Παρ-ακμη, εκείνο που δεν έχει οξυτητα ,αιχμηρότητα ,που δεν είναι λαμπρό ,που έπεσε απο το υψιστο σημείο του ,δηλαδή η σκοτεινή πλευρα της πορείας του ανθρώπου ,αφου μάλλον προυποθέτει την 'ακμή' για να μας προκύψει η απαραίτητη παρακμή...Οταν μπορείς να κάνεις πράγματα που δεν κάνουν οι άλλοι, η ακόμη και περισσότερο απο τους άλλους αντιστοιχους σου,οταν είσαι νέος, είσαι στην 'ακμή' ,οταν είσαι υγιής είσαι σε 'ακμή', απο τον αντίστοιχο χλεμπονιάρη που έχει κανει σύμβαση με το ιατρικό σύλλογο και βελτίωσε το λίφτινγκ της κας Μαρίας της φαρμακοποιού ,οταν έχεις χρήματα είσαι σε 'ακμή' ,όταν έχεις δύναμη το ίδιο, και οταν αγοράζεις με δανεικά το νέο μοντέλλο που σου σύστησε ο ''κολλητός σου'', είσαι σε 'ακμή' ,οταν οι αρχαίοι εφτιαχναν τον Παρθενώνα ήταν σε 'ακμη' ;
Η παρακμή βρίσκεται στην φύση ;είναι μέσα σε αυτό που λέμε εξέλιξη ;είναι μέσα στο DΝΑ του πλανήτη μας ;είναι η αλλη όψη του ΙΑΝΟΥ; η μήπως υπάρχει μόνο αυτή για πολλούς, επι μακρόν, ψωνισμένοι όμως ,οτι κάποια ψήγματα ευτυχίας/επιτυχίας κάποιοι δανείστηκαν ;
Μείνετε μια στιγμή ακίνητοι, και απλώς σκεφτείτε ,το πρόβλημα δεν είναι δικό μου, είναι δικό σου, εσυ που κάθεσαι και αναρωτιέσαι -αν μπορείς δηλαδη -γιατι σου τα λέω όλα αυτά, αφού δεν μπορούν να αλλάξουν σε τίποτε την ζωή σου ,όπως συμβαίνει σε όλους .. αυτού που πολλά έχει, αυτού που έχει και δεν έχει, αυτού που είναι στο άσσο ,έσένα που είσαι πολιτισμένος και προοδευτικός -τρομάρα σου -και περιμένεις απο κάποιον άλλο, να κάμει αυτά που σου αναλογούσαν, και για τα οποία ανέλαβες την ευθύνη να κάμεις ερχόμενος σε αυτό τον περίεργο σημερινό κόσμο..
Θα μου πεις ,δεν σε ρώτησε κανένας, εαν ήθελες να ρθεις ,μα και τώρα που είσαι εδώ, μήπως τελικά μπορείς να κάμεις τίποτε -απλώς έχεις πάρει σειρά για το τέλος και εύχεσαι να είναι πολύ μεγάλη η ουρά ,να είναι αργός ο βαρκάρης ,και κάθε μέρα χάνεις τα όνειρα, και ζεις με αναμνήσεις ψευδεπίγραφων γεγονότων που τα ανασύρεις με περισσή ευκολία και στέκεσαι και αυτοθαυμάζεσαι που τόσα έχεις καταφέρει ...
Η παρακμή σε περικύκλωσε οπως το Μεσολογγι ο Κιουταχης, και βρήκες δικαιολογίες ,αφού είναι πολλοί ,είμαστε χαμένοι ,δεν γίνεται τίποτε και περιμένεις να στείλει ο Θεός σου το ιππικό να σε σώσει ,και τρέμεις ,φοβάσαι και τα κάνεις όλα μικρά ,με υποκοριστικά....σπιτάκι,παιδάκια δουλίτσα ,Μανωλάκης,παιχνιδάκι
Μπορεί η παρακμή να μας έχεις κυριεύσει και να μην υπάρχει τελικά άλλη επιλογη ,απο το καθημερινό ροχαλητό ,,να ονειρευόμαστε καρβέλια και πιλάφια και ουρί, η μήπως είμαστε ήδη στην χώρα του ποτέ ,του πουθενά ,στο τελικό στάδιο της πορείας του ανθρώπου ,όμως πρόλαβαμε και πέρασαμε απο το κονάκι του διαβόλου ,έτσι για μια καλησπέρα...
Δεν ακούμε αδέλφια ,δεν θέλουμε απολύτως τίποτε, παρά μόνο αυτά που μας παραχωρούν οι άλλοι ,εμεις γενιούμαστε χωρίς κανείς να μας ρωτήσει, σπουδάζουμε αυτά που θέλουν οι γονείς μας ,πάμε φαντάροι γιατί το θέλει η πατρίδα ,δουλεύουμε γιατι πρέπει να ζήσουμε την οικογενειά μας ,πρέπει να ξοδεύουμε για να υπαρχει το σύστημα ,πρέπει να αρωσταίνουμε γιατι πως θα συντηρούνταν τα νοσοκομεία και πεθαίνουμε χωρίς να μας ρωτήσει κανείς ...
Μα μεγάλε σοφιστή της δεκάρας ,όπως θα ελεγαν όλοι ,υπαρχουν και άλλα σημαντικά ,όπως αγάπη ,φιλία ,ελευθερία ,σεβασμός, εκτίμηση, ευγνομοσύνη,οι τέχνες ,το πνεύμα ,που ξεχωρίζουν τους ανθρώπους απο τα άλλα υπαρχοντα του κήπου ,ζώα και φυτά ...
Υπάρχουν ; μπορεί ,ίσως, αλλά σας παρακαλώ να μην αδικήσουμε τα ζωντανά ..
Ο ΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου