Είμαστε λέει απαισιόδοξοι, και ως εκτούτου απέχουμε γενικώς απο όλα.
Εχει αξία να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί ο καθένας μας ,μέσα απο την εκφραση ''είμαι απαισιόδοξος '' και στην συνέχεια με βάση την καλή αυτή δικαιολογία, απέχω απο όλα .
Εχω την βέβαια πεποίθηση, οτι μπορεί να υπάρχει ατομική απαισιοδοξία ,όμως σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί αυτή να έχει συνολικά και ομοειδή χαρακτηριστικά.
Η εκφραση της απαισιοδοξίας ,έχει σχέση κατα αρχήν με την ελλειψη ,κάτι μου λείπει, και αυτό που λείπει είναι συνήθως αυτό που έχουν οι άλλοι ,δεν μπορώ να αποκτήσω πράγματα που θα ήθελα ,είτε γιατι ούτε σήμερα, ούτε ποτέ μπορούσα να τα έχω ,είτε εστω θα μπορούσα να τα έχω με δανεική ευκολία.
Είμαι απαισιόδοξος λέει για το μέλλον ,τίποτε λιγώτερο απο την προβολή στο άμεσο μέλλον της σημερινής μου κατάστασης ,της έλλειψης δηλαδή, νοιώθοντας κάθε μέρα οτι καποιος μου παίρνει και κάτι ,απο τα υιλκά αγαθά πρωτίστως και όλα τα υπόλοιπα στην συνέχεια
Ομως η απαισιοδοξία καλύπτει και ολόκληρο τον εσωτερικό μου κόσμο ,πράγμα φυσικό, αφού η έλλειψη είναι συνολική και καθολική.
Μήπως όμως η απαισιοδοξία είναι αναμενόμενο γεγονός απο την στιγμή που σε καμμιά περίπτωση η εν δυνάμει ''παραγωγή'', με όποιο τρόπο και εαν την υπολογίσεις, δεν μπορεί να καλύψει τις τεχνητά δημιουργηθείσες ανάγκες, συν την ανισορροπη κατανομή της ...
Τα μελη μιας κοινωνίας σαν την ελληνική επι παραδείγματι, δεν πρόκειται ποτέ να είναι λιγώτερο απαισόδοξα απο οτι είναι σήμερα ,απο την στιγμή που σε αυτό το χώρο δεν παράγεται ντόπιο ''προιόν'' ,ότι παράγεται κατανέμεται άνισα -λογικό και αναμενόμενο σε μια κατεξοχην μεταπρατική κοινωνία - έχοντας επίσης δημιουργήσει τις απαραίτητες ιδεοληψίες οτι κάποιοι 'έφαγαν ',κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή ,προφανώς οχι εμεις που είμαστε οι πραγματικοί υπεύθυνοι, αλλα οι άλλοι που εκάμαν το λάθος να εκτεθούν, να είναι άπληστοι, και προκλητικοί.
Ακόμη και εαν είναι βέβαιο, οτι αυτούς θέλουμε να πετροβολήσουμε, κατα βάση τους ζηλεύουμε, αυτοί απο την πλευρά τους δεν μπορούν να κατανικήσουν την επιθυμία τους να δείξουν τον πλούτο που απέκτησαν, και μέσα απο αυτον να είναι καλεσμένοι σε περίπτη θέση στο καθημερινό κάδρο ...
Ζούμε σε μια κοινωνία μη ''παραγωγών'' ,είμαστε πολλοί για να μας ζήσει αυτός ο τόπος και καλούμε και αλλους σε δανεικά τραπέζια ,εναλάσουμε την συμμετοχή μας στο παρτυ της διαφθοράς και είμαστε πρόθυμοι να ξεχάσουμε τα πάντα αν μας δοθεί η ευκαιρία να τσιμπολογήσουμε κάτι .Βρίζουμε και απεχθανόμαστε το πολιτικό σύστημα -που είναι αυτοί που μετέχουν στα ''πλούσια τραπέζια'' -και ο βαθμός της απέχθειας αυτής έχει να κάνει με τον βαθμό συμμετοχής μας στα ψίχουλα που εκπλιπαρούμε. Μας ενοχλεί η εικόνα του χοντρού, ιδρωμένου, απο την εξαψη εκλεγμένου χθεσινού δημάρχου με τις βλακώδεις δηλώσεις του τίποτε ,όπου στο βάθος του μυαλού του χονδρού και ανόητου δημαρχου έχει παρκάρει η επιτυχία και η άποψη ''τέτοια ζώα ''είσθε που με εκλέξατε, και καλα να πάθετε, εγώ σας το φώναζα τι ημουν, και εσείς επιμένατε, αλλά δεν κάνουμε τίποτε, μας πιάνει όμως η απαισοδοξία έτσι για να έχουμε να πορευόμαστε ...
Ετσι αυτός ο βολικός κύκλος της μειούμενης εμπιστοσύνης στον ευατόν μας ,της αυξανόμενης εξάρτησης απο τους άλλους ,της καθημερινής επαιτείας σε κάθε τι, απο το πιο μικρό εως το πιο μεγάλο -αναρωτηθείτε, πόση ευχαρίστηση παίρνετε αν σας χαρίσουν κάτι ευτελές και ασήμαντο -δείχνει και το δρόμο για την συνέχεια.
Οι πολιτικοί( εμεις δηλαδη) ,θα είναι οι ίδιοι με κούφια λόγια ,κενά ουσίας ,τα ιδια και τα ίδια ,η ισοπεδωτική λογική ''ολοι ίδιοι είναι ''.Κάθε μέρα και λιγώτερα πράγματα θα μοιράζονται σε περισσότερους ανθρώπους ,και πάνω απο όλα οι πνευματικοί άνθρωποι, πραγματικοί ''δολοφόνοι'' της κοινωνίας ,άβουλοι, αμέτοχοι, και επικίνδυνοι ,αφού με την εγκληματική αδιαφορία τους εχουν επικυρώσει την κατάσταση ,παρακαλούν να βρεθούν στο τραπέζι της μοιρασιάς ,στις συζητήσεις για την περαιτέρω αποχαύνωση ,στην διαιώνηση του είδους τους ,αφού θεωρούν και καλά κάνουν ,οτι η γνώση είναι σωστό να κληρονομειται .
Οι έχοντες είναι οι πιο ''εντιμοι ''και συνεπεις σε αυτό που κάνουν ,μπορούν και παιρνουν αυτό που ''δικαιούνται'' ,διαμορφώνουν πρότυπα, παρασύροντας τους υπόλοιπους σε μεγαλύτερη απαισιοδοξία ,έχουν εγκαταστήσει αντισώματα παντού ,δίνουν τα αντίδωρα που νομίζουν ,βοηθούν για να υπάρχει το σύστημα, και επιδιώκουν μια φιλευθεροποίηση ενοχλώντας πολλούς χαζοχαρούμενους και ανόητους αριστερούς ,αλλα δεν είναι οι χειρότεροι.
Και όλοι οι υπόλοιποι απαισιόδοξοι ,ένας ατέλειωτος πολτός, μια κινούμενη αμμος μια κοινωνία χαμένων ελπίδων, και ολόκληρων γενεών.
Αφού λοιπόν είμαστε απαισιόδοξοι παίρνουμε το δικαίωμα, να απέχουμε απο οτιδήποτε ,απο το να σκεφτόμαστε ,απο το να ενεργούμε, απο το να νοιώθουμε ,απέχουμε απο το να ερωτευόμαστε ,απέχουμε απο την συμμετοχή στα κοινά, απο το να ψηφίζουμε -εχοντας νομιμοποιήσει τον κάθε χοντρό και ιδρωμένο κυρ δήμαρχο ,να γελάει μαζί μας -απέχουμε απο την μόρφωση, απο την γνώση ,απο την άποψη, απο οτιδήποτε ...και μετά βουλιάζουμε στην ανυποληψία του καναπέ ,περιμένουμε χασκογελώντας, και βλέποντας να τσακώνονται στην τηλεόραση όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες।
Απέχουμε απο το να τσακωθούμε για οτιδήποτε ,βαριόμαστε να κάνουμε το οτιδήποτε, και περιμένουμε να αλλάξει το σύστημα ,να μας χαρίσουν κάτι ελάχιστο ,ισα-ισα για να μην μας φτάνει, και να μας δίνει την αφορμή να λοιδωρούμε ,να γκρινιάζουμε, αφου το πολύ δεν το μπορούμε, κυρίως όμως δεν το θέλουμε.
Και θα έρθει μια μέρα, που κάποιο τυχαίο γεγονός ,καποιοι, κάπου, θα αποφασίσουν για μας, χωρίς εμας ,ακόμη και με βίαιο τρόπο ,ακόμη και τότε κρυμμένοι στο πιο βαθύ υπόγειο της ανύπαρκτης αξιοπρέπειας μας, θα εκλιπαρούμε ασφάλεια.
Βαθιά παρακμή, και σκοτεινός υπερμεσαίωνας ,μήπως ήρθε η ώρα για το επόμενο στάδιο , αφού οτι ξέραμε μέχρι σήμερα και το είχαμε δεδομένο , οδηγείται στο τέλος του. Το ζήτημα είναι εαν η αλλαγή θα γίνει με μας συμμετέχοντας, η εν αγνοία μας, που είναι και το πιο πιθανό,και αλλοίμονο εαν παρατηθούμε του δικαιώματος αυτού.
Αξίες ,δημοκρατία ,πολιτισμός ,αστική δημοκρατία ,κομμουνισμός,αριστερη βλακεία και διαμαρτυρία ,γνώση και εκπαίδευση, ''γέροι'' πνευματικοι ταγοί,αναρχικοί του τίποτε ,αναρχικοί του έχω, και σπάω και κανένα μαγαζί για να περνάει η ανία μου ,πλούτος που προκαλεί ,ένδεια και ρετάλια ...όλα αυτα μαζί για πέταμα στο παλιατζη ,στην χωματερή της λήθης
Ακόμη και εαν υπάρχει μια αχτίδα μέσα απο την μυθοπλασία και το κολοβό όνειρο ,η δυσανεξία μου θέλει διέξοδο ,η κατάθλιψη μου απαιτεί να βρεθεί μια νέα γραμμή, αφού είμαστε ήδη στο τερματικό σταθμό ,οριστικά
Δεν μπορεί να κρυβόμαστε ,η κοινωνία δημιούργησε' αντιστάσεις' ψεύτικες ,τεχνητές, φάρμακα ,ναρκωτικά ,ποτό ,αλλα δεν μπορούμε να μην το βλέπουμε ,δείτε τους νέους ,νεκροί ,τελειωμένοι ,θέλουν να σβήσουν την μνήμη τους ,πριν αυτή δημιουργηθεί,αποκτηνωμένοι στα πεζοδρόμια ...........
Το παρόν και όσα θα ακολουθήσουν, δεν έχουν να προτείνουν λύσεις ,δεν είναι λεξικό ,και ευρετήριο ,οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ,οφείλουμε να σπρώξουμε, να αφυπνίσουμε ,να προκαλέσουμε ,να αρχίσει κάτι .....
ΙΑΝΟΣ ΙΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου