Λίγο μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο .......
Αν περάσει τούτος ο χειμώνας αδέλφια ,θάρθει η άνοιξη, τα λουλούδια μάλλον και φέτος θα μας κάνουν την χάρη να ανθίσουν ,η μέρα θα μεγαλώσει για να δώσει περισσότερο χρόνο στη χλωρίδα και πανίδα να οργιάσουν ..
Κάποιοι πολλοί(;) φίλοι που μας διαβάζουν, διαπιστώνουν οτι τα κείμενα τούτα, είναι γεμάτα απο απαισιοδοξία, και μαυρίλα κάποιοι άλλοι.
Για αυτούς λοιπόν τα παρακάτω ..
Συμφωνώ, πάνω απο όλα ότι οι άνθρωποι ,εμείς όλοι θα πρέπει να ακολουθούμε την πορεία του Ηλιου ,της φύσης ,να προσδοκούμε την έλευση της Ανοιξης και το περισσότερο φώς ,που μόνο ελπίδα και ζωή σημαίνουν ..
Ομως φίλοι μου ,δεν φτάνει πιά η γενικόλογη απαίτηση και εκκληση της αισιοδοξίας ,που μικρή επιρροή και πρακτική σημασία έχουν στην ζωή μας, στο μέλλον, και στην πορεία του ανθρώπου γενικώτερα ..
Υπάρχει η αναγνωρισμένη πενία και έλλειψη ηγετών, που οφείλεται στην ανυπαρξία δεξαμενής που θα τους αναδείξει ,αφού το περιβάλλον όπως αυτό έχει διαμορφωθεί δεν συμβάλλει στην ανάδειξη τους ..Αυτοί οι άνθρωποι που θα οδηγήσουν ,που θα εμπνεύσουν, δεν θα προκύψουν απο παρθενογγένεση ,αλλά μέσα απο όλους εμάς ,θελημένα η ακόμη και αθέλητα ..
Αρα λοιπόν, το πρόβλημα αγαπητέ φίλε Αλέκο είσαι εσύ ,το ίδιο και εσύ αγαπητή μου Μαρθα ,είμαστε εμείς οι περισσότεροι που αφήσαμε τα πράγματα να οδηγηθούν στο σημερινή παρακμή αξιών ,στην ισοπέδωση που βόλευε το σύστημα ,στο βόλεμα του καναπέ -έχω ξαναγραψει πως σιχαίνομαι όλους αυτούς, που σαν τις παχιές και με πρόσθετα ταισμένες αγελάδες, τους καναπέδες τους, βούλιαξαν -
Δεν είναι εύκολο να σου δώσω ελπίδα, όταν εσύ δεν θέλεις να κάνεις το παραμικρό ,δεν θέλω να σου γανώσω το κεφάλι με υποσχέσεις όταν καλά ξέρω οτι θα μείνουν τέτοιες ,δεν μπορώ να σου πώ ψέμματα ,προτιμώ να σε φοβίσω ,αφου ακόμη και έτσι, έχω την μικρή πιθανότητα να σε κάνω να αντιδράσεις ,χαμένος είσαι απο το φόβο ,για να μην πώ κάτι πιο χαρακτηριστικό με την ίδια ομοιοκαταληξία ..
Δεν με ακούς αγαπητέ Μανώλη ,όχι εμένα ,αλλά ούτε και κανένα άλλο ,απλώς περιμένεις απο κάποιον, να σου πεί κάτι ελπιδοφόρο,είναι η αναμονή για ένα αποτέλεσμα που ξέρεις ήδη ,αλλά θα ήθελες να ήταν αλλιώς ,αφού έχεις απο πολλού χάσει την εμπιστοσύνη στον ευατόν σου και έχεις εκχωρήσεις την αυτοπεποίθηση σου στον απέναντι πόρτα που συνήθως ορίζει -έτσι νομίζεις - την ζωή σου .
Δεν θέλεις αγαπητέ Νίκο ,να παραδεχτείς, οτι εσύ ο ίδιος είσαι γεμάτος απαισιοδοξία και μιζέρια και δεν μπορείς να ξεχωρίσες τίποτε, και ότι διαβάζεις, πιστεύσεις οτι είναι έτσι, γιατι έτσι νοιώθεις ,προβάλεις στον άλλο, αυτό που μέσα σου σαν εδραιωμένη πεποίθηση έχεις .
Το μυαλό σου αγαπητέ Χρήστο είναι ένας ζελές στην καλλίτερη ,η ενα καμένο γλυκό στην χειρότερη ,και περιμένεις οτι με αυτά τα μυαλά θα μπορέσεις να πάς την ζωή σου και την ζωή των ανθρώπων που επηρεάζεις παρακάτω ,τρομάρα σου .
Τα κείμενα και οι λέξεις δεν έχουν καμμιά αξία απο μόνα τους ,δεν λύνουν προβλήματα, είναι λίγο σαν την ευθύνη που έχει ενα όπλο σε μια δολοφονία.
Σημασία έχει, αν μπορούν να ανοίξουν μια μικρή χαραμάδα στην σκοτεινή πλευρά σου Γιάννη ,να μπει λίγο καθαρός αέρας ,να αναπνέσεις ,να αρχίσεις σιγά σιγά να σκέφτεσαι, και να αντιδράς ,να αρχίσεις να έχεις αυτοπεποίθηση, οτι αξίζεις περισσότερα απο αυτά που οι άλλοι σε έχουν πείσει για το αντίθετο, να αρχίσεις να ζητάς λίγο περισσότερο ουρανό απο αυτό που σου έχουν περιορίσει να βλέπεις ,να ευχαριστείς για κάθε μέρα που ξημερώνει φτάνει να είναι δική σου και όχι εξαγορασμένο μεροκάματο ,να ζητάς κάτι παραπάνω απο αυτό που σήμερα σε εκπαιδεύουν να μην κάνεις ..
Το βράδυ πριν κοιμηθείς Γεωργία ,αφιέρωσε λίγο χρόνο και κάνε ένα μικρό απολογισμό ,αν την ζωή σου την κάθε μέρα την έζησες ,όπως την ήθελες και φαντάστηκες την προηγούμενη .
Ξέρεις Θεοδόση ,είσαι ένας μικρός θεός ,ένα σύνολο σχεδόν τέλειο ,που όμως βάλθηκες να ενοικιάσεις στο πρώτο που σου έδωκε μια τιμή ,λες και δεν μπορείς μόνος σου να διαχειρισθείς αυτό το θείο δώρο που σου έδωσε το σύμπαν ..
Θέλω να σε δω να κάνεις ενα μικρό πράγμα κάθε μέρα για σένα Γιάννα ,μην αφήσεις τίποτε στην τύχη του, αφού συνήθως αυτό που λέμε τύχη είναι είναι τα αποτελέσματα ενεργειών κάποιων άλλων, και στό είπα ,αυτοί οι άλλοι τις περισσότερες φορές δεν σκέφτονται όταν ενεργούν ,εσένα
Η ελπίδα θέλει, να κινήσουμε λίγο την αδράνεια μας, να την πάμε λίγο πιο κάτω, στην αρχή ο καθένας μόνος του, στην συνέχεια περισσότεροι, και που ξέρεις, μέσα απο όλο αυτό το πλήθος θα βγεί και ο ηγέτης που θα συνεπάρει και σε οδηγήσει πιο πέρα, πιο πάνω ..
Σ ε θέλω συνοδηγό στον χωμάτινο αυτό δρόμο ,συνακροατή στην ραψωδία της χαράς ,στο βάλς που πάντα θέλει δύο ,σε θέλω να εκτεθείς ακόμη χορεύοντας τον μοναχικό σου ζειμπέκικο, και όχι να μου κάθεσαι στην γωνά να κρίνεις ,και να βαριέσαι.................
Καταλαβες φίλε μου Νώντα ;
O ΙΑΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου