Πέρασε καιρός απο την τελευταία προσπάθεια μου,να ταξιδέψω μαζί σας σε μέρη μακρυνά και απόκρημνα,σε χρόνους παληούς ξεφτισμένους,και παρατημένους,σε αναζητήσεις του μυαλού και του θέλω,σε μελλούμενα και ζητούμενα.
Μετά απο πολύ διάβασμα,άλλοτε σε βαθειά και κατάμαυρα νερά,τύπου Χαράρι ,Μπρικνέρ,Μπλαντίνοφ,Φόκνερ,αλλά και σε τρυφερές λιμνούλες αβαθείς και χαριτωμένες,τύπου Μάρκαρη,Χωμενίδη,Ζούργο,Καλπούζο, κλπ,είπα φτάνει,ας δούμε λίγο,τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας .
Ομως αδέλφια,μέχρι και εγώ να καταλάβω τι γίνεται,βρέθηκα πισθάγκωνα δεμένος με την νέα κοσμοθεωρία,που λέει,οτι,είναι η φυσική επιλογή και η εξέλιξη των ειδών που ερμηνεύει τα πάντα,και η σχεδόν πλήρης άγνοια μας για την φύση το περιβάλλον και το σύμπαν.Μόνο το 5% των όσων συμβαίνουν,μπορούμε σήμερα να κατανοήσουμε,να ερμηνεύσουμε και να αποδείξουμε.
Ομως,παρά το γεγονός οτι,ξέρουμε ελάχιστα ακόμη,ξέρουμε πέραν πάσης αμφιβολίας οτι,όλα,τα εκτός της φυσικής εξέλιξης,τύπου θρησκείας, μυστήρια και υπερβατικοί φόβοι δεν έχουν καμμιά απολύτως συμμετοχή στην εξέλιξη του homo sapiens.
Οι σκέψεις μας,τα θέλω μας,οι φόβοι,η ηθική και η αγάπη,η συνείδηση,και όλα όσα μέχρι σήμερα θεωρούσαμε υπερβατικά,θέματα καρδιάς και ψυχής,δεν είναι παρά αρχέτυπα πρότυπα,συμπεριφορές και εμπειρίες μέσων των αιώνων,συσωρευμένα και εξελισόμενα,που όμως,δεν είναι ποτέ ίδια στο κάθε άνθρωπο,αφού οι προιστορία του και οι παρελθούσες γενεές τον έχουν προμηθεύσει με διαφορετική βιοχημική,βιολογική συμπεριφορά.
Ολα αυτά όμως,είναι προιόν διαχρονικής εξέλιξης φυσικής,χημείας,βιολογίας,και που,με την τεχνολογία της βιοχημείας,της νανοτεχνολογίας,μπορούμε σήμερα να πούμε με βεβαιότητα οτι,μόνο με αυτό το τρόπο εξελίσεται το ανθρώπινο είδος,και αν ακόμη δεν ξέρουμε όλα,τα περισσότερα είναι θέμα χρόνου να τα μάθουμε.
Συμπέρασμα λοιπόν πρώτον:Τέρμα λοιπόν οι θρησκείες,η τυφλή υποταγή,ο θρησκευτικός φανατισμός,και η άνευ όρων παράδοση στις βολικές λύσεις.Ιδεοληψίες που καταντούν καταναγκαστικότητες,προφητείες και δεύτερη η τρίτη παρουσία,έχουν πεταχτεί στο κάδο της γνώσης και της κατανόησης του σύμπαντος κόσμου.
Ομως η εξέλιξη της τεχνολογίας,κυρίως των μεγάλων δεδομένων,και της τεχνητής νοημοσύνης,θα φέρει ένα καινούργιο είδος ανθρωπίδων,που θα μπορεί,να σκέφτεται πιο γρήγορα,πιο κοντά στην αναζήτηση του καλίττερου αποτελέσματος και τελικά,να νοιώθει,να έχει συνείδηση,και να συμπεριφέρεται σαν τέλειος άνθρωπος.Θα είναι μηχανή:Θα είναι λοιπόν ο άνθρωπος περιτός τότε,και πότε θα γίνει αυτό;
Συμπέρασμα δεύτερον:Πολύ σύντομα θα μειωθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των ανθρώπων και θα αυξηθεί μεταξύ ανθρώπων και μηχανών,και αυτό θα σημαίνει το τέλος του ανθρωπου;Οχι,είναι η απάντηση,πάντα ο home sapiens θα είναι παρών,όμως δεν θα είναι ο σημερινός άνθρωπος,δεν θα κάνει τίποτε απ' αυτά που κάνει σήμερα,θα είναι σχεδόν μη θνητός,αλλά θα παλεύει με την μηχανή συνέχεια.
Τι είναι λοιπόν ο περίφημος αλγόριθμος που έχει μπεί στην ζωή μας,και σε λίγο θα καταλάβει κάθε δραστηριότητα μας και κάθε σκέψη μας λίγο αργότερα.
Ας πούμε οτι θέλετε να μαγειρέψετε φακές αύριο στο σπίτι.
Σήμερα,τα πράγματα είναι απλά,πάτε στην κουζίνα σας,ανοίγετε το ντουλάπι ,βγάζετε ενα σακουλάκι με φακές ψιλές,τις ζυγίζεται με το μάτι,φτάνουν για δύο άτομα,τις βάζετε στην κατσαρόλα νερό,προσθέτετε αλάτι πιπέρι,ανάβετε την ηλεκτρική κουζίνα και περιμένετε να γίνουν οι φακές φαγητό.
Αύριο,θα έχετε μια εφαρμογή που θα λέει ''Μαγείρεμα''.Αφού όλες οι συσκευές και τα πάντα,θα είναι σε ένα cloud,τότε το μόνο που θα κάνετε είναι να πάτε στην εφαρμογή''Μαγείρεμα'' να βρείτε φαγητό ''Φακές'' να το πατήσετε απο σήμερα και αυτό θα ξέρει οτι αύριο,θα κάνει οτι κάνατε και εσείς μέχρι τώρα.Αλγόριθμος είναι,η εφαρμογή κινήσεων και λειτουργιών που απαιτούνται να γίνουν σε μια λογική αλληλουχια απο μηχανήματα με τεχνητή νοημοσύνη,για να γίνουν οι φακές .
Τι είναι βέβαιο;Επειδή το σύστημα θα έχει τροφοδοτηθεί με άπειρες πληροφορίες για το μαγείρεμα των φακών,θα είναι πιο γευστικές,πιο νόστιμες,και θα μπορείτε να τις φτιάξετε όπως εσείς θέλετε με ακρίβεια,θα έχετε μικρότερη κατανάλωση ενέργειας,και τελικά θα έχετε μπόλικο χρόνο να γευτείτε αυτό που λέμε ''χρόνος για εμπειρίες''.Σήμερα,μέχρι τώρα, αγοράζαμε ''πράγματα '' ,αύριο,θα επιδιώκουμε τις εμπειρίες,για ταξίδια, εμπειρία για γεύματα,ψηφιακές εμπειρίες κλπ
Ναι ξέρω,θα μου πείτε οτι,υπάρχουν μερικά θεματάκια.Πρώτον,τι θα γίνει αν πέσει ρεύμα,όλα θα κλειδωθούν και θα μπλοκάρουν.Δεύτερον ο φόβος της νέας τεχνολογίας θα ''εξοπλίσει'' ειδικά τους παλαιότερους με το σύνδρομο του ''δεν ξέρω ,δεν μπορώ ,δεν θέλω ,αυτά ειναι δύσκολα σε μένα'' και όλα όσα ο αμυντικός μηχανισμός άρνησης,πολεμάει ανηλεώς .
Απάντηση:Θα υπάρξει λύση για το ρεύμα με άλλες πηγές,η συσώρευση ενέργειας,και για τους πολέμιους,υπάρχουν δυο επιλογές,είτε να μάθουν, είτε να περιμένουμε να φύγουν οριστικά.
Οπότε εδώ ο θάνατος είναι χρήσιμος,αφού κάθε προσπάθεια να εμποδιστεί η εξέλιξη,είναι κόστος που αφορά όλους πολύ περισσότερο,και κάθε φορά θα υπάρχουν και λιγώτεροι,που θα περιμένουν με υπομονή και ανοχή,τους άλλους να φύγουν.Μάθε η φύγε.Και αφού δύσκολα θα μάθεις μπάρμπα,ετοιμάσου να φύγεις,είτε στα επέκεινα,είτε σε ένα αστέρι του Γαλαξία,μια αποικία απο προιστορικά όντα,για κάποια χρόνια μέχρι να εξαφανιστούν τελείως,σαν τα μαμούθ πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Εχω λοιπόν βάλει τον εαυτόν μου την εξής άσκηση.Κάθε μέρα να δημιουργώ κινήσεις,ενέργειες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα αλγόριθμο,τον δικό μου αλγόριθμο,σκόπιμα ξεχνώντας οτι δεν πρόκειται να ρωτηθώ για την δημιουργία του,απλώς παίζω με την σκέψη:είμαι τώρα αυτός που αποφασίζει,και όχι εσύ,η μηχανή αύριο.Μια ουτοπία,μια πλάνη,το ξέρω,όμως θέλω να κοροιδεύω το σύμπαν οτι,ακόμη κάτι εξαρτάται απο μένα .
Εκανα το πείραμα σε δύο συνεχόμενες μέρες,και είχα πάντα την πονηριά να βρώ λεπτομέρειες που το νέο σύστημα που θα κάνει τα πάντα για μένα, η θα είναι σαν εμένα,δεν τα έχει σκεφτεί όλα.Τρίχες βέβαια,αφού το νέο ανδροειδές θα ξέρει τόσα πολλά απο τόσους πολλούς,που θα ξέρει κάθε μου πονηριάα πριν την σκεφτώ,και κάθε επόμενη κίνηση μου,πριν αυτή γίνει.
Ενα βράδυ και ένα πρωί..
Πάω για ύπνο,το βράδυ,έχω ήδη μελετήσει την εφαρμογή του Αpple watch για το ύπνο,έχω κατεβάσει και δύο apps για τον ύπνο,και έχω μπει σε καλούπι ήδη,όχι ύπνος μετά τις 12,όχι φαγητό κοντά στην ώρα κατάκλισης,όχι αλκοόλ επίσης,αέρας στο δωμάτιο,ησυχία με βάσει τα ντεσιμπέλ ελέγχου όχι πάνω απο 60 dB.Νάμαστε ήδη,στο προθάλαμο της επόμενης μέρας.Πειθήνια,αφού έχω πειστεί οτι οι τιμές sleepwatchscore πρέπει να είναι πάντα πάνω απο 80%.Μήπως ήταν καλλίτερα τότε που έπεφτα για ύπνο όποτε ήθελα,πιωμένος και κάργα ταισμένος σαν μοσχάρι.Τι ωραίες εποχές,να κάνεις οτι θέλεις να υποφέρεις την ανεξαρτησία σου και την επιλογή σου,και να μην έχεις κανένα στο σβέρκο σου να σου επιβάλει όρια και κανόνες.
Και δεν μου φιλάρα,θα ρωτήσει ο απέναντι γείτονας με τις ριγέ πυτζάμες,πόσοι νομίζεις οτι κάνουν σαν και σένα,που έχεις γίνει ξαφνικά μοντέρνος και γκατζετάκιας;
Τι να του πω του Μπάμπα,τώρα.Πολλοί,αλλά δεν τους βλέπεις,λίγοι,αλλά έρχονται μιλιούνια απο πίσω.Να τον κοροιδέψω για την αντίσταση με τις πυτζάμες;Οτι και να πω εγώ καμμιά σημασιά δεν έχει.Θα γίνει από όλους, άντε αύριο,άντε μεθαύριο,άντε του χρόνου,θα γίνει.
Ξυπνάω το πρωί,πάω να πλύνω τα χέρια μου και το πρόσωπό μου να ξυπνήσω,το ρολόι αμέσως ενεργοποιείται,και σου ''λέει'' καλό πλύσιμο είναι είκοσι δευτερόλεπτα μαλάκα,και όχι τσαπατσουλικά μερικά αδιάφορα γύρισματα.Τι να κάνεις,να το αγνοήσεις,να το στείλεις στο διάβολο πρωινιάτικα,η να τα πλύνεις,τόσο όσο λέει,άσε,που σου βγάζει και μια οθόνη με το σήμα της νίκης,ενώ πριν;Kανείς δεν θα ενδιαφερόταν,αν τα έπλυνες πολύ καλα,και κανείς δεν σου έλεγε μπράβο.Επόμενη κίνηση να πλύνεις τα δόντια σου,έχεις αγοράσει ηλεκτρική οδοντόβουρτσα με bluetooth,και ξέρεις οτι το καλό πλύσιμο είναι δύο λεπτά,περιμένεις να ανάψει το πράσινο φωτάκι,αφού και εδώ σε ενοχλεί να σε πιάνει το μηχάνημη φάουλ και να σου βγάζει κόκκινες κάρτες.Σκέφτεσαι,τι ωραία που ήταν πριν,να πλένεις τα δόντια όσο θέλεις,ποτέ πάνω από ένα λεπτό πέρα δώθε,ξεπέτα και όλα καλά.Αντε και εδώ βεληγκέκα στην ζωή μας,το σκέφεσαι,και περιμένεις να ανάψει το πράσινο φωτάκι,σαν να ανοίγει η πύλη του παράδεισου.
Πριν κάνεις οτιδήποτε άλλο,λες,τώρα θα κάνω κάτι,που κανένα μηχάνημα δεν θα το μπορεί να το ελέγξει,να το δεί,και να το κάνει..Βγάζεις τις τσίπλες από τα μάτια και νοιώθεις ηδονή που ακόμη κανένα μηχάνημα δεν μπορεί να το κάνει,κλείνεις το ένα μάτι,κλείνεις το άλλο,και νοιώθεις πολύ ανεξάρτητος και σίγουρος οτι είναι μόνο δικές σου επιλογές.Ομως απέναντι,βλέπεις στο καθρέπτη την καραμουτσουνάρα σου,και αμέσως σκέφτεσαι,ρε συ,αυτός είμαι εγώ,τόσο άσχημος,και θέλεις να ψωνίζεσαι οτι μόνο ο καθρέπτης σου σε βλέπει,αν και,κάτι πιο βαθειά μέσα σου,σου ψιθυρίζει οτι,σε βλέπου πολλοί πιά.
Ετοιμάζεσαι να ξυριστείς,έχεις γένεια όπως τώρα έχω εγώ,λες,δεν μπορεί να υπάρχει σύστημα να ελέγχει τα γένεια μου,είναι δικά μου,είναι της επαναστάσεως,και μακρυά τα χέρια απο τα σήμαντρα της αντίστασης.Αμ δε,παίρνεις την ηλεκτρική μηχανή τριμαρίσματος,την έχεις ρυθμίσει να τριμάρει στα 5 η στα 10 χιλιοστά,και αυτή υπάκουα αυτό κάνει,και συγχρόνως τα δεδομένα καταγράφονται στο σύστημα,άντε για να ξέρεις και αύριο,τι έκανες με τις τρίχες σου σήμερα,τέτοια αξία στις τρίχες .
Ομως,εσύ δεν ρισκάρεις να το κάνεις με το μάτι,μια θάναι κοντά,μια θάναι μακρυά,ασε που αλλού θάναι σαν τριχωτός λάκκος και αλλού σαν συστάδα απο γένια σημύδας.Είναι ρίσκο,ποιός το παίρνει σήμερα.Που είναι εκείνες οι εποχές με το πινέλο απο τρίχες κατσίκας,με σαπούνι παπουτσάνη,με την ηδονή να το απλώνεις στην μούρη σου,και να βάζει μετά στοίχημα με την λεπίδα ξυρίσματος,θα κάνει βαθύ ξύρισμα η βαθύ τραύμα και άντε τα βαμβάκια,τα τριρότα και την μούρη σαν μπαγιάτικο κρέας Ωραίες εποχές θα πεις,ναι ωραίες,αλλά πόσο ωραίες ήταν τελικά,και σε σχέση με τι ήταν ωραίες ;
Αφού κάνεις τις γκριμάτσες ανεξαρτησίας,ξέρεις,οτι έτσι νοιώθεις ακόμη ελευθερος,μια κλείνεις το ένα μάτι,μια το άλλο,σουφρώνεις τα χείλη ανοίγεις να δείς τα δόντια σου,σαν τους αναβάτες στα άλογα,κουνάς πέρα δώθε το κεφάλι σου,και όλα αυτά τα κάνεις διαφορετικα απο χθες,ετσι ώστε να μπερεδεύεις το σύστημα που ετοιμάζεται,να σου στερήσει ακόμη και αυτά τα σημαντικά.
Πάμε για ντούζ τώρα,μόλις βάζεις,απλώνεις το ποδάρι σου μέσα στην ντουζιέρα,τσούπ ανοίγει το φώς,ένα πολύ χαλαρό φώς απλώνεται στο χώρο,βάζεις και το δεύτερο,και ξανά τσούπ,ανοίγει το νερό έτσι όπως το θέλεις χλιαρό,στην αρχή,πιο ζεστό μετά,και κρύο στο τέλος,εσύ,εγώ δηλαδή,στέκεσαι και κοιτάς σαν χάνος,ρε,λες να μου πλύνει και τα παπάρια;Μπα,δεν βλέπω τέτοια προδιάθεση,όμως να το δω,σκέφτομαι, μήπως και το έχει σαν extra function στο app.
Ομως είμαι έτοιμος να πάρω την εκδικησή μου με το σαπούνισμα,δεν μπορεί,αυτό θα το κάνω μόνος μου,νάχω κάτι να κάνω εκεί μέσα,που στέκομαι σαν ηλίθιος μπάστακας και περιμένω να τα κάνουν όλα οι ''άλλοι''.Πλησιάζω το χέρι μου,κάτω από το δοχείο που έχει μέσα ένα πρασινοκίτρινο υγρό και ανοίγει μόνη της μιά μικρή κάνουλα,και τρέχει λίγο υγρό,τόσο λίγο,τσιγκούνικο σύστημα σκέφτομαι.Εγώ πριν,έπαιρνα το πλαστικό μπουκάλι το ζούλαγα επίτηδες πολύ,και έβγαζε πολύ πράμα αδελφάκι μου,να πλυθεί ένα τάγμα,άσε που ήθελε και ένα βυτίο νερό να ξεπλυθω μετά.Ενώ τώρα,τόσο όσο,απο ένα γυάλινο μπουκάλι μυρίζει εξαίσια και έχει μια απαλή υφή.Πως διάολε,το πετυχαίνει το κωλομηχάνημα και εγώ για πετύχω την δόση,χαλούσα το μισό μπουκάλι;
Πάει και αυτή δοκιμασία,βγαίνω απ'οο την ντουζιέρα,απλώνω να πάρω την μεγάλη μπλέ χνουδωτή πεσέτα,και γελάω με κακία,κωλοσύστημα μέχρι εδώ ήταν,τώρα θα τα κάνω όπως παληά,με το όμορφο παραδοσιακό τρόπο.Οντως,η πετσέτα δεν ήρθε μόνη της,την τράβηξα,και άρχισα να σκουπίζομαι,ήταν διαφορετική,πιο απαλή,πιο ζεστή και είχε μια μυρωδιά μανώλιας μαζί με λεβάντα που μου άρεσει πολύ.Δεν μπορεί,σκέφτομαι, κάτι παίζει εδώ,κοιτάω στην κρεμάστρα και βλέπω ένα πολύ λεπτό καλώδιο που κατέληγε στην άκρη της πετσέτας.Εχει γούστο όλα αυτά,να είναι και αυτα προγραμματισμένα,όχι ρε πουστη μου,ακόμη και στην πετσέτα μπάνιου,και καλα η ζέστη και η απαλότητα,η μυρωδιά που έγινε ηλελτρονικά;Εγινε αδέλφια,την είχαν ρυθμίσει,να επιλέγει το συνδυασμό μανώλιας και λεβάντας που μου άρεσε.Πωπώ έπαθα κοκομπλόκο μεγάλε .
Πάει χάλασε ο κόσμος σκέφτηκα,η μήπως τώρα φτιάχνει;Ξέρω,η μάλλον δεν ξέρω,τι θέλω,και τι μου γίνεται.Ολα εξαρτώνται από τις ανάγκες μου που ''κάποιος'',μου τις κάνει πράξη χωρίς εμένα.
Ομως έπρεπε τα όνειρα του παρελθόντος να πάρουν εκδίκηση,με είχαν πάρει απο κάτω τα γεγονότα,και τώρα να σε δω,που θέλω,να πάω στην τουαλέτα.Μη μου πείς σκέφτηκα οτι,και το χέσιμο θα θα είναι ελεγχόμενο ηλεκτρονικά;Eπειδή τα είχα δεί όλα κράτησα και μια επιφύλαξη.Ρε λες να γινει και αυτό;Μπά απολείεται,θα τόξερα θα τόχα διαβάσει.Ομως πήγα μέχρι την λεκάνη,έβαλα το χέρι μου στο καπάκι,για φαντάσου να αρχίσει να σου πιάνει τον πισινό και τα μέζεα και να μην μπορείς να κάνεις και τίποτα.Εβαλα το χέρι πανω στο καπάκι με προσοχή κσι ψιλοφόβο,και λίγο στο εσωτερικό,μην πεταχτεί κανένα εργαλείο αποκεί μέσα,και έχουμε ντράβαλα.Μπα τίποτε,όλα ήταν όπως παλιά,κάθομαι αναπαυτικά,και νοιώθω μια ανακούφιση μέσα μου και κάτω μου,και λέω μέχρι εδώ η τεχνολογία,ε όχι και εδώ έλεος πια.Ειχα τελειώσει και πριν σηκωθώ άρχισε να τρέχει ενα σκούρο μπλέ υγρό για να καθαρίσει την λεκάνη.Αργότερα έμαθα οτι ανάλογα με την ποσότητα,το μέγεθος και το περιεχόμενο,ήταν και το υγρό καθαριότητος της λεκάνης,πάνε και τα έρμα τα βουρτσάκια, πήγαν στον κάδο της ιστορίας.Σύντομα, θα υπάρχει και κωλοκαθαριστής έμαθα ,ειδικό χαρτί για τρυφερούς πισινούς,αναλογα με το μέγεθος το πλάτος.Πω-πω αδέλφι μου,ρε συ,λες να έχουν και ειδικό χαρτί για τις αιμμοροίδες,η ακόμη για τις ραγάδες και την κυτταρίτιδα;
Tελείωσα με το μπάνιο,βγήκα έξω,και πριν προλάβω να ντυθώ,όλα τα δεδομένα σε όλα τα συστήματα είχαν ενημερωθει,αλλού πράσινα και μπραβο με το αντίχειρα,και αλλού κίτρινα και κόκκινα,εκεί που δεν τα πηγα και πολύ καλά.
Ας δουμε και τα ιατρικά μας λέω.Πίεση,βάζω το πιεσομέτρο,αυτόματη ενημέρωση στο φακελο υγείας του κινητού,ίδια με χθες περίπου, αναβασμένη απο την προηγούμενη βδομάδα,οκ μια χαρά.Το επίπεδο του οξυγόνου σήμερα 97%,μια χαρά,πόσο ήταν προχθές;Λίγο πιο πάνω, εντάξει όλα καλά.Οι παλμοί,μια χαρά,ας κάνουμε και ενα καρδιογράφημα με το ρολόι,και αργότερα στο γραφείο,θα ελέγξω με προσοχή τους πίνακες με τα δεδομένα του ύπνου μου .
Αφού τελείωσα με όλα αυτά,καθόμουν σαν ηλίθιος και κοίταγα την κλειστή ντουλάπα,τώρα τι περίμενα;Να ανοίξει δηλαδή απο μόνη της,να μου κατεβάσει απο την κρεμάστρα το παντελόνι και την ζώνη,να μου το φορέσει,να ανοίξει η άλλη ντουλάπα με τα πουκάμισα,να βγεί μόνο του το μπλε,που θέλω εκεινη την στιγμή,και εγώ να κάνω τον χορευτή,για να μου το φορέσει,ένας Νουρέγιεφ ντυνόμενος απο το μηχάνημα,και εγώ απλα να είμαι εκεί;Τις κάλτσες,πως διάολε θα μου τις βάλει;Και σήμερα επίτηδες έχω διαλέξει τις γκρί,αφού όλες σχεδόν είναι μαύρες,για να τεστάρω οτι, καταλαβαίνει όλες τις επιθυμίες μου.Καθόμουν και περίμενα,όμως δεν γινόταν τίποτε,με έπιασε μια απογοήτευση άλλο πράγμα,σαν να μου στέρησαν κάτι σημαντικό.Είδα και απόειδα,και βαρύθυμος ντύθηκα μόνος μου,όμως μέσα μου,κάτι ήταν ανεκπλήρωτο.Πήρα το bluetooth apple watch ρολόι,το κινητο iphone 11 με την κάρτες,το πορτοφόλι μου που ήταν ηλεκτρονικα συνδεδεμένο με το σύστημα,το ipad,το bluetooth σημειωματάριο μου,και ήμουν σχεδόν έτοιμος να φύγω.
Πάμε τώρα,να φάμε κάτι...
Η καφετιέρα ήταν ήδη αναμμένη,μόνη της προγραμματισμένη μόνιμα, σήμερα είχα διαλέξει μια καινούργια ποικιλία,και περίμενα να δώ αν τα είχε καταφέρει να την επιλέξει.Θα ήταν η πάντα η σωστή ποσότητα,σωστή θερμοκρασία,αχνιστός σαν την διαφήμηση,και όχι ένας κουβάς,που συνήθως έμεινε εκεί να μπαγιατεύει και να μαυρίζει την γυάλινη κανάτα,ένα ακόμη απο τα καλά της ελεύθερης επιλογής και της ανεξαρτησίας μου,που σήμερα,μιά άλλη απόγονος της παληάς μου καφετιέρας,όλα αυτά τα είχε αποφύγει.
Εχουμε καφέ,το ψυγείο ήδη έστειλε την καινούργια παραγγελια στο σούπερ μάρκετ,είδε οτι τελείωνε το γιαούρτι με 2%,και αμέσως τσακίστηκε να παραγείλει τόσο όσο θα χρειαζόμουνα για τις Τρίτες,Τετάρτες,και Πέμπτες,και όχι μιά δωδεκάδα κεσεδάκια,που δεν τάτρωγε μπαγιάικα,ούτε η Ζιζέλ.
Ε',ακόμη δεν είχαμε λύσει το θέμα με τα φρούτα,κάποιος έπρεπε να τα κόβει,τα κόζι μπερυ,τα μπαχαρικά,και το μέλι που τα συνόδευε.Είμαστε ακόμη σε πρώιμο στάδιο για όλα αυτά,αλλά τόβλεπα οτι,σύντομα θα καθόμουν στην καρέκλα,και το μόνο που θα κάνω θα είναι να ανοίγω το στόμα μου,και να μασάω,αργά,έτσι όπως λένε οι γιατροί,και όχι όλα σε μεγαλομπουκιές σαν γατοκέφαλα,που έκανα μέχρι και σήμερα .
Εφυγα,μπήκα στο αυτοκίνητο που ήδη είχε ανοίξει την μηχανή,το aircondition στην σωστή θερμοκρασία,το δεξί παράθυρο μισάνοιχτο να αεριστεί ο εσωτερικός χώρος,τα τζάμια καθαρισμένα απο την πρωινή υγρασία,και το ραδιόφωνο στο σωστό σταθμό,που άκουγα το πρωί μόνον.Μπήκα,αμέσως το κάθισμα προσαρμόστηκε στο σώμα μου,''πάχυνες λιγάκι'' νομίζω οτι έγραψε στην τεράστια οθόνη του.Πήγα να το διαολοστείλω αλλά λέω,άσε να τα πηγαίνω καλά με το σύστημα.
Μια γλυκειά βελούδινη γυναικεία φωνή,με ρώτησε παθιάρικα :Που πάμε;γραφείο.Ποιό από τα δύο;ξαναρώτησε.Εκείνο,που πάω τις περισσότερες μέρες,Οκ έγινε,φύγαμε.
Ωχ,σκέφτηκα,ξέχασα τα φώτα και το ραδιόφωνο ανοιχτό,μην νοιάζεσαι μου είπε μια φωνούλα,μπες ''Οικία/ρυθμιση σε όλα,προγραμματισμός'',και πίεσε εκτέλεση.Και στο σπίτι,τα φαντάσματα είδαν με τρόμο,τα φώτα να σβήνουν,το ραδιόφωνο να κλείνει,και η πόρτα του πλυντηρίου να ανοίγει για να στεγνώσει ο κάδος.Τέλεια,τα φαντάσματα είχαν πια καταλάβει οτι, είχαν χάσει όλες τις μάχες και όλους τους πολέμους με τους ανθρώπους,όλα ήταν πια στα δάκτυλα τους,και όχι στους φόβους που τόσους αιώνες καλιεργόντουσαν στα μυαλά των ανθρώπων .
Ενας αλγόριθμος,μιά εύκολη λογική διαδικασια,την παίρνει ενα σύστημα που έχει μέσα του χιλιάδες ίδιες,η παρόμοιες πληροφορίες,ελέγχει τα πάντα για λογαριασμό μου,μερικές χωρίς να με ρωτήσει και χωρίς να μπεί σε καμμιά ηθική η άλλη αμφισβήτηση.Και εγώ,τι μου μένει να κάνω;
Να κάνω την ζωή της Αlexa ποιό δύσκολη,να την ρωτάω απίθανα πράγματα,ποιός ήταν ο γκόμενος του μυθικού ήρωα Γκιλκαμές,και χαιρέκακα περίμενες τριξίματα και σιωπή,όμως,χωρίς αιδώ Ενκίντου σου λέει ευγενικά,και συνεχίζει'' ήταν και ημιάγριος κολλητός του,σχεδόν σαν τον Πατροκλο η τον Ηφαιστίωνα .''Ακου η πουτάνα το βρήκε.Που πάς ρε Καραμήτρο,που νομίζεις οτι τα ξέρεις όλα;
Μέχρι τώρα,σε μια παρέα,στηνόμουν απέναντι,και προκαλούσα,για ρωτήστε το Γκουγκλι,για ρωτήστε,εδώ οι καλές απαντήσεις και εδώ η απύθμενη ματαιοδοξία,και τώρα,θα μαζευόμαστε γύρω απο την Αlexa και θα την ρωτάμε,ποιός ήταν ο τρίτος ξάδελφος απο την πλευρά της πέμπτης γυναίκας του φαραώ Ακενατόν,και χωρίς δισταγμό θα σου λέει .Και εγώ τότε τί ρόλο θα παίζω,που θάμαι άχρηστος και λίγος,πωπώ ζημιά για φαντάσου.Πρέπει,επειγόντως να βρώ κάτι,που να μην είναι σχετικό με την γνώση ..
Γνώση τέλος,την έχουν τα κουτιά η ακόμη για λίγο οι καθηγητάδες,που την πουλάνε στους χαχόλους.
Μετά την γνώση τι είναι;Είναι η κατανόηση,να κατανοεί εύκολα ο καθένας την γνώση,να πάρεις την γνώση,από το κουτί και την κάνεις νιανιά,στον αποσβωλομένο ηλιθιο απέναντι σου.Ε,που θα πάει,αξίζει να εντυπωσιάσεις έναν τουλάχιστον ηλίθιο.
Και μαζί με την γνώση και την κατανόηση τι;Αυτό ήταν πάντα το μεγάλο ερώτημα,ποτέ κανείς μόνο με την γνώση έστω και με την κατανόηση των αναγκών των άλλων,δεν μπόρεσε να γίνει μεγάλος ηγέτης και να έχει εκείνη την μεγάλη ιδέα,την συγκεκριμένη εποχή,για τους πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους.Είναι το θέλω,και το συναίσθημα,και όλα μαζί η ενσυναίσθηση.
Πόσοι λίγοι άνθρωποι στην παγκόσμια ιστορία,βρήκαν αυτή την μαγική αλληλουχία,την προσάρμοσαν και την εφάρμοσαν.Να πούμε μερικούς.Ο Λίνκολ στην Αμερική,ο Μιτεράν στην Γαλλία,ο Τσώρτσιλ στην Αγγλία,ο Ανδρέας στην ελλάδα με την Αλλαγή.Και ο τελευταίος,είχε μια μεγάλη διαφορά απο τον Μιτεράν,παρότι ομοιδεάτες,ο μεν Γαλλος τόκανε σωστά στην σωστή εποχή,αλλά χωρίς την δική του προσωπική συμμετοχή,ο Ανδρέας όμως,ήταν μέσα στο πετσί του,όλο αυτό το μήνυμα,γνώση- -κατανόηση-θέλω,ενσυναίσθηση.Ηταν ο ηγέτης που μπορούσε να οδηγήσει ένα λαό στο καλό στο κακό,όπου ήθελε αυτός,και το πέτυχε. Όλοι οι άλλοι,ήξεραν,κατανοούσαν,αλλά δεν μετείχαν,ήταν ορθολογιστές ηθικοί,και συστημικοί.
Το αναφέρω,σαν μια ακόμη επιλογή μου,να κάνω κάτι να ξεχωρίσω,αφού γνώσεις πάπαλα,κατανόηση την έχουν πολλοί πια,θα την έχουν και τα μηχανήματα,άρα μήπως,''Υπάρχει Ελπίς;''
Θα υπάρχουν όνειρα αύριο,θα αποδειχτεί οτι,η ελπίδα είναι μια βιοχημική αντίδραση;
Δεν ξέρω τίποτε φίλοι μου,δεν είμαι σίγουρος να σας πω.
Ρωτήστε την Alexa* ,αυτή μπορεί να ξέρει
Εγώ,ο ΙΑΝΟΣ ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
*Alexa προίον συσκευή με τεχνητή νοημοσύνη που λανσάρισε πριν απο χρόνια η AMAZON
** Αλογόμυγα,πόθεν;Eνας σκύλος πήγε με ένα λύκο,αποτέλεσμα λυκόσκυλο,μια μύγα πήγε με ένα άλογο;Δύσκολο,αλλά όχι πια ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου