Αβράκωτοι =το κίνημα των ''αστών ''επαναστατών της γαλικής επανάστασης,που πήραν τον χαρακτηρισμό αυτό,από το είδος των παντελονιών που φορούσαν (sans culotte),μακρυά,και διαφορετικά απο αυτά των φεουδαρχών,γαιοκτημόνων που ήθελαν να γκρεμίσουν απο την εξουσία .
Για τον Ιανό τα ξέρετε,(janus,janus bifrons,antianos,-----ιανός.)
Σήμερα,ζούμε σε μια εποχή αστικής δημοκρατίας (η αμφισβήτηση της από το κουμουνιστικό μανιφέστο του Μαρξ,έμεινε στα χαρτιά,και η εφαρμογή του κουμουνισμού στην Ρωσία,έγινε σε λάθος χρόνο,τόπο,και χώρα,και ποτέ δεν εφαρμόστηκε πουθενά αλλού ),με την κυριαρχία των σημερινών αβράκωτων .
Κολάνε δέ,με τον Ιανό,καλό,και κακό, χώρια,και μαζί ,σήμερα έτσι,αύριο αλλιώς, πόλεμος γένια,ειρήνη ξύρισμα κόντρα .
Ας δούμε λοιπόν τους τύπους μας ,τους περίφημους Αβράκωτους Ιανούς
α.Πάνω από 70 ετών..Ο Αρχέλαος ..ο επιλήσμων
β.Λίγο πιο κάτω ..Ο Αγησίλαος ..ο αιθεροβάμμων
γ.Νεαρός μεσήλιξ ..Ο Χαρίλαος ..ο τυχοδιώκτης
δ.Μεταξύ σαράντα και πρώτα ήντα ..Ο Ερμόλαος ...ο βλαμμένος
ε.Πιο νέος ακόμη ..ο Μενέλαος ..ο χαλαρός
στ.πολύ πιο νέος ..Ο Νικόλαος ..ο πεσμένος
Δεν πρόκειται για άνδρες η γυναίκες,είναι όλοι ερμαφροδιτοι,και φυσικά είναι άνθρωποι του λαού, μην ξεχνιόμαστε.
α.Ο Αρχέλαος ..ο επιλήσμων
Προσέξτε τον,από μπροστά,ξυρισμένος ,μάγουλο γυαλιστερό σαν γδαρμένο γίδι,ζάρες και πλισέδες στο λαιμό,υποψία από τριχομονάδες σε κεφάλι στρογγυλό σαν καρύδα ξυρισμένη, μάτια με έντονο βλέμμα,συγκατάβαση και σοφία όλα μαζί.
Από την πρώτη ματιά καταλαβαίνεις οτι,είναι κάποιος σημαντικός τύπος,το βλέπεις, το νοιώθεις,ακόμη και εαν δεν βλέπεις δίπλα του,την συνοδεία ,την κινητή αυλή του και το πλούτο που άφθονος ρέει .
Εχει χρήματα,έχει μετοχές και ομόλογα,έχει θέσεις άμισθες σε σοβαρές εταιρείες,είναι μέλος μόνο σε prive club,τρώει λίγο,δεν πίνει σχεδόν καθόλου,φυσικά δεν καπνίζει,κάνει σπόρ,και ντύνεται μελητημένα ακριβά,αλλά όχι προκλητικά,μιλάει σιγά για να πρέπει οι άλλοι,να κάνουν σημαντική προσπάθεια να τον ακούσουν.
Είναι αδιάφορος για τα μικρά,φυσικά δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα προβλήματα των υπηκόων του,υπαλλήλων και δουλικών, που άφθονοι υπάρχουν,και κυκλοφορούν σαν τις μύγες λίγο μακρυά του.
Επικοινωνεί με φερέφωνα,κάτι ανθρωπάκια που από το σκύψιμο,είναι σαν σκασμένα οκτώ,δεν θέλει να λέει πολλά,οι άλλοι οφείλουν να καταλαβαίνουν τις επιθυμίες του, που είναι πάντα οι ίδιες,υποταγή,και να αυγατίζουν κάθε μέρα,τα λεφτά του άρχοντα .
Εχει φτιάξει ψηλά τείχη γύρω του,να μην τον βλέπουν,και φθονούν τα πλούτη του,να νοιώθει ασφαλής στο κλουβί του,να μην βλέπει τον κόσμο,να βλέπει μόνο τον ουρανό και τσακώνεται με τον θεό σε ποιά καρέκλα θα κάτσει δίπλα του.
Είναι σημαντικός,είναι πλούσιος,έχει άποψη,μάλλον δεν έχει άποψη,απαίτηση έχει για όλα,νομίζει οτι όλος ο κόσμος του χρωστάει,που δίνει δουλειά και πληρώνει φόρους ,και συνεισφέρει στην εθνική οικονομία.
Δεν έχει όμως μνήμη,δεν θέλει να θυμάται τι ήτανε κάποτε,ούτε θέλει να ξέρουν πολλά πολλά,απο τα υπόλοιπα που αφορουν το παρελθόν του και όσους το ξέρουν καλά.
Οι άνθρωποι που δουλεύουν δίπλα του,είναι μηχανές με αρίθμηση,με βάση την παραγωγή τους,οι άνθρωποι που συνδιαλέγεται πια, είναι σαν κι'αυτόν, πλούσια γερόντια με την ίδια αντίληψη,παίζουν με την αδηφαγία τους,θέλουν να έχουν το μεγαλύτερο απο τους ομοτράπεζους τους,και για να το πετύχουν στρίβουν κιάλλο το λαρύγγι των υπηκόων τους,και απαιτούν πιο πολλά,απο τα γυπαριά της εξουσίας .
Τι ήταν ο Αρχέλαος πριν,απο πενήντα,πριν απο τριάντα χρόνια,και πως έγιναν ολα αυτά τα πλούτη και τα μεγαλεία .
Εχει σημασία να το δούμε;Για τον ίδιο,φυσικά δεν έχει,και δεν θέλει,για τους υπόλοιπους πρέπει να έχει ,και πολύ μάλιστα.Πρέπει να βρεθεί το επιτόκιο και να πληρωθεί ο τόκος,αφού η αλληλεγγύη του,είναι θαμένη στην γή, και η συναίσθηση του υπόλοιπου κόσμου ανύπαρκτη .
Είναι σίγουρο οτι ξεκίνησε απο πολύ χαμηλά,ήταν φτωχός και κακομοίρης,κάπνιζε Καρέλια,και έπινε σαν νεροφίδα,έσπαγε πιάτα,και πλάκα,δείχνοντας την ανύπαρκτη μόρφωση,που δεν μπόρεσε να έχει .
Ξεκίνησε δειλά δειλά,να κάνει δουλειές,κλέβοντας την εφορία δίνοντας λίγα στους σκλάβους,πιέζοντας,κάνοντας γνωριμίες,άρχισε να αλλάζει σώβρακο μια φορά την βδομάδα πιά,και να ξυρίζεται μέρα παρά μέρα .
Στην συνέχεια τα έκανε όλα,ρίσκαρε,έκανε την φοροδιαφυγή τέχνη,και άρχισε να ανεβαίνει επίπεδα,απο τον τόκο,στην μετοχή,στις επενδύσεις,λίγο πίεση,άντε και με σάλτσα εκμαυλισμού,και σιγά-σιγά, έγινε κύριος ,έγινε τζεντλεμεν ,απέκτησε τρόπους, έμαθε και μια ξένη γλώσσα, έβαλε και στο βιογραφικό του μερικές σχολές που είχε δεί,περνώντας απ'εξω,σε ένα ταξίδι στην Αγγλοσαξωνία,και νάτος,ο μέγας,ο τρανός ο έχων .
Τι τον νοιάζει τον Αρχέλαο σήμερα; Oι δουλειές του,να πηγαίνουν καλά, οι άλλοι να τον λιβανίζουν όλη μέρα,να φροντίζει,τους σχεδόν πάντα,άχρηστους δικούς του ,να έχει τιμητική θέση όπου καταδέχεται να πάει,και να μην τον ενοχλούν για ασήμαντα πράγματα .
Τι θέλουμε να κάνουμε με αυτόν;Να τον σκοτώσουμε;Oχι
Να του πάρουμε όλα τα υπάρχοντά του;Οχι επίσης ,
Να βάλουμε άλλο στην θέση του;όχι και πάλι,ο επόμενος θα είναι χειρότερος.
Να πάρουμε εμείς την θέση του;Nαι,πολύ θα το θέλαμε,αλλά ποιός μας δίνει την ευκαιρία .
Τι θελουμε πραγματικά,απ'αυτό τον τύπο;Mόνο ένα πράγμα,να τον αναγκάσουμε με οποιοδήποτε τρόπο,να δώσει ένα μέρος του τόκου που πήρε λαθραία,απο όλους τους υπόλοιπους .
Να του κάνουμε ενέσεις αλληλεγγύης με το ζόρι,να καταλάβει την φτώχεια,που όμως θα γίνει αξιοπρέπεια με τα λίγα δικά του ψίχουλα .
Πρέπει ο Αρχέλαος να δώσει αντίδωρο....
Ομως,δεν είναι αυτή η μόνη όψη του Ιανικού Αρχέλαου .
Είναι και η άλλη,αυτή η πίσω όψη,με τα ανακατεμένα μαλλιά,τα λίγα,στο πλάι της μυτερής του κεφάλας ίδια πετροπέπονο.
Μάτια ξεπλυμένα στο χέρι τόσες και τόσες φορές,μάγουλα γερτά,μια μύτη γεμάτη με μικρές μωβιές τριχιές σπασμένων αρτηριών ,και κάτι λαγουδίσια αυτιά,να παλεύουν να ξεχωρίσουν απο τις άσπρες βαμβακερές,μια εδώ και μιά εκεί, τρίχες.
Χείλη στενά κλειστά,γεμάτα πείσμα,και κάποια δόντια,κάποια άλλα ήδη αξιοπρεπώς έφυγαν στην ώρα τους.
Αυτός ο απόμαχος της ζωής,αυτός που κάποτε είχε κάτι λίγα,κάποιες φορές στην ζωή του βρέθηκε να έχει περισσότερα,τώρα αναμετριέται με το ύψος του,και του βγαίνει ο λογαριασμός λειψός..
Ζει μόνος του,σε ένα σπίτι ανήλιαγο,κοιτώντας κάθε μέρα τον αέρα να ανεβοκατεβαίνει στο φωταγωγό του σπιτιού που αγόρασε με δάνειο,πριν απο δέκα χρόνια..
Ηταν πάνω απο εξήντα,και αποφάσισε,όπως και όλοι οι Ελληνες να αποκτήσει ενα σπίτι στην Αθήνα δικό του,έτσι τούλεγαν τα παιδιά του,άντε ρε πατέρα,πάρε και εσύ ενα σπίτι με δάνειο,δεν βλέπεις εμείς,έχουμε πάρει απο δυό ο καθένας,και έτσι πείσθηκε και το πήρε .
Οταν πήγε να υπογράψει,ένα σωρό χαρτιά,τα οποία κανείς δεν διάβασε, ούτε ασχολήθηκε τι λέγανε,τον ρώτησε ο τραπεζικός,πόσα χρόνια κυρ-Αρχέλαε να το βάλουμε το δάνειο,είκοσι, η προτιμάς τριάντα .
Αυτός τότε,είπε ,βάλτο πολλά χρόνια,νάναι μικρή η δόση,πονηρά όμως σκεφτόμενος, ποιός ζεί,ποιός πεθαίνει,μέχρι τότε .
Σε αυτό το σπίτι ζεί σήμερα ο γέρο Αρχέλαος πια,μόνος του,τα παιδιά του,κάπου αλλού,τα βλέπει σπάνια.
Κανείς τους, δεν θέλει πολλά-πολλά,ούτε και ο ίδιος.Πήγε,στα βαπτίσια του πρώτου εγγονού,του Φαίδωνα,αφού ο γιός του νωρίς νωρίς το ξεκαθάρισε για το όνομα του παιδιού.Ονομα είναι αυτό ρε πατέρα που έχεις, άκου Αρχέλαος..
Το κατάπιε,και δεν ξαναπήγε σε κανένα απο τα επόμενα εγγόνια του,έμαθε ότι η κόρη του,έβγαλε το δεύτερο παιδί της Κωνσταντίνο -Αρχέλαο, και όπως του είπε στο τηλέφωνο είχε πρόβλημα με τον παπά στην βάπτιση,Αρχέλαος ,καθόλου χριστιανικό και έτσι δικαιώθηκε και ο γιός του,βόλεψε και την κόρη του που τόκανε επίτηδες.
Ο μπάρμπα-Αρχέλαος δεν έκλεψε ποτέ στην ζωή του,κάτι μικροπαράβασεις σε ένα αυθαίρετο στην Λούτσα,μια παράγκα δηλαδή ήτανε,σιγά την παράβαση,δεν έκανε φοροδιαφυγή,κάτι αποδείξεις που δεν έπαιρνε για να του κάνουν κάποια έκπτωση,και κανένα μικροδωράκι όταν ήταν στην υπηρεσία.
Μιλάμε για δημόσιος υπάλληλος με την βούλα ,όχι μεσοβέζικα πράγματα .
Είχε φροντίσει ο πατέρας του,να τον βολέψει,σαν οδηγό,του βοηθού του βουλευτή της Κάτω Αγούλιανης .
Πόσες κότες ζωντανές,δεν του είχαν πάει εκεινού του βουλευτή,ούτε που θυμόταν, άσε το λάδι,ντενεκέδες ολάκερους, σύκα παστά ,και τραχανά .
Πάντοτε αναρωτιόταν ο Αρχέλαος,όταν ήταν παληκαράκι μετά το στρατιωτικό, τι τα έκανε όλα αυτά τα πεσκέσια ο βουλευτής. Μια φορά μάλιστα,πήρε το μάτι του μια αποθήκη γεμάτη τέτοια καλούδια,σαν τις αποθήκες των μαυραγοριτών στην κατοχή ήτανε.
Τωρα ο κυρ- Αρχέλαος,παίρνει την καλή του σύνταξη, και ίσα-ίσα, που τα βγάζει πέρα ,γιατι έχει και κείνη την δόση για ένα ακόμη δάνειο που πήρε για να αγοράσει ενα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο,που το πήραν τα νερά,μια φορά που πλημύρισε η γειτονιά και τούμειναν οι δόσεις.
Κάθε μέρα,πρωί- πρωί αξημέρωτα,τριγυρνάει σαν το φάντασμα στην περιοχή, και μονολογεί,την μια λυπάται για όλα,την άλλη χαίρεται, χωρίς να ξέρει γιατί,άλλοτε βρίζει τον σκύλο της γειτόνισας,που όταν τον βλέπει τρέχει να του ορμήξει,αυτό δέκα χρόνια καθε μέρα .Εχουν γίνει ζευγάρι,ο ένας να γαυγίζει,και ο άλλος να κραδέρνει ένα στυλιάρι που τόχει πάντα μαζί του για καλό και κακό,κυρίως όμως,για τον Ηφαιστο, έτσι λένε τον κοπρίτη .
Η γυναίκα του,τον παράτησε μια νύχτα του Φλεβάρη,στις 6 το πρωί ,χωρίς λόγο,και αιτία,και μόνο,που έφυγε χειμωνιάτικα και αξημέρωτα,καταλάβαινε κανείς ,τι σόι πράγμα ήταν.
Ομως μια φωτογραφία ξεθωρισμένη από τον γάμο τους την έχει κρατήσει ,την κοιτάει με τις ώρες,και την μιά την βρίζει ,τσούλα,πουτάνα,της λέει,και την άλλη την ακουμπάει τρυφερά και την ρωτάει,γιατί έφυγες Μελπομένη. Μένια, την φώναζαν όλοι οι άλλοι, ,εκτός απο τον Αρχέλαο,και τον πατέρα της ,που την φώναζαν Μέλπομένη.
Η κρίση τον βρήκε συνταξιούχο με καλή σύνταξη μάλιστα,αλλά αυτοί οι κωλογερμαναράδες,του την πετσόκοψαν πάρα πολύ,και τώρα ίσα -ίσα που τα βγάζει πέρα .
Δεν μιλάει σε κανένα στην πολυκατοικία,άσε που τώρα τελευταία έχουν έρθει κάτι μαύροι,όχι κατάμαυροι,σκούροι πολύ,και όταν τους βλέπει,τούρχεται να τους αρχίσει με το στυλιάρι,που έχεΙ πάντα πίσω από την πόρτα του .
Κάθε βράδυ,κάθεται από νωρίς μπροστά στην τηλεόραση που είχε πάρει με δόσεις ,αλλά την έχει ξοφλήσει,και αρχίζει το βρίσιμο,του φταίνε όλοι,οι πουλημένοι οι αργυρώνητοι,αυτό τόλογε ένας παλιός του διευθυντής στην υπηρεσία,και του άρεσε και το έλεγε μετά συνέχεια.
Στις εκλογές,αυτός ο πατριώτης και εθνικόφρων,αυτός που υπηρέτησε στο στρατό σαν επιλοχίας,ψήφισε αντιμνημόνιο,σιχαινόταν μετά τον ευατό του,για αυτή του την επιλογή ,μετά βρίσε-βρίσε το συνήθισε,και τώρα είναι μεταξύ του Σύριζα ,και της Ανταρσίας, αν και τον χαλάει εκείνος ο Αλαβάνος,που το παίζει επαναστάτης και δεν ξέρει τι έχει .
Εχει ξεχάσει που γενήθηκε,έχει ξεχάσει τι πίστευε,είναι πια μεγάλος,γέρος σχεδόν, όλα πίσω του, είναι θολά,όλοι τον έχουν προδώσει και ξεχάσει ,είναι μόνος και έρημος. .
Ο φόβος του παραθυριού που χτυπάει το βράδυ,κάνει την καρδιά του να χτυπάει σαν ταμπούρλο,όλο πονάει και κάπου αλλού,στοίβες τα φάρμακα,γεμάτες νάυλον πλαστικές σακούλες,έχει χάσει το λογαριασμό,ποιό είναι,για ποια αρρώστια,τις έχει όλες,κάθεται μαζί τους,και του δίνουν την δόση της η καθε μιά,και βρίζει τον υπουργό υγείας που τούκοψε ενα φάρμακο,που έπαιρνε με την σέσουλα,για την αναιμία του δεξιού του αρχιδιού.
Ο Αρχέλαος,πλούσιος,ξυρισμένος,και άνετος,στην Εκάλη και ο συνονόματος του στο Κολωνό ,μόνος παντέρμος και ξεχασμένος.
Εχουν ένα μόνο κοινό, σιχαίνονται να θυμούνται το παρελθόν τους,τόχουν θάψει βαθιά μέσα τους.
Ο ένας γιατί θα αποδειχτεί,οτι κάτι έκανε που δεν έπρεπε και θα πρέπει να πληρώσει, και ο άλλος γιατί η ζωή τον πρόδωσε και δεν θέλει να ξέρει ποιός ευθύνεται για την προδοσία αυτή.
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
στο επόμενο ..
ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ Ο ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου