /προβλημάτων ॥
Το δημόσιο τομέα (με ότι αυτό σημαίνει) ,τις μικρές μεσαίες και μεγαλύτερες ιδιωτικές επιχειρήσεις , το μεγάλο πλούτο ,που μαζί με τους άνεργους ,αυτούς που είναι απόμαχοι και αυτούς που είναι σε κάποιο σχολείο περιλαμβάνουν το σύνολο του ελληνικου πληθυσμού. Καμμιά απο όλες αυτές τις κατηγορίες δεν προσφέρει, όσα της αναλογούν στο μερίδιο συμμετοχής της, και ως εκ τούτου δεν μπορεί κανείς να περιμένει οτι θα μπορέσει να συνεισφέρει στο γενικό καλό περισσότερο. Είναι βέβαιο, οτι ολόκληρο το σύστημα δοκιμάζεται και προσωπικά πιστεύω, οτι μέχρι να έρθει κάτι καινούργιο -που σίγουρα θάρθει - πολλοί πάρα πολλοί ανθρωποι σε αυτή την χώρα, θα υποφέρουν με επώδυνο τρόπο.

Ας δούμε λίγο τις μικρομεγαλομεσαίες επιχειρήσεις।
Τα προβλήματα που παρουσιάζονται δεν μπορεί κανείς να τα δεί αποκομμένα απο την συνολική εικόνα της χώρας ,την εικόνα του δημοσίου ,την γραφειοκρατία ,την πολυνομία ,την πελατειακή λογική των σχέσεων εξάρτησης, την διαφθορά.

Πρώτο ζήτημα, ο πολύ μεγάλος αριθμός επιτηδευματιών ,μαγαζιών ,εταιρειών στο ίδιο κλάδο που συνήθως καμμία σχέση δεν είχαν με το αντικείμενο ,καμμία εξιδίκευση και εκπαίδευση ,άγνοια βασικών κανόνων λειτουργίας, ακόμη και σε μεγάλες επιχειρήσεις Υπήρχε πάντα ο εξυπνος καπάτσος λεβάντης με το μουστάκι, που είχε το ''ταλέντο'' και το ''ενστικτο'' ,να τα κάνει όλα μόνος του .Επειδή έχω βαρεθεί να ακούω για αυτοδημιούργητους, ας έρθει ένας να μου πει, με ποιό τρόπο όλοι αυτοί και στο παρελθόν και τώρα ξεχώρισαν ,εκτός ίσως απο αυτούς που εκμεταλεύτηκαν την αδράνεια προσαρμογής της αγοράς ,φοροδιαφεύγοντας οι περισσότεροι ,χωρίς να καταβάλουν εισφορές στους ασφαλιστικούς οργανισμούς ,-ακόμη και σήμερα υπάρχουν επιχειρηματίες της λογικής ''κλέψε την εφορία και το κράτος και βρες τα με τον έφορο,''και πολλά άλλα, που σχεδόν όλα ήταν απο απο ημινόμιμα, μέχρι παράνομα και έτσι δημιουργήθηκε η ''πρώτη μαγιά''.

Δεύτερο ζήτημα σοβαρό, είναι η ύπαρξη καινοφανών καταστάσεων ,όπως ας πούμε η πληρωμή ''αέρα '' σε κάποιον που ενοικίαζε ενα χώρο, πάντα μαύρα χρήματα, πάντα αφορολόγητα ,συν το ύψηλό κόστος ενοικίων και μέσα απο αυτή την στρέβλωση, έπρεπε να ζούν οι πολλές συνήθως οικογένεις του επιχειρηματία, οι πολλές οικογένειες του ιδιοκτήτη αλλα και τα παιδιά του, αφού περίμενε οτι πέραν του ενοικίου, και του αέρα, θα είχε και σημαντική υπεραξία που θα την εξαργύρωνε στο μέλλον η επόμενη και μεθεπόμενη γενιά του.
Στην συνέχεια όλοι έπρεπε να φτιάξουν ενα παλάτι για μαγαζί, ικανοποιώντας κυρίως ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες ,και στην συνέχεια για τους ίδιους λόγους προσλάμβαναν τους συγγενείς και φίλους, αφού με αυτό το τρόπο υποκαθιστούσαν τον βουλευτη της περιοχής, αν δεν τον υποχρέωναν και αυτόν με εξυπηρετήσεις.
Και αφού ήδη το κόστος εγκατάστασης και αρχικής λειτουργίας είχε εκτοξευθεί αναγκαζόταν να έχουν τιμές πάρα πολύ υψηλές ,με περιθώρια απίστευτα ,για προιόντα που η ενσωματωμένη αξία τους ήταν πολύ χαμηλώτερη ,και αφού δεν μπορούσαν να κρατηθούν αναγκαζόταν να ρίχνουν την ποιότητα κοροιδεύοντας τους 'πελάτες' που όμως και αυτοί με την σειρά τους, κάποιον άλλον κοροιδευαν ,και πηγαινε σερί κορδόνι.

Τρίτον ζήτημα, η άγνοια και η συνεπακόλουθη εξάρτηση. Στις περισσότερες επιχειρήσεις υπάρχει βασική αδυναμία κατανόησης απλώς πραγμάτων ,όπως πχ η έσοδα /κέρδη
ταμείο /κέρδη, υποχρεώσεις /απαιτήσεις και αφού υπάρχουν όλα αυτά ,είναι ευάλωτοι και εξαρτημένοι απο του μεγάλους προμηθευτές τους ,καταλήγοντας να θεωρούν επιτυχία , την σχέση εξάρτησης ,αρα και αδυναμία διεκδίκησης και διαπραγμάτευσης . Και αφού όλες οι εισπράξεις θεωρούνταν δικά μας λεφτά, ευκολα τα χρησιμοποιήσαμε για προσωπικές ανάγκες, υπερβολικά σπίτια ,προκλητικός τρόπς ζωής ,σκάφη ,προκληση και κοινωνική συναλλαγή .Ετσι θα επιβεβαιωνόταν, οτι ο Μανώλης απο την Ανω Ρούγα της Καρδιτσας είχε πετύχει σε πείσμα όσων τότε έλεγαν, οτι ήταν ξύλο απελέκητο ..
Και εαν δεν μας έφταναν τα χρήματα των τρίτων που διαχειριζόμασταν, προσφύγαμε εύκολα αβίαστα και επιπόλαια στις τράπεζες ,υπογράφηκαν συμβάσεις χωρίς κανείς να τους ρίξει μια ματιά και δανείστηκαμε απίστευτα πόσα ,που συνέχιζαν να τροφοδοτούν καταναλωτικές αναγκες, την διατήρηση ενος πολυ υψηλόυ σταθερού κόστους, συνεχίζοντας να φοροκλέπτουμε, να μην πληρώνουμε τον ΦΠΑ ,αλλά και να κλαψουρίζουμε σαν δαρμένα σκυλιά στο άμεσο προμηθευτή τους για ενα μικρό κόκκαλο, μια χάρη, μια πίστωση.

Ποιοί είναι όλοι αυτοί, ενας όλοκληρος κόσμος που δεν βολεύτηκε στο δημόσιο ,δεύτερης γενιάς εσωτερικοί μετανάστες ,κυρίως παιδιά αγροτών, που στα πλαίσια μιας επίπλαστης και ψεύτικης ευημερίας, σήμερα είναι τα μεγαλύτερα θύματα .Ολοι αυτοί συνεπικουρούμενοι απο φίλους που τα ξέρουν όλα ,απο συμβούλους που δεν ξέρουν την τύφλα τους, απο λογιστές που για λίγα χρήματα αδιαφορούσαν και διαπλεκόταν με τους εφοριακούς , ήταν ενα μπετόν αρμέ ,που καμμιά άλλη άποψη δεν μπορούσε να διαπεράσει.
Σημερα το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν το έχουν οι μισθωτοί ,έστω με μικρότερες αποδοχές και επιδόματα ,ούτε οι μη έχοντες -αυτοί χαμένοι ήταν πάντα - ,προφανώς ούτε η πλούσια κάστα ,είναι αυτή η τάξη, με την μικροαστική αντίληψη και κολτούρα, με αίσθηση επίπλαστου μεγαλοαστισμού και κοινωνικού νεοπλουτισμού.
Ακόυω κραυγές για ανάπτυξη, για να πέσουν χρήματα στην αγορά ,απο ποιόν, και σε ποιούς και αναρωτιέμαι αν αυτοί που τα επικαλούνται έχουν και την παραμικρή αίσθηση της πραγματικότητας, εκτός φυσικά απο τους πολιτικούς που δικαιούνται να τα επικαλούνται αφού η βλακεία και άγνοια τους είναι είναι δεδομένη.
Μπορεί λοιπόν να υπαρξει σωτηρία σε όλη αυτή την τάξη των ανθρώπων αυτών που εγκλωβίστηκαν ,σε ένα όνειρο, που τελικά επένδυσαν πολλά και σήμερα καταστρέφονται;
Ακόμη και εαν ξαναρχόταν οι παληές καλές μέρες( που φυσικά δεν θάρθουν πριν απο μία δεκαετία) να βγούμε και να τους πούμε την αλήθεια, και όχι μόνο αυτό, να τους κατευθύνουμε κάπου,και με κόστος και με πόνο.
Είμαι σίγουρος οτι καμμιά κυβέρνηση δεν θα το κάμει για πολλούς λόγους, επίσης είμαι σίγουρος οτι δεν μπορεί ακόμη και εαν το ήθελε, αφού θα έπρεπε να λύσει και πολλά αλλα προβλήματα..

Τα πράγματα είναι κάπως έτσι,
Μια γενικευμένη χρεωκοπία θα έλυνε όλα τα προβλήματα ,για όλους, αρα και για τις επιχειρήσεις αυτές, αφού το κόστος θα το πλήρωναν όλοι -οχι αναλογικά - αλλά ποιός και γιατί να νοιασθεί ειδικά γιαυτούς .
Δηλαδή, θα γινόταν αυτό που πρέπει να γίνει σήμερα δηλαδη μείωση κατα 50% του αριθμού των επιχειρήσεων αυτών ,δραστική μείωση του σταθερού κόστους ,συμμετοχή των εργαζομένων στην προσαρμογή αυτή αλλα και συμμετοχή τους με μέρισμα στα αποτελέσματα ,μεγάλο βαρος στο ανθρώπινο δυναμικό ,μείωση των περιθωρίων κέρδους για λόγους ανταγωνιστικότητας. Ανα κλάδο να δοθούν κίνητρα και επιδότηση κλαδικών εξεικεύσεων ,μείωση των επιδομάτων ανεργίας ,επιδότηση εισφορών των νέων μέχρι 30 χρόνων .

Ολοι οι υπόλοιποι να φύγουν, και να πάνε είτε στο εξωτερικό, αυτοί που έχουν τις δυνατότητες και σίγουρα θα βοηθήσουν με το τρόπο τους και τους εδώ ,στα χωριά τους, να ξαναγίνουν αγρότες, ακόμη και με παραδοσιακές καλλίεργειες, η να αξιοποιηθουν σε τομείς που η Ελλαδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Μπορεί αυτό να γίνει οργανωμένα και απο την πλευρά του κράτους; είμαι σίγουρος πως όχι,
άρα ο καθένας ατομικά πρέπει να προσαρμοσθεί σοβαρά για την επόμενη μέρα.


Οτι ξέραμε τελείωσε ,αναγνωρίζοντας ο καθένας απο μας τα λαθη του ,ας πάμε στο επόμενο στάδιο ,αν αυτό θα γίνει συνετταγμένα η όχι είναι μείζον ζήτημα, ομως όσο περνά ο καιρός θα γίνει και λιγώτερο οργανωμένα και περισσότερο επικίνδυνα .

ΙΑΝΟΣ

.. ΛΙΓΗ ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Το χθές χάθηκε, μαζί με το σκοτάδι της νύχτας ,και ενας λαμπερός ήλιος φάνηκε να σηκώνεται με χάρη απο το κονάκι του. Ξύπνησα και κατάλαβα οτι ακόμη μια ημέρα ξεκίνησε ,που θάναι μοναδική ,όπως η κάθε μέρα στην ζωη μας .Εχετε καταλάβει οτι καμμιά μέρα δεν είναι ίδια με καμμιά άλλή στην ζωή μας, αλλα και καμμιά μέρα δεν είναι ίδια με κανενός ανθρώπου στο σύμπαν.

Αρα ,σήμερα ξεκίνησε η δική μου, καταδική μου ημέρα ,και αφού δεν θα μοιάζει ούτε με την δική μου χθεσινή ούτε με κανενός άλλου, σήμερα πρέπει να νοιώθω ευτυχής , οτι μόνο γιαυτό το λόγο είμαι μοναδικός, και ως εκτούτου οφείλω να ευχαριστήσω αυτόν που μου την χάρισε και συνεχίζει να το κάνει αδιάλλειπτα πολλά χρόνια τώρα ...

Σήμερα δεν μέτρησα τα υπαρχοντά μου ,δεν υπελόγισα πόσα έχω, και πόσα μου λείπουν ,αλλα ένοιωσα εντονα την ευχαρίστηση γιαυτά που έχω ,έψαξα το σώμα μου ,το βρήκα ακέραιο ,ανατωτήθηκα αν πονούσα κάπου ,ούτε αυτό συνέβαινε ,είχα νερό να πιώ και κάτι λίγο να φάω ,και πριν ξεμυτίσω απο την πόρτα ενας πανέμορφος Ιβαν μου κουνούσε επιδοκιμαστικά την ουρά του ,αυτός ήταν πιο ολιγαρκής απο μένα, του έφτανε εκείνη την στιγμη μια βόλτα στο δάσος .

Ηθελα να σκεφτώ κάτι πολύπλοκο, κάτι σύνθετο, και δύσκολο, έτσι μόνο και μόνο να μην παραδεχτώ οτι δεν μπορεί να είσαι ευχαριστημένος με τόσα λίγα ,κάποιες φωνές κραυγές μέσα μου προκαλούσαν ,δεν εχείς αυτό που είχες ,δεν σε ακούνε πια όπως πριν ,δεν σε θέλουν τόσο πολύ ,που είναι οι απαιτήσεις σου για ''ομορφα πράγματα '', για δόξα ,δύναμη, και επιρροή ,σήμερα όμως η μάχη για όλα αυτά είχε χαθεί ,είχε κερδίσει η ευγνομοσύνη για το γεγονος οτι ήθελα να δω ενα λαμπερό ήλιο και τον είχα .

Κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε κάνουμε ασυναίσθητα το απολογισμό της ημέρας ,συνήθως ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι με ότι πετύχαμε ,και συγχρόνως κάνουμε σκονάκι γιαυτά που θέλουμε για αύριο ,και κάθε μέρα μας λείπει και κάτι, και κάθε μέρα συσσωρεύονται πολλά υπόλοιπα, και στο τέλος προσπαθούμε να διαχειριζόμαστε τα αποδιαλόγια αυτών που δεν κάναμε, και δεν μας χρόνος να ζητήσουμε κάτι για την επόμενη μέρα, και εαν το κάνουμε δειλά ,με φόβο ,δεν το θέλουμε πολύ , φυσικά δεν γίνεται πια εύκολα, και στην συνέχεια έρχονται τα επακόλουθα ,απογοήτευση ,ανασφάλεια ,αβεβαιότητα ,και τελικά αδιαφορία στο κόσμο του ''δεν βαριέσαι ''

Οταν περπάτησα τα πρώτα βήματα ,είχα την διάθεση να κοιτάξω τον ουρανό ,να δώ τα δέντρα που ξεγυμνονώνταν για το χειμώνα ,και αναρωτήθηκα τι όμορφος που είναι ο κόσμος ,μέχρι και Θεό θα επικαλεσθώ για επιβεβαίωση .

Αφησα τον ευαυτό μου να νοιώθει ,και ένα πράγμα μπορώ να σας διαβεβαιώσω, οτι όλα όσα είχα θελήσει τά πέτυχα ,έτσι απλά έτσι εύκολα .

Εχω διαπιστώσει πρόσφατα, οτι μπορούμε να ζούμε, και να λειτουργούμε σε ενα περιβάλλον και σε ένα πλαίσιο θεωρώντας οτι αυτά είναι δεδομένα και απαραίτητα, στην ουσία όμως πρόκειται για μια ουτοπία και μία προκάτ κατάσταση,

Φυσικά ,δεν μπορώ να μην παραδεχτώ οτι όλα αυτά δεν γίνονται εύκολα και κάθε μέρα ,όμως ας αποφασίσουμε τα πρώτα βασικά ,κάθε μέρα είναι μια μοναδική δική μας μέρα, και ας ευχαριστούμε γιαυτή την μοναδικότητα που μας παρέχεται.

Μαζί με την επανάσταση των σκεφτόμενων, και την επανάσταση απέναντι στο βόλεμα, πάνω απο όλα όμως να προετοιμασθούμε να δούμε και να διεκδικήσουμε την επόμενη μεγάλη αλλαγή.

Κάποιοι έχουν πεί και έχουν γράψει, οτι δανειστήκαμε ,ξοδεψαμε ,σπαταλήσαμε και το λογαρισμό το χρεώσαμε στην πιστωτική κάρτα των παιδιών μας , ας προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι έστω και τώρα γιαυτά τα παιδιά, που έρχονται και έχουν χαθεί πριν ξεκινήσουν, και κανείς δεν νοιάζεται σοβαρά.

ΙΑΝΟΣ

ΑΣ ΑΦΕΘΟΥΜΕ ..ΜΥΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ

Ο Φωτογράφος
Ο ΙΑΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ,ΑΥΡΙΟ ΤΙ ;

Πάει και η επέτειος του Πολυτεχνείου πάμε για άλλα ,όλα στην μυλόπετρα της μαύρης τρύπας που τα απορροφά ,τα εκμηδενίζει ,τα εξαφανίζει, πριν ακόμη τελειώσουν.
Αλήθεια για ποιό λόγο οι άνθρωποι κυνηγάνε το χρόνο ,θέλουν όλα να τελειώνουν ,βιάζονται να περάσουν στην επόμενη στιγμή ,ένα ανηλέητο κυνηγό του χρόνου ,οπου όλοι ζούμε για το μέλλον, σαν να μην υπήρξαμε ποτέ, σαν να μην υπαρχει τίποτε για τώρα , όλα τα προσδοκάμε απο την επόμενη στιγμή, και αυτή η σπείρα δεν τελειώνει ποτέ ,ουτε καν με τον θάνατο ..
Οι άνθρωποι δεν ζούν την ομορφιά του κόσμου ,γενιούνται κυνηγώντας την επόμενη στιγμή βαριούνται και αδιαφορούν για όλα, αφου η πραγμάτωση των επιθυμιών της επόμενης στιγμής τους αφήνει βαθιά ανικανοποίητους και παραιτούνται αδιαφορώντας.
Πλήξη και αδιαφορία παντού ,μια διαρκής σιωπή, ενα τέλμα στα θέλω, και ενα καθημερινό αρνητικό ισοζύγιο μεταξύ των αναμνήσεων , και των ονείρων .Οι άνθρωποι δεν θέλουν τίποτε πολύ, φοβούνται πολύ για το λίγο που έχουν, ξέροντας συνάμα οτι δεν μπορούν να διαχειρισθούν κάτι περισσότερο απο την σημερινή τους μιζέρια. Ας μην αρχίσουμε τα κοινότυπα ,φταίει η κρίση ,η κοινωνία ,οι πλούσιοι ,τα χρήματα και ο κακός μας ο καιρός .Τίποτε απο όλα αυτά ,εμείς οι ίδιοι και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι, γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε την ομορφιά της κάθε στιγμής ,δεν θέλουμε πολύ ,δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε απο αυτό τον λήθαργο ,σαν να υπάρχει εγκατεστημένο ενα σύστημα που κανονίζει και προσδιορίζει οτι κάθε μέρα οι αάνθρωποι θα αντιδρούν λιγώτερο και που οδηγεί στην οριστική απονέκρωση, στην μάζα στον πλήρη έλεγχο.
Μην ψάχνετε να βρείτε θεωρίες συνομωσίας πίσω απο αυτή την αδράνεια και την αδιαφορία ,μπορεί το περιβάλλον να ορίζεται απο ''αρχές'', που έχουν εγκαθιδρυθεί και να μας επηρεάζει ,όμως και αυτό είναι ένας παγκόσμιος μύθος, γιατι και εαν ακόμη υπάρχει και εαν ακόμη επηρεάζει σημαντικά την ζωή όλων μας ,εμείς οι ίδιοι του δώσαμε χώρο και εξουσία
Αδιαφορούμε στα πάντα ,στην μνήμη ,στις σχέσεις όλων των ειδών ,βιαριούμαστε να μιλήσουμε ουσιαστικά, και να πούμε κάτι που έχει αξία ,όλα ορίζονται απο την οικονομική εξάρτηση, και περιμένεις να ''μιλήσεις'' ανάλογα με το βαθμό οικονομικής εξάρτησης που υπάρχει,και είναι μόνο τα χρήματα , το όφελος,το στενό συμφέρον που ορίζουν πια τα πάντα..
Μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να ξεκολλήσει απο αυτή την κατάσταση; ,επιδεινούμενη μάλλιστα καθημερινά απο το ευρύτερο περιβάλλον .Η εύκολη απάντηση μπορεί να είναι ,οτι τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα αφού η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια θα εδραιώνονται περισσότερο.
Προσωπικά όμως πιστεύω ,οτι υπάρχει ακόμη λίγος χώρος για ανοχή στο σύστημα αυτό। Ομως ο χρόνος τελειώνει ,και όσο περισσότεροι άνθρωποι θα αντιδρούν κατα μόνας ,όσο περισσότεροι, θα χάνουν περισσότερα, και όσο άλλοι πολλοί πια, δεν θα έχουν να χάσουν τίποτε ,τότε σύντομα το σύστημα - διαβρωμένο ήδη- ,θα τιναχτεί στο αέρα και η αφορμή να είναι κάπου μακρυά, και να είναι ασήμαντη στην σημασία της ,αφήστε που μπορεί ήδη να έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση..
Τότε όλοι μας θα έχουμε να πάρουμε μια σημαντική απόφαση, τι θα πρέπει να αφήσουμε πίσω ,και εαν το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας θα μας βρεί παρόντες εκεί.
Πιστεύω ακράδαντα οτι τα αντισώματα στο ανθρώπινο είδος υπάρχουν, δεν μπορεί αυτό το ''κατασκεύασμα'' να μην αντιδράσει, και έχει περάσει πολύς καιρός απο την τελευταία του αντίδραση ...Και ειναι φληναφήματα οι απόψεις, οτι μπορεί να υπάρχουν οι οικονομικοί πόλεμοι και παγκοσμιοποίηση, και είναι αρκετά για την εκτόνωση του συστήματος ,όμως κάνουν λάθος ,έρχεται η αλλαγή ,είναι προ των πυλών ..

Σημερα ,ας σκεφτούμε, αυτό για αρχή ,είναι αρκετό ...

ΙΑΝΟΣ ΙΙ

ΕΔΩ..ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Σήμερα επέτειος του πολυτεχνείου ,ημέρα σημαδιακή απο όποια πλευρά και αν την δεί κανείς ,κυρίως για το γεγονός οτι έχουν περάσει χρόνια και δεν έγινε απολύτως τίποτε ,συνεχίζουμε να βουλιάζουμε στην λάσπη ,τυλιγμένοι στα κουρέλια της δήθεν ευημερίας.

Τι ήταν τελικά το Πολυτεχνείο ;μια αντίδραση της νεολαίας που και τότε αφυκτιούσε, και που τότε ζητούσε τα βασικά ,να μπορεί να έχει ψωμί -δουλειά δηλαδή- όπως και σήμερα ,που έβλεπε τους γονείς τους να έχουν συμβιβασθεί, παραδοθεί στην αδράνεια, στις ενοχές, στην αδιαφορία, που το λίγο που τους έδιναν να ξεροκοκκαλίσουν τους φάνταζε αρκετό για να εξαγοράζουν την σιωπή τους ,και να στηρίζουν οτιδήποτε γιαυτό το λίγο ,παράδειγμα η ανοχή στην δικατοτορία, ακόμη και απο ανθρώπους που είχαν πολέμήσει κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια για αλλάξει ο κόσμος .Και ο κόσμος δεν άλλαξε ,όπως δεν αλλαξε και στην συνέχεια απο τους ζωηρούς νεόυς του 73 ,αποχαυνομένους σήμερα ,και βουτηγμένους στην παρακμή, περισσότερο ακόμη και απο τους γονείς που τότε λοιδορούσαν -γιατι τελικά αυτούς θέλαν να τιμωρήσουν και τότε .
Παιδεία ήταν το δεύτερο σύνθημα, συνέχεια του 114 της προηγούμενης γενιάς τους ,δηλαδη πρόσβαση στην γνώση ,επιλογη ,και αξιοσύνη μέσα απο τις ίδιες δυνατότητες για όλους ,και σήμερα που κατέληξαμε;χειρότερα απο πρίν ,βούρκος και βρώμα παντού ,συνναλαγή και συνδιαλλαγή ,αυτοί που τότε φωνάζαμε για την παιδεία,σήμερα την έχουμε εκπορνεύσει ,και το μόνο που κάνουμε είναι να υμνούμε το τότε, λές και δεν είμαστε οι ίδιο άνθρωποι...
Ποιοί ηταν τότε στο κίνημα για μια καλλίτερη παιδεία ;αμούστακα παιδιά ,φοιτητές ,νέοι που δεν είχαν τίποτε ,αλλά και αυτοί που κάτι είχαν, ήταν πρόθυμοι και να το μοιρασθούν και να το χάσουν. Και που πήγαν όλοι αυτοί ,που έχουν κρυφτεί όλοι αυτοί οι ίδιοι. Κάποιοι, έχοντας είτε ψεύτικα είτε αληθινά γαλόνια της τότε παρουσίας τους, έγιναν η άρχουσα σημερινή πολιτκή τάξη ,ενα σύνολο του ολοκληρωτικού τίποτε, αλλα με πολλά λεφτά κάποιοι άλλοι, έγιναν κάτι σημαντικό που μετριέται με τα πολλαπλάσια ,των πολλών μηδενικών ,και άλλοι μπορεί να μην έγιναν κάτι ,τιμωρήσαν όμως τον ευατό τους στην αδράνεια στην σιωπή και στην ανοχή των πάντων..
Ποιά παιδεία και ποιά μόρφωση αφήνουμε παρακαταθήκη σήμερα στην επόμενη γενιά ,δεν κάναμε καμμιά προσπάθεια, δεν νοιώθουμε ενοχή για τίποτε, χάσαμε ...
Ποιό ήταν το τρίτο σύνθημα, ελευθερία ,λέξη μαγική ,τί έκρυβε όμως αυτή αγωνιώδης επίκληση της ιδέας της ελευθεριάς τότε ;η χούντα ήταν η αφορμή, οι αιτίες όμως ήταν άλλες ,η αδυναμία να πείς την αποψή σου ,να ζητήσεις αυτό που πρόδηλα ήταν αυτονόητο ,η συμμετοχή στην διαμόρφωση των όρων της ζωής τους ,ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη.

Ωραία λοιπόν τα είπαμε τότε, και μετα,σήμερα που είμαστε με όλα αυτά
Κοιτάξτε ,ρίξτε μια ματιά γύρω σας ,παρακμή ,και σκοτάδι, απο την φθορά και απαξίωση των παντων, περάσαμε στην ανευλεθευρία, στο φασιστικό τρόπο που ο καθένας απο μας χρησιμοποιεί την έννοια αυτή για να προστατεύσει το ατομικό και στενό συλλογικο συμφέρον.
Γιατι λοιπόν, σημερα γιορτάζουμε γιαυτά που κάναμε τότε ,γιαυτά που είμαστε σήμερα; η μήπως για να βολευόμαστε απο παράτες και τελετες για να γράφουμε ποιήματα και επαναστατικά τραγούδια και δήθεν συγκίνηση..
Yπάρχει κάποιο νόημα απο αυτή την εποχή ; απο αυτή την επέτειο; ήταν μια όμορφη ουτοπία ;Bοήθησε την ελληνική κοινωνία διαχρονικά ,βελτίωσε την ζωή μας ,επιβεβαιώθηκαν και κυρίως υλοποιήθηκαν τα αιτήματα των νέων το Φθινόπωρο του 73...Aν δεν ήμουν εκεί ,χωρίς αιδώ και ξεδιάντροπα θα έλεγα ΟΧΙ ,τίποτε δεν άλλαξε, τίποτε δεν προχώρησε, και το χειρότερο είναι το γεγονός οτι για τα σημερινά χάλια είναι υπεύθυνοι οι ανθρωποι που τότε κρεμασμένοι στα κάγκελλα ...
Ομως ήμουν εκεί, και μπορώ ακόμη να ελπίζω, οτι και σήμερα θα γίνει ενα άλλο πολυτεχνείο ,που όχι μόνο θα αφυπνίσει, αλλά δεν θα επιτρέψει σε κανένα απο τους συμμετέχοντες να ξαναμετάσχει στο πάρτυ της μοιρασιάς των λάφυρων..
'''ΟΤΙ ΟΝΕΙΡΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ,ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ. Η ΤΟΛΜΗ ΕΧΕΙ ΙΔΙΟΦΥΙΑ ,ΜΑΓΕΙΑ ,ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΤΗΣ .ΞΕΚΙΝΑ ΤΩΡΑ ...ΓΙΟΧΑΝ ΓΚΑΙΤΕ (1749-1832)

ΙΑΝΟΣ

ΑΠΕΙΡΑ ..ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ

...Οταν σταθείς στην άκρη του ποταμού /μην σκεφθείς αν μπορείς να αντισταθείς στην ορμή του /παρασύρεσαι μαζί του /και είναι η σκέψη σου αδύνατη /η λογική σου αντράνταχτη/και το κορμί σου ανήμπορο..
Μην πεις ποτέ/θα μπώ και θα δούμε πόσο θα αντισταθώ στην δυναμή του /
το ποτάμι αποφασίζει /εσύ υπακούς /παρασύρεσαι....
...Οταν η ζωή σου πουληθεί σε καλή τιμή ,είσαι ευχαριστημένη /πές μου όμως υπάρχει καλός αγοραστής, η είναι δικαιολογία για τον καλό πωλητή .
Μην παζαρεύεις κάτι που δεν σου ανήκει /δεν έχεις το δικαίωμα να δώσεις κανένα κομμάτι του ευατού σου,στους πραματευτάδες και στους γυρολόγους αυτού του ανηλέητου κόσμου ..
...Να θυμάσαι οτι, Η ματιά σου αξίζει όσο και η καρδιά σου/και αυτό που νοιώθεις ,
φαίνεται να είναι η καλλίτερη φωτογραφία των συναισθημάτων που -ευτυχώς -
δεν πρόλαβες να εκποιήσεις ...

ΚΑΠΤΑΙΝ ΑΠΕΙΡΟ

ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΧΗ

Αυτή η κοινωνία ,όπως εξελίσεται διαμορφώνει καινούργια στερεότυπα ,στα οποία όπως πάντα χάνεται η ουσία και γίνεται διαχείρηση τους, είτε μέσω της εικόνας -συνήθως παραμορφωμένης -είτε μέσω της ερμηνείας του αποτελέσματος ,είτε ακόμη και απο την ηθηλημένη διαμόρφωση του αποτελέσματος..


Είμαστε λέει απαισιόδοξοι, και ως εκτούτου απέχουμε γενικώς απο όλα.


Εχει αξία να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί ο καθένας μας ,μέσα απο την εκφραση ''είμαι απαισιόδοξος '' και στην συνέχεια με βάση την καλή αυτή δικαιολογία, απέχω απο όλα .


Εχω την βέβαια πεποίθηση, οτι μπορεί να υπάρχει ατομική απαισιοδοξία ,όμως σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί αυτή να έχει συνολικά και ομοειδή χαρακτηριστικά.


Η εκφραση της απαισιοδοξίας ,έχει σχέση κατα αρχήν με την ελλειψη ,κάτι μου λείπει, και αυτό που λείπει είναι συνήθως αυτό που έχουν οι άλλοι ,δεν μπορώ να αποκτήσω πράγματα που θα ήθελα ,είτε γιατι ούτε σήμερα, ούτε ποτέ μπορούσα να τα έχω ,είτε εστω θα μπορούσα να τα έχω με δανεική ευκολία.

Είμαι απαισιόδοξος λέει για το μέλλον ,τίποτε λιγώτερο απο την προβολή στο άμεσο μέλλον της σημερινής μου κατάστασης ,της έλλειψης δηλαδή, νοιώθοντας κάθε μέρα οτι καποιος μου παίρνει και κάτι ,απο τα υιλκά αγαθά πρωτίστως και όλα τα υπόλοιπα στην συνέχεια


Ομως η απαισιοδοξία καλύπτει και ολόκληρο τον εσωτερικό μου κόσμο ,πράγμα φυσικό, αφού η έλλειψη είναι συνολική και καθολική.


Μήπως όμως η απαισιοδοξία είναι αναμενόμενο γεγονός απο την στιγμή που σε καμμιά περίπτωση η εν δυνάμει ''παραγωγή'', με όποιο τρόπο και εαν την υπολογίσεις, δεν μπορεί να καλύψει τις τεχνητά δημιουργηθείσες ανάγκες, συν την ανισορροπη κατανομή της ...


Τα μελη μιας κοινωνίας σαν την ελληνική επι παραδείγματι, δεν πρόκειται ποτέ να είναι λιγώτερο απαισόδοξα απο οτι είναι σήμερα ,απο την στιγμή που σε αυτό το χώρο δεν παράγεται ντόπιο ''προιόν'' ,ότι παράγεται κατανέμεται άνισα -λογικό και αναμενόμενο σε μια κατεξοχην μεταπρατική κοινωνία - έχοντας επίσης δημιουργήσει τις απαραίτητες ιδεοληψίες οτι κάποιοι 'έφαγαν ',κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή ,προφανώς οχι εμεις που είμαστε οι πραγματικοί υπεύθυνοι, αλλα οι άλλοι που εκάμαν το λάθος να εκτεθούν, να είναι άπληστοι, και προκλητικοί.


Ακόμη και εαν είναι βέβαιο, οτι αυτούς θέλουμε να πετροβολήσουμε, κατα βάση τους ζηλεύουμε, αυτοί απο την πλευρά τους δεν μπορούν να κατανικήσουν την επιθυμία τους να δείξουν τον πλούτο που απέκτησαν, και μέσα απο αυτον να είναι καλεσμένοι σε περίπτη θέση στο καθημερινό κάδρο ...


Ζούμε σε μια κοινωνία μη ''παραγωγών'' ,είμαστε πολλοί για να μας ζήσει αυτός ο τόπος και καλούμε και αλλους σε δανεικά τραπέζια ,εναλάσουμε την συμμετοχή μας στο παρτυ της διαφθοράς και είμαστε πρόθυμοι να ξεχάσουμε τα πάντα αν μας δοθεί η ευκαιρία να τσιμπολογήσουμε κάτι .Βρίζουμε και απεχθανόμαστε το πολιτικό σύστημα -που είναι αυτοί που μετέχουν στα ''πλούσια τραπέζια'' -και ο βαθμός της απέχθειας αυτής έχει να κάνει με τον βαθμό συμμετοχής μας στα ψίχουλα που εκπλιπαρούμε. Μας ενοχλεί η εικόνα του χοντρού, ιδρωμένου, απο την εξαψη εκλεγμένου χθεσινού δημάρχου με τις βλακώδεις δηλώσεις του τίποτε ,όπου στο βάθος του μυαλού του χονδρού και ανόητου δημαρχου έχει παρκάρει η επιτυχία και η άποψη ''τέτοια ζώα ''είσθε που με εκλέξατε, και καλα να πάθετε, εγώ σας το φώναζα τι ημουν, και εσείς επιμένατε, αλλά δεν κάνουμε τίποτε, μας πιάνει όμως η απαισοδοξία έτσι για να έχουμε να πορευόμαστε ...


Ετσι αυτός ο βολικός κύκλος της μειούμενης εμπιστοσύνης στον ευατόν μας ,της αυξανόμενης εξάρτησης απο τους άλλους ,της καθημερινής επαιτείας σε κάθε τι, απο το πιο μικρό εως το πιο μεγάλο -αναρωτηθείτε, πόση ευχαρίστηση παίρνετε αν σας χαρίσουν κάτι ευτελές και ασήμαντο -δείχνει και το δρόμο για την συνέχεια.


Οι πολιτικοί( εμεις δηλαδη) ,θα είναι οι ίδιοι με κούφια λόγια ,κενά ουσίας ,τα ιδια και τα ίδια ,η ισοπεδωτική λογική ''ολοι ίδιοι είναι ''.Κάθε μέρα και λιγώτερα πράγματα θα μοιράζονται σε περισσότερους ανθρώπους ,και πάνω απο όλα οι πνευματικοί άνθρωποι, πραγματικοί ''δολοφόνοι'' της κοινωνίας ,άβουλοι, αμέτοχοι, και επικίνδυνοι ,αφού με την εγκληματική αδιαφορία τους εχουν επικυρώσει την κατάσταση ,παρακαλούν να βρεθούν στο τραπέζι της μοιρασιάς ,στις συζητήσεις για την περαιτέρω αποχαύνωση ,στην διαιώνηση του είδους τους ,αφού θεωρούν και καλά κάνουν ,οτι η γνώση είναι σωστό να κληρονομειται .


Οι έχοντες είναι οι πιο ''εντιμοι ''και συνεπεις σε αυτό που κάνουν ,μπορούν και παιρνουν αυτό που ''δικαιούνται'' ,διαμορφώνουν πρότυπα, παρασύροντας τους υπόλοιπους σε μεγαλύτερη απαισιοδοξία ,έχουν εγκαταστήσει αντισώματα παντού ,δίνουν τα αντίδωρα που νομίζουν ,βοηθούν για να υπάρχει το σύστημα, και επιδιώκουν μια φιλευθεροποίηση ενοχλώντας πολλούς χαζοχαρούμενους και ανόητους αριστερούς ,αλλα δεν είναι οι χειρότεροι.


Και όλοι οι υπόλοιποι απαισιόδοξοι ,ένας ατέλειωτος πολτός, μια κινούμενη αμμος μια κοινωνία χαμένων ελπίδων, και ολόκληρων γενεών.


Αφού λοιπόν είμαστε απαισιόδοξοι παίρνουμε το δικαίωμα, να απέχουμε απο οτιδήποτε ,απο το να σκεφτόμαστε ,απο το να ενεργούμε, απο το να νοιώθουμε ,απέχουμε απο το να ερωτευόμαστε ,απέχουμε απο την συμμετοχή στα κοινά, απο το να ψηφίζουμε -εχοντας νομιμοποιήσει τον κάθε χοντρό και ιδρωμένο κυρ δήμαρχο ,να γελάει μαζί μας -απέχουμε απο την μόρφωση, απο την γνώση ,απο την άποψη, απο οτιδήποτε ...και μετά βουλιάζουμε στην ανυποληψία του καναπέ ,περιμένουμε χασκογελώντας, και βλέποντας να τσακώνονται στην τηλεόραση όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες।


Απέχουμε απο το να τσακωθούμε για οτιδήποτε ,βαριόμαστε να κάνουμε το οτιδήποτε, και περιμένουμε να αλλάξει το σύστημα ,να μας χαρίσουν κάτι ελάχιστο ,ισα-ισα για να μην μας φτάνει, και να μας δίνει την αφορμή να λοιδωρούμε ,να γκρινιάζουμε, αφου το πολύ δεν το μπορούμε, κυρίως όμως δεν το θέλουμε.


Και θα έρθει μια μέρα, που κάποιο τυχαίο γεγονός ,καποιοι, κάπου, θα αποφασίσουν για μας, χωρίς εμας ,ακόμη και με βίαιο τρόπο ,ακόμη και τότε κρυμμένοι στο πιο βαθύ υπόγειο της ανύπαρκτης αξιοπρέπειας μας, θα εκλιπαρούμε ασφάλεια.


Βαθιά παρακμή, και σκοτεινός υπερμεσαίωνας ,μήπως ήρθε η ώρα για το επόμενο στάδιο , αφού οτι ξέραμε μέχρι σήμερα και το είχαμε δεδομένο , οδηγείται στο τέλος του. Το ζήτημα είναι εαν η αλλαγή θα γίνει με μας συμμετέχοντας, η εν αγνοία μας, που είναι και το πιο πιθανό,και αλλοίμονο εαν παρατηθούμε του δικαιώματος αυτού.


Αξίες ,δημοκρατία ,πολιτισμός ,αστική δημοκρατία ,κομμουνισμός,αριστερη βλακεία και διαμαρτυρία ,γνώση και εκπαίδευση, ''γέροι'' πνευματικοι ταγοί,αναρχικοί του τίποτε ,αναρχικοί του έχω, και σπάω και κανένα μαγαζί για να περνάει η ανία μου ,πλούτος που προκαλεί ,ένδεια και ρετάλια ...όλα αυτα μαζί για πέταμα στο παλιατζη ,στην χωματερή της λήθης


Ακόμη και εαν υπάρχει μια αχτίδα μέσα απο την μυθοπλασία και το κολοβό όνειρο ,η δυσανεξία μου θέλει διέξοδο ,η κατάθλιψη μου απαιτεί να βρεθεί μια νέα γραμμή, αφού είμαστε ήδη στο τερματικό σταθμό ,οριστικά


Δεν μπορεί να κρυβόμαστε ,η κοινωνία δημιούργησε' αντιστάσεις' ψεύτικες ,τεχνητές, φάρμακα ,ναρκωτικά ,ποτό ,αλλα δεν μπορούμε να μην το βλέπουμε ,δείτε τους νέους ,νεκροί ,τελειωμένοι ,θέλουν να σβήσουν την μνήμη τους ,πριν αυτή δημιουργηθεί,αποκτηνωμένοι στα πεζοδρόμια ...........

Το παρόν και όσα θα ακολουθήσουν, δεν έχουν να προτείνουν λύσεις ,δεν είναι λεξικό ,και ευρετήριο ,οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ,οφείλουμε να σπρώξουμε, να αφυπνίσουμε ,να προκαλέσουμε ,να αρχίσει κάτι .....

ΙΑΝΟΣ ΙΙ

ΜΕΡΟΣ Β ..ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΤΑΙΝ ΑΠΕΙΡΟ

Η αγάπη μετριέται μόνο απο την ζέστα του χεριού σου ,όταν αυτό ακουμπά πάνω μου ,

οταν η χαρά σου ,είναι για μένα ηδονή ,όταν ξέρεις οτι αυτό που νοιώθεις είναι η ίδια η ζωή ,

γλυκιά μου ματιά ...

Νοιώσε ,αυτό που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αισθανθούν ,την κοφτερή και οξεία χαρά

οταν το μαχαίρι μπαίνει στις σάρκες της γλυκιάς σου ματιάς...

Αύριο ,θα είναι μια άλλη μέρα ,όμως την αγάπη την απόκτησες σήμερα ,στέριωσε την δυνατά ,κρατησέ την φυλαχτό της ζωής σου ,μην την προδώσεις ποτέ ,σε ικετεύω ..

Μην αφήσεις τίποτε να περάσει μέσα απο τα δάχτυλα σου ,σαν το νερό μέσα στη χούφτα

που μάταια προσπαθείς μια ολόκληρη ζωή να κρατήσεις ...

Μάθε να μην ξεχνάς ,μάθε να μην προδίδεις καμμιά στιγμή..

κάθε σου άγγιγμα είναι ζωή ,αγάπη ,πόνος ,χαρά ευτυχία ,όλα μαζί μόνο για μια σκέψη ,

όλα που περισσεύουν ,πράγματι είναι περιτά.

Μην λησμονήσεις τα λόγια που ακούγονται,και δεν ειπώθηκαν ποτέ,

εσύ είσαι η αρχή ,και η αγάπη σου το τέλος μια ανείπωτης χαράς .

συνεχίζεται.......

ΚΑΠΤΑΙΝ ΑΠΕΙΡΟ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ..ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΗ ΘΕΜΑΤΑ

Τα παρακάτω έχουν γραφεί είκοσι χρόνια πριν, για άλλες ανάγκες ,καμμία σχέση δεν μπορούν να έχουν με την σημερινή εικόνα της κοινωνίας μας ,μπορεί να είναι κείμενα του ίδιοι ανθρώπου σίγουρα δήλωναν και τότε ανησυχίες, αλλά ...ήταν αλλού........................



ΙΑΝΟΣ





''Ο Δίας για να θεραπεύσει την επιπολαιότητα του Επιμηθέα και την απερισκεψία του Προμηθέα ,έστειλε στους ανθρώπους δύο αρετές με ρητή εντολή να δοθούν σε όλους .Την Δικη και την Αιδώ .Την αίσθηση της δικαιοσύνης και την συνείδηση/το σεβασμό για τα αισθήματα και την γνώμη των άλλων .Καθε αρετή διδάσκεται ,κάθε εξουσία ελέγχεται για όλους ,απο όλους ....



Κοινωνικός θεσμός

Οι ανθρωποι στο διάβα του χρόνου ,πέρασαν πολλά στάδια προσαρμογής μόνον όσον αφορά το πνευματικό τους επίπεδο ,γιατι στην επιδίωξη ικανοποίησης των αναγκών τους ,η συμπεριφορά τους δεν έχει αλλάξει καθόλου η σχεδόν καθόλου.

Οι όποιες διαφορές στην ικανοποίηση των αναγκών τους εντοπίζονται στα χρησιμοποιούμενα μέσα και όχι σε αυτή την ίδια ανάγκη.

Προιόντος του χρόνου ,η ευκολία που κάλυπταν τις ανάγκες τους ,ήταν ευθέως ανάλογη με την πνευματική εξέλιξη και καλλιέργεια του ανθρώπινου πνεύματος (υψηλότερες αξίες ,όπως δημοκρατία και ελευθερία για πολλούς ..)με την σειρά της βοήθησε την οινωνική πρόοδο .

Βέβαια οι κοινωνικές κατακτήσεις υπήρξαν προιόντα χρόνιων ζυμώσεων ,συγκρούσεων, που κατέτειναν στο ίδιο σκοπό την εκπλήρωση κάποιου στόχου η οράματος, με οικονομικά κριτήρια .

Η προσπάθεια του ανθρώπου σαν μέλος κάποιας ομάδας ήταν το αποτέλεσμα της εγγενούς του αδυναμίας να αντιμετωπίσει με επιτυχία την φύση πρώτα, και άγνωστο κατόπιν .Στην επιδίωξη του αυτή βρήκε συμμάχους άλλα μέλη της ομάδας και ένωσε τις δυνάμεις του για την δημιουργία ισχυρότερου μέσου πίεσης απέναντι σε οτι τον τρόμαζε ,στην αδυναμία του δε,να εξηγήσει τον φόβο του ,απέναντι στο άγνωστο, βρήκε καταφύγιο στην θρησκεία και στους θεούς ,που εξυπηρετούσαν τις ανησυχίες του .Η έννοια τοης κοινωνίας δεν εφευρέθηκε, αλλα του ''προέκυψε''και η οικονομική του ανάγκη ξεκίνησε σαν εκπλήρωση των βασικών του αναγκών, και κατέληξε σαν μέτρο σύγκρισης με τα άλλα μέλη της ομάδας και σαν επιβεβαίωση της διαφορετικότητος του.

Σήμερα ,είναι πιο εύκολα να μελετήσουμε το παρελθόν και να προσδιορίσουμε την κοινωνική συμπεριφορά του μέλλοντος με την αλυσοτέλεια φαινομένων που έχει καθορίσει η ανθρώπινη συμπεριφορά..

Η έννοια του ''κοινωνικού θεσμού'' είναι περισσότερο η αναγκαία συνθήκη υποταγής στις ανάγκες που δεν δημιουργήθηκαν''φυσιολογικά ''αλλά εφευρέθηκαν στην απέλπιδα προσπάθεια του ανθρώπου να κάνει ενα βήμα μπροστά .Είναι μια εκτόνωση και ένας αέναος κύκλος που δεν έχει ορατό τέλος ,οδηγεί στην πόλωση και στο εκφυλισμό σε οτι ομορφότερο έχει να επιδείξει η ανθρώπινη φύση ,το πνεύμα.

Οταν ο άνθρωπος είναι μια συρραφή προγραμματισμένων ενεργειών ,μια μηχανή κατασκευής κατασκευής μηχανών , τότε οτι υπολείπεται ,είναι πολύ λίγο για να υπάρξει αντίδοτο στην μάχη ενάντια στην γήρανση του ανθρώπινου πνεύματος .

Οταν οι άνθρωποι λοιδωρούν και βυσσοδομούν απέναντι σε οτι δεν μπορούν να έχουν ,το αποτέλεσμα θα είναι μια τεχνοκρατική αδιαφορία και ίσως καταλήξουμε στο απλό σύνθημα -κόλαφο των ημερών του παρηκμασμένου αιώνα μας :

''γαία πυρί μειχθήτω '''

ΧΕΙΜΩΝΑΣ του 1991

Οταν αύριο θάρθει μια καινούργια μέρα, σκέψου,πόσα λεφτά έχασες, περιμένοντας την,

μια μικρή ρυτίδα γύρω απο την άκρη των χειλειών σου έφτασε να καμει την ζωή όμορφη,

η χαρά σου μεγάλη ,η καρδιά σου ζεστή ,η ομορφιά που κρύβεις μέσα σου ,πλήρης, καθαρή ,

ευανάγνωστη γραφή ,σαν Αλεξανδρινό βιβλίο με χοντρά φύλλα και μετάφραση του καλλίτερου ελληνοπλάστη της γης .......

Μην χάσεις την γλυκειά αίσθηση της όμορφης μέρας, που σου δίνει την δύναμη να ζείς ,να αγαπάς ,να νοιώθεις άνθρωπος ,να μην ξεχάσεις οτι την καρδιά σου που επιμελώς κρύβεις στην αριστερή άκρη του κορμιού σου, την έχεις για να αγαπά ,να είναι η αντιγραφή αυτού που εσύ ήθελες να ζήσεις και οχι αυτού που σου είπαν συνομοτικά ''κάποιοι '' στο δρόμο.....

Απο τον ΙΑΝΟ (τώρα) και τον ΚΑΠΤΑΙΝ ΑΠΕΙΡΟ (χθες)

παρακμη ...και αλλα

Παρ-ακμη, εκείνο που δεν έχει οξυτητα ,αιχμηρότητα ,που δεν είναι λαμπρό ,που έπεσε απο το υψιστο σημείο του ,δηλαδή η σκοτεινή πλευρα της πορείας του ανθρώπου ,αφου μάλλον προυποθέτει την 'ακμή' για να μας προκύψει η απαραίτητη παρακμή...Οταν μπορείς να κάνεις πράγματα που δεν κάνουν οι άλλοι, η ακόμη και περισσότερο απο τους άλλους αντιστοιχους σου,οταν είσαι νέος, είσαι στην 'ακμή' ,οταν είσαι υγιής είσαι σε 'ακμή', απο τον αντίστοιχο χλεμπονιάρη που έχει κανει σύμβαση με το ιατρικό σύλλογο και βελτίωσε το λίφτινγκ της κας Μαρίας της φαρμακοποιού ,οταν έχεις χρήματα είσαι σε 'ακμή' ,όταν έχεις δύναμη το ίδιο, και οταν αγοράζεις με δανεικά το νέο μοντέλλο που σου σύστησε ο ''κολλητός σου'', είσαι σε 'ακμή' ,οταν οι αρχαίοι εφτιαχναν τον Παρθενώνα ήταν σε 'ακμη' ;


Η παρακμή βρίσκεται στην φύση ;είναι μέσα σε αυτό που λέμε εξέλιξη ;είναι μέσα στο DΝΑ του πλανήτη μας ;είναι η αλλη όψη του ΙΑΝΟΥ; η μήπως υπάρχει μόνο αυτή για πολλούς, επι μακρόν, ψωνισμένοι όμως ,οτι κάποια ψήγματα ευτυχίας/επιτυχίας κάποιοι δανείστηκαν ;


Μείνετε μια στιγμή ακίνητοι, και απλώς σκεφτείτε ,το πρόβλημα δεν είναι δικό μου, είναι δικό σου, εσυ που κάθεσαι και αναρωτιέσαι -αν μπορείς δηλαδη -γιατι σου τα λέω όλα αυτά, αφού δεν μπορούν να αλλάξουν σε τίποτε την ζωή σου ,όπως συμβαίνει σε όλους .. αυτού που πολλά έχει, αυτού που έχει και δεν έχει, αυτού που είναι στο άσσο ,έσένα που είσαι πολιτισμένος και προοδευτικός -τρομάρα σου -και περιμένεις απο κάποιον άλλο, να κάμει αυτά που σου αναλογούσαν, και για τα οποία ανέλαβες την ευθύνη να κάμεις ερχόμενος σε αυτό τον περίεργο σημερινό κόσμο..


Θα μου πεις ,δεν σε ρώτησε κανένας, εαν ήθελες να ρθεις ,μα και τώρα που είσαι εδώ, μήπως τελικά μπορείς να κάμεις τίποτε -απλώς έχεις πάρει σειρά για το τέλος και εύχεσαι να είναι πολύ μεγάλη η ουρά ,να είναι αργός ο βαρκάρης ,και κάθε μέρα χάνεις τα όνειρα, και ζεις με αναμνήσεις ψευδεπίγραφων γεγονότων που τα ανασύρεις με περισσή ευκολία και στέκεσαι και αυτοθαυμάζεσαι που τόσα έχεις καταφέρει ...


Η παρακμή σε περικύκλωσε οπως το Μεσολογγι ο Κιουταχης, και βρήκες δικαιολογίες ,αφού είναι πολλοί ,είμαστε χαμένοι ,δεν γίνεται τίποτε και περιμένεις να στείλει ο Θεός σου το ιππικό να σε σώσει ,και τρέμεις ,φοβάσαι και τα κάνεις όλα μικρά ,με υποκοριστικά....σπιτάκι,παιδάκια δουλίτσα ,Μανωλάκης,παιχνιδάκι


Μπορεί η παρακμή να μας έχεις κυριεύσει και να μην υπάρχει τελικά άλλη επιλογη ,απο το καθημερινό ροχαλητό ,,να ονειρευόμαστε καρβέλια και πιλάφια και ουρί, η μήπως είμαστε ήδη στην χώρα του ποτέ ,του πουθενά ,στο τελικό στάδιο της πορείας του ανθρώπου ,όμως πρόλαβαμε και πέρασαμε απο το κονάκι του διαβόλου ,έτσι για μια καλησπέρα...


Δεν ακούμε αδέλφια ,δεν θέλουμε απολύτως τίποτε, παρά μόνο αυτά που μας παραχωρούν οι άλλοι ,εμεις γενιούμαστε χωρίς κανείς να μας ρωτήσει, σπουδάζουμε αυτά που θέλουν οι γονείς μας ,πάμε φαντάροι γιατί το θέλει η πατρίδα ,δουλεύουμε γιατι πρέπει να ζήσουμε την οικογενειά μας ,πρέπει να ξοδεύουμε για να υπαρχει το σύστημα ,πρέπει να αρωσταίνουμε γιατι πως θα συντηρούνταν τα νοσοκομεία και πεθαίνουμε χωρίς να μας ρωτήσει κανείς ...


Μα μεγάλε σοφιστή της δεκάρας ,όπως θα ελεγαν όλοι ,υπαρχουν και άλλα σημαντικά ,όπως αγάπη ,φιλία ,ελευθερία ,σεβασμός, εκτίμηση, ευγνομοσύνη,οι τέχνες ,το πνεύμα ,που ξεχωρίζουν τους ανθρώπους απο τα άλλα υπαρχοντα του κήπου ,ζώα και φυτά ...


Υπάρχουν ; μπορεί ,ίσως, αλλά σας παρακαλώ να μην αδικήσουμε τα ζωντανά ..





Ο ΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Δευτερα,αργά οι βδομαδες ξεκίνησαν την πορεία τους στο επόμενο χρόνο-τόνο ,και είναι φυσικό και εμείς να είμαστε στο ίδιο μοτίβο ...

Δυστυχώς, δεν μπορεί κανείς να αποφύγει το πειρασμό να ΄'σχολιάσει'' τα εκλογικά αποτελέσματα ,τα οποία όμως δεν είναι ακριβώς αποτελέσματα, αλλά εικόνα ενος τηλεοπτικού αχταρμά ,κραυγές και φωνές απο ενα συρφετό πολυτελώς ενδεδυμένων γκαιπελίσκων, που κάνουν δηλώσεις (ειδικά αυτό το αστείο σκηνικό που ο κάθε πικραμένος πρωτοδεύτερος απαγγέλει και διαβάζει του κόσμου τις ανοησίες ,κοινοτυπίες και την αποθέωση του τίποτα. )και το ρωμαικό κοινό καθισμένο στην πολυθρόνα του, βρίζει, και μουντζώνει το καθρέπτη, που έχει μόνιμα εγκαταστήσει στο σαλόνι του ,αλλα και στην κουζίνα του για να μην χάνει τίποτε απο την απογείωση της συνολικής βλακείας.

Ποιός θα μας προστατεύσει απο τους βάρβαρους ευατούς μας ,ποιός θα μας γλυτώσει απο την θολούρα και πηχτή σκόνη που έχουμε σκόπιμα γύρω μας απλώσει σαν το τραχανά( που μας έλεγε και ενας παληός και μακαρίτης φυσικά κουμουνιστής ηγέτης ,που και αυτός εδωσε εντολή στο κόμμα να τον θάψει ψηλά στην κορυφή του χωριού του, για να μην έχει πολυ δρόμο η ψυχή του, να απολογηθεί για όσα έκανε όσο ζούσε, και μετά όταν γέρασε ,άρχισε τις θυμοσοφίες), σαν τα άπλυτα του γείτονα ,που πάντα τα παρατηρούμε, γιατι όσο να πείς, μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν , αφού είναι μια ευκαιρία να δούμε το είδος του σώβρακου που φοράει ............

Τι ακριβώς έγινε χθές ;ο γνωστός θίασος επι σκηνής ,οι ίδιοι και οι ίδιοι, και πίσω απο όλους αυτούς ο καραγκιοζοπαίχτης να γελάει, αφού του είναι πολύ εύκολο να επαναμβάνει το ίδιο έργο, αλλά με αυξανόμενο μεροκάματο κάθε φορά, και απο κάτω ο ρωμαικός όχλος να βλαστημάει την μοίρα του, βρίζοντας ,και μετά αφού θα έχει εκτονωθεί( άλλωστε αυτό δεν είναι τελικά το συνταγματικό του καθήκον;) δεν ξέχασε να στρώσει και ενα τραπέζι με φαγητό και τρώγοντας ,πίνοντας και βρίζοντας ,χαίρεται και ρεύεται- στα κρυφά φυσικά -,που είναι ο κυρίαρχος λαός...

Aυτή την παρακμή ποιός θα την πάρει ,είναι σε καλή τιμή ,μαζί με την μείωση των μισθών, και των τιμών , αυτή και αν είναι σε τιμή ευκαιρίας ,πάρε κόσμο την παρακμή σου και βολέψου -αλήθεια αυτά τα τζιμάνια που κάνουν τα πάντα δομημένα ομόλογα πως και τους έχει ξεφύγει μια τέτοια επένδυση ...

Παρακμή ,φόβος ,ανασφάλεια ,φτώχεια παντού, κυρίως πνευματική, και λίγο απο όλα, σαν σουβλάκι με όλα -ντομάτες άνοστες ,μπόλικο κρεμμύδι , πατάτες με νταγκισμένο λάδι,τζατζικι φτιαγμένο με το βρωμόχερα του καθενός -πολιτισμός του βρώμικου ,χρήματα πολλά, πάρα πολλά, εύκολα φτιαγμένα, και με μεγάλες δόσεις φιλανθρωπίας ,αλλά και τοίχοι και ανθρωποι που τα σεντόνια τους δεν είχαν την χαρά να υγρανθούν ...

Και φυσικά, να μην ξεχάσω σε όλα αυτά να μην προσθέσω τον Θεό ,την εκκλησία ,και την πίστη, για μεγαλύτερο ακόμη βόλεμα. Ενας μάγκας με ήρεμη φάτσα, με μούσι αξυριστο πολλών αιώνων ,κάθεται σε ένα σύννεφο δεξιά όπως κοιτάμε την βλακεία μας, και επειδή έπρεπε να έχει και ενα εξοχικό στην έρμη αυτή ''γή του'' ,την εκκλησία του, και πολλούς υπηρέτες -ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ενας θεός έχει ανάγκη απο τον ΠαπαΜητσο να τον υπητετεί. Μεταξύ μας , ο ΠαπαΜήτσος, εκεί μεταξύ της εξομολόγησης ,του λιβανιού , έχει και τον νού του στο παγκάρι , τα διόδια που εισπράτει για λογαρισμού του αφεντικού του ,φαντάζομαι οτι ο Θεός σαν συνεπής που είναι, κόβει αποδείξεις ,μην τον δούμε καμμιά μέρα σε καμμιά λίστα με φοροφυγάδες ,πλάκα θα είχε...

Παρακμή και φόβος ,φτώχεια ,θεός και εκκλησία ,πλούτος και δόξα ,δύναμη και πίστη ,αυτά θα μας απασχολήσουν στην συνέχεια του χρόνου που έρχεται...

Ολα αυτά μαζί, και το καθένα χωριστά ,σε μια προσπάθεια ,οχι να κάμω το κόσμο καλλίτερο ,ούτε να φέρει την καινούργια καταπληκτική ιδέα ,αλλα ετσι για να πω και εγώ, οτι αφού δεν με καλεσαν σε μια εκπομπή μαγερικής ,κάτι εκαμα στην αέναη προσπάθειας για μια καλλίτερη συνταγή ,μαγειρικής ,ιατρική, θα δείξει ...

ΙΑΝΟΣ

Η πραγματική περιπέτεια τώρα αρχίζει .....αφήνοντας πίσω όσα δεν βάνει ο νούς ,πίκρες χαρές ,άπειρα λάθη και πολλά θετικά επίσης ,όμως μαθαίνουμε, συνήθως με επώδυνο τρόπο να κλείνουμε μεγάλους κύκλους στην ζωή μας ...

Πρέπει λοιπόν (για την αυτοκάθαρση ), να υπαρξει μια σοβαρή αποτίμηση των όσων έγιναν στην διάρκεια αυτού του κύκλου, για δύο κατά βάση λόγους , ο ένας είναι η ακριβοδίκαιη μνήμη και ο άλλος είναι να υπάρξει αποτοξίνωση, για να πάς παρακάτω ...

Στην συνέχεια λοιπόν, θα έχουμε την ιστορία ,την κρίση ,την αποτίμηση ,τα παντα, φυσικά πάντα και στο πλαίσιο μιας εσωτερικής ανάγκης και φιλοσόφησης...



ΙΑΝΟΣ