ΕΔΩ..ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Σήμερα επέτειος του πολυτεχνείου ,ημέρα σημαδιακή απο όποια πλευρά και αν την δεί κανείς ,κυρίως για το γεγονός οτι έχουν περάσει χρόνια και δεν έγινε απολύτως τίποτε ,συνεχίζουμε να βουλιάζουμε στην λάσπη ,τυλιγμένοι στα κουρέλια της δήθεν ευημερίας.

Τι ήταν τελικά το Πολυτεχνείο ;μια αντίδραση της νεολαίας που και τότε αφυκτιούσε, και που τότε ζητούσε τα βασικά ,να μπορεί να έχει ψωμί -δουλειά δηλαδή- όπως και σήμερα ,που έβλεπε τους γονείς τους να έχουν συμβιβασθεί, παραδοθεί στην αδράνεια, στις ενοχές, στην αδιαφορία, που το λίγο που τους έδιναν να ξεροκοκκαλίσουν τους φάνταζε αρκετό για να εξαγοράζουν την σιωπή τους ,και να στηρίζουν οτιδήποτε γιαυτό το λίγο ,παράδειγμα η ανοχή στην δικατοτορία, ακόμη και απο ανθρώπους που είχαν πολέμήσει κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια για αλλάξει ο κόσμος .Και ο κόσμος δεν άλλαξε ,όπως δεν αλλαξε και στην συνέχεια απο τους ζωηρούς νεόυς του 73 ,αποχαυνομένους σήμερα ,και βουτηγμένους στην παρακμή, περισσότερο ακόμη και απο τους γονείς που τότε λοιδορούσαν -γιατι τελικά αυτούς θέλαν να τιμωρήσουν και τότε .
Παιδεία ήταν το δεύτερο σύνθημα, συνέχεια του 114 της προηγούμενης γενιάς τους ,δηλαδη πρόσβαση στην γνώση ,επιλογη ,και αξιοσύνη μέσα απο τις ίδιες δυνατότητες για όλους ,και σήμερα που κατέληξαμε;χειρότερα απο πρίν ,βούρκος και βρώμα παντού ,συνναλαγή και συνδιαλλαγή ,αυτοί που τότε φωνάζαμε για την παιδεία,σήμερα την έχουμε εκπορνεύσει ,και το μόνο που κάνουμε είναι να υμνούμε το τότε, λές και δεν είμαστε οι ίδιο άνθρωποι...
Ποιοί ηταν τότε στο κίνημα για μια καλλίτερη παιδεία ;αμούστακα παιδιά ,φοιτητές ,νέοι που δεν είχαν τίποτε ,αλλά και αυτοί που κάτι είχαν, ήταν πρόθυμοι και να το μοιρασθούν και να το χάσουν. Και που πήγαν όλοι αυτοί ,που έχουν κρυφτεί όλοι αυτοί οι ίδιοι. Κάποιοι, έχοντας είτε ψεύτικα είτε αληθινά γαλόνια της τότε παρουσίας τους, έγιναν η άρχουσα σημερινή πολιτκή τάξη ,ενα σύνολο του ολοκληρωτικού τίποτε, αλλα με πολλά λεφτά κάποιοι άλλοι, έγιναν κάτι σημαντικό που μετριέται με τα πολλαπλάσια ,των πολλών μηδενικών ,και άλλοι μπορεί να μην έγιναν κάτι ,τιμωρήσαν όμως τον ευατό τους στην αδράνεια στην σιωπή και στην ανοχή των πάντων..
Ποιά παιδεία και ποιά μόρφωση αφήνουμε παρακαταθήκη σήμερα στην επόμενη γενιά ,δεν κάναμε καμμιά προσπάθεια, δεν νοιώθουμε ενοχή για τίποτε, χάσαμε ...
Ποιό ήταν το τρίτο σύνθημα, ελευθερία ,λέξη μαγική ,τί έκρυβε όμως αυτή αγωνιώδης επίκληση της ιδέας της ελευθεριάς τότε ;η χούντα ήταν η αφορμή, οι αιτίες όμως ήταν άλλες ,η αδυναμία να πείς την αποψή σου ,να ζητήσεις αυτό που πρόδηλα ήταν αυτονόητο ,η συμμετοχή στην διαμόρφωση των όρων της ζωής τους ,ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη.

Ωραία λοιπόν τα είπαμε τότε, και μετα,σήμερα που είμαστε με όλα αυτά
Κοιτάξτε ,ρίξτε μια ματιά γύρω σας ,παρακμή ,και σκοτάδι, απο την φθορά και απαξίωση των παντων, περάσαμε στην ανευλεθευρία, στο φασιστικό τρόπο που ο καθένας απο μας χρησιμοποιεί την έννοια αυτή για να προστατεύσει το ατομικό και στενό συλλογικο συμφέρον.
Γιατι λοιπόν, σημερα γιορτάζουμε γιαυτά που κάναμε τότε ,γιαυτά που είμαστε σήμερα; η μήπως για να βολευόμαστε απο παράτες και τελετες για να γράφουμε ποιήματα και επαναστατικά τραγούδια και δήθεν συγκίνηση..
Yπάρχει κάποιο νόημα απο αυτή την εποχή ; απο αυτή την επέτειο; ήταν μια όμορφη ουτοπία ;Bοήθησε την ελληνική κοινωνία διαχρονικά ,βελτίωσε την ζωή μας ,επιβεβαιώθηκαν και κυρίως υλοποιήθηκαν τα αιτήματα των νέων το Φθινόπωρο του 73...Aν δεν ήμουν εκεί ,χωρίς αιδώ και ξεδιάντροπα θα έλεγα ΟΧΙ ,τίποτε δεν άλλαξε, τίποτε δεν προχώρησε, και το χειρότερο είναι το γεγονός οτι για τα σημερινά χάλια είναι υπεύθυνοι οι ανθρωποι που τότε κρεμασμένοι στα κάγκελλα ...
Ομως ήμουν εκεί, και μπορώ ακόμη να ελπίζω, οτι και σήμερα θα γίνει ενα άλλο πολυτεχνείο ,που όχι μόνο θα αφυπνίσει, αλλά δεν θα επιτρέψει σε κανένα απο τους συμμετέχοντες να ξαναμετάσχει στο πάρτυ της μοιρασιάς των λάφυρων..
'''ΟΤΙ ΟΝΕΙΡΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ,ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ. Η ΤΟΛΜΗ ΕΧΕΙ ΙΔΙΟΦΥΙΑ ,ΜΑΓΕΙΑ ,ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΤΗΣ .ΞΕΚΙΝΑ ΤΩΡΑ ...ΓΙΟΧΑΝ ΓΚΑΙΤΕ (1749-1832)

ΙΑΝΟΣ