ΕΙΚΟΝΕΣ

Εικονες απο την ζωη ....

Εικόνα πρώτη .

Περιοχή Παγκράτι ,οδός Νεοπτόλεμου και Μενελάου γωνία ,στην πλατεία Αχαιων ..ονόματα δρόμων αρχαίων ημών προγόων ,Αμήν

Μια μέρα ,ενα απόγευμα συγκεκριμένα, είχα βρεθεί εκεί και είχα κάτσει στο καφενείο απέναντι , και είχα παραγγείλει μόλις, ένα ελληνικο φρέντο με ολίγη, και παρατηρούσα ένα σπίτι ,σαν ρομαντικός ντετέκτιβ που έψαχνε την προδομένη του ζωή ,που μόλις είχε μπει στην είσοδο της πολυκατοικίας .
Η πολυκατοικία είχε πέντε ορόφους ,ντυμένη με ένα χρώμα σκατομπέζ ,παρμένο απο τις εξατμίσεις, και τις καπνοδόχες της περιοχής και την αδιαφορία των κατοίκων .Μικρά μπαλκόνια ,μισοσπασμένα στόρ που ξεχείλωσαν απο το ανέβα-κατέβα ,στην βεράντα ντουλάπες μισάνοιχτες με καθε λογής άχρηστα πράγματα ,άλλες έτοιμες να πέσουν   ηρωικά, και άλλες να μην θέλουν να κλείσουν πεισματικά .Σκούπες να ξέχουν ,σφουγγαρίστρες να απλώνονται σαν χταπόδια παραβρασμένα ,και δίπλα μια απλώστρα για ρούχα ,γεμάτη με πλυμένα ,να κρέμονται σαν σημαίες ηττημένων σε μάχη .

Μια χοντρή γυναίκα, με μια ροζουλί νυχτικιά ,πασούμι και μαλλί με ρόλλευ ,μπήκε στο οπτικό μου νεύρο, και το βασάνισε ..
Ο απλός καθημερινός άνθρωπος ,σκέφτηκα , όμως μια άλλη κακιά φωνή  μου σφύριξε σαν οχιά ''δεν φταίς, εσύ που δεν σου αρέσει ,οι άλλοι φταίνε που είναι τόσο χάλια '', κοίταξα αμέσως  γύρω μου, μήπως και κανείς άκουσε αυτή την κακιά  φωνή, ρατσιστική όπως ήταν ,αλλά τίποτε ..όλα καλά. 

Εικόνα δεύτερη
Πολλά πήγα τα χρόνια πίσω, και σκούξανε ,σκουρισμένες κλειδωνιές τρίξανε ,και νάμαστε..
Νοέμβρης ,αρχές της δεκαετίας των ονείρων και  χαμένων επαναστάσεων δολοφονίες και βραβεία Νόμπελ ,νεο κύμα και αποστασία ,δικτατορία και άνοιξη της Πράγας ..
Ενα μικρό σπίτι με καματούλες μια σταλιά, με μια ανεμόσκαλα εσωτερική  να ανεβοκατεβάζει την ζωή μας ,πόρτες σιδερένιες βαμένες πράσινες κάτω και γύρω γύρω, και λευκά σαν περικοκλάδες σίδερα στο κέντρο ,παράθυρα ξύλινα πράσινα και αυτά, με το μάνταλο ,..
Είτε το κοίταγες απο έξω ,είτε απο μέσα, όλα πράσινα ,γιαυτό και εγώ ήθελα τα πάντα πράσινα στην ζωή μου .

Οταν ήρθε κάποιος πολύ σοβαρός κύριος να με γράψει σε ένα  νέο κόμμα ,πολύ αργότερα φυσικά ,το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν ..
Τι χρώμα έχει το κόμμα αυτό ;πράσινο ήταν η απάντηση ,ωραία είπα ,γράψτε με ..Μετά έμαθα πως το λέγανε πασόκ..

Υγρασία βροχή και σύννεφα πάνω στον ουρανό ,δεν μπορούσαν όμως να κρύψουν την θάλασα που απλωνόταν στο βάθος ..
Ενας ολάκερος κόσμος ,μια θάλασα γύρω- γύρω ,και πέρα, στην  άκρη της απελπισιάς ,ήταν ο άλλος μεγάλος καινούργιος κόσμος .
Τότε, ήταν πολύ μακρυά ,μετανάστευση σε άλλη ήπειρο ,ήταν το διάβα του Ρουβίκωνα για μένα ..
Δεν έμεινα εκεί, να θαυμάζω τα πράσινα παραθύρια ,ούτε την ομορφιά της νιότης ,αλλά έφυγα για να γνωρίσω την όψη του καφέ , του γκρι και βρώμικου κόσμου της πόλης .
Μια γιαγιά χοντρή ,με μαύρα κατάμαυρα ρούχα ,ένα μαύρο τσεμπέρι και μια σοβαρή υποψία μαύρου μουστακιού ,περπατούσε σαν το φάντασμα στα σοκάκια ,αυτά με τις πλάκες στις άκρες ,και το ρείθρο στην μέση ,για τα νερά της βροχής , και για να μην γλυστράνε όλα  τα ζωντανά.

Εικόνα τρίτη
Κάπου στο Χαλάνδρι
Πολυκατοικία που χτίστηκε όλη με δανεικά, και πληρώθηκε με δάνεια ,τετραόροφη ,σε μια περιοχή που ειναι αυτό που λέμε μικροαστική με μεσαία απόχρωση του  μπέζ.
Δεύτερος όροφος πενήντα τετραγωνικάκια ,νάμαστε στην κουζίνα με πάσο, συνεχόμενη .
Λες και ήμουνα εκεί ,στην κουζίνα την μικρή ,μόνος μου ,παρέα με το τσιγάρο που μόλις είχα ανάψει ..
Κατέβασα το καμινέτο που είχα για να φτιάχνω καφέ -,και όχι μόνο -,και το μάτι μου πήγε ασυναίσθητα στα τρία άλλα γκαζάκια που ήταν στο βάθος του ντουλαπιού ..Ωπ ,σκέφτηκα ,εγώ είχα αγοράσει δωδεκα ,χρησιμοποίησα τα πέντε προχθές, που είναι τα αλλα; ,Εχε γούστο να τα πήρε κανείς άλλος; και κατατρόμαξα ,και ο φόβος μου πήγε στο Θεό..
Αναπτήρας ,αναπτήρας, που τον ειχα βάλει ;Είχα μονάχα έναν ,ήταν ένας λεπτός με κόκκινα γράμματα και ήθελε και λίγη δύναμη να ανάψει .
Μου τον ειχε δώσει μια όμορφη γκόμενα ,μια μέρα στην καφετέρια του Γιώργου του βλάκα ,έτσι τον λέγαν όλοι ..
Που στο κόρακα ήταν ο αναπτήρας ; δεν θυμόμουν καθόλου ,πάλι ταραχή μεγάλη, και φόβος, πολύς φόβος με κυρίευσε ,λες να το ξέρουν σκέφτηκα ,λες να με είχε δεί κανένα μάτι ;λές το ένα ,λές το άλλο, έμεινε ο καφές να μου θυμίζει την επανάσταση που πήγα να ξεκινήσω μόνος μου .
Οταν έβγαινα έξω ,πάντα κοίταγα πίσω μου ,πάντα κοίταγα στις βιτρίνες μήπως και επιβεβαιωθούν οι φόβοι μου .Σε αυτή την γειτονιά ,πάντα ήμουν παρέα με το φόβο μου, και αγκαλιά με τις ενοχές μου για κάτι που δεν έκανα ..η μήπως είχα κάνει ;

Εικόνα τέταρτη.
Αστικό περιβάλλον ,μόνο κατ' όνομα ,περιοχή Βόρεια προάστια ,μεταφορά απο τα δυτικά πριν απο μερικά χρόνια .
Ενα σπίτι μεγάλο ,πολύ μεγάλο ,δωμάτια ,πατώματα και μπάνια ,να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα ,δηλαδή χαμένοι και οι δυό ..
Σαλόνι μεγάλο με πολλές γωνίες, και πολλά πράγματα, που μεταξύ τους έχουν ένα μόνο κοινό ,το τίποτε του γούστου σε αποχρώσεις του μπέζ.
Πρωί, καθημερινή ..τσιγάρο και καφές έτοιμος στο φλυτζάνι ,αυτό με τα χρυσοποίκιλτα στολίδια πούχαν φέρει απο την Κίνα ,κάποτε.
Η τηλεόραση παίζει πάντα ,είναι ανοιχτή πάντα, και συνέχεια ,για να μην χαθεί τίποτε απο την βλακεία, και άντε μετά να την βρεις και να την ξαναμαζέψεις .
Χθες το βράδυ είδαν σε βίντεο, τα πέντε επεισόδια απο τα επόμενα ,της τουρκικής σειράς ''Πως η ανατολή πηδά την δύση '' σε σκηνοθεσία Ερντογάν, μια υπερπαραγωγή της Turcawood film production ..
Κάθεται η κυρία του σπιτιού ,μισάνοιχτη ρόμπα σχεδόν ξεκούμπτωτη ,τσιγάρο και βλέμμα νυσταγμένης κατσίκας ,και απέναντι κάτι ανόητες παρδαλομούμιες ,που όταν ανοίγουν το στόμα τους ,ανοίγουν συγχρόνως και τα μπούτια τους..
Και απο κάτω στο κουτί , περνάνε σαν φίδι ,ειδήσεις,  για μέτρα ,μνημόνια ,μνημόσυνα κατάλαβε η κυρία, εντάξει το ίδιο είναι ,δημοσιονομικά κενά , κενά κεφάλια, και δυσκολιότητα ..

Εικόνα πέμπτη
Νεκροταφείο Χολαργού ,Παπάγου
Σειρές τα μνήματα ,αναρωτιέμαι πάντα ,γιατί τους βάζουν στην σειρά όταν τους θαβουν ;
Φοβούνται μήπως φύγουν κανένα βράδυ και χαθεί το στύλ;η μήπως για να τους μετράνε πιο ευκολα ;
Τάφοι ,μικροί μεγάλοι ,φροντισμένοι και μη,απο μάρμαρο και λάσπη μπόλικη γύρω- γύρω, και κάποιοι ζωντανοί  που κυκλοφρούν στους διαδρόμους ..
Φαντάζομαι την πλάκα που θα κάνουν οι πεθαμένοι κάθε βράδυ μεταξύ τους ,να σχολιάζουν και κουτσομπολεύουν , τι βλέπουν κέθε μέρα, τα ''πεθαμένα'' ματάκια τους ..
Κόσμος έρχοται και φεύγει, άλλοι κάθονται με τις ώρες εκεί ,άλλοι έρχονται και φεύγουν σφαίρα σαν κυνηγημένοι και κάποιοι πιο ξύπνιοι πουλάνε την πραμάτια τους ,και βγάζουν το μαύρο μεροκάματο τους ..

Ακόμη και εκεί όμως, υπάρχει ρατσισμός και διακρίσεις ,απο το μέγεθος του τάφου ,για να είναι άνετα ο δικός τους, και να μην ζορίζεται ,αλλού βλέπεις ηλικία ,και αλλού την κρύβουν επιμελώς ,είμαστε τώρα να λεμε στο καθένα πόσα χρόνια ζήσαμε ;

Με τα νεκροταφεία όμως, είσαι σίγουρος για τα πάντα ,οτι θα είναι πάντα εκεί ,οτι δεν σου κάνουν πείσματα , δεν υπάρχει η περίφημη  δημοκρατία μας ,οτι λες εσύ αυτοί κάτω συμφωνούν ,πάντα..
Η ζωη εν τάφω ,μια χαρά είναι, και για τους κάτω και για τους πάνω.  

Που ενώνονται λοιπόν  οι κλωστές ; Υπάρχει Θεός;
Κοιτάς στο ουρανό και λες Θεέ μου ,αλλά καταλήγεις κάτω, να κοιτάς ανάποδα τα βλήτα

Μην τα πάρετε στα σοβαρά ,αλλοίμονο



ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΑΡΔΑΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ








 

ΤΣΕΠΕΣ

Αυτή την φορά θα ασχοληθούμε με το πολύ μεγάλο θέμα της τσέπης ,των τσεπών καλλίτερα (τα τσέπωσα ,τα τσέπωσες ,τα τσεπώσαμε κ.ο.κ)
Στην πορεία του χρονου. ,απο τότε που ο άνθρωπος σηκώθηκε και περπάτησε, και  έβαλε ένα κομμάτι ρούχο πάνω του ,το πρώτο που σκέφτηκε να κάνει σε αυτό ,ήταν τσέπες .
Η τσέπη ήταν λοιπόν απο τότε ανάγκη σημαντική ,πάντα όμως ήταν περισότερες απο μία.
Τσέπες μπροστά δυό,μικρές τσεπούλες μπροστά ,κωλότσεπες ,τσέπες στο σακάκι πολλές ,στα πουκάμισα ,ακόμη και στα σώβρακα ..

Γιατί λοιπόν φτιάχνονται οι τσέπες ; Για πολλούς λόγους και ανάγκες ,είναι σίγουρο.
Οσο πιό μεγάλες ήταν και είναι οι τσέπες τόσο πιό μεγάλη η ματαιοδοξία ,η απληστία ,τόσο πιο μεγάλη  η ανάγκη να κρύβονται .
Να, ας πούμε έχετε δει τους παπάδες, φοράνε κάτι μακρυά φορέματα χωρίς τσέπες εξωτερικά ,αλλά άμα δείτε τα εσωτερικά επίσης μεγάλα μεσοφόρια, έχουν κάτι τσεπάρες, να !!

Τι βάζουν στις τσέπες τους, οι άνθρωποι ;
Εξαρτάται ποιός ρωτάει, και ποιός απαντάει ,αφού αυτή η ερωτοαπάντηση αφορά μόνο αυτούς που έχουν ανάγκη απο τσέπες .
Τι να ρωτήσεις το κακομοίρη φτωχό και άνεργο, και τι να σου απαντήσει ,αφού ξέρεις πολύ καλά , οτι και τρύπιες είναι και άδειες.  ,άντε το πολύ πολύ , να τις χρησιμοποιεί να ζεσταίνει τα ξυλιασμένα απο το κρύο της ψυχής του ,χέρια του.

Βάζουν λοιπον στις τσέπες τους οι άνθρωποι,αυτά που έχουν να βάλουν ,γιατι θέλουν να τα έχουν μαζί τους, κοντά τους ,φοβούνται να τα αφήσουν σπίτι τους ,είναι ανασφαλείς για αυτά που εχουν ,και φοβούνται, φοβούνται πολύ .
Κάθε πρωί κοιτάνε, αν οι τσέπες τους ειναι σωστές ,να μην εχουν καμμια τρυπούλα και χαθεί κανένα δίφραγκο ,να είναι μεγάλες για να έχουν περιθώριο να βάλουν κι'αλλα μέσα ,κι'αλλα, πολλά .
Αφου σιγουρευτούν, οτι είναι σε καλή κατάσταση ,μετα βάζουνε στο βάθος τα βαριά και σημαντικά και πάνω-πάνω τα ελαφριά και φτηνά ,σου ζητάει ενας ζήτουλας κάτι ,να μπορείς εύκολα και με σιγουριά ,να του δώσεις οτι του αξίζει ,κάτι σε  πενταροδεκάρες .

Άλλοι τις μεγαλώνουν για να ειναι βαθιές ,να ειναι ασφαλείς ,κάτι σαν καταβόθρα που να έχει τόσο βάθος και τόση μαυρίλα, που να  βοηθάει να μην τη χτυπάει ο ήλιος, και πρέπει να δώσεις και εξηγήσεις ..
Άλλοι τις έχουν ραμμένες με ισχυρή κλωστή ,για να ειναι απολύτως σίγουροι ,οτι:
Πρώτον, δεν θα χάσουν τίποτε ,δεύτερον οτι, ακόμη και να μπούν στο πειρασμό να δώσουν κάτι θα είναι δύσκολο εώς αδύνατον, τρίτον να νοιώθουν με ασφάλεια αυτό το βάρος, που ασφαλισμένο έτσι όπως είναι, τους δίνει την ευχαρίστηση και την ηδονή της επιτυχίας..

Ομως υπάρχει και μιά άλλη διάσταση στο θέμα, και είναι ιδεολογική ,έχεις ας πούμε δύο τσέπες ,την μία την χρειάζεσαι για να βάζεις μεσα τα υλικά ,πολλά αγαθά, που σου χρειάζονται για να ζήσεις αξιοπρεπώς, με άνεση, και βόλεμα ,η άλλη σου δίνει την δυνατότητα να ειναι άδεια ,γεμάτη μεαα με όνειρα με αριστερή κλίση ,για να δείχνεις οτι και εσυ σκέφτεσαι τον άλλο τους πολλούς που δεν έχουν  ,την αναδιανομή του εισοδήματος σε όφελος των φτωχών και να βολεύεις την αριστερή, στην ουσία όπως σε κοιτάω δεξιά πλευράς του μυαλού σου ,και στην δεξιά όπως με κοιτάς πλευρά της εύκαμπτης συνείδησης σου ..
Η ακόμη καλλίτερα τις τρύπες της, κάθε πρωί ,για κάθε φορά που σε στριμώχνουν. Στρίβεις λίγο προς τα δεξιά ,και την αφού την βγάλεις έξω, την επιδεικνύεις, έτσι γεμάτη τρύπες που είναι .

Σε όλα τα πράγματα υπάρχουν και οι κίνδυνοι ,ας πούμε το ενδεχόμενο να χρειαστεί να πλύνεις τις τσέπες μαζι με το υπόλοιπο ύφασμα και να γίνουν όσα είναι μέσα , ρόζ πολτός ..
Ομως και αυτό το έχεις σκεφτεί, εσύ πονηρέ και έξυπνε δεξιέ με στις αριστερές αδεξιότητες ,και τι κανεις;
Πολύ απλά δεν τις πλένεις ποτέ ,καλλίτερα να βρωμάς πατόκορφα ,παρά να γίνουν τα υπάρχοντα σου αέρας, και μετά πως να το συγχωρήσεις στο εαυτόν του ,άσε τις πρακτικές δυσκολίες που θα έχεις, να πληρώσεις τα έξοδα διατήρησης της ακεραιότητας του χαρακτήρας σου ,και την  αξιοπρέπεια που σου έδινε η βαθιά μεγάλη γεμάτη τσέπη ...

Αυτά όμως αφορούν τους αριστερούς, αυτούς που δηλώνουν αριστεροί ,αυτοι που ειναι αριστεροί ,αυτούς που ηταν αριστεροί και αυτοι που θα γίνουν αύριο αριστεροί ..

Για φανταστείτε σκηνικό ,ένας τύπος σαν τον Τσίπρα ας πούμε, με την τεράστια μόρφωση και ατέλειωτη πολιτική γνωση ,είναι αριστερός απο κούνια ,άντε απο το δεκαπενταμελές ..
Τι κάνει ένας τύπος σαν και αυτόν ; Ο πατέρας αριστερός, με σπίτι στην Δροσια, στο καλλιτερο σημείο της Καΐρη .Ομως δεν μπορεί και να κρυφτεί πολύ ,γεμίζει την μια τσέπη με όσα έχει ,την ράβει με κλωστή και ξεχνάει πόσα έχει εκεί μέσα .Την άλλξη τσέπη την έχει τρυπημένη και στην κοινή θέα ,δηλαδή πάντα έξω, σαν ξελιγωμένη γλώσσα .
Ενα βράδυ ο τύπος ,αφού έκανε το καθήκον του ,έκανε και τα μαθήματα του στα αγγλικά ,μίλησε και  με τον Στρατούλη τον τεράστιο -,ανατριχίλα σε πιάνει που το σκέφτεσαι- ,παίρνει το δρόμο για την Κυψέλη που οδηγεί στην Δροσιά ..Εκεί ,στην Διονύσου σταματάει δεξιά ,στέλνει τους μπάτσους να του πάρουν ασπιρίνες, και αυτος δειλά- δειλά. ανοίγει την δεξιά του τσέπη, και βγάζει τα χρήματα που πρέπει να πληρώσει στο ακριβό ιδιωτικό σχολείο των παιδιών του ,βλαστημώντας και βρίζοντας σοσιαλιστικά για την ακρίβεια .Το κάνει εκεί στα κρυφτά ,μην τον δει κανένα μάτι ,ακόμη και την γυναίκα του δεν εμπιστεύεται , της έχει πεί οτι στέλνει τα παιδια εκεί, για λόγους συμπόνιας, στα παιδιά των φτωχών, που έτσι θα έχουν δύο ακόμη διαθέσιμες θέσεις στα δημόσια σχολεία ..
Τέτοιο ήθος ο μέγας ανήρ και τεράστιος πολιτικός ηγέτης ,που εχει στόχο του, να γίνει το καλό παράδειγμα για όλους τους λοιπούς έλληνες χαχόλους ..οχι πως οι άλλοι, τύπου χοντρού τεμπέλη, και βλάκα Γιώργου ειναι καλλίτεροι .

Ολοι λοιπόν έχουμε μια τσέπη, η πολλές τσέπες ,άλλοι τις έχουν γεμάτες με χρήματα, άλλοι με υψηλές αξίες ,άλλοι τις εχουν τρύπιες ,και άλλοι  τις έχουν ραμμένες με τσίγκινη κλωστή .

Μια τσέπη μπροστά δεξιά, σημαίνει κύρος και δύναμη ,μια τσέπη μπροστά και αριστερά σημαίνει αξίες, ιδεολογία και πανανθρώπινα συναισθήματα ,μια τσεπούλα μπροστά σημαίνει μια μικρή συμπληρωματική θέση αποθήκευσης για τα ψιλά και τους ζητιάνους.
Ολες οι άλλες τσέπες έχουν το ρόλο τους ,τσέπη του κώλου ,κωλότσεπη δηλαδή, εσωτερική τσέπη με κουμπί και φερμουάρ για πολυ πιο μεγαλη ασφάλεια και πάει λέγοντας ..

Εσείς δεν μου λέτε τι μοντέλο τσέπης χρησιμοποιείτε;


ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ