Απλοικά θα μπορούσαμε να έχουμε τις ακόλουθες κατηγορίες θεμάτων /προβλημάτων ॥
Το δημόσιο τομέα (με ότι αυτό σημαίνει) ,τις μικρές μεσαίες και μεγαλύτερες ιδιωτικές επιχειρήσεις , το μεγάλο πλούτο ,που μαζί με τους άνεργους ,αυτούς που είναι απόμαχοι και αυτούς που είναι σε κάποιο σχολείο περιλαμβάνουν το σύνολο του ελληνικου πληθυσμού. Καμμιά απο όλες αυτές τις κατηγορίες δεν προσφέρει, όσα της αναλογούν στο μερίδιο συμμετοχής της, και ως εκ τούτου δεν μπορεί κανείς να περιμένει οτι θα μπορέσει να συνεισφέρει στο γενικό καλό περισσότερο. Είναι βέβαιο, οτι ολόκληρο το σύστημα δοκιμάζεται και προσωπικά πιστεύω, οτι μέχρι να έρθει κάτι καινούργιο -που σίγουρα θάρθει - πολλοί πάρα πολλοί ανθρωποι σε αυτή την χώρα, θα υποφέρουν με επώδυνο τρόπο.
Ας δούμε λίγο τις μικρομεγαλομεσαίες επιχειρήσεις।
Τα προβλήματα που παρουσιάζονται δεν μπορεί κανείς να τα δεί αποκομμένα απο την συνολική εικόνα της χώρας ,την εικόνα του δημοσίου ,την γραφειοκρατία ,την πολυνομία ,την πελατειακή λογική των σχέσεων εξάρτησης, την διαφθορά.
Πρώτο ζήτημα, ο πολύ μεγάλος αριθμός επιτηδευματιών ,μαγαζιών ,εταιρειών στο ίδιο κλάδο που συνήθως καμμία σχέση δεν είχαν με το αντικείμενο ,καμμία εξιδίκευση και εκπαίδευση ,άγνοια βασικών κανόνων λειτουργίας, ακόμη και σε μεγάλες επιχειρήσεις Υπήρχε πάντα ο εξυπνος καπάτσος λεβάντης με το μουστάκι, που είχε το ''ταλέντο'' και το ''ενστικτο'' ,να τα κάνει όλα μόνος του .Επειδή έχω βαρεθεί να ακούω για αυτοδημιούργητους, ας έρθει ένας να μου πει, με ποιό τρόπο όλοι αυτοί και στο παρελθόν και τώρα ξεχώρισαν ,εκτός ίσως απο αυτούς που εκμεταλεύτηκαν την αδράνεια προσαρμογής της αγοράς ,φοροδιαφεύγοντας οι περισσότεροι ,χωρίς να καταβάλουν εισφορές στους ασφαλιστικούς οργανισμούς ,-ακόμη και σήμερα υπάρχουν επιχειρηματίες της λογικής ''κλέψε την εφορία και το κράτος και βρες τα με τον έφορο,''και πολλά άλλα, που σχεδόν όλα ήταν απο απο ημινόμιμα, μέχρι παράνομα και έτσι δημιουργήθηκε η ''πρώτη μαγιά''.
Δεύτερο ζήτημα σοβαρό, είναι η ύπαρξη καινοφανών καταστάσεων ,όπως ας πούμε η πληρωμή ''αέρα '' σε κάποιον που ενοικίαζε ενα χώρο, πάντα μαύρα χρήματα, πάντα αφορολόγητα ,συν το ύψηλό κόστος ενοικίων και μέσα απο αυτή την στρέβλωση, έπρεπε να ζούν οι πολλές συνήθως οικογένεις του επιχειρηματία, οι πολλές οικογένειες του ιδιοκτήτη αλλα και τα παιδιά του, αφού περίμενε οτι πέραν του ενοικίου, και του αέρα, θα είχε και σημαντική υπεραξία που θα την εξαργύρωνε στο μέλλον η επόμενη και μεθεπόμενη γενιά του.
Στην συνέχεια όλοι έπρεπε να φτιάξουν ενα παλάτι για μαγαζί, ικανοποιώντας κυρίως ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες ,και στην συνέχεια για τους ίδιους λόγους προσλάμβαναν τους συγγενείς και φίλους, αφού με αυτό το τρόπο υποκαθιστούσαν τον βουλευτη της περιοχής, αν δεν τον υποχρέωναν και αυτόν με εξυπηρετήσεις.
Και αφού ήδη το κόστος εγκατάστασης και αρχικής λειτουργίας είχε εκτοξευθεί αναγκαζόταν να έχουν τιμές πάρα πολύ υψηλές ,με περιθώρια απίστευτα ,για προιόντα που η ενσωματωμένη αξία τους ήταν πολύ χαμηλώτερη ,και αφού δεν μπορούσαν να κρατηθούν αναγκαζόταν να ρίχνουν την ποιότητα κοροιδεύοντας τους 'πελάτες' που όμως και αυτοί με την σειρά τους, κάποιον άλλον κοροιδευαν ,και πηγαινε σερί κορδόνι.
Τρίτον ζήτημα, η άγνοια και η συνεπακόλουθη εξάρτηση. Στις περισσότερες επιχειρήσεις υπάρχει βασική αδυναμία κατανόησης απλώς πραγμάτων ,όπως πχ η έσοδα /κέρδη
ταμείο /κέρδη, υποχρεώσεις /απαιτήσεις και αφού υπάρχουν όλα αυτά ,είναι ευάλωτοι και εξαρτημένοι απο του μεγάλους προμηθευτές τους ,καταλήγοντας να θεωρούν επιτυχία , την σχέση εξάρτησης ,αρα και αδυναμία διεκδίκησης και διαπραγμάτευσης . Και αφού όλες οι εισπράξεις θεωρούνταν δικά μας λεφτά, ευκολα τα χρησιμοποιήσαμε για προσωπικές ανάγκες, υπερβολικά σπίτια ,προκλητικός τρόπς ζωής ,σκάφη ,προκληση και κοινωνική συναλλαγή .Ετσι θα επιβεβαιωνόταν, οτι ο Μανώλης απο την Ανω Ρούγα της Καρδιτσας είχε πετύχει σε πείσμα όσων τότε έλεγαν, οτι ήταν ξύλο απελέκητο ..
Και εαν δεν μας έφταναν τα χρήματα των τρίτων που διαχειριζόμασταν, προσφύγαμε εύκολα αβίαστα και επιπόλαια στις τράπεζες ,υπογράφηκαν συμβάσεις χωρίς κανείς να τους ρίξει μια ματιά και δανείστηκαμε απίστευτα πόσα ,που συνέχιζαν να τροφοδοτούν καταναλωτικές αναγκες, την διατήρηση ενος πολυ υψηλόυ σταθερού κόστους, συνεχίζοντας να φοροκλέπτουμε, να μην πληρώνουμε τον ΦΠΑ ,αλλά και να κλαψουρίζουμε σαν δαρμένα σκυλιά στο άμεσο προμηθευτή τους για ενα μικρό κόκκαλο, μια χάρη, μια πίστωση.
Ποιοί είναι όλοι αυτοί, ενας όλοκληρος κόσμος που δεν βολεύτηκε στο δημόσιο ,δεύτερης γενιάς εσωτερικοί μετανάστες ,κυρίως παιδιά αγροτών, που στα πλαίσια μιας επίπλαστης και ψεύτικης ευημερίας, σήμερα είναι τα μεγαλύτερα θύματα .Ολοι αυτοί συνεπικουρούμενοι απο φίλους που τα ξέρουν όλα ,απο συμβούλους που δεν ξέρουν την τύφλα τους, απο λογιστές που για λίγα χρήματα αδιαφορούσαν και διαπλεκόταν με τους εφοριακούς , ήταν ενα μπετόν αρμέ ,που καμμιά άλλη άποψη δεν μπορούσε να διαπεράσει.
Σημερα το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν το έχουν οι μισθωτοί ,έστω με μικρότερες αποδοχές και επιδόματα ,ούτε οι μη έχοντες -αυτοί χαμένοι ήταν πάντα - ,προφανώς ούτε η πλούσια κάστα ,είναι αυτή η τάξη, με την μικροαστική αντίληψη και κολτούρα, με αίσθηση επίπλαστου μεγαλοαστισμού και κοινωνικού νεοπλουτισμού.
Ακόυω κραυγές για ανάπτυξη, για να πέσουν χρήματα στην αγορά ,απο ποιόν, και σε ποιούς και αναρωτιέμαι αν αυτοί που τα επικαλούνται έχουν και την παραμικρή αίσθηση της πραγματικότητας, εκτός φυσικά απο τους πολιτικούς που δικαιούνται να τα επικαλούνται αφού η βλακεία και άγνοια τους είναι είναι δεδομένη.
Μπορεί λοιπόν να υπαρξει σωτηρία σε όλη αυτή την τάξη των ανθρώπων αυτών που εγκλωβίστηκαν ,σε ένα όνειρο, που τελικά επένδυσαν πολλά και σήμερα καταστρέφονται;
Ακόμη και εαν ξαναρχόταν οι παληές καλές μέρες( που φυσικά δεν θάρθουν πριν απο μία δεκαετία) να βγούμε και να τους πούμε την αλήθεια, και όχι μόνο αυτό, να τους κατευθύνουμε κάπου,και με κόστος και με πόνο.
Είμαι σίγουρος οτι καμμιά κυβέρνηση δεν θα το κάμει για πολλούς λόγους, επίσης είμαι σίγουρος οτι δεν μπορεί ακόμη και εαν το ήθελε, αφού θα έπρεπε να λύσει και πολλά αλλα προβλήματα..
Τα πράγματα είναι κάπως έτσι,
Μια γενικευμένη χρεωκοπία θα έλυνε όλα τα προβλήματα ,για όλους, αρα και για τις επιχειρήσεις αυτές, αφού το κόστος θα το πλήρωναν όλοι -οχι αναλογικά - αλλά ποιός και γιατί να νοιασθεί ειδικά γιαυτούς .
Δηλαδή, θα γινόταν αυτό που πρέπει να γίνει σήμερα δηλαδη μείωση κατα 50% του αριθμού των επιχειρήσεων αυτών ,δραστική μείωση του σταθερού κόστους ,συμμετοχή των εργαζομένων στην προσαρμογή αυτή αλλα και συμμετοχή τους με μέρισμα στα αποτελέσματα ,μεγάλο βαρος στο ανθρώπινο δυναμικό ,μείωση των περιθωρίων κέρδους για λόγους ανταγωνιστικότητας. Ανα κλάδο να δοθούν κίνητρα και επιδότηση κλαδικών εξεικεύσεων ,μείωση των επιδομάτων ανεργίας ,επιδότηση εισφορών των νέων μέχρι 30 χρόνων .
Ολοι οι υπόλοιποι να φύγουν, και να πάνε είτε στο εξωτερικό, αυτοί που έχουν τις δυνατότητες και σίγουρα θα βοηθήσουν με το τρόπο τους και τους εδώ ,στα χωριά τους, να ξαναγίνουν αγρότες, ακόμη και με παραδοσιακές καλλίεργειες, η να αξιοποιηθουν σε τομείς που η Ελλαδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Μπορεί αυτό να γίνει οργανωμένα και απο την πλευρά του κράτους; είμαι σίγουρος πως όχι,
άρα ο καθένας ατομικά πρέπει να προσαρμοσθεί σοβαρά για την επόμενη μέρα.
Οτι ξέραμε τελείωσε ,αναγνωρίζοντας ο καθένας απο μας τα λαθη του ,ας πάμε στο επόμενο στάδιο ,αν αυτό θα γίνει συνετταγμένα η όχι είναι μείζον ζήτημα, ομως όσο περνά ο καιρός θα γίνει και λιγώτερο οργανωμένα και περισσότερο επικίνδυνα .
ΙΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου