ΕΦΥΓΑΝ ΟΛΟΙ

Ποιός είναι  δίπλα μου ,με ακούει κανείς ; Που πήγατε ολοι ; Γιατί τόση σιωπή ;

Αλλος φοβήθηκε την ομίχλη που του βάρυνε την ψυχή, και έφυγε ,άλλος φοβήθηκε το σκοτάδι και μην βλέποντας την σκιά του, πούχε για συντροφιά, εξαφανίστηκε,άλλος  σταμάτησε να βλέπει το φως, που νόμιζε οτι έβλεπε, και έλιωσε σαν κεράκι σε δωμάτιο χωρίς ρεύμα ..
Κάποιοι φοβήθηκαν ,το κρύο πούρθε ξαφνικά και κούρνιασαν κάτω απο γείσο του τζακιού τους που κάπνιζε ,και κάποιοι βράχηκαν και έλιωσαν σαν πηλός ,σαν αυτό που ηταν ο άνθρωπος, πριν του δώσει κάποιος πνοή ..

Ενας πύργος είναι ο άνθρωπος εδώ ,τείχη γερά τον προστατεύουν ,μην μιλήσει, μην εκτεθεί ,να φαίνεται απέξω καλός ,γερός και όμορφος ,βαριές πόρτες για να μην μπει τίποτε στο εσωτερικό ,αλλά και να μην βγεί επίσης τίποτε εύκολα έξω ..
Παράθυρα στενόμακρα και ψηλά, με τεχνότροπες σιδεριές ,να μην μπαίνει κανείς εύκολα απο κεί ,και να μην χωράει εύκολα επισης να βγει ,να πέσει ,να πετάξει, να ελευθερωθεί ..
Πύργος σιωπηλός ,ακούει τον άνεμο που γλυκοσφυρίζει ,περνώντας μεσα απο τις γρίλιες του ,κοροϊδεύοντας τον ,αφού αυτός βαρύς σαν κούτσουρο ανέχεται , θέλοντας και μη, τα καπρίτσια του..

Μέσα είναι τελείως άδειος ,ησυχία ,σκόνη εχει πλακώσει τις επιθυμίες ,το κέφι για γέλια και χαρά εχουν  μπεί υποθήκη, και σε ενα Τζούκ μπόξ στην γωνία, μια πλάκα έχει κολλήσει στο ίδιο αυλάκι....
''Είμαι καλα '',''ειμαι καλά'' ,''είμαι καλά μια χαρά, σου λέω'' ,επαναλαμβάνει συνέχεια ,μονότονα ..

Αφού φύγαν όλοι ,σε ποιόν να μιλήσεις ,σε ποιόν να πεις τι νοιώθεις ,ποιός να σ'ακούσει ,δεν υπάρχει κανείς ,εχουν  φύγει ,είναι αλλού..
Που πήγαν οι άνθρωποι ,που φύγαν απο δω ,που είναι τώρα ,και τι κάνουν εκεί που είναι ;
Βρήκαν ζεστή αγκαλιά ,βρήκαν αυτιά να τους ακούσουν ,καρδιά να τους ανοιχτεί ,αγάπη να δώσουν και να πάρουν ,να ζεσταθούν μαζί απο το ίδιο έστω μαγκάλι ,πνοή και χνώτο να ανεχτούν ,
Το βρήκαν ; Είναι καλά ;
Μπορούν να μιλάνε, χωρις να λένε λέξεις ,μπορούν  σκέφτονται οτι, θέλουν ενα γλυκό κυδώνι, και ξαφνικά ενα βάζο με γλυκό σταφύλι μεσα σε ενα ασημένιο δίσκο με κρύο νερό, και το σεμεδακι της γιαγιάς ,παρουσιάζεται ως δια μαγείας ,μπρός τους ..

Μπορούν εκει που είναι ,να σκέφτονται οτι το κρύο δεν εφευρέθηκε για να φτιάχνουμε ζεστά πραγματα ,αλλά για να έχουμε μια ζέστη αγκαλιά μόνο ..
Είναι λοιπόν όλοι αυτοί που φύγαν, στο παράδεισο ,σε ενα δρόμο με φιλύρες ,δίπλα στα σπίτια όλων των θεών, που τους έχουν πάρει υπό την προστασία τους ;

Είναι έτσι ; Ποιός μας ενημέρωσε για αυτο ;Και γιατί γύρισε πίσω να μας το πει;,αφού εκεί είναι ο παράδεισος και εδω η κόλαση ..ποιός καλός Φειδιππίδης γύρισε για να πεθάνει μαζι μας ;

Μια κόλαση εδω ,για ανθρώπους -πύργους ,μαύρο σκοτάδι ,πίσσα στα βαρέλια ,λάσπη γύρω, και παγωνιά μεσα ,σκόνη και χλωμάδα ,παρατημένα αισθήματα και τρύπια καφάσια απο θέλω ,και το μπαούλο της Πανδώρας σφαλιστό ....

Ενας παράδεισος εκεί ,φώς, πολύ φώς ,τα θέλω παραταγμένα στην σειρά να διαλέξεις ,η αγάπη που δίνεται απλόχερα ,η ευγνομοσύνη που την παρέχουν δωρεάν ,η αγκαλιά που ειναι προσφορά πακέτο με την καλοσύνη και το ενδιαφέρον ...


Αυτοί  που φύγαν απο δω ,πήγαν λοιπόν εκεί ;
Φύγαν όλοι ,δεν έμεινε κανείς ,έμεινα μόνο εγώ ;

Ωραια ..καλά έκαναν ,αφού ειναι μια χαρά ,όλοι τους ,καιρός να ξυπνήσω ...

Καλημέρα άνθρωπε .......

ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ

ΠΛΑΝΑ ΦΥΛΑΚΗΣ

Πλάνο της Tρίτης

Αυτή είναι η μικρή εικόνα ,είναι η πόρτα της φυλακής που άνοιξε με τριγμούς αλάδωτη όπως ήταν ,και μας επέτρεψε να μπούμε μέσα ..
Αφού μιλάμε για φυλακή ,μιλάμε για χειμώνα βαρύ ,κρύος αέρας σφύριζε και στροβίλιζε πάνω στα τείχη που μας περικύκλωναν  ,έτσι ψηλά όπως τα θωρούσαμε  και πάγωναν την καρδιά μας .
Είμαστε έξω και νοιώθαμε οτι, είμαστε οι εκλεκτοί που  είχαμε κάνει τα πάντα για να είμαστε μέσα ,και η ψυχή μας ήταν εκεί, μέσα βαθειά ,συντροφιά με όλους τους υπόλοιπους που ζούσαν φυλακισμένοι και τιμωρημένοι ..
Το σώμα έξω ,η ψυχή μέσα ,το κρύο αλύπητο και ο αέρας μαζί τιμωρούσαν όλους μας, με το γράμμα του νόμου στο ένα χέρι, και την δημοκρατία στο άλλο ..

Κάναμε μερικά δειλά βήματα μπροστά και περιμέναμε οτι κάποιος θα μας υποδεχτεί ,να μας τακτοποιήσει κάπου ,αλλά όλοι εκεί ήταν σαν φαντάσματα που κυκλοφορούσαν απο τείχος σε τοίχο .
Τους έβλεπες, να παίρνουν την ζωη τους και την δυστυχία τους ,να την κουβαλούν απο τα τείχη που τους είχαν ορίσει σαν όριο ,να ξεκινούν για  τον απέναντι τοίχο ..
Μέσα σε αυτή την διαδρομή να νοιώθουν ελεύθεροι ,μπορούσαν να διαλέξουν πως θα πανε ,ίσια, λοξά ,με ζιγκ -ζακ ,μερικοί έκαναν κύκλους για να απολαύσουν πιότερο την ελευθερία τους ,αλλά  πάντα απέναντι ο τοίχος τους περίμενε ακινήτος ,ατάραχος ,σκληρός σαν πέτρα που λένε ..

Οι πιο πολλοί αμίλητοι ,σκυφτοί και κουρασμένοι ,έκαναν αυτή την διαδρομή αγόγγυστα ,σαν να αποδεχόντουσαν την ''τιμωρία'' που τους είχε επιβληθεί ,κάποιοι άλλοι γκρινιάζαν για το σύστημα των νόμων που ίσχυε ,άλλοι είχαν επιδιώξει να είναι εκεί ,αφού τουλάχιστον είχαν ενα πιάτο φαγητό..

Ομως υπήρχαν και οι φύλακες που τηρούσαν την τάξη ,αυτούς τους έβλεπες να κάθονται μακρυά μόνοι τους ,μπροστά απο τις ασπίδες τους ,τις μάσκες και τα ρόπαλα ..αυτοί ηταν τα όργανα επιβολής της τάξης ,ήξερες επίσης  οτι, κάπου εκεί μέσα, ψηλά, υπήρχαν οι εγκέφαλοι που είχαν δημιουργήσει τους νόμους και είχαν την τελική ευθύνη.
Να δίνουν τις εντολές στα όργανα για την εφαρμογη του νόμου και τα αμούστακα παιδια των είκοσι και κάτι ,έπαιρναν τα ρόπαλα και ξεχύνονταν αλλαλάζοντες για να μην φοβούνται οι ίδιοι, και να φοβίζουν τους άλλους ,τους απέναντι..

Πλάνο  του Δεκεμβρίου

Περάσαμε στην πιο μεγάλη εικόνα της φυλακής ,ανεβήκαμε στα τείχη και το πλάτωμα που δημιουργούσαν οι κατασκευές και μπορούσαμε πια να βλέπουμε όλη την αυλή της φυλακής ,τα φυλάκια γύρω- γύρω, τις εξόδους και τις εισόδους στς ενδότερα ..
Τώρα έβλεπες πιο πολλούς, απο αυτούς του έγκλειστους εκει μέσα ,και είχες μια πιο σίγουρη εικόνα, αφου ήταν τόσοι πολλοί αυτοί  που κυκλοφορούσαν και μπαινόβγαιναν, πάντα εσωτερικά και πάντα ασφαλισμένα ..

Ηταν πιο ψηλά, είχαμε καλλίτερη θέα ,αλλά και πιο πολύ κρύο ,πιο μεγάλη απόσταση απο τους  πολλούς ανθρώπους, και μια πιο σίγουρη εκτίμηση όλων εκείνων των άθλιων, που ενγκαταβίωναν εκεί ,τώρα και μαζί μας .
Δεν άκουγες τι λέγανε ,ακουγόταν ενας ψίθυρος ,μια οχλαβοή ,δεν ήξερες και δεν ήθελες να ξέρεις τι έλεγε ,και τι ακριβώς έκανε ο καθένας εκει μέσα ,όμως είχες μια πιο πλήρη εικόνα,ενος μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού ,δηλαδη μια πιο ασφαλη δημοσκόπηση της γενικής τάσης.
Δεν σε ενδιέφερε ,πια το άτομο ,σε ενδιέφερε η συνολική αντίδραση ,πόσοι πάνε απο τοίχο σε τοίχο ίσια ,πόσοι πάνε με ελιγμούς και πόσοι κάνοντας κύκλους .
Τώρα, θα μου πεις ,οτι τους βάλαμε εδώ μέσα, ακριβώς ,για να μην έχουν ατομική άποψη και γνώμη ,αλλα να έχουν όμως  την κοινή ελευθερία να πηγαίνουν απο τον ένα τοίχο στον άλλο ,κατά ομάδες..
Τώρα, πια είχες ομάδες .ήξερες οτι μπορούν δημοκρατικά να κάνουν αυτό που θέλουν ,να αποφασίσουν τέλος πάντων με ελεύθερη βούληση ποιό δρόμο μέχρι τον απέναντι τοίχο, θάπαιρναν ..

Οι κανόνες ήταν γραμμένοι στους τοίχους ,με μεγάλα ευκρινή γράμματα ,να μην  υπάρχουν παρανοήσεις και παραξηγήσεις ..
Ακριβώς, δίπλα στις επιγραφές αυτές, υπήρχαν τα όργανα πνευματικής βοήθειας ,δηλαδή το μορφωμένο τμήμα της φυλακής ,οι δημοσιογράφοι ,οι δικαστές ,οι καθηγητές πανεπιστημίου ,και οι παπάδες, και παραδίπλα τους, ήταν κάτι άπλυτοι και αξύρισοι τύποι που φωνάζαν διαρκώς και κουνιούνταν οι χρυσές αλυσίδες στους δύστριχους λαιμούς τους ,ήταν οι λεγόμενοι και συνδικαλιστές .
Οι μεν ερμήνευαν τα γραπτά και τις γραφές ,με το περισπούδαστο ύφος του γνώστη και του κατευθυντή ,οι αλλοι οι βρωμιάρηδες ούρλιαζαν να πείσουν οτι ο καλλίτερος δρόμος απο το ενα τοίχο στον άλλο ,ήταν μέσα απο την κουζίνα ..

Πλάνο   2013

Πολύ ψηλά πια ,σαν σε αεροφωτογραφία  ,να βλέπεις τα πάντα πιάτο απο κάτω σου ,σαν  λήψη απο ελικόπτερο ,σαν ζωγραφιά ,του μικρού παιδιού που του ζήτησαν να χωρέσει σε μια σελίδα, όλη την πόλη του ..

Απο την μια οι άνθρωποι σαν μυρμήγκια ,κινούνταν κατά ομάδες ,πέρα δωθε,τα κτίρια μικρά σαν κουτάκια ,ο ήχος είχε χαθεί, και μια όμορφη ησυχία σε ανακούφιζε .

Ακριβώς δίπλα, ήταν η διοίκηση της φυλακής ,ο ανώτερος λειτουργός ,ο ανώτερος ένστολος γαλονάς ,και ενας ξανθοπίτουρας ξένος, που τον είχαν ονομάσει σύμβουλο προόδου ,και λίγο πιο πέρα κανα δυό τύποι που είχαν φτιάξει την φυλακή, και ήταν οι άρχοντες της περιοχής ..

Αν και δεν ακουγόταν τίποτε απο τα ανθρωπάκια εκεί κάτω ,οι κατασκευαστές είχαν φροντίσει να υπάρχουν διπλά τζάμια ,να μην έρχονται ενοχλητικοί θόρυβοι ,που θα ενοχλούσαν αυτούς πουμέναν εκεί και σκέπτονταν πολύ για το καλό όλων ,κυρίως όμως για το καλό όλων αυτών εκεί κάτω..

Σε μια γωνία εκεί πάνω, υπήρχαν τροχήλατοι πίνακες, ο ένας πίσω απο τον άλλο ,ανα κατηγορία θεμάτων ,που απασχολούσαν την κοινωνία των ανθρώπων εκεί κάτω .υπήρχαν καταχωρημένες οι εμπειρίες από άλλες φυλακές, στο εξωτερικό κυρίως, σε χώρες που έπρεπε να υπάρχει δημοκρατία και κοινωνία με κανόνες .
Υπήρχαν ακόμη εντολές και πλάνα για κάθε ενδεχόμενο ,πειραματικές λυσεις για κάθε περίπτωση ,πάντα στα πλαίσια της δημοκρατίας και φυσικά στο σεβασμό της ατομικότητας του καθενός, φτάνει να ήταν σε λογικά πλαίσια, και μέσα στις δυνατότητες του συστήματος..
Επίσης υπήρχαν και κάτι μεγάλες μηχανές που έκαναν αθόρυβα υπολογισμούς ,έτσι ώστε ανα πάσα στιγμή, να ξέρουμε πόσα χρωστάει ο καθένας ,πόσα πρέπει να πληρωθούν για το κοινωνικό κράτος, για όλα τα έξοδα όλων αυτών εκεί κάτω .

Πρώτα απο όλα όμως ,είχαν πάρει την εν λευκώ εξουσιοδότηση να ενεργούν για το λαό και την κοινωνία της φυλακής .
Μέσω ελεύθερων εκλογών είχαν εκλεγεί οι εκλεκτοί ,αυτοί θα αναλάμβαναν να μοιράσουν τα πάντα .
Επιπλέον αυτοί, θα διάλεγαν τους φίλους και συμμάχους ,που θα  έδιναν οτι έλειπε ,αυτοί θα έπαιρναν και θα έδιναν ,αυτοί ηταν οι εκλεκτοί,οι σωτήρες της κοιωνίας..
Είχαν κανονίσει και το δίκαιο τρόπο της κατανομής των αγαθών .
Πρώτα έπαιρναν την απόσβεση της επένδυσης οι άρχοντες ,αυτοί που είχαν κανει την επένδυση ,μετά έπαιρναν τις αμοιβές οι διοικούντες ,πληρωνόντουσαν οι τόκοι στους δανειστές μας ,και μετά με τον πιο δίκαιο τρόπο αυτό που περίσευε κάθε φορά(αν περίσευε) το μοιράζανε σε όλους αυτούς εκεί κάτω .
Επειδή όμως υπήρχε δημοκρατία ,δεν το μοιράζαν στο κουτουρού, και στα ακριβως ιδια μερίδια ,βάζαν ρήτρες ,άλλοτε τα  πτυχία ,άλλοτε το μέσον ,άλλοτε την εμπειρια ,αλλοτε την πίεση κλπ .
Δεν μπορούσε κανείς να τους κατηγορήσει οτι δεν ήταν δίκαιοι ,εκτός απο ελάχιστες περιπτωσεις ,που καποιοι αξιωματουχοι  ,δεν άφηναν τίποτε για τους υπόλοιπους και τότε αναλάμβανε η δικαιοσύνη για να τιμωρήσει τους άπληστους και ανήθικους..

Η φυλακή με τους τεράστιους τοίχους προστάτευε τους πάντες ,ήταν η ασφάλεια και η τάξη..
Εξω από την φυλακη κυκλοφορούσαν κατι βλαμμένοι τύποι ,που φώναζαν διάφορα ,τα άγρια ζώα που εκτρέφονταν για να φοβούνται οι μέσα ,αλλα και να τα τρώνε επίσης ,κάτι πουλιά που κάνανε βόλτες και οι ταχυδρόμοι που μεταφέραν τα μηνύματα απο φυλακή σε φυλακή .


Πλάνο  Ελλάδα

Πιο πάνω, πιο μαρυά ,βλέπεις πολλές ,άπειρες φυλακές και αναρωτιέσαι' πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να γίνουν όλα αυτά ;
Είναι η σημερινή εικόνα των φυλακών , αυτό που θέλαμε πάντα ,
μήπως όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση ,μήπως μας ποτίζουν φάρμακα, και μας ψεκάζουν;

Μήπως το ένα ,μήπως το αλλο ,φτάσαμε στο τέρμα ..
Μια ακόμη μιά φυλακή , σε κάθε πόλη και χωριό ;
H μήπως καλλίτερα μια διαγραφή της ζωγραφιάς απο το τετράδιο και σκίσιμο και κάψιμο της σελίδας;

Mήπως;

ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ