ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ....

Φτάσαμε σήμερα να αυτομαστιγωνόμεθα για όσα κάναμε, σπαταλήσαμε, δανειστήκαμε τόσα χρόνια ,και επειδή πολλοί απο μας μοιραστήκαμε(;) ενα πλούτο που δεν μας ανήκε, πρέπει να νοιώθουμε ένοχοι , πρέπει να υπομένουμε τις επιπτώσεις των πραξεών μας ,να δανεισθεί το κράτος και άλλο, να χρωστάμε σε πολλά περισσότερα χρόνια, επιμηκύνοντας το χρόνο των δανείων, για να σωθεί η χώρα και να μην χρεωκοπήσει ..

Μήπως όμως το σχέδιο σωτηρίας αφορα συγκεκριμένους λίγους στην χώρα αυτή και αρκετούς έξω απο αυτήν ..

Με οικονομικούς όρους, η Ελλαδα δεν προκειται να ξεχρεώσει ποτέ, και είναι σίγουρο οτι δεν θα χρεωκοπήσει με την στενή έννοια του όρου ,θα είμαστε πάντα ενα βήμα πριν απο αυτήν, και θα έχουμε πάντα ανάγκη απο την 'στοργή ' των τρίτων ,που πάντα ομως, θα προστρέχουν, στην αρχή γκρινιάζοντες, και στο τέλος ευεργετούντες, την άπορη και παραστρατημένη κορασίδα .

Σε πολιτικούς όρους, η Ελλάδα θα είναι δέσμια μιας αντίληψης πολιτικών ζόμπι, με όρους νεποτισμού ,με τον ιδιο ανόητο λόγο του τίποτε ,που άλλοτε θα παίζει plystation ,άλλοτε θα γυρνάει απο πόρτα σε πόρτα σαν τον ζητιάνο ,άλλοτε θα κάνει ανέξοδα τον αναρχικό ,άλλοτε κρυμμένοι σε κόκκινες παντιέρες, ακαλαίσθητοι και μοιραίοι, και όλα αυτα αφού, πρώτον ξέρουν, οτι επι της ουσίας δεν μπορούν να διαχειρισθούν και να επηρεάσουν τίποτε σοβαρό, και δεύτερον προστατεύουν τις σχέσεις και εξαρτήσεις τους με το χρήμα, και την διαφθορά που αποκτούν κυβερνώντας.

Σε κοινωνικούς όρους, η Ελλαδα που σπρώχνει τους κατοίκους της ,να γίνουν πιο αδιάφοροι πιο εξαρτημένοι ,πιο ανασφαλείς, και πιο ανήμποροι, άρα πιο ελέγξιμοι ,πιο ραγιάδες ,να θεωρούν τα ψίχουλα χάρη ,να πρέπει να σώσουν τις τράπεζες για να τους ξαναδανείζουν, τις εταιρείες που δεν πάνε καλά ,να μην μετέχουν στα ούτως η άλλως διαφθαρμένα συνδικάτα ,να είναι το δημόσιο καταφύγιο ..

Καποτε τα τούνελ ήταν μικρά, και το φώς έστω και αχνό το έννοιωθες .Σήμερα τα τούνελ είναι ατέλειωτα χιλιόμετρα μακρυά, και μόλις βγείς, και πριν δείς τον ήλιο, ξαναμπαίνεις σε άλλο, η ζωή μας είναι ''πολιτισμένη'' μεν, αλλα χωρίς φώς .
Εφτασε το τέλος της ιστορίας ,τώρα όμως κανείς δεν μπορεί να δηλώνει ανήξερος και αμέτοχος ..
Η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτε, ακόμη και εαν βρεί πετρέλαιο, χρυσάφι και ουράνιο ,γιατί δεν θα είναι δικό μας .


Δεν ελπίζω σε τίποτε, και δεν είμαι ελεύθερος ,και όχι άμοιρος ευθυνών ,όμως θέλω να μπορώ να ελπίζω προτείνοντας κατι σαν αυτά που ακολουθούν
Οι κατέχοντες πολλά, να δώσουν ένα μέρος αυτού του ασύλληπτου πλούτου που φτάνει για δεκάδες γενιές,που δεν είναι παραγωγικός, που συσωρεύεται ,που υπάρχει για να επιδεικνύεται ,που εξάγεται ..
Οι υπόλοιποι, να αποφασίσουν να μετέχουν ,να ενεργούν σαν ομάδες ,συνεκτικά ,βασιζόμενοι στις ανθρώπινες αξίες ,να απαιτούν αυτό που τους ανήκει σαν μερίδιο, συμβάλοντας όμως στην δημιουργία ,να ξεβολευτούν ,να σκεφτούν ,να δουλέψουν περισσότερο ..
Να αποφασίσει ο καθένας απο μας, να μειώσει τα καταναλωτικά του πρότυπα ,να κλείσει τα αυτιά του και τα μάτια του στο εκμαυλισμό της τηλεόρασης ,να προστατεύσει την φύση ..

Υπάρχει περίπτωση ; απολύτως καμμιά ...
Αρα ,οτι είναι να γίνει, θα γίνει ,σύντομα...

ΙΑΝΟΣ