ΦΡΑΓΚΟΔΙΦΡΑΓΚΑ

Σήμερα 11 του Σεπτέμβρη ,κάτι έγινε πριν απο καιρό την ίδια μέρα ,βασανίζω το μαυλό μου, αλλά απάντηση καμμιά  ,ρωτάω δίπλα μου αντίδραση μηδέν  ..ησυχία και πλήξη ,αμνησία και ακινησία .

Ωραία λες, και πας να περάσεις το δρόμο, και κάποιος σε βρίζει ,κοιτάς δεξιά- αριστερά ,λες τι λέει αυτός, και πας τρέχοντας για το άλλο πεζοδρόμιο απέναντι .
Μια ζωή δρόμους πέρναγες ,πάντας κοιτούσες δεξιά, αριστερά ,αν έρχεται κάποιος ,αν σε βλέπει κάποιος ,αν σου δίνει σημασία ,είχες ένα κάποιο άγχος να περάσεις το ένα κομμάτι τρέχοντας, κοιτώντας αριστερά, και αμέσως να περάσεις το άλλο περπατώντας, κοιτώντας δεξιά ..

Σήμερα το πρωί ένα βοριαδάκι  ανακάτευε τις όμορφες μπούκλες των μαλλιών μας ,τώρα ένας απροσδιόριστος αέρας, λίγο απο δυτικά, λίγο απο την Συρία μεριά μας μπερδεύει, και το απόγευμα ένα γλυκερός νοτιάς θα φέρει τσούχτρες στην παραλία μας ..

Η κάθε μέρα μας, έγινε βαρετή ,δεν μπορούμε να συνηθίσουμε ακόμη την ιδέα οτι ,δεν μπορούμε να έχουμε οτι θέλουμε ,να αγοράζουμε οτι μας καπνίσει  ,να πουλάμε μούρη και ύφος .
Η ζωή μας πέρασε στα ψιλά της εφημερίδας ,όλα πια είναι μικρές αγγελίες ,τίποτε σημαντικό ,πωλείται σπίτι επιπλωμένο, μαζί με αναμνήσεις ,ποιός έχει σήμερα χρήματα να αγοράσει τις αναμνήσεις το άλλου ;

Όλα πουλούνται πια ,ο ένας ζητάει μια τιμή αξιοπρέπειας, και ο άλλος δίνει μια τιμή ξεφτίλας ,όποιος ρίξει τον άλλον πιό πολύ ,πάει και η τελευταία τσίπα που υπήρχε στις συναλλαγές και στις σχέσεις μας ..
Η ζωή μας σφυρί και αμόνι ,κάποιος είναι το σφυρί που χτυπάει αλύπητα και κάποιος είναι το αμόνι που παίζει το ρόλο του μεσολαβητή στην δυστυχία του λιωμένου σίδερου που είναι μεταξύ τους ..
Αλλοτε εγώ σφυρί ,άλλοτε εσύ αμόνι ,και άλλοτε και οι δυο μας να δεχόμαστε το σφυρί στο κεφάλι, και το αμόνι και να μας μικραίνει κι'αλλο ,μικροί και βολικοί ,λιωμένοι ,και έλατοι ..

Περπατάς και κοιτάς πίσω σου ,γύρω σου ,φοβάσαι οτι κάποιος θέλει τις πενταροδεκάρες που έχεις  κρύψεις βαθιά στο ζωνάρι σου ,περπατάς και μετράς τις σκέψεις σου ,που τελειωμό δεν εχουν και βάσανο σου προκαλούν στην θύμηση και στο μέτρημα ..

Η ζωη σου ένα τσίρκο ,η ζωή σου έγινε γρύλλος ,ξεκινάς να θέλεις ,να ζητήσεις, να απαιτήσεις ,και είναι τόσα πολλα όλα αυτά ,που αυτόματα κάνεις τον διάλογο του τρελού ,θα μου πεί αυτό ,θα του πω εκείνο ,θα ξαναπεί το άλλο ,θα του  πω πάλι, και δώστου η ανέμη των σκέψεων να κανει διαλόγους, και στο τέλος με τα μούπες,τούπα, έχεις γίνει ράκος και το ξεσπάσμα ειναι απόλυτο ,δεν πας να πηδηχτείς εσυ και ο γρύλλος σου ..
Πάει και αυτή η ευκαιρία ,δεν έκανες τίποτε ,το μετάνοιωσες πριν το κάνεις ,και βγήκες την δικαιολογία που έψαχνες, να μην κάνεις πάλι τίποτε ...

Το πρωί ασχολήθηκες και αποφάσισες να κάνεις τόσα πολλα ,ξεκίνησες να πας κάπου ,που καλά καλά δεν ήξερες ,όμως είπες θα το κάνω ,στην πορεία ψιλοβαρέθηκες ,μπά λες ,δεν αξίζει, άστο .
Μετα αρχίζεις να κάνεις οτι καθε μέρα ,λίγα μικρά και σπαταλούσες χρόνο επίτηδες ,και μετά το βράδυ αποκαμωμένος απο το άθροισμα των μικρών τίποτα ,έπεσες ,ξάπλωσες στο καναπέ και είπες με στόμφο ,γαμώτο, πάλι σήμερα δεν έκανα τίποτε ,και κοιτώντας γύρω σου για ενόχους ,βρήκες πολλούς και τότε ειλικρινά δικαιώθηκες ..
Μπράβο μεγάλε τα καταφέρες πάλι ..

Όλοι σήμερα κάνουμε πολλά του λίγο ,πολλά ασήμαντα ,τα ίδια και τα ίδια τις περισσότερες φορές, και αναρωτιέμαι ,δεν υπαρχουν μεγάλα για μας ,η μήπως τα έχουμε δώσει εργολαβία σε τρίτους ;

Η ζωη μας ειναι φραγκοδίφραγκα ,κάποτε είχαμε τα πεντακοσάρικα ,σήμερα έχουμε τα κέρματα, αύριο θαχουμε κάτι σιδερένια νόμισματα, που το ένα λεπτό θα ζυγίζει δέκα κιλά ..
Για φαντάσου να πας στο περίπτερο να αγοράσεις τσίχλες και να κάνουν  πενήντα λεπτα ,καταλαβαίνεις τι θα γίνει ,θα έχεις ένα τριαξονικό ,και θα κατεβάζεις τα σιδερένια νομίσματα των πεντακοσίων κιλών για μια τσίχλα ,ασε τον περίπτερα που θα θέλει... μια αποθήκη για όλα αυτα ..
Λοιπόν, θα ξαναπάρεις, κατακαημένε, τσίχλα ; σιγά μην πάρεις ..

Ασε σου λέω, κοκοράρχιδα

ΒΑΡΔΑΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ