Ας αναζητήσουμε λίγο την πραγματικότητα του χθες ..
Είχα ενα συνεργάτη, που ασχολείτο και ασχολείται με το εμπόριο και τα διαρκή καταναλωτικά αγαθά ..Οχι πολυ νέος ,δεν θα τον έλεγες και ηλικιωμένο, μιας κάποιας ηλικίας δηλαδή ,με σχετικά περιορισμένη μόρφωση ,όχι ιδιαίτερα έξυπνο, αλλα πολύ μπασμένο στα πράγματα ,αυτό που λέμε πονηρός και άνθρωπος της πιάτσας (ποτέ δεν κατάλαβα πια είναι η διαφορά μεταξύ τών ανθρώπων της πιάτσας και των υπολοίπων ,εγώ μόνο ''τα παιδια της πιάτσας'' του Τσιφόρου αναγνωρίζω πάντως ).
Ο συγκεκριμένος, πολύ παληά ήταν κάπου υπάλληλος η μηχανικός, θα σας γελάσω, μπορεί και τα δύο, η ένα απο τα δύο. Κάποια μέρα, εκεί στην δεκαετία του 80 -την μοιραία δεκαετία της ζωής μας - αποφάσισε να κάμει δική του επιχείρηση ,χωρίς πολλά χρήματα ,εξαγοράζοντας γνωριμίες ,ανοχές ,και υπερβολική αίσθηση του εγώ του ,σε μια εποχή που μπορούσες να κάνεις τα πάντα ,εύκολα ,γρήγορα, αφού τότε η'' κλοπή ''με την οποιαδήποτε έννοια αντικαθιστούσε στην ελληνική έκδοση, τα απαιτούμενα και προσόντα ..
Ο φίλος μας αυτός μεγάλωσε την δουλειά του ,με ξένα κατά βάση χρήματα ,των πελατών του που καθυστερούσε να παραδώσει εμπόρευμα ,των προμηθευτών του που μπορούσε να τους καθυστερεί, είτε γιατί όλοι ''ψωνιζόταν'', είτε γιατί και οι ίδιοι στην ίδια παραζάλη ζούσαν ,με μεγάλα περιθώρια κέρδους, και απαίτηση να υπάρχει ομερτά μεταξύ τους, έτσι ώστε να μην κάνουν εκπτώσεις στο πελάτη σάμπως και ο πελάτης ήταν εχθρός που θα έπρεπε να τον τιμωρήσουμε. Ομως και αυτός ο πελάτης ήταν αυτός που έκανε τα ίδια σε κάποιον άλλο ,ήταν ας πούμε υπάλληλος της πολεοδομίας που τα μαύρα χρήματα που έβγαζε μπορούσε εύκολα να τα μοιράζει δεξιά και αριστερά ..
Πολλά χρήματα στο ταμείο ,μεγάλος πειρασμός αλήθεια ,και μια κοινωνία που σου έβγαζε την γλώσσα και σου απαιτούσε καινουργια καταναλωτικά πρότυπα. Αρχίζοντας δειλά απο τα μικρά ,εξοπλισμός σπιτιού, τηλεοράσεις και βίντεο , όχι ένα, αλλά ένα σέτ σε κάθε δωμάτιο ,όχι για να βλεπει αλλά για να ικανοποιείται που έχει τόσες πολλές συσκευές ,αφού στο πατρικό του μια γκαζιέρα είχαν και ενα ψυγείο του πάγου ..
Μετά έπρεπε να ενδιαφερθεί για το σπίτι του ,ενα πιο μεγάλο σπίτι ,αφού ο συνάδελφος του,ο Παπαδημητρίου ήδη είχε αποκτήσει μια σπιταρώνα με βοηθούς παρακαλώ ,δηλαδή τι βοηθούς ,υπηρετικό προσωπικο, φιλιπινέζες ,και όλοι στο σπίτι είχαν ψηλώσει τουλαχιστον 20 πόντους αφού έτσι έμπαιναν στο μάτι της αχώνευτης κας Παπαμανώλη που κάθε φορά που συναντιούνταν τους έκανε να νοιώθουν μειονεκτικά .
Ομως την ποιοτική διαφορα την έκανε αλλού ,είχε νομίζω ενα, η δύο, η τρία παιδιά, θα σας γελάσω, και σαν καλός πατέρας και οικογενειάρχης ,να μην ξεχάσω και πιστός χριστιανός ,αποφάσισε να μορφώσει τα παιδιά του με τον καλλίτερο τρόπο και όχι σαν αυτόν, που ο πατέρας του δεν είχε την δυνατότητα να τον κάμει γιατρό η κάτι σαν επιστήμονα που ήταν το ονειρό του ..
Και νάσου τα φροντιστήρια -απο κάτι αδιόριστους καθηγητές της συμφοράς - νάσου οι πολεμικές τέχνες -σου λέι κάποια στιγμή οι ανατολίτες κινέζοι, κορεάτες θα έρθουν προς τα δώ ,να μην ξέρει το παιδί μια πολεμική τέχνη για να σταθεί στο ύψος του ,και νάσου κιθάρα - καλλίτερος είναι ο Σεγκόβια ,άσε που μπορεί να έχει και ταλέντο το παιδί ,πάρε κόσμε .
Ομως η μεγαλύτερη ικανοποίηση του ,δεν ήταν η μόρφωση του παιδιού, που ποτέ τελικά δεν ήλθε, γιατί όλα τα παράτησε σε ένα -δύο χρόνια ,όσο το γεγονός που μπορούσε να έχει υπαλλήλους στην δούλεψη του ,κάτι σαν παιδαγωγούς του Μέγα Αλεξάνδρου..
Μετά απο λίγο ,και αφού το χρήμα δεν έλειπε ,σκέφτηκε να φτιάξει και κείνο το εξοχικό που αγόρασε απο κάποιον μισοτιμής ,μπορεί και τράμπα να το πήρε ,και αφού ταλαιπωρήθηκε με τις άδειες και τα υλικά ,στό τέλος ένοιωσε να φουσκώνει σαν τον διάνο ,και για αυτή του την επιτυχία .
Όμως εκείνος ο ξεβράκωτος ο Μανωλόπουλος πήγε και αγόρασε ενα μεταχειρισμένο, αλλά σε άριστη κατάσταση σκάφος ,θαλαμηγό ,μεγάλη βάρκα ,κάτι τέτιοιο, και εκεί που ο δικός μας είχε επαναπαυθεί ,ξαναμπήκε στο λούκι ,και δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει ,και μια μέρα που είχε καλές εισπράξεις πήγε και έδωσε προκαταβολή και έκλεισε ένα πιο μεγάλο ,μεταχειρισμένο και αυτός ..
Είχε πετύχει ,είχε φτιάξει μια περιουσία ,είχε δημουργήσει όνομα ,τον σέβονταν όλοι και σταματήσαν να τον θυμούνται οι παλαιότεροι, σαν το γιό του κυρ Θανάση που απο τις δουλειές τα χέρια του απο τους ρόζους, ήταν σαν κουπιά..
Μικρή σημασία είχε μέχρι χθές, το γεγονός, ότι ποτέ δεν ασχολήθηκε να ενημερωθεί σοβαρά ,κάτι σκόρπιες ειδήσεις έβλεπε και χασκογέλαγε απο τους τηλεοπτικούς καυγάδες ,και φυσικά ποτέ δεν έχανε τα ρεάλιτι που ξεφτίλιζαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και ο φίλος χαιρόταν που δεν ήταν αυτός, και ανήκε σε μια άλλη κατηγορία ,με τα παιδιά του δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά ,τους εβαζε τις φωνές, τους ζητούσε καλούς βαθμούς ,αλλά πως να βοηθήσει με την τύφλα του ,που οταν ο γιος του διάβαζε για τα τρίγωνα, αυτός νόμιζε οτι μιλούσε για τα τρίγωνα Πανοράματος .Και ήθελε να έχει το παιδί του καλούς βαθμούς κυρίως για να μην υστερεί κοινωνικά, για να μπορεί και αυτό να είναι μέρος της συνολικής του επιτυχίας ..
Η κυρία του ,άλλη περίπτωση και αυτή ,ήθελε να φύγει απο την κουζίνα και το πλύσιμο των πιάτων και αφού όλα αυτά τα έκαναν τα μηχανήματα η τα ζωάκια που είχαν για προσωπικό ,ασχολήθηκε με υψηλού επιπέδου δραστηριότητες ,με το κομμωτήριο του Αρισταρχου -το πιο σίκ στην Αθήνα - όπου πήγαινε κάθε βδομάδα και φούσκωνε σαν το παγώνι, όταν συναντούσε καμμιά απο αυτές που λέμε υψηλά προσώπατα ,την κα Πολυπλουσίου ,που διάβαζε τα κατορθώματα της στο ''Λοιπόν'''.
Τελεια όλα ,μια ευτυχισμένη οικογένεια ,παιδιά καλοαναθρεμένα ,τώρα αν παρέμειναν ντουβάρια μικρή σημασία είχε -λεφτά έστω και ξένα είχαν - ,συναναστροφές ,καλέσματα στα σπίτια ,ακριβά ρούχα ,και κανένα μποτοξάκι για την κυρία και κανένα χαπάκι για τον κύριο ,που εδώ που τα λέμε πάντα λοξοκοίταγε δεξιά αριστερά -είπαμε τα χρήματα ήταν και διαβατήριο και διεργετικό -.
Πέρασαν 25 χρόνια κάπως έτσι, και όλα πήγαιναν μια χαρά ,όμως κάποιοι στο εξωτερικό που επιβουλεύονται την αξία μας σαν λαό, έστειλαν κάτι περίρεγους τύπους κάτι σαν τροικανούς και μας έδωσαν το λογαριασμό ..
Ο φίλο μας όταν τον είδε το λογαριασμό ,η πρωτη του αντιδραση ήταν, ''δεν μπορεί πλάκα μας κάνουν ''που να βρεί τώρα να ξοφλήσει όλα αυτά που του ζητούσαν πίσω ,στην ουσία την ίδια του την ζωή. Στην αρχή έβριζε κάθε δεύτερο λεπτό ,μετά τον έπιασε κατάθλιψη ,και δεν μπορούσε να κοιμηθεί τα βράδια ,μέσα του όμως ήθελε να πιστεύει οτι ,δεν μπορεί παροδικό θάναι ,μια κρισούλα είναι, και σε λίγο όλα θα φτιάξουν ..
Πέρασε ένας μήνας, περασαν πέντε, και ακόμη περιμένει ,και τώρα που το συνειδητοποίησε, οτι τέρμα τα δίφραγκα ,δεν ξέρει πως θα το πεί στον ευατόν του και πως θα προσαρμοσθέι ,αφού ακόμη και όλα αυτά που ακούει ,σπρεντ ,ομόλογα και αναδιάρθρωση ,και του φαίνονται κινέζικα -μια και μιλαμε για κινέζους ,αυτοί πολλά λεφτά έχουν ,που διάολε τα βρήκαν σκεφτεται .
Τι να κάνει ο φίλος μας ,είναι ενα σοβαρό θέμα ,πρέπει να τον λυπηθούμε ;πρέπει να τον βοηθήσουμε;ποιός πραγματικά είναι αυτός ο φίλος ,είναι και άλλοι σαν και αυτόν;
Τον είδα προχθές ,είχε χάσει την λάμψη του ,άσε που φόραγε κάτι που νομίζω το θυμάμαι να το φορά πριν απο χρόνια ,και δεν ξέρω αν λυπήθηκα γιαυτόν για μένα ,για όλους μας ...
Μήπως εσείς ξέρετε κάτι για να τον βοηθήσουμε ,μήπως τον ξέρετε ;
Οποιος το βρεί θα παρει δώρο ενα Βενετσιάνικο καθρέπτη ,εντάξει δεν θα είναι απο την Βενετία ,αλλά το πατρόν θα είναι γνήσιο ..
ΙΑΝΟΣ
Είχα ενα συνεργάτη, που ασχολείτο και ασχολείται με το εμπόριο και τα διαρκή καταναλωτικά αγαθά ..Οχι πολυ νέος ,δεν θα τον έλεγες και ηλικιωμένο, μιας κάποιας ηλικίας δηλαδή ,με σχετικά περιορισμένη μόρφωση ,όχι ιδιαίτερα έξυπνο, αλλα πολύ μπασμένο στα πράγματα ,αυτό που λέμε πονηρός και άνθρωπος της πιάτσας (ποτέ δεν κατάλαβα πια είναι η διαφορά μεταξύ τών ανθρώπων της πιάτσας και των υπολοίπων ,εγώ μόνο ''τα παιδια της πιάτσας'' του Τσιφόρου αναγνωρίζω πάντως ).
Ο συγκεκριμένος, πολύ παληά ήταν κάπου υπάλληλος η μηχανικός, θα σας γελάσω, μπορεί και τα δύο, η ένα απο τα δύο. Κάποια μέρα, εκεί στην δεκαετία του 80 -την μοιραία δεκαετία της ζωής μας - αποφάσισε να κάμει δική του επιχείρηση ,χωρίς πολλά χρήματα ,εξαγοράζοντας γνωριμίες ,ανοχές ,και υπερβολική αίσθηση του εγώ του ,σε μια εποχή που μπορούσες να κάνεις τα πάντα ,εύκολα ,γρήγορα, αφού τότε η'' κλοπή ''με την οποιαδήποτε έννοια αντικαθιστούσε στην ελληνική έκδοση, τα απαιτούμενα και προσόντα ..
Ο φίλος μας αυτός μεγάλωσε την δουλειά του ,με ξένα κατά βάση χρήματα ,των πελατών του που καθυστερούσε να παραδώσει εμπόρευμα ,των προμηθευτών του που μπορούσε να τους καθυστερεί, είτε γιατί όλοι ''ψωνιζόταν'', είτε γιατί και οι ίδιοι στην ίδια παραζάλη ζούσαν ,με μεγάλα περιθώρια κέρδους, και απαίτηση να υπάρχει ομερτά μεταξύ τους, έτσι ώστε να μην κάνουν εκπτώσεις στο πελάτη σάμπως και ο πελάτης ήταν εχθρός που θα έπρεπε να τον τιμωρήσουμε. Ομως και αυτός ο πελάτης ήταν αυτός που έκανε τα ίδια σε κάποιον άλλο ,ήταν ας πούμε υπάλληλος της πολεοδομίας που τα μαύρα χρήματα που έβγαζε μπορούσε εύκολα να τα μοιράζει δεξιά και αριστερά ..
Πολλά χρήματα στο ταμείο ,μεγάλος πειρασμός αλήθεια ,και μια κοινωνία που σου έβγαζε την γλώσσα και σου απαιτούσε καινουργια καταναλωτικά πρότυπα. Αρχίζοντας δειλά απο τα μικρά ,εξοπλισμός σπιτιού, τηλεοράσεις και βίντεο , όχι ένα, αλλά ένα σέτ σε κάθε δωμάτιο ,όχι για να βλεπει αλλά για να ικανοποιείται που έχει τόσες πολλές συσκευές ,αφού στο πατρικό του μια γκαζιέρα είχαν και ενα ψυγείο του πάγου ..
Μετά έπρεπε να ενδιαφερθεί για το σπίτι του ,ενα πιο μεγάλο σπίτι ,αφού ο συνάδελφος του,ο Παπαδημητρίου ήδη είχε αποκτήσει μια σπιταρώνα με βοηθούς παρακαλώ ,δηλαδή τι βοηθούς ,υπηρετικό προσωπικο, φιλιπινέζες ,και όλοι στο σπίτι είχαν ψηλώσει τουλαχιστον 20 πόντους αφού έτσι έμπαιναν στο μάτι της αχώνευτης κας Παπαμανώλη που κάθε φορά που συναντιούνταν τους έκανε να νοιώθουν μειονεκτικά .
Ομως την ποιοτική διαφορα την έκανε αλλού ,είχε νομίζω ενα, η δύο, η τρία παιδιά, θα σας γελάσω, και σαν καλός πατέρας και οικογενειάρχης ,να μην ξεχάσω και πιστός χριστιανός ,αποφάσισε να μορφώσει τα παιδιά του με τον καλλίτερο τρόπο και όχι σαν αυτόν, που ο πατέρας του δεν είχε την δυνατότητα να τον κάμει γιατρό η κάτι σαν επιστήμονα που ήταν το ονειρό του ..
Και νάσου τα φροντιστήρια -απο κάτι αδιόριστους καθηγητές της συμφοράς - νάσου οι πολεμικές τέχνες -σου λέι κάποια στιγμή οι ανατολίτες κινέζοι, κορεάτες θα έρθουν προς τα δώ ,να μην ξέρει το παιδί μια πολεμική τέχνη για να σταθεί στο ύψος του ,και νάσου κιθάρα - καλλίτερος είναι ο Σεγκόβια ,άσε που μπορεί να έχει και ταλέντο το παιδί ,πάρε κόσμε .
Ομως η μεγαλύτερη ικανοποίηση του ,δεν ήταν η μόρφωση του παιδιού, που ποτέ τελικά δεν ήλθε, γιατί όλα τα παράτησε σε ένα -δύο χρόνια ,όσο το γεγονός που μπορούσε να έχει υπαλλήλους στην δούλεψη του ,κάτι σαν παιδαγωγούς του Μέγα Αλεξάνδρου..
Μετά απο λίγο ,και αφού το χρήμα δεν έλειπε ,σκέφτηκε να φτιάξει και κείνο το εξοχικό που αγόρασε απο κάποιον μισοτιμής ,μπορεί και τράμπα να το πήρε ,και αφού ταλαιπωρήθηκε με τις άδειες και τα υλικά ,στό τέλος ένοιωσε να φουσκώνει σαν τον διάνο ,και για αυτή του την επιτυχία .
Όμως εκείνος ο ξεβράκωτος ο Μανωλόπουλος πήγε και αγόρασε ενα μεταχειρισμένο, αλλά σε άριστη κατάσταση σκάφος ,θαλαμηγό ,μεγάλη βάρκα ,κάτι τέτιοιο, και εκεί που ο δικός μας είχε επαναπαυθεί ,ξαναμπήκε στο λούκι ,και δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει ,και μια μέρα που είχε καλές εισπράξεις πήγε και έδωσε προκαταβολή και έκλεισε ένα πιο μεγάλο ,μεταχειρισμένο και αυτός ..
Είχε πετύχει ,είχε φτιάξει μια περιουσία ,είχε δημουργήσει όνομα ,τον σέβονταν όλοι και σταματήσαν να τον θυμούνται οι παλαιότεροι, σαν το γιό του κυρ Θανάση που απο τις δουλειές τα χέρια του απο τους ρόζους, ήταν σαν κουπιά..
Μικρή σημασία είχε μέχρι χθές, το γεγονός, ότι ποτέ δεν ασχολήθηκε να ενημερωθεί σοβαρά ,κάτι σκόρπιες ειδήσεις έβλεπε και χασκογέλαγε απο τους τηλεοπτικούς καυγάδες ,και φυσικά ποτέ δεν έχανε τα ρεάλιτι που ξεφτίλιζαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και ο φίλος χαιρόταν που δεν ήταν αυτός, και ανήκε σε μια άλλη κατηγορία ,με τα παιδιά του δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά ,τους εβαζε τις φωνές, τους ζητούσε καλούς βαθμούς ,αλλά πως να βοηθήσει με την τύφλα του ,που οταν ο γιος του διάβαζε για τα τρίγωνα, αυτός νόμιζε οτι μιλούσε για τα τρίγωνα Πανοράματος .Και ήθελε να έχει το παιδί του καλούς βαθμούς κυρίως για να μην υστερεί κοινωνικά, για να μπορεί και αυτό να είναι μέρος της συνολικής του επιτυχίας ..
Η κυρία του ,άλλη περίπτωση και αυτή ,ήθελε να φύγει απο την κουζίνα και το πλύσιμο των πιάτων και αφού όλα αυτά τα έκαναν τα μηχανήματα η τα ζωάκια που είχαν για προσωπικό ,ασχολήθηκε με υψηλού επιπέδου δραστηριότητες ,με το κομμωτήριο του Αρισταρχου -το πιο σίκ στην Αθήνα - όπου πήγαινε κάθε βδομάδα και φούσκωνε σαν το παγώνι, όταν συναντούσε καμμιά απο αυτές που λέμε υψηλά προσώπατα ,την κα Πολυπλουσίου ,που διάβαζε τα κατορθώματα της στο ''Λοιπόν'''.
Τελεια όλα ,μια ευτυχισμένη οικογένεια ,παιδιά καλοαναθρεμένα ,τώρα αν παρέμειναν ντουβάρια μικρή σημασία είχε -λεφτά έστω και ξένα είχαν - ,συναναστροφές ,καλέσματα στα σπίτια ,ακριβά ρούχα ,και κανένα μποτοξάκι για την κυρία και κανένα χαπάκι για τον κύριο ,που εδώ που τα λέμε πάντα λοξοκοίταγε δεξιά αριστερά -είπαμε τα χρήματα ήταν και διαβατήριο και διεργετικό -.
Πέρασαν 25 χρόνια κάπως έτσι, και όλα πήγαιναν μια χαρά ,όμως κάποιοι στο εξωτερικό που επιβουλεύονται την αξία μας σαν λαό, έστειλαν κάτι περίρεγους τύπους κάτι σαν τροικανούς και μας έδωσαν το λογαριασμό ..
Ο φίλο μας όταν τον είδε το λογαριασμό ,η πρωτη του αντιδραση ήταν, ''δεν μπορεί πλάκα μας κάνουν ''που να βρεί τώρα να ξοφλήσει όλα αυτά που του ζητούσαν πίσω ,στην ουσία την ίδια του την ζωή. Στην αρχή έβριζε κάθε δεύτερο λεπτό ,μετά τον έπιασε κατάθλιψη ,και δεν μπορούσε να κοιμηθεί τα βράδια ,μέσα του όμως ήθελε να πιστεύει οτι ,δεν μπορεί παροδικό θάναι ,μια κρισούλα είναι, και σε λίγο όλα θα φτιάξουν ..
Πέρασε ένας μήνας, περασαν πέντε, και ακόμη περιμένει ,και τώρα που το συνειδητοποίησε, οτι τέρμα τα δίφραγκα ,δεν ξέρει πως θα το πεί στον ευατόν του και πως θα προσαρμοσθέι ,αφού ακόμη και όλα αυτά που ακούει ,σπρεντ ,ομόλογα και αναδιάρθρωση ,και του φαίνονται κινέζικα -μια και μιλαμε για κινέζους ,αυτοί πολλά λεφτά έχουν ,που διάολε τα βρήκαν σκεφτεται .
Τι να κάνει ο φίλος μας ,είναι ενα σοβαρό θέμα ,πρέπει να τον λυπηθούμε ;πρέπει να τον βοηθήσουμε;ποιός πραγματικά είναι αυτός ο φίλος ,είναι και άλλοι σαν και αυτόν;
Τον είδα προχθές ,είχε χάσει την λάμψη του ,άσε που φόραγε κάτι που νομίζω το θυμάμαι να το φορά πριν απο χρόνια ,και δεν ξέρω αν λυπήθηκα γιαυτόν για μένα ,για όλους μας ...
Μήπως εσείς ξέρετε κάτι για να τον βοηθήσουμε ,μήπως τον ξέρετε ;
Οποιος το βρεί θα παρει δώρο ενα Βενετσιάνικο καθρέπτη ,εντάξει δεν θα είναι απο την Βενετία ,αλλά το πατρόν θα είναι γνήσιο ..
ΙΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου