Πέρασε,τόσος πολύς καιρός απο την τελευταία φορά που κάθησα να γράψω πέντε λέξεις..
Ηταν χειμώνας,είναι χειμώνας,τα φύλλα ετοιμάζονται να αναστηθούν πάλι,οι αιχυντηλές αμυγδαλιές καμώνονται οτι,ο χειμώνας χάθηκε στο βάθος του ορίζοντα,και εμείς οι υπόλοιποι,νομίζουμε οτι,
ο ήλιος δεν έδυσε ποτέ,και νοιώθουμε την ζέστα του,στα αχαμνά μας.
Απο πού,να ξεκινήσεις,τι να σκεφτείς,τι να καταλάβεις,ζούμε σε μια περίοδο που ενώ η Πομπηία κάηκε,εμείς την έχουμε αράξει στα ανάκλιντρα της απελπισίας μας και περιμένουμε .
Τι περιμένουμε γαμώ το κερατό μου,οτι θα γίνει απο τους άλλους,
που θα είναι καλό για μας ;
Τίποτε,δεν περιμένουμε,το ξέρουμε όλοι πολύ καλά,και όμως ξαναπεριμένουμε.
Κοιτάς γύρω σου,και σε πιάνει τρόμος και απελπισία απο τον συρφετό που κυκλοφορεί,σαν τα φαντάσματα,και όλοι αυτοί πιστεύουν οτι,
αξίζει να ζούν,και να γεμίζουν το χώρο .
Ζωντανοί και πεθαμένοι μαζί,γεμάτοι πληγές και αποστήματα, κυκλοφορούν και αναζητούν έναν ''καθαρό'' να τον μολύνουν και αυτόν, για νάμαστε όλοι ίδιοι,και ''ισότιμοι'' .Λαέ ακούς ;
Αναρωτιέμαι:Δεν μπορεί,πρέπει,να κάνεις μια προσπάθεια να το καταλάβεις όλο αυτό.
Δεν μπορεί,τόσοι πολλοί,να είναι εκεί,απέναντι σου.
Αρα,ξέρουν λίγο καλλίτερα απο σένα μανιακέ και ηλίθιε .
Τι να καταλάβω,όμως αδέλφια μου αλήτες πουλιά,πούλεγε και ο μέγας στραβοδόντης,και γιατί δεν μου κόβει τόσο όσο;
Γιατί ξαφνικά όλοι μιλάν μια άλλη γλώσσα;
Γιατί οι άλλοι ξέρουν,κάτι που εγώ ο μικρόνοος δεν καταλαβαίνω;
Τι στην οργή μου συμβαίνει;
Μέσα στο πλήθος με τα κουρέλια και τις πληγές,είναι μια ομάδα που λέγονται ελπιδοφόροι.
Σου ζητάνε να γράφεις όμορφα λόγα,να παίζεις με τις λέξεις,
και να φτιάχνεις στιχάκια με λόγια τρυφερά,γλυκερά,και χαριτωμένα. Νάναι,η ελπιδα οδηγός και η αισιοδοξία το καράβι,και εσύ έτσι γλυκά θα στρίβεις το τιμόνι,να γλυστράς στα κύματα και σαν όλλος χορευτής,
να κάνεις πιρουέτες ανάλαφρα,ένα αερικό,έτσι με την χάρη του σπασμένου καρπού και της ευκινητης μέσης.
Μια άλλη κατηγορία είναι οι ''γνώστες''.
Αμόρφωτοι συνήθως,με μάτι βοδιού και αέρα γελάδας,κάπου,κάποιος τους είπε κάτι.
Οτι κάποιοι,συνήθως ξένοι,άλλοτε Αμερικάνοι,άλλοτε Εβραίοι,
άλλοτε Τούρκοι,τώρα Γερμανοί,μαζεύτηκαν σε κάτι σκοτεινά υπόγεια και αποφάσισαν κάτι κακό, για τον περιούσιο λαό της γης.
Αντε τώρα εσύ,να παλέψεις με το βλέμμα αυτό,του βοδιού όταν γίνεται ρινόκερος,και νοιώθεις και μια απειλή,μήπως και σου χώσει το κέρατο της γνώσης που έχει,στο κώλο σου.
Τι κάνεις λοιπόν;Κάνεις διαγωνισμό βοιδιών με μοσχάρια,και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Τώρα πρόσφατα,έχουμε τους πατριώτες τους εθνικόφρονες,
ένα παρτάλι,ένα τσίρκο,απο ''γνώστες'' της ιστορίας,της γωγραφίας,
και της γεωστρατηγικής σε όλα τα επίπεδα .
Η Μακεδονία είναι ελληνική,σου λένε,και γυαλίζει το μάτι τους,
έτοιμοι να πάρουν το iphone τους και να συντρίψουν τον εχθρό πούρχεται καβάλα στον Βουκεφάλα να τους πάρει τα σώβρακα.
Αυτά,πούχαν απλώσει για στέγνωμα,όταν,πριν απο καιρό οι ανατολικοί γειτονές μας,γκάριξαν,ένα τζά είπαν,και νάσου τα καφέ υγρά και στερεά να χρωματίζουν τα σινιέ μποξεράκια ,πούχαν ακουμπήσει τους εθνικούς κώλους τους.
Τι να πείς,και τι να ξεμπερδέψεις,με όλους αυτούς,που βυθισμένοι στα προβληματά τους,βρήκαν το προζάκ της εθνικής τύφλας τους. Προσωπικά,θεωρώ οτι,πέραν απο την Μακεδονία,που πάνε να μας την πάρουν τα βρωμόσκυλα,έχουμε αφήσει και κάτι εκκρεμότητες με την Κόκινη Μηλιά,να σηκωθούμε αδέλφια να πάρουμε την Πόλη ,
την Αλεξάνδρεια την εσχάτη,τα Σούσα και τα Εκβάτανα.
Είναι όμως οιΤούρκοι,που τους αρέσει και το οθωμανικό και άντε να ξεμπερδέψεις μαζί τους,η ακόμη χειρότερα,με τους μουλάδες του Χομεινί με εκείνα τα κυρτά μαχαίρια που τα βλέπεις και σου κόβονται τα ύπατα.
Ολοι αυτοί όμως,ξέρουν κάτι περισσότερο απο μας,κάποιος τους τα εμπιστεύτηκε μυστικά,η μήπως η δειλία,και η αποκοτιά,είναι για τους μικρούς τους βολικούς εχθρούς,να καλύψουμε την έλλειψη γνώσης,
να βγάλουμε τα απωθημένα μας για την κρίση,για την μιζέρια,
και πάνω απο όλα την εθνική παρακμή,που βιώνουμε .
Εχεις και τους θρησκευάμενους,τους γονυκλάστες πιστούς,
τους φανατικούς.Εικόνες,λείψανα,κομάτια απο κόκαλα,
απο ρούχα,το ιερούν σώβρακο του αγίου Θεομάρτυρος,
το γιάντες της ιερής κότας της αγίας Παντομήτωρος.
Τρέχουν,και γονυκλίνοντες,βογγάνε,και στρώνουν την ελπίδα στο λιακωτό της ζωής τους,και περιμένουν,να πάρουν θέση στην βασιλεία των ουρανών ,όταν με δόξη και τιμή,έρθει μεθ ημών .. Αλληλούια .
Ομως,δεν μπορώ να μην ασχοληθώ με το πολιτικό προσωπικό που μας έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια .
Απο ποιόν να αρχίσεις και ποιόν να παρατήσεις .
Σήμερα στην κυβέρνηση,είναι αυτοί οι βρωμιάρηδες και λεροί τύποι,
με ένα αμόρφωτο,καιροσκόπο,και κανδηλανάφτη πρωθυπουργό,
και απο πίσω όλα τα ζώα,ζωάκια,πιθηκάκια και αρουραίοι,
οτι χειρότερο,τα τελευταία εκατό χρόνια .
Λες,εντάξει,είναι γελείοι και ασήματοι,όμως,μήπως είναι και επικίνδυνοι για όλους εμάς,που τους ανεχόμαστε;
Η μήπως έχουν αναλάβει,χωρίς να το ξέρουν,να λύσουν το μέγα πρόβλημα που είναι οτι,η Ελλάδα πρέπει,να κάνει restart.
Αυτό σημαίνει οτι,μπορεί να γίνει μόνο με κακό τρόπο,
μια εθνική τραφωδία,με ένα σεισμό οκτώ ρίχτερ,με επιδημία πανώλης,
η με μαζική αυτοκτονία .
Ετούτοι,που μαςκυβερνάν,είναι ικανοί να μας πείσουν οτι μια μαζική αυτοκτονία είναι το καλλίτερο για μας.
Μας έχουν μπουχτίσει με τόσο σανό,που κάθε μέρα τροφοδοτούν μέσα απο το νέο τρόπο επικοινωνίας,με τα ψέμματα παντού,
την λουστραρισμένη με μπριγιαντίνη απάτη,και βλέπω ήδη,
πολλούς πρόθυμους αυτοκτονούντες. .
Βέβαια και οι άλλοι,μια χαρά ηλίθιοι είναι,βουτηγμένοι σε σκατά,
που μεγαλοπρεπώς αποπατούν οι δυνατοί,και αυτοί ευχαρίστως διαχειρίζονται.
Οπως λέμε διαχειρστής αποβλήτων και σκουπιδιών,ένα τέτοιο πράγμα αδελφέ μου .
Για την Νεα δημοκρατία,είναι θλιβερό,να μην μπορούν,να έχουν μια θέση,μιά πρόταση,να βάζουν όλους τους άχρηστους, και ανίκανους σε θέσεις ευθύνης.
Οπως π.χ.τους εκπροσώπους,από τον γελοίο κρεμανταλά που έχει μαυλό σιναπιού,μέχρι την ευφτραφούλα,πρώην δημοσιογράφο που όταν μιλάει,λες,να της πετάξω μια οκά αυγά,η να βουλώσω τα αυτιά μου με σιλικόνη;
Που πάτε ρε Καραμήτσοι της συμφοράς,να διαχειριστείτε την ανυπαρξία σας,και να γίνεται εσείς οι νέοι καραγκιόζηδες .
Ασε δε,που αυτοί έχουν και εκείνο τον γελείο και άχρηστο πρώην πρωθυπουργό,που αμίλητος και βουβός εδώ και χρόνια,ενεργεί μέσω κύκλων του.Σιγά ρε χοντρέ,μην σκίσεις κανένα καλτσόν με τους κύκλους σου ..
Οι άλλοι μικροί,είναι τα ίδια ακριβώς,μικρά ανθρωπάκια,
απο την Φωφάρα που όταν την βλέπω,μου θυμίζει κατσαρόλα στα κάρβουνα χωρίς καπάκι.
Θα μου πείς,δεν υπήρξαν η ακόμη και σήμερα,δεν υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που να διοικήσουν αυτή την ρημάδα χώρα,ικανά πολιτικά στελέχη που να δώσουν μια ελπίδα στην χώρα;
Yπάρχουν,και υπήρξαν πολλοί,όμως άντε να τους βγάλεις,
να πουν, μια εξυπνάδα στο αδηφάγο κοινό που περιμένει στο Κολοσαίο.
Αίμα και κραυγές,θέλει να ακούει τα δικά του,και έχει γίνει μια επικίνδυνη μάζα,μεταβαλόμενη καθε φορά.
Οι πολιτικοί που τόλμησαν,που προσπάθησαν,να αλλάξουν την Ελλάδα, υπήρξαν,και υπάρχουν ακόμη και σήμερα.
Ομως ποιός σήμερα θέλει να ακούσει και το κυριότερο να κάνει κάτι διαφορετικό,απ' αυτό που ζητάει σήμερα ο όχλος,αυτή η πνιγμένη στην μιζέρια,πολτοσαλάτα.
Σήμερα,όλοι σχεδόν,πετροβολούν και μισούν στην κυριολεξία,
τον πολύ έξυπνο,τον πολύ μορφωμένο,τον ευφυή,αυτόν που ο ίδιος δεν μπορεί καταλάβει,και εύκολα,προτιμά,να τον σπηλώνει και να τον υποβαθμίζει.
Και,μην αρχίσουμε,ποιός άρξατο χειρών αδίκων,ποιός φταίει πιο πολύ,
τα πονεμένα,εδώ που μας φέρανε,για την κρίση,για την φτώχεια,
για τους ξένους,για το survivor,για την πορεία του Παναθηναικού,
για την κακή μας μοίρα και το άδικο ριζικό μας.
Το χειρότερο απο όλα όμως είναι,οτι,για να έχεις μια θέση στο σαλόνι της αρένας,πρέπει να κάνεις και συγκεκριμενα πράγματα,που είναι τα ελάχιστα διαπιστευτήρια ύπαρξης,στο μάταιο τούτο κόσμο της Γ-ελλάδας.
Στα κοινωνικά δίκτυα,όλοι για όλα,να είσαι εκεί, η να τους στείλεις όλους στο αγύριστο; Aντε,και το κάνεις αφού αυτό νοιώθεις και χρειάζεσαι. Μετά,θα τριγυρνάς σαν κάτι άλλαλα και καθυστερημένα,που ξαφνικά έχασαν την μιλιά τους και μουγγανίζουν.
Απο την μιά,σου παίρνουν την γλώσσα,απο την άλλη σε βιάζουν κυριολεκτικά,και εσύ το παίζεις σε όλες τις αποχρώσεις της αποβλάκωσης,της κανονικότητας δήθεν,της υποχρέωσης για να υπάρχεις,και της κρυφής ανάγκης να πάρεις μάτι κάποιον..
Δύσκολα λοιπόν τα πράγματα πατριώτες .
Το βασανίζουμε,είμαστε αποσυνάγωγοι και περιθωριακοί,
είμαστε μαζι με τον όχλο στην αρένα,νοιώθουμε οτι,πατήσαμε πάνω στην βλακεία των άλλων για να δούμε τι κάνουν οι άλλοι.
Μέσα στην αρένα,και γύρω και πάνω,να σε κοιτάει το πλήθος,
σήμερα δημόσιοι υπάληλοι,με αυτή την χαρακτηριστική φάτσα που έχουν όλοι την ίδια. Αύριο,μικρομεσαίοι,με την πέτσα της αποκόλησης απο το τηγάνι,που τους πήρε την μούρη και την έκανε ζελέ.
Μεθαύριο με τους δήθεν αριστερούς,με την άνεση της ημιμάθειας,να κριτικάρουν την δεξιό νεοφιλευθερισμό,αλλά να τον παίρνουν πίπα ειρήνης.
Πάνω στις κερκίδες,να βλέπεις όλους,αποκάτω,αλλάζοντες και κοματιάζοντας ο ένας τον άλλον,και εσυ περιχαρής να ζητάς
κιάλλο αίμα,κιάλλη ξεφτίλα,να ποτιστεί το χώμα που πατάνε,
και νομίζουν οτι είναι η Μακεδονία,και δεν θέλουν βρε αδελφέ να την παραχωρήσουν,αυτό το χώμα ειναι δικό τους και δικό μας ,ελέησον δέσποτα ..
Φυσικά,δεν λείπουν και οι ανακλινούντες στα θεωρεία,
μαύροι με ξανθά μαλλιά τους κάνουν αέρα,και αυτοί απλώνουν τους χροντρούς κώλους τους στα κινέζικα μαξιλάρια και στις βιετναμέζικες καρέκλες,καμωμένες απο μπαμπού,που φύτρωσαν εκεί στη Ντανάγκ,
και αντί για λίπασμα είχαν φώσφορο απο τις βόμβες ναπάλμ ..
Δοξάστε τους ..
Και εσύ,γελοίε μαλάκα τι θέλεις,τελικά γιατί μας τα ζαλίζεις κάθε τόσο,
κάτσε στα αυγά σου,και στα κιλά σου,η πάρε τον γκρά και όποιον πάρει ο χάρος .
Ομως,κρυμμένος στο γκρί,και το φαιόχρουν τεχνητό περιβάλλον σου, είσαι υποκριτής και επικίνδυνος,γιατί κάτι τέτοιοι τύποι σαν και εσένα (εμένα δηλαδή ),χάλασαν την σούπα,και έκαναν τα χειρότερα,
που οι άλλοι δεν τόλμησαν .
Οχι,λοιπόν σε μας,τα νταηλίκια δικέ μου .Είσαι η δεν είσαι ;
Ante,mi po kammia kouventa xontri,
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Ο εξέχων ...
.
