ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ,ΤΟ ΤΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΕΦΙΑ ...

Ανέβηκε ψηλά,πήγε σχεδόν κοντά στον Ήλιο,ένοιωθε να τσουρουφλιέται απο τις θανατηφόρα ζεστές ακτίνες του,μεμιάς,έκανε μια μεγαλειώδη στροφή κάτι σαν την μεγαλειώδη τούμπα,εκείνου του ευέλικτου και ευλύγιστου ολυμπιονίκη της πολιτικής γυμναστικής,και άρχισε την κάθοδο του στα πιο χλιαρά τμήματα της ατμόσφαιρας ..

Είχε απλώσει τις τεράστιες φτερούγες του,που το άνογμα τους σκέπαζαν απο τόσο ψηλά την χώρα μας ,κατέβηκε κιάλο,τώρα σκέπαζε μια πιο μικρή περιοχή, ούτε κάν την  Αιγινα και εκεί πάτησε φρένο και άρχισε να ξαναανεβαίνει,πήρε μια δεξιά στροφή και εκεί ένοιωσε το πόνο να του τριβελίζει το αριστερό του φτερό,κάποιος τον είχε χτυπήσει απο την γή,όταν είχε πάρει φόρα και ανέβαινε. 

Ενα βλήμα,τον είχε βρεί στην άκρη του φτερού,και κάθε φορά που  έκανε τις πιρουέτες του,ανεβαίνοντας προς στα πάνω και δεξιά,πονούσε πολύ.
Τα νύχια του,πάντα τα είχε περιποιημένα και ακονισμένα,όταν κατέβαινε στην γή εξασκούνταν στον λιμάρισμα των νυχιών του,το έκανε όμως με τρόπο,που να μην φαίνεται,πήγαινε σε απόκρυφα μέρη και περίμενε,όλο και κάποιο άλλο πουλί η και μικρό ζώο θα έσκαγε μύτη να ξαποστάσει να πεί νερό και τότε άρχιζε το παιχνίδι εξουσίας .
 Ηταν πιά δυνατός,πάνε οι εποχές που τουρτούριζε στο κρύο με τα λίγα φτερά και πούπουλα,προσπαθώντας να επιβιώσει απο τους άλλους μεγάλους και κακούς φίλους του .Ορμούσε με ταχύτητα και ξεκάθαρο στόχο να ακονίσει και να γυαλίσει τα νύχια του,δεν τον ένοιαζε να φάει το κρέας των αδυνάτων,του αρκούσε μόνο,να του γυαλίζουν τα μεγάλα γαμψά νύχια του .

Στην αρχή,τον τρόμαζε αυτή η ανάβαση,απο κάτω προς τα πάνω,τον ζάλιζε και το ύψος,όμως σιγά -σιγά άρχισε να το συνηθίζει,να κερδίζει μέτρα ύψους,και κάθε μέρα να ανέβαινε και πιο ψηλά,έχοντας βάλει στόχο το γαλάζιο του ουρανού.
Που θα μου πάει,σύντομα θάμαι αγκαλιά μαζί του,
σκεφτόταν,και κάθε μέρα κέρδιζε ύψος αλλα και απόσταση απο την γή .
Το μόνο πρόβλημα που είχε,ήταν το γεγόνος οτι,τώρα πια,κάθε μέρα,έβλεπε και πιο μικρά τα πράγματα στην γή ,μίκραιναν και πιο πολύ, δεν ξεχώριζε τίποτε πιά, μικρά και ασήμαντα,κουκίδες και στίγματα ,όμως ότι έχανε σε μέγεθος το κέρδιζε σε έκταση,μίκραιναν τα πράγματα συνέχεια,αλλά απλωνόταν,απλωνόταν.
Τι σημασία είχε οτι,δεν ξεχώριζε τίποτε πιά ,σημασία είχε,που έβλεπε και έλεγχε πιο πολύ χώρο .Επρεπε να μεγαλώσει τον ζωτικό του χώρο,τις διαστάσεις του μήκους και του πλάτους ,μεγάλωνε και το ύψος απο την γή, έχανε σε αναγώριση τόξερε,μικρό το κακό,σκεφτόταν .

Είχε όμως πολλά θέματα να λύσει,χαμηλά δεν ήθελε να είναι συχνά,εκτός απο φαγητό και την περιποίηση των νυχιών και των φτερών του,άσε που κινδύνευε απο τα σχόλια των άλλων πουλιών συντρόφων του.
Πολύ ψηλά έκανε πολύ ζέστη ,το γαλάζιο συνέχεια του απομακρυνόταν,το μόνο που τον διασκεδαζε ήταν να παίζει με τα σύννεφα,να ψάχνει το Θεό και τον διάβολο ,να παίζει μαζί τους τα γνωστά παιχνίδια εξουσίας .

Οταν ήταν μικρός και ασήμαντος,μαζί με όλους τους άλλους,κοίταγαν ψηλά και αναζητούσαν με αγωνία τον Θεό,που υποτίθεται σκαρφαλωμένος σε μια αγλαντζιά,μας παρακολουθούσε όλους,και μας έλεγχε,αν κάναμε τα θεληματά του .
Εκανε πως γυρνούσε πλευρό ο Θεός,νάσου τα προβλήματα,στεναχώριες και βάσανα ένα σωρό,λαγοκοιμόταν,το ίδιο,είτε ασχολούνταν με την παρακάτω γειτονειά,ανάλογα με το λιβάνισμα,τα φράγκα στο παγκάρι,τις προσευχές,και άντε πάλι απο την αρχή .
Ολα αυτά,τον είχαν προβληματίσει και απο τότε,άρχισε να πιστεύει οτι,δεν υπάρχε θεός,και όλα αυτα ήταν δημιουργήματα της κοινωνίας που ήθελε πάντα να έχει ένα προστάτη,ένα νταβαντζή, ας πούμε.

Ωσπου ήρθε μια μέρα και όλα αυτά τελείωσαν,ο Θεός υπήρχε,για πολλούς λόγους και για ένα παραπάνω.Του είχε προκύψει ήδη επαφή με τον Σατανά,τον από παληά,ξάδελφο του Θεού,που τσακώθηκαν άγρια στα μαρμαρένια αλώνια των ουρανών,και ο ένας πήρε το πάνω οικόπεδο,και ο άλλος το κάτω,τα μοίρασαν μια χαρά,αλλά δεν ξανάμιλησαν απο τότε ποτέ,Θεός και Σατανάς .
Ο Θεός,είχε πάντα άσπρα μακρυά γένεια,φορούσε μακρυά φορέματα,χοντρός με κοιλιά,είχε και κοτσίδα τα μαλλιά του,δεν τα πήγαινε καλά με το πλύσιμο ,ενώ ο άλλος ο Σατανάς ήταν πάντα λεπτός, με μαύρα εφαρμοστά ρούχα υπογένειο,ξυρισμένος κόντρα,μύριζε όμορφα,μεθυστικά .

Τώρα τελευταία,ανέβαινε,ψάχνοντας το μπλε της σημαίας που πάντα τούφευγε, σε μια απότομη δεξιά,πάλι,στροφή,νάσου μπροστά ο Θεός,να τον παρακολουθεί απο μακρυά αμίλητος .Τον πλησιάζει ακόμη κιάλλο,και σκύβοντας ελαφρά σε ένδειξη σεβασμού του λέει με σεντορια φωνή:
Θεέ μου,υπάρχεις πράγματι,ψέματα μου λέγανε όλοι,και κάνοντας ακόμη μια πιρουέτα στέκεται δίπλα στο Θεό του πιά ..
Τάπανε,μιλήσανε,σαν καλοί φίλοι,συμφωνήσανε,και για τα οικόπεδα του ουρaνού που ήταν αυθαίρετα ακόμη,μιλήσανε να μειωθούνε οι τιμές στο λιβάνι και στα θυμιατά και άλλα πολλά και σημαντικα θέματα που απασχολούσαν και τους δύο .

Ομως,πριν συναντήσει τον Θεό εκεί ψηλά,είχε την πιο σημαντική του εμπειρεία απο τότε που άρχισε να ανεβοσκαλώματα .
Εκανε δοκιμές,για να δεί,πόσο αντέχουν τα φτερά του στις απότομες στροφές, στα ξαφνικά κατεβάσματα,στα βίαια ανεβάσματα,δοκίμαζε την ικανότητα του σε κάθε μανούβρα και κάθε ξαφνική αλλαγή κατεύθυνσης.Εκανε μόνος του,ένα test drive ,να είναι σίγουρος οτι μπορεί στα δύσκολα .

Είχε ανεβεί πάλι ψηλά,ήταν και μόνος του,και ένοιωθε οτι όλος ο χώρος του ανήκε.
Εκεί λοιπόν που έκανε μια πολύ αριστερή ανοδοκαθοδική στροφή πατημένη με τέρμα τα γκάζια,παίρνει το μάτι του,μια σκιά να τον παρακολουθεί απο σχετικά κοντινή απόσταση και να του κάνει τσαλίμια,να του κρύβεται στα σύνεφα,να τον κοροιδεύει όταν ήταν απο πάνω του,και να γελάει όταν τον είχε απο κάτω του.
Ποιός είναι ετούτος,σκέφτηκε,και πως έχει καταφέρει να ανέβει μαζί μου τόσο ψηλά;Επειδή όμως ήταν εξασκημένος στην επικοινωνία,με κάθε τι πετούμενο αποφάσισε να δεί,ποιός ήταν ο τύπος που έπαιζε μαζί του .
Γιαυτό,σε μια απότομη στροφή,ξαφνικά φρενάρισε απότομα βάζοντας σε δοκιμασία την άντωση των φτερών του,και έπεσε μούρη με μούρη με τον τύπο με την περίεργη φάτσα ..
Δεν μου λες σύντροφε,ποιός είσαι του λόγου σου,και γιατί παίζεις μαζί μου,τον ρώτησε με απότομο τρόπο .Ο άλλος χαμογέλασε σατανικά,και φάνηκαν τα κάτασπρα δόντια του που έκαναν αντίθεση με το χλωμό και σκούρο δέρμα του προσώπου του και αμέσως, αποκρίθηκε:
Ξέρεις,εγώ είμαι ο έξω απο δώ,τώρα πώς να σου το περιγράψω,να,ποιός είναι ο χειρότερος εφιάλτης σου,που όμως σε κρατάει ζωντανό ,ε,αυτός είμαι .
Κούνησε ο άλλος τα φτερά του,όπως κάνουν οι πιλότοι στις αερομαχίες σαν να κατάλαβε,και τούπε .Α,εσύ ..Ναι εγώ.
Αυτό ήταν,έκατσαν εκεί κοντά,σε ένα σύννεφο και τάπαν σαν καλοί φίλοι .
Ο ένας ήθελε την ψυχή του,ο διάβολος,και ο ίδιος  ήθελε την βοήθεια του σε τόσα προβλήματα πούχε πιά επωμιστεί στις φτερούγες του.

Τότε ο αετός κατάλαβε οτι,αφού υπήρχε ο Διάβολος,θα υπήρχε και ο Θεός και μετά την συνάντηση αυτή,άρχισε να ξανασκέφτεται τα θρησκευτικά,και έτσι προέκυψε η συνάντηση με τον Θεό ,όπως περιγράψαμε παραπάνω .

Ετούτοι οι δύο Θεός και Διάβολος,ήταν περίεργα τρένα,ο ένας ο καλός υποτίθεται,του ζητούσε πάντα υλικά αγαθά,μεροκάματα,οικόπεδα,εκκλησιές λιβάνια και θυμιατά , ο άλλος ο κακός, τούδινε όσα υλικά ήθελε,φτάνει να του εκχωρούσε την ψυχή του,και αυτό βόλευε τον δικό μας ,που μπορούσε να τάχει καλά με τους άρχοντες του ουρανού και του ερέβους ..

Κοίταζε,απο ψηλά,και χόρταινε το μάτι του,όλα αυτά ήταν δικά του πιά,όλες αυτές οι κουκίδες,όλα αυτά τα μυρμήγκια δούλευαν γιαυτόν,δηλαδή περίμεναν απο αυτόν,να τους μοιράσει μικρά ψίχουλα για νάχουν τα μυρμήγκια λόγο να πηγαινοέρχονται στην γή.και στα λαγούμια τους .
Ηθελε, μιά μέρα που θάχε χρόνο,να κατέβει στην γή και να μιλήσει με ένα μυρμηγκι ,να δεί πως σκέφεται,να δεί τα προβληματά του,να ακούσει απο πρώτο χέρι τα επισυμβαίνοντα ..
Καλή ιδέα,να μιλάς με τα μικρά ζωντανά του βασιλείου σου,ε,εντάξει,όχι του βασιλείου,θύμιζε άλλες εποχές,του λαού σου,αυτό ακουγόταν καλλίτερα και αυτό υιοθέτησε για να τους αποκαλεί στην συνέχεια..
Επέλεξε,λοιπόν δύο κατηγορίες υπηκόων μελών του λαού,τα μυρμήγκια και τα σκουλήκια,ζήτησε απο τις συνελεύσεις τους να του στείλουν απο ένα αντιπρόσωπο, και παίρνοτας λίγη φόρα απο ψηλά άρχισε να κατεβαίνει με ορμή. Τον είδαν,οι δύο αντιπροσωποι,και χάσαν το χρώμα τους απο τον φόβο,πάει,μας έφαγε λάχανο ο τύπος.
Το μυρμηγκι,κρύφτηκε στη πρώτη τρύπα,κάτω απο μιά πλάκα, και το σκουλήκι χώθηκε στον πρώτο σάπιο μήλο που βρήκε μπροστά του ..
Ετσι η πρώτη προσπάθεια επικοινωνίας απο κοντά,δεν ευδοκίμησε,αφού κανένα απο τα δύο μέλη της αντιπροσωπείας δεν τολμούσε να ξεμυτίσει απο την κρυψώνα του ..
 
Το μυρμήγκι,έμεινε εκεί να φυλάει τα υπάρχοντα του,πούχε αποκτήσει με τόσο κόπο,πόσους δρόμους πήρε,και πόση κούραση,για να μεταφέρει στην πλάτη του τα λίγα,πολύ λίγα ψίχουλα,που όμως ήταν αρκετά,να φάνε όλοι ο μέρμηγκας,η μερμηγκίνα και το μερμηγκάκι,να μην έχουν ανάγκη κανένα,αλλά και να φοβούνται,να τρέμει η ψυχή τους δηλαδή,κάθε φορά που βγαίναν έξω,στην αέναια προσπάθεια τους,να μαζέψουν,νάχουν στις δύσκολες στιγμές.
Απο την άλλη το σκουλήκι,δεν ήθελε και πολλά πολλά με κανένα,τα τελευταία χρόνια οι δουλειές πήγαιναν καλά,είχε πάντα τροφή ,μιά τα σάπια μήλα,τα σάπια φρούτα,τα σάπια κρέατα,αλλά και τα νεκρά σώματα,του πρόσφεραν μπόλικη δουλειά,και μπόλικη τροφή.Εμπαινε μέσα στο σάπιο κρέας και ένοιωθε την απόλυτη ευχαρίστηση ,παντού σαπίλα πλούσια εδέσματα,να μην χορταίνει να τρώει.Δεν καταλάβαινε,τι είχε συμβεί και αυξήθηκε η σαπίλα ,αλλά δεν τον ένοιζε και πολύ .Σιγα,μην ψάξει να ρωτήσει,μια χαρά ήταν,αρα έσκαγε απο το φαγητό και έβγαζε και τον σκασμό ..

Δεν έγινε η συνάντηση των αντιπροσώπων με τον αετό,θα γινόταν κάποια στιγμή στο άμεσο μάλλον διεμήνυσε,πήρε ξανά φόρα,και ανελήφθη στους ουρανούς ..

Κάποιος ζητιάνος,ένας όμορφος και βρώμικος άστεγος,γύρισε πλευρό και ξύπνησε απο την κόρνα ενός αυτοκινήτου που πέρασε ξυστά απο το παγκάκι που κοιμόταν ,βλαστήμισε που του κόψαν το όνειρο στην μέση ,ανασηκώθηκε και κοιτώντας ψηλά ,είπε :
Ρε, άει στο διαβολο ..

Τον άκουσαν όλοι,εκεί πάνω,και όλοι νοιώθαν ευτυχείς .
Ο Θεός τον άκουσε,γύρισε απο την άλλη,μπα,δεν με αφορά το θέμα ,ο Διάβολος ξυριζόταν,χαμογέλασε,ωραία, μου στέλνει χαιρετίσματα ,άρα με έχει ανάγκη, και ο δικό μας αετός ,ρε,λες,να εννοεί εμένα;Μπα,αποκλειεται,και πήρε ακόμη μια απότομη στροφή δεξιά όπως τον έβλεπε ο θεός,αριστερά όπως τον τηρούσε ο διάβολος..

ΒΑΡΔΑΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ



 


 
  

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΡΕ

Σήμερα,κανονικά θάπρεπε,να μιλάμε για την άνοιξη,και τον ωραίο καιρό,την αναμονή για το Πάσχα και όλα όσα θα έδιναν στην ζωή μας,χαρά και ελπίδα .
Αντί αυτού,βροχή,ένας μουντός απειλητικός ουρανός,καταχνιά,βαρύ καταχείμωνο πλάκωσε πάνω μας σαν καλιακούδα ..
Δεν ξέρω,πώς μπορώ να εκφράσω,αυτό που βλέπω εδώ και καιρό νάρχεται καταπάνω μας,με αμείωτη ταχύτητα,και οι περισσότεροι εξ υμών περί άλλων να τυρβάζουν ..των οικιών ημών επιπραμένων,υμείς άδετε,κυριολεκτικά πιά .

Τι μας έχει πιάσει σαν λαό,και δεν βλέπουμε,δεν νοιώθουμε,δεν καταλαβαίνουμε τι έρχεται να πέσει πάνω στο κεφάλι μας .Τόση αναισθησία,τόση αδιαφορία ,σαν το λαό στα Σόδομα και Γόμορα,σαν το τέλος της Πομπηίας,σαν τόσα και τόσα μυθολογικά και ιστορικά αντίστοιχα .

Ας μιλήσουμε για την αριστερά που υποτίθεται οτι,σήμερα μας κυβερνάει,και που με πλήρη πιά ενσυναίσθηση,μας οδηγεί στην καταστροφή,στην δημιουργία μίας χώρας μπανανίας τύπου Βολιβίας,Βενεζουέλας,μιας καχέκτυπης  σοβιετίας στα Βαλκάνια .
Απο τι απαρτίζεται αυτός ο αχταρμάς,αριστερών δήθεν,επαναστατών της τρύπιας δεκάρας,συνδικαλιστών,καμμένων και ψεκασμένων,βολεμένων, συνταξιούχων,εμμονικών καθηγητών και απο πάνω το δίδυμο Τσίπρας Παππάς συν τον τεράστιο μέγεθος Καμμένος .
Ποιός απο όλους αυτούς,ξέρει τι σημαίνει αριστερά,ποιός απο όλους αυτούς έχει υποφέρει πραγματικά απο τα δεινά των δεξιών νικητών,ποιός απο όλους αυτούς ξέρει οτι,αριστερά σημαίνει αγώνες για μια καλλίτερη μέρα για όλους τους ανθρώπους ,για κοινωνική δικαιοσύνη και πραγματική προσωπική θυσία .
Ποιός γνωρίζει πραγματικά τι σήμαινε ΕΑΜ,ποιός έχει ξεστραβωθεί να διαβάσει λίγο μαρξιστική ανάλυση,ποιός ξέρει να ξεχωρίσει τα μηνύματα του διαφωτισμού,αλλα και την διάκριση τους,με την ιστορία,και τα ζητούμενα της μαρξιστικής θεωρίας.

Ποιοί είναι αυτοί,που μας κυβερνάν και τι θέλουν;Eχουν κάποιο σχέδιο εμφανές, αφανές,λειτουργούν απο το ένστικτο της εξουσίας ,η μήπως είναι καθοδηγούμενα;
(ακόμη και εν αγνοία τους)

Για δείτε τους ..
Πρώτο χαρακτηριστικό τους ..είναι όλοι μα όλοι βολεμένοι οικονομικά,έχουν γονείς, που πουλώντας έγκαιρα τις ενοχές της χαμένης αριστεροσύνης,την εξαργύρωσαν απο την άπληστη δεξιά,που σκόπιμα και φρονίμως ποιούσα,τους παρέσχε το περιβάλλον να βολευτούν μια χαρά οικονομικά .
Αλλοι,πρώην Ηρακλειδείς του συστήματος κυρίως του χειρότερου Πασόκ,σημερινοί νεόκοποι αριστεροί,καθηγητές που οι περισσότεροι πήραν το καθηγητηλίκι με συναλλαγές με τα φοιτητικά γκρουπόσκυλλα,με αμφιβόλου αξίας έρευνες, και διδακτορικά σε πανεπιστήμια του κώλου,μερικοί δεν έχουν πατήσει εκεί να δουν που είναι,πατέρες και μάνες που άφησαν τα παιδιά τους να γίνουν επαναστάτες της κατσαρόλας με κουκούλες απο επώνυμα μαγαζιά και επώνυμα ρούχα.

Μια χαρά ήρωας είναι ο Γλέζος,και θάπρεπε να μείνει στο κάδρο της ιστορίας σαν τέτοιος,τι θέλει ένας ξεκούτης στην διαμόρφωση πολιτικής,αφού για να καταλάβει,όχι αγγλικά,αλλά ελληνικά θέλει τρία σετ ακουστικά ,η μήπως ο άλλος,ο τεράστιος πράγματι συνθέτης και μεγάλος μόνο γιαυτό Ελληνας,μπορεί να έχει άποψη για τα πολιτικά πράγματα,αυτός που η περιουσία του θα μπορούσε να λύσει απο μόνη της τους μισθούς των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων -με τόσα χρήματα στο εξωτερικό κρυμμένα καλά - η ακόμη και για την πολιτική του ιστορία με τον Καραμανλή,κλπ .
Τόση κοντή μνήμη,τόση αμετροέπεια πιά,πότε είχε δίκιο τότε η τώρα;
Ο κάθε πικραμένος,γίνεται σημερινός αριστερός,και καθάρισε,και θέλει και νάναι διαμορφωτής των πραγμάτων,για μιά περίοδο που ο ίδιος θα βλέπει τα ραπανάκια ανάποδα .

Ολα αυτά,δεν σημαίνουν οτι,όλοι αυτοί είναι άχρηστοι η κακοί,μια χαρά καπιτάλες είναι,μην μας πουλάν αριστεροσύνη,όνειρα και ελπίδες,γιατί το Γουδί δεν είναι πολύ μακρυά απο το ΄Συνταγμα.
Ομως εγώ δεν θέλω Γουδί για κανένα,θέλω να μην κατεβάσουμε κιάλο αυτήν την χώρα,να μην γίνει η επόμενη Συρία,Λιβύη,όπου οι καινούργιοι αφέντες της ανατολής τζιχαντιστές,θα τσακώνονται στην χώρα,ποιοί θα πάνε στην Γερμανία,και ποιοί θα περιμένουν εδώ σε αναμονή .

Μην ακούσω καμμιά μαλακία,οτι φταίνε όλοι οι προηγούμενοι τόσες δεκάδες χρόνια πρίν,για την διαπλοκη την διαφθορα και όλα τα γνωστά κλισέ .
Πράγματι ισχύουν, και πράγματι είναι υπόλογοι,για πάρα πολλά δεινά,όμως η Ελλάδα είναι Ευρώπη,ήταν πάντα Εύρωπη,αυτή την ονόμασε,αυτή την δίδαξε, και δεν μπορεί κανείς σήμερα να θέλει να φύγει,να μας δίωξει απο αυτήν .
Ο γερο Καραμανλής είχε όραμα γιαυτό - το μόνο καλό που είχε και έκανε - ξέροντας οτι η Ελλάδα ποτέ δεν θα γινόταν κανονικό κράτος.
Σήμερα κάποιοι,με εντολή ενός χαχόλου και χαμένου λαού θέλουν να κάνουν ακριβώς ,τί.
Να δεχτούμε ότι,είναι φυσιολογικό απο τις καταλήψεις και τα δεκαπενταμελή,μπορεί κάποιος να γίνει και πρωθυπουργός,άλλωστε αποτυχημένοι ηθοποιοί έγιναν πρόεδροι στην Αμερική ,όμως στην συνέχεια να μπορεί κυβερνήσει την χώρα, και όχι να διαχειριζόμαστε την επικοινωνία,σαν μέσο άσκησης εθνικής πολιτικής,το στυλάκι, τις ενδυματολογικές ακροβασίες -ειλικρινά όλο αυτό το ενδυματολογικό καραγκιοζιλίκι είναι απόδειξη αριστεροσύνης;-,τις εσκεμμένες ασαφείς γελειότητες, το πούλημα ελπίδων και  ονείρων στο λαουτζίκο,που θέλει να ξεφύγει απο τις ευθύνες του, και ακούει,και καταπίνει το κουτόχορτο .

Μήπως υπάρχουν στην παγκόσμια και ελληνική ιστορία,ανάλογα φαινόμενα που μέτριοι και ''λίγοι'' ηγέτες οδήγησαν τους λαούς τους στην καταστροφή;Μήπως υπάρχουν και στην ελληνική ιστορία ανάλογες περιπτώσεις ;
Ποιόν ηγέτη,έχει σαν πρότυπο και ποιά χώρα,έτσι ώστε να καταλάβουμε και εμείς που μας πάει ..
Την Αργεντινή του Περόν,και των επιγόνων του,του Τσάβες,του Μαδούρου, ευρωπαίου σίγουρα όχι,μήπως φαντάζεται οτι,έχει τις κοχόνες του Κάστρο ;
Η μήπως του Αλία της Αλβανίας,και όλων των σκελετών της κουμουνιστικής νομενκλατούρας,ιερά εικονίσματα της αριστερής πλατφόρμας.
Ενα περιθωρικό κόμμα,όπως ήταν ο Σύριζα,εξελίχθηκε μέσα απο τις ίδιες της παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος σε μεγάλο κόμμα,χωρίς εσωτερική δομή και οργάνωση,χωρίς αντίστοιχα μέλη και πρόσβαση στην κοινωνία και στα επαγγέλματα και ήρθε να κυβερνήσει ...
Ενας συρφετός απόψεων,που όλες διαπερνούν το κόμμα,τις συνιστώσες,όχι μόνο οριζόντια αλλά και κάθετα.Οι τόσες πολλές διαφορετικές γνώμες αντί να περιορίζονται μέχρι ένα σημείο,φτάνουν μέχρι την κορυφή,και δημιουργούν ασφυξία και τελικά ακυβερνησία.
Εχουν περάσει τόσες μέρες και ακόμη δεν έχουν κάνει τίποτε,ενώ αντιθέτως με όσα λένε,έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στην καταστροφή .Κανείς δεν πληρώνει,όλοι περιμένουν να τους χαρίσουν τα πάντα,δεν εξάγεται τίποτε,δεν παραγεται τίποτε ,τα χρήματα φεύγουν έξω,και περιμένουμε όλο αυτό να σωθεί .

Πάμε να δημιουργήσουμε άλλοθι,πάμε να δημιουργήσουμε εχθρούς φανταστικούς, και να μεγιστοποιήσουμε τους ήδη υπάρχοντες,πάμε να δημιουργήσουμε νέους φίλους και συσχετισμούς σε ένα περιβάλλον που επιφανειακά  και κυρίως επικοιωνιακά μας βολεύει,και αυτό το λέμε εξωτερική πολιτική.
Δεν κάνουμε τίποτε πραγματικό,μόνιμη έγνοια η παρουσία στις τηλεοράσεις και στα παράθυρα .Γελοίοι οι προηγούμενοι,επικίνδυνα γελείοι οι σημερινοί ,τα ίδια σκατά σε ρόζ περιτύλιγμα .
Και μιά και μιλάμε για ΜΜΕ,είναι τόσο εμετικοί όλοι αυτοί,που γλύφουν την νέα κατάσταση,κάνουν ανόητες και ακίνδυνες ερωτήσεις θέλουν να τα έχουν καλά με την εξουσία,και προτιμούν να γλύφουν εκει που έφτυναν.Αλλωστε το ίδιο δεν έκανε και ο Τσίπρας όταν προεκλογικά πήγαινε στα κρυφά βραδυνά δείπνα με όλη την διαπλοκή στα βόρεια προάστια και στην Φιλοθέη .Τι έκανε εκεί;
Δοκίμαζε τις ικανότητες του στην Μπιρίμπα ;
 
Πρόθυμοι εχθροί όλοι οι ευρωπαίοι,κυρίως όμως οι Γερμανοί που και αυτοί στηριγμένοι στις δικές τους ιδεοληψίες,θέλουν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη ,με ένα σύνδρομο ρεβανσισμού .
Ποτέ η Γερμανική κυρίαρχη τάξη πραγμάτων,δεν χώνεψε τις πολεμικές ήττες,πάντα ήθελαν,και θέλουν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη .
Ομως από αυτό το σημείο,και μέχρι το γεγονός οτι δημιουργούμε εμείς,εχθρούς τους Γερμανούς,και αλέθουμε στο ίδιο μύλο διαφορετικές ανάγκες και ιδεοληψίες,είναι μακρυά,κυρίως όμως,είναι επικίνδυνο για μας .

Φαντάζομαι,την κοντινή μέρα,που θα καλέσει τον κόσμο στις πλατείες και θα καταγγείλει τους εχθρούς της χώρας,που θέλουν την καταστροφή της,και όλοι αυτοί που θάναι πολλοί,θα ζητήσουν πόλεμο έδώ και τώρα,να φύγουν οι Γερμανοί απο την Ελλάδα,να κάψουμε και γερμανικές σημαίες,το ίδρυμα Γκαίτε,και την γερμανική πρεσβεία,και όλα θα πάρουν το δρόμο τους ..
Εχει καταφέρει ο Τσίπρας να φέρει όλους τους Ευρωπαίους απέναντι,είτε γιατί πιστεύει οτι θα ξεκινήσει την επανάσταση και όλοι αυτοί είναι εν δυνάμει εχθροί του, είτε γιατί θέλει να βρεί  αφορμή για όσα έχει κατά νού και τα κρατάει μυστικά ,είτε ακόμη,είναι τόσο βλάκας (που δεν είναι). 

Είναι απο άγνοια κινδύνου;Είναι βασισμένα σε ένα σχέδιο ;Η μήπως γίνονται επίτηδες και υπάρχει ενα πλάνο που μας οδηγεί στα σίγουρα κάπου ;

Τα ερωτήματα  λοιπόν,είναι ποιές επιλογές τελικά έχουμε ;
Η πρώτη,είναι αυτή που ζήσαμε τόσα χρόνια,δάνεια,διαφθορά,και εξάρτηση, διασωλήνωση και σταδιακή ελεγχόμενη ανάνηψη.
Πέρσυ,μέχρι το καλοκαίρι,υπήρχαν κάποια σημάδια ανάνηψης και σταθεροποίησης.Δεν χρειάζονταν πολλά πράγματα να γίνουν,να φτιαχθεί κράτος, να παταχθεί η φοροδιαφυγή,η διαπλοκή,και να περιοριστούν τα προνόμια των πάσης φύσεως καταπατητών της εξουσίας,συνδικαλιστών κρατικοδίαιτων κλπ .
Χωρίς να υπολογίσουμε,όλα όσα θετικά συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο,η μείωση των τιμών του πετρελαίου,τα χαμηλά επιτόκια,η ποσοτική χαλάρωση,η ύπαρξη τεράστιας ρευστότητας,η ενίσχυση του δολλαρίου και εμείς μακρυά και απόκληροι .
Ευκαιρίες που χάνονται για όλους τους Ελληνες ..
Δυστυχώς όμως,τα τελευταία χρόνια,είχαμε την ατυχία να υπάρχουν πολιτικοί ηγέτες μικροί και ασήμαντοι.Ο κωστάκης,ο γιωργάκης,ο αντωνάκης ,μικροί και μοιραίοι ,ανάλογοι και αντάξιοι ενός λαού που θέλει ψέμματα, χάρτινα όνειρα και πάνω απ΄ολα βόλεμα .
Και ήρθε ο σωτήρας ο Αλέξης,είπε ψέμματα σε κάθε που μιλούσε ελληνικά,αν ήξερε τότε και καλά αγγλικά θα τόκανε και σε αυτούς,πούλησε αισιοδοξία,ελπίδα, προοπτική,υποσχέθηκε κράτος,αλλά ξέχασε να μας πεί πώς θα γίνουν όλα αυτά,η τι είχε κατά νου για το ''μυστικό'' πλάνο Β η Γ.

Μπορεί λοιπόν,έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση να είναι μια έστω καλλίτερη συνέχεια με την προηγούμενη;Αν το πίστευαν,θα έκαναν ότι απαιτούνταν γιαυτό,θα δούλευαν πολύ περισσότερο και θα έδιναν δέιγματα γραφής και στο κόσμο.
Αντί όλων αυτών,μιλάνε πολύ,λένε συνήθως μαλακίες,και παπαριές και πετάνε την μπάλα στην εξέδρα ..
Είναι αναστρέψιμη η κατάσταση,έτσι όπως διαμορφώνεται κάθε μέρα; 
Σε καμμιά περίπτωση,θέλει τόσο μεγάλες θυσίες,από τόσους πολλούς που δεν μπορούν να υπάρξουν μέσα απο την σημερινή μας δημοκρατία.
Τι μένει λοιπόν,και ποιά είναι η επιλογή και το σχέδιο του κυβερνητικού συρφετού των ΣΥΡΑΝΕΛ.
Εδώ,κολλάνε διάφορες εναλλακτικές,ενα light αριστερό κόμμα με  αρχηγό τον Αλέξη συν πρόθυμους δεξιά αριστερά και χωρίς τον Καμμένο,μια κυβέρνηση εθνικής ενότητος με όλους ,χωρίς Λαφαζάνη και Καμμένο .
Καμμιά απο αυτές,δεν θα γλυτώσει τα νέα αφόρητα μέτρα,και με τον φόβο της εμφύλιας διαμάχης να είναι πιθανή. 

Και ερχόμαστε στο σχέδιο,επίδειξη μαγκιάς και ''λεβεντιάς''στους έξω,για να τρώνε οι μέσα,εχθροί που φταίνε,και επίσημη ανακοίνωση της αναμενόμενης χρεοκωπίας .
Δεν θα πληρώσει μισθούς και συνταξεις για δύο μήνες,το καλλιεργεί ήδη, φταίει η ΕΚΤ που δεν δίνει δανεικά .Θα εξαγριώσει το πόπολο,και τους πελάτες/ψηφοφόρους, θα πάρει την όμαδα και φύγει στα αποδυτήρια.
Θα κάνει και ένα δημοψήφισμα,που θα έχει ασαφές ερώτημα,αλλά ξεκάθαρο οτι φταίνε οι Γερμανοί,και μετά θα αρχίσει να δίνει κωλόχαρτα έναντι νομίσματος (τα περίφημα IOU'S),θα κυκλοφορούν παράλληλα δύο νομίσματα,και κάποια στιγμή μέσα σε εξ μήνες θα ξαναδούμε,να επανέρχεται μετα βαίων και κλάδων η δραχμή.

Αυτό θέλουν οι νεόκοποι και άκαπνοι νεοκουμουνιστές,μια Ελλάδα με πληθωρισμό μεγάλων ιδεών και λόγων,μια Ελλάδα που οι φτωχοι θα γίνουν πιο φτωχοί,αλλα τί είχανε τι χάσανε,μια Ελλάδα στα μέτρα του Λαφαζάνη εσωτερικά,και του Κοτζιά εξωτερικά,όπου όταν πια,θα πηγαίνει στο Πούτιν για βοήθεια, μπορεί να την παίρνει, μπορεί όχι αλλά οι πίπες που θα του κάνει θα του μείνουν εθνική κληρονομιά .

Προσωπικά,δεν θα τόθελα να συμβεί ποτέ,όμως δεν μπορώ σήμερα να κάνω παρά μονάχα ένα,να προσπαθήσω να αφυπνίσω να ταρακουνήσω .
Δεν θέλω την Ελλαδα,Ιφιγένεια για να σωθεί η Ευρώπη,ούτε θέλω να γίνει Κούγκι η χωρα μου,για κάνουν χάζι οι ξένοι,-και μερικοί σαν τον χοντρό που τόπε- από την Ελβετία .
Η Ευρώπη είναι ο ζωτικός χώρος μας,είναι η ευρύτερη πατρίδα μας,είναι οι αξίες οι δικές μας,είναι η δημοκρατία,δική μας και αυτή .Ειναι δύσκολη και επώδυνη συγκατοίκηση,είναι ακόμη πιο δύσκολη,γιατί αφήσαμε τον ευατόν μας να γίνουμε επαίτες τους,όμως αυτοί,είναι η οικογένεια μας .
Ας αφήσουμε μακρυά τους Τούρκους σουλτάνους,τους εξ ανατολής ερχόμενους με βία φανατικούς,τους αδίστακτους και κομπλεξικούς,δηθεν ηγεμόνες,τύπου Πούτιν, και ας ξεχάσουμε και λόγω απόστασης νοτιοαμερικάνους διαφθαρμένους δικτατορίσκους. 

Ερχονται πολύ δύσκολες μέρες και μήνες,ο ελληνικός λαός θα κληθεί να επιλέξει,και αυτό που θα επιλέξει,θα είναι το χειρότερο γιαυτόν .
Αν επιλέξουν άλλοι,βολικά γιαυτόν,ας ετοιμαστούν κρεμάλες,και δικαστήρια απο τον ''περήφανο'' ελληνικό λαό.

Υπάρχει περίπτωση,να ξυπνήσουμε και να αλλάξουμε την μοίρα μας ;
Αν υπάρχει έστω,και μια μικρή πιθανότητα,να το κάνουμε τώρα .

ΙΑΝΟΣ 
 












    

ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ,ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!

Ακούστε με, ο χειμώνας μόλις πριν απο λίγο, έστριψε στην γωνιά του χρόνου,κοίταξε πίσω δειλά και φοβισμένα,και απομακρύνθηκε σεμνά και ταπεινά .Μαζί του έσερνε,με δυσκολία,την  σακούλα με τα απομεινάρια της παρουσίας του.
Μέσα στην πλαστική σακκούλα κουβαλούσε ότι περίσεψε,ότι δεν ολoκληρώθηκε,και ότι δεν μπόρεσε να ξεκινήσει ,φθαρμένα ρούχα,μπαλωμένες κάλτσες,δίπλα σε όνειρα ξεχειλωμένα,σκισμένες κατάστικτες ελπίδες,ξεροκόμματα που δεν τα ήθελε κανείς και περίσεψαν στο σακκούλι,σκονισμένα χιλιάρικα δραχμών που πάχε φέρει μαζί του μήπως και χρειαστούν,και μια βουλιαγμένη θήκη που μέσα της έκρυβε το τζίνι που δεν βγήκε,σαν το κουτί της Πανδώρας.
Ολα μαζί ανάκατα και μπερδεμένα,τάσερνε ο μπαρμπαχειμώνας στην επιστροφή του στο τσαρδάκι της λήθης,για ένα χρόνο ακόμη .
Αθάνατος όπως ήταν,είχε όμως ένα κουσούρι,κανείς δεν τον θυμόταν νέο,όλοι το ήξεραν γέρο,καμπούρη,με άσπρα γένια,και πολλές βαθιές ρυτίδες .
Ζούσε μόνος στο φτωχικό του,χωρίς να έχει πολλά-πολλά με τους άλλους τρείς της γειτονιάς των εποχών,ούτε και οι άλλοι του μιλούσαν,μην και ταυτιστούν μαζί του,αυτός γέρος,η άλλη φρέσκα και ζουμπουρλού άνοιξη,το παιδί της, ηλιοκαμένο καλοκαίρι και το εγγόνι της λίγο πιο μεγάλο και γκρίζο φθινόπωρο,ο καθένας ερχόταν για λίγο ,και μετα βούλιαζε την λήθη μέχρι να τον ξανακαλέσουν να ξανάρθει,και πάλι απο την αρχή .

Φέτος,η κοινωνία των ανθρώπων,συνήλθε σε σύσκεψη,και αποφάσισε οτι θάβαζε πιο σφιχτούς κανόνες στον γεροχειμώνα,νόμιζε η συνέλευση της κοινωνίας,οτι γέρος ήταν,ανήμπορος ήταν,θα τον κορόιδευε πιο εύκολα .
Μαζεύτηκαν λοιπόν οι άνθρωποι,για να αποφασίσουν τι θέλουν,να  κάνουν με αυτή την ομάδα των εποχών,που τους καταδυνάστευε .
Κάποιοι,ζήτησαν να μην τον αφήσουν νάρθει ,να στήσουν οδοφράγματα,πάνοπλοι αστυνομικοί και ιερείς θα ήταν οι μπροστάρηδες στο αγώνα αυτό.
Ομως πολλοί διαφώνησαν έντονα,δεν είναι δημοκρατικό είπαν,δεν γίνεται να παραβιαστούν οι κανόνες του αναμενόμενου,οι παλιοί που έβλεπαν το μέλλον φοβισμένοι,οτι θάχαναν τα οφίτσια,ξεσηκώθηκαν διαφωνώντας με τους άλλους,τους δημοκρατικούς.
Αυτοί που καθόταν αριστερά,τους έλεγαν αριστερούς,και τους άλλους που καθόταν δεξιά τους έλεγαν και δεξιούς,στο κέντρο φέτος δεν υπήρχαν πολλοί,κάτι ομάδες των λίγων,που φωνασκούσαν και τσακωνότουσαν μεταξύ τους για τις θέσεις,που θα κάθονταν.
Οποιος διαφωνούσε,πήγαινε στην άλλη ομάδα και τελικά κατέληγε να κάτσει στα αριστερά,αφού εκεί είχαν μαζευτεί και οι πιο πολλοί.
Ομως δεν κατέληγαν πουθενά,και ο καλός μπάρμπας είχε ήδη ξεκινήσει νάρχεται ,έπρεπε να πάρουν μια κοινή θέση,να βγάλουν κάποιους να πάνε να διαπραγμευτούν με τον αναμενόμενο ..
Δεν ξέρω τελικά,πως εξελίχτηκε μετά όλο αυτό,το μόνο που ξέρω είναι οτι ο χειμώνας ήρθε ,έκατσε μαζί μας όσο έπρεπε για μην διαταραχτεί η τάξη και η αρμονία του σύμπαντος και τώρα έφυγε .

Εφυγε λοιπόν ο χειμώνας,και όλοι περιμέναμε την γλυκειά και τρυφερή άνοιξη,πάντα κάθε χρόνο,ερχόταν πιο μπροστά απο την επίσημη πρώτη της,για την οποία η μέρα με την νύχτα συμφώνησαν μετά απο  ένα μεθύσι οτι κανείς δεν κέρδισε,και θάτανε ισοπαλία .

Επρεπε,ο γίγαντας που ήταν επιφορτισμένος με την κίνηση του κόσμου να τον γυρίσει λίγο στα αριστερά, έτσι ώστε,νάναι η μέρα μεγαλύτερη και η νύχτα να κρύβεται γρηγορότερα ,να το πάρει είδηση και η χυμώδης άνοιξη και να μας αριβάρει κατά δώθε ..
Οπως έσκυψε η γή,για περάσει το φώς του ήλιου και να πλημυρίσει ο κόσμος,ξεσήκωσε και τους ανθρώπους,που υπομονετικά περίμεναν νάρθει η άγια μέρα που τα πουλιά θα κελαηδούν πιο πολύ,πιο γλυκά ,όσα έφυγαν θα πάρουν μήνυμα να ξαναγυρίσουν,οι χυμοί στα δέντρα δεν θα κρύβονται κάτω απο σκούρο φλοιό,θα φουσκώνουν απο περηφάνεια, έτοιμοι να εκτιναχθούν όσο γίνεται πιο μακρυά,τα λουλούδια που ντροπαλά ακόμη και με αιδώ παρέμειναν κλειδωμένα στο κοτσάνι τους ,αποφάσισαν και αυτά να ξεμπουκάρουν,τα δέντρα άρχισαν να νοιώθουν την ανάγκη οτι μπορούν άφοβα να μεγαλώσουν ,να εχουν όνειρα και βλέπουν τον κάμπο με πιότερη αισιοδοξία πιά .

Εκείνος,πούταν δύσπιστος ήταν ο αγέρας,ήξερε βέβαια οτι,θαρχόταν η ξαδέλφη του η άνοιξη,αλλά φέτος κάτι τον ξένιζε,συντηρητικούρα οπως ήταν,δεν μπόρεσε να το πιάσει απο την αρχή,κρατούσε μια στάση αναμονής,τον είχαν και συκοφαντήσει οτι τάλαζε κάθε λίγο,σου λέει,άσε να δούμε που πάει η φάση να εκδηλωθώ τελικά .
Ομως πονηρός και εμπειρος όπως ήταν,άφησε ενα βαθύ στεναγμό και καθώς αυτός έβγαινε απο τα φύλλα της καρδιάς του,ζέστανε την κατάσταση κιάλλο,αυτός ο ζεστός αναστεναγμός ήταν η συμφωνία του σύμπαντος που ζούσε την ευτυχία με τον δεξιό αγέρα για το μοίρασμα των εξουσιών .
Ο αγέρας,ποτέ δεν θάφηνε εν λευκώ στην συγγένισα του να έχει τον πρώτο λόγο,απο την άλλη δεν ήθελε και να την κακοκαρδίσει έτσι χαρούμενη που την έβλεπε .

Ολη η πλάση ζούσε το όνειρο,για το οποίο πάλεψαν οι παληοί,ακόμη και οι Μεγάλοι του σύμπαντος κρατούσαν μια στάση μάλλον θετική.
Ο παππούς-ουρανός ,η γιαγια-γη,οι γονείς η μάνα-μέρα και πατέρας- φόβος,τα αδέλφια και οι λοιποί συγγενείς,όλοι χάρηκαν γιαυτό το κύμα αισιοδοξίας και ελπίδας πούφερε φέτος η εγγονή άνοιξη και εύχονταν να κρατήσει .
Ακόμη και ο γρουσούζης ο Θάνατος,προβληματίστηκε σοβαρά, μίλησε με τους λοιπούς δαίμονες και συμφώνησαν οτι για όσο κρατήσει η άνοιξη θα είναι πιο ελαστικοί και χαλαροί στους αγώνες με τους ανθρώπους .
Μεχρι σήμερα,όταν βγαίνανε για πάλη μαζί τους,πάντα χαμένοι έβγαιναν οι θνητοί,μερικές φορές για να σπάνε πλάκα τους άφηναν να ελπίζουν για μερικούς γύρους ,αλλα πάντα ήτανε νικητές .
Μέχρι σήμερα,μόνο κάτι ήρωες ,είχαν τον θάρρος να ζητούν νέους κανόνες μονομαχίας,και οι μαύροι δαίμονες το δεχόντουσαν για να αποκτούν περισσότερερες εμπειρίες.
Ομως τώρα,συμφώνησαν να βοηθήσουν,να μην είναι τόσο απόλυτοι,και απαιτητικοί ..

Φώναξαν λοιπόν την ξαδέλφη,και ανηψιά τους,άνοιξη ,και κάναν μια συμφωνία,κάτσαν κάτω απο την πρώτη γέφυρα της κόλασης,όπως μπαίνεις στην κόλαση την πρώτη γέφυρα αριστερά,την μεγάλη,γιαυτό την ονόμασαν και συμφωνία της γέφυρας ,η γέφυρα της συμφωνίας ,θα σας γελάσω.
Απλωσαν τα χαρτιά,και ξεκίνησε η συζήτηση ,στην αρχή ήρεμα μετά ομως αγρίεψαν τα πράγματα,και κάποια στιγμή σηκώθηκε ο γερο-Θάνατος,βρόντηξε τα χέρια στο τραπέζι και με μάτια που έβγαζαν φωτιές,είπε στην τρομαγμένη παρθένο-άνοιξη.
''Ακου να σου πώ ,της λέει ,μην λες άλλες μπαρούφες,τα θέλεις όλα δικά σου,δεν μπορώ να αρνηθώ το ρόλο μου,αυτό που ζητάς πάει κόντρα στις αποφάσεις του συμβουλίου των θεών, του άνω και κάτω κόσμου''.

Φοβήθηκε η ευειδής άνοιξη,σου λέει,δεν με παίρνει και πολύ,οπότε γυρνάει και λέει στον θείο της τον μαύρο Θάνατο.
''Καλά,σου ζητώ συγνώμη για τις μπαρουφίτσες,αλλά δώσμου κάτι να πάω πάνω να τους δώσω,κάτι να ελπίζουν,άλλωστε ξέρεις,εγώ θα φύγω σε λίγους μήνες. Μην με εκθέσεις σε παρακαλώ ρε μπάρμπα,εσύ πούσαι κούκλος με τα μαύρα και το σινιέ δρεπάνι ''.
Το σκέφτηκε ο Θάνατος,τόφερε στο μυαλό του αποδώ,τόφερε απο κεί, και κουνούντας το χέρι με τα γαμψά νύχια,της λέει ..
''Ακου τι θα κάνουμε.Οταν θα παλεύω με τους ανθρώπους,για όσο διάστημα είσαι εσύ στα πράγματα,θα πέφτω κάτω και θα κάνω τον ''πεθαμένο'' ,έτσι οι άνθρωποι θα νομίζουν οτι κέρδισαν,εσύ θα κερδίσεις χρόνο,και εγω θα περιμένω την επόμενη φορά ..''

Σύμφωνοι;σύμφωνοι.Ετσι όλοι ήταν ευτυχείς,και χαρούμενοι ,και γλένταγαν στις πλατείες και στους δρόμους, μέχρι και την ανοχή του γεροδιάβολου είχανε,τι άλλο λοιπόν θέλανε ;
 Απολύτως τίποτε,η φύση γιόρταζε,τα πάντα φούσκωναν απο χαρά,και αισιοδοξία,κάποια στιγμή σκέφτηκαν να χτυπούν και τις καμπάνες κάθε πρωί και βράδυ για να γιορτάζουν όλοι μαζί και συντονισμένα,αλλά το απέριψαν αφού πολλοί εκείνη την ώρα θα κοιμόντουσαν ευτυχείς,και ήθελαν να τους χαλάσουν τα ευτυχισμένα όνειρα πούβλεπαν . 
Επειδή δεν είχαν και τι να κάνουν όλοι μέρα,πνιγμένοι στην ευτυχία και με γεμάτες τις τσέπες,αισιοδοξία,γράφαν στους τοίχους ποιήματα ολόκληρα κατεβατά απο ύμνους,όποιος τολμούσε να μην είναι ευτυχής και χαρούμενος τον τιμωρούσαν με διάφορους τρόπους.
Δεν έπρεπε,κανείς με την συμπεριφορά του να διαταράξει την ομοψυχία,σε κάποιους μάλιστα,έδιναν και χάπια ειδικά σχεδιασμένα για την περίπτωση,εαν έπαιρνες,για δέκα μερες,ένα πρωί και ένα βράδυ,τότε είχες αυτόματα θεραπευθεί ,γινόσουν μέλος της ουράνιας συμφωνίας του καλού ...

Οποιοι θέλαν να δουλέψουν,λίγοι θα μου πείς,κατάλοιπα της παλιάς λογικής,είχαν δύο επιλογές,μία να προσφέρουν έργο υποστήριξης με όλα τα μέσα για την υπόθεση της κοινωνικής σωτηρίας.
Αφηνόταν στο καθένα,να επιλέξει τον τρόπο που θα τόκανε .
Η άλλη επιλογη ήταν,να περιμένουν να τους φωνάξουν να δουλέψουν στις εγκαταστάσεις που θα χτιζόταν απο το κράτος,για όλους εμάς .

Η φύση μεθυσμένη απο τις μυρουδιές,η μέρα ζαλισμένη απο την απόφαση να πάρει παράταση η ζωή της και να μεγαλώσει ξαφνικά,τα άνθη,τα φυτά,οι χυμοί,ο αέρας που σιγοντάριζε,ακόμη και  ο θάνατος που δεν επέμενε, και περίμενε ,ήτανε μέρος της συμφωνίας της ευτυχίας.

Πόσα χρόνια περίμεναν τα όνειρα να πάρουν εκδίκηση,πόσα όνειρα θάφτηκαν και χρησίμευσαν σαν λίπασμα για νάρθουν οι φωτεινές και χαρούμενες μέρες .Πόσοι άνθρωποι πέθαναν αναίτια,πόσοι εκτελέσθηκαν στον εμφύλιο του δάσους. 
Πούσε ρε Αρη,να ξαναγενηθείς, να νοιώσεις ότι δεν σ'έφαγαν άδικα τα σκυλιά ,πούσε Μπελογιάννη νάσαι δώ μαζί μας,να μυρίσεις ατέλειωτα   τριανταφυλα και γαρίφαλα που σου τα στέρησαν οι δολοφόνοι σου ..

Ο κόσμος γελάει,χαίρεται ,μαζί με την φύση ,όλα είναι με το μέρος μας.

Θεέ μου,γιατί σπαταλάς το χρόνο σου βάφοντας μπλέ τον ουρανό,και δεν έρχεσαι να γλεντησεις και εσύ μαζί μας ,η μήπως, μας την φυλάς ,όταν θάχει φύγει η άνοιξη;

 

ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ