....Πέρασε χρόνος απο τότε ,το καλοκαίρι ήρθε γρήγορα και βιαστικά,έτρεξε ενα γρήγορο κατοστάρι, πάντα βιαστικό ,πάντα ιδρωμένο,σαν το αστέρι που πέφτει στον ουρανό και δεν προλαβαίνεις να το δείς καλά-καλά, και σου μένει η ευχή πούθελες να κάνεις,ενοχικά μισή.
Ο χρόνος που χάνεται ,ο χρόνος που μικραίνει,ο χρόνος που αγκομαχά σαν το μουλάρι στην ανηφόρα,ο χρόνος ..πάντα ο χρόνος ,δεσμώτης και φύλακας ,παρατηρητής και αδιάφορος.Και εμείς,πάντα εμείς,συνεπιβάτες στο τραίνο του χρόνου που μας πάει και μας φέρνει ,στίβοντας σαν λεμόνι το παρόν,λοξοκοιτώντας στο χθές, και περιμένοντας το επόμενο σταθμό,ελπίζοντας νάναι κάποιος εκεί, και να μας περιμένει.
Η υπαρξή μας ,ορίζεται απο αυτό,ένας ακόμη σταθμός, και κάποιος νάναι εκεί ,πάντα.
Εαν δεν υπάρχει επόμενος σταθμός,όσοι και να μας περιμένουν ,καμμιά αξία δεν έχει για μας τους ταξιδιώτες,και όσο και νάρχονται και να φεύγουν οι σταθμοί και να μην σταματάμε σε αυτούς ,αφού κανείς δεν μας περιμένει, πάλι δεν έχει νόημα .
Και εαν τελικά η καθημερινότητα μας,ορίζεται απο τους επόμενους σταθμούς,στην πραγματικότητα κάνουμε ένα ταξίδι που χωρίζεται σε άλλους πιο μεγάλους κύκλους.
Εχουμε φύγει ήδη (παρελθόν) ,πάμε κάπου (μέλλον), και συγχρόνως περνάμε και στο μαγικό χώρο του άπιαστου ,των συναισθημάτων,της φαντασιάς, και της μαγείας.
Για να φθάσουμε στο χώρο του φανταστικού περάσαμε πολλούς σταθμούς, σε άλλους σταματήσαμε αφού κάποιος μας περίμενε,σε κάποιους περάσαμε με φόρα,πείσμα,μίσος,και φόβο, χωρίς να κοιτάξουμε καν την πλατφόρμα που ερχόταν με ορμή καταπάνω μας ,κάποιους δεν τους είδαμε καν,
κυνηγημένοι όπως νοιώθαμε.
Εκεί,που σταματήσαμε,σε σταθμούς που αντιλαλούσαν απο τις ράγες που έσκουζαν,κατεβήκαμε με δισταγμό,να βρούμε ποιός ήταν αυτός η αυτοί που είχαν έρθει, για μας .
Είπαμε πολλά,και κάναμε πολλά,ενόσω περιμέναμε εκεί .
Μετά προσπαθούσαμε,να θυμηθούμε τι είπαμε,τι κάναμε,σε κείνο το πέρασμα,και είτε δεν θυμόμασταν τίποτε,είτε φτιάχναμε ωραίες ιστορίες και εικόνες σαν και αυτές που βλέπαμε στην τωρινή στάση .
Περιμένουμε πάντα η επόμενη στάση να είναι πιο κοντινή απο την προηγούμενη,γιαυτό τρέχουμε πάντα και με πιο μεγάλη ταχύτητα,περιμένουμε στην επόμενη να βρούμε κάτι διαφορετικό και να μην βαρεθούμε πάλι όπως στην προηγούμενη, και πάντα ελπίζουμε..
Σε αυτή την πορεία που δεν είναι ποτέ ίσια και γραμμική, και ποτέ καμμιά διαδρομή δεν νοιάζει με την άλλη, και με κανενός άλλου,ένα είναι σίγουρο, κάπου καταλήγει .
Οσες και τσιριμόνιες να κάνουμε,όσες φορές και να επιχειρήσουμε να λαδώσουμε τον οδηγό, που μπορεί να μας ανεβάσει απο βουνά,στροφές δεξιές, αριστερές, και ίσιες, στο τέλος θα μας φτάσει κάπου, είναι βέβαιο, και είναι οριστικό ..
Εχουμε λοιπόν τρείς πορείες ,αυτή που πέρασε, τέλειωσε και πάει,η άλλη που έρχεται και σε λίγο θα στοιβαχτεί στο σωρό των προηγούμενων περασμένων,και μια άλλη, που είτε είναι παράλληλη με τις άλλες δύο, είτε θα φανεί στο τέλος,σαν τσόντα, ενα μπάλωμα σε ένα πανωφόρι που ξαναφορέθηκε ξανά και ξανά, με το χρώματα των χρόνων να ξεχωρίζουν.
Ποια είναι αυτή η πορεία,που άλλοτε πάει μαζί μας,και άλλοτε μας λείπει τώρα, και μας περισσεύει, αύριο;Είναι η αέναια πορεία στο μαγικό κόσμο του μη υλικού,όπου ο χρόνος και ο οι διαστάσεις δεν έχουν καμμία αξία και σημασία.
Σε κάθε βαγόνι μια θεωρία,σε κάθε κουπέ μια θρησκεία και μια δοξασία, όλα μαζί όλα ανάκατα, όπου τίποτε δεν χρειάζεται άδεια,μέτρημα, και βάρος .
Τα συναισθήματα πολλά,και μαζεμένα στην πρώτη θέση ,οι επιθυμίες κρυμμένες στην σκευοφόρο, οι αναμνήσεις συνήθως ψεύτικες και απατηλές, κάπου στην ουρά,και οι ελπίδες να αιωρούνται, ,πάνω,μέσα, και γύρω απο το τρένο, που πάει μαζί μας, και πάει και χωριστά.
Υπάρχει οδηγός σε αυτό το τρένο που πάει όπως θέλει,για να καταλήξει όμως κάπου;
Θα μπορούσε να πεί κάποιος,Ναι υπάρχει,και θα εννοούσε το μυαλό μας,που όλα αυτά τα φτιάχνει τα λειτουργεί,και τα κατευθύνει.Ομως όχι,δεν υπάρχει,πως θα μπορούσε άλλωστε .
Το μυαλό διαιρεμμένο έτσι όπως είναι, σε τόσα κομμάτια,που μεταξύ τους ούτε μιλούν,και ούτε θέλει το ένα να ακούει το άλλο .Ας τα βρούν μεταξύ τους η λογική ,το συναίσθημα η φαντασία ,το συνειδητό απο την μια το ασυνείδητο απο την άλλη , και στην μέση το υποσυνείδητο ,και τότε το συζητάμε.
Μια πορεία απο το χθές στο αύριο,και παρέα μας,όλα αυτά,τα μη,τα άυλα,φαντάσματα,τα άβολα όνειρα,τις επιθυμίες που θέλουμε και δεν έχουμε,και αυτές που δεν θα έχουμε ποτέ,που χάθηκαν για μας ,που δόθηκαν σε άλλους, μόνο και μόνο γιατί εμείς δεν τις θέλαμε πραγματικά .
Εχεις δώσεις ποτέ αγάπη,χωρίς να περιμένεις σαν τον ικέτη να πάρεις πίσω αντίδωρο ;
Πως περιμένεις την βασιλεία των ουρανών τότε,και πώς ελπίζεις οτι στον επόμενο σταθμό θα υπάρχει κάτι /κάποιος για σένα,που θα είναι εκεί μόνο για σένα,και δεν θα σου ζητήσει δανεικά η εξηγήσεις;
Πως περιμένεις κάθε μέρα να είναι καλλίτερη απο την προηγούμενη,όταν όχι μόνο δεν έκανες κάτι γιαυτήν,αλλά και στην πρώτη ευκαιρία θα την λοιδωρήσεις και θα διεκδικείς για τον ευατόν σου,τον εγωισμό του ξερόλα, και του επιτυχημένου,μέσα στην ατέλιωτη τύφλα σου ,βλαμμένε.
Θέλεις,θέλεις,τα πάντα όλα,ξεχνάς που είσαι,ξεχνάς οτι δεν μπορείς να θέλεις μόνο,απαγορεύεται
να θέλεις,τελεία,κατέβα απο το τρένο στην επόμενη στάση ,συνάντησε αυτόν που σε περιμένει και γίνει δούλος του,γίνε σκλάβος του,σκυλάκι με κοντό λουρί .
Δύσκολα μου βάζεις,δάσκαλε.Το τρένο σου είναι γεμάτο με οργή,με μίσος,και φόβο .
Πιστεύεις οτι ζείς το σήμερα,που δεν υπάρχει,ποτέ δεν υπήρξε για κανένα,απλώς δεν θέλεις να ακούσεις τίποτε,να σταματήσεις πουθενά,να πηγαίνεις,πηγαίνεις,και ότι κάτσει.
Δηλαδή τι θα κάτσει, η μάλλον τι θα ακουστεί; Eνας κρότος και το κεφάλι σου, ανοιχτό,σαν αργίτικο καρπούζι. Eχεις χάσει τη χειρολαβή,την έδωσες ενέχυρο για να πάρεις δάνειο για να αγοράσεις μια ντουλάπα για τα άπλυτα σου.
Παρελθόν,παρόν,μέλλον.
Το παρελθόν,δεν εξακολουθεί να υπάρχει.
Το μέλλον,δεν έχει εμφανιστεί.
Το παρόν,είναι μια αδιόρατη στιγμή ,δεν έχει διάρκεια ,στην ουσία δεν υπάρχει πραγματικά
Αν λοιπόν και τα τρία μέρη του χρόνου δεν υπάρχουν,ο ίδιος ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση
Αρα,δεν υπάρχει κανένα τρένο,και κανένας σταθμός,πριν,και μετά.
Μην τρομάξετε,αλλά ζούμε κάπου ενδιάμεσα.
Μην με ρωτήσετε που ενδιάμεσα ακριβώς,γιατί δεν ξέρω ..
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
