Βρισκόμαστε πιά,στην δεκαεία του 70,άτομα που γεννήθηκαν μετά το 1970,λίγο μέσα,λίγο έξω απο την δικτατορία,λίγο απο αρχή της μεταπολίτευσης,στο ξέφωτο της παγκόσμιας ανάπτυξης και στον λαβύρινθο της ελληνικής κοινωνίας,που αποχαυνωμένη ακόμη απο την δικτατορία,ήθελε πολύ δημοκρατία,χωρίς να ξέρει,τι να την κάνει,έτσι απλώς νάχει να πορεύεται.
Είναι λοιπόν οι σημερινοί σαραντάρηδες και κάτι,μια καλή γενιά;
Αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί τους;
Mάλλον αδιάφοροι,γεμάτοι λούστρο απο το παρελθόν των άλλων,που υπάρχουν όμως,για να γεμίζουν την αλληλουχία των δεκαετιών .
Εδώ λοιπόν έχουμε τον Χαρίλαο ,και αυτόν με δύο Ιανικές εκδοχές,τον Χαρίλαο τον Βλάκα η και μικρό,και τον Χαρίλαο τον Περίπου .
Χαρίλαος ο Μικρός η Χαρίλαος ο Βλάκας ..
Δέιτε τον,κάθεται σε ένα θρονίδιο,συνδυασμό θρόνου και θρανίου. Θρόνος κληρονομικός,απο τον πατέρα του,έτσι του είπε,έτσι βολικά κατάλαβε,και θρανίο,γιατί απο τότε που ήταν στο σχολείο τούχαν μείνει μαθήματα που δεν ''πέρασε'' αφού ποτέ του, δεν τα κατάλαβε,τόχε απωθημένο,και πάντα το συνδύαζε με τα πάντα .
Το βράδυ κοιμόταν και νάσου τα σαγώνια του δασκάλου να τον δαγκώνουν για να μάθει εκείνες τις ρημάδες τις δύσκολες εξισώσεις,το πρωί στην τουαλέτα το σκεφτόταν,και πίεζε να αποβάλει τις κακές σκέψεις μήπως και ξαλαφρώσει .
Που και πως υπάρχει αυτός ο τύπος σήμερα ;
Eίναι απλό,είναι το ξενέρωτο απόσταγμα μιας πορείας αλλονών ανθρώπων,ετερόφωτος,απο άλλους,τον πατέρα του,την μάνα του, το περιβάλλον που του είχαν δημιουργήσει,και απο νωρίς τους είχε επιβληθει,να τον λιβανίζουν.
Κούνια με πολλά κουδούνια και κουδουνάκια,,σχολεία με ''μιλημένους'' δασκάλους,πανεπιστήμια που νάναι καλά η χορηγία των καλών συντρόφων εν αμαρτίες του γενήτορος,και των συν αυτώ .
Σήμερα ο Χαρίλαος είναι κάτι,δηλαδή έχει κάτι που του το δώσανε να το κρατάει,να το μασάει,να το παίζει,και αυτός ο ευτυχής νομίζει οτι όλα αυτά τα κάτι μαζεμένα,τον κάνουν και σημαντικό .
Είναι ο απόγονος του Αρχέλαου,είναι ο γόνος που δυστυχώς οι τράτες των άφησαν να γίνει κανονικό ψάρι.Ποιά,είπε την περίφημη μαλακία, ''άσε το γόνο να γίνει γονιός ''.Γιατί κυρά μου,σου φταίμε εμείς όλοι οι υπόλοιποι,να τον τρώμε στην μάπα, τώρα;
Κάθεται στο θρονίδιο λοιπόν,στάση αγέρωχη,κορμί στητό,σαν νάχει καταπιεί μπαστούνι,έτσι τούπαν οι σύμβουλοι και στυλίστες από το περιβάλλον του,''να σκέφεται πάντα το μπαστούνι,μην σκέφτεσαι γιατί, άσε το μπαστούνι θα κάνει την δουλειά του''.
Δεν δείχνει για βλάκας με την πρώτη ματιά,έχει εκπαιδευτεί να μην δείχνει με την πρώτη,την αδυναμία του,κάθε λίγο και λιγάκι πιάνει το κεφάλι του το στύβει,το τρίβει,ακόμη και αυτός ξέρει οτι λίγο στύψιμο και λίγο τρίψιμο μαζί,λίγη ενέργεια θα δώσουν,λίγα δράμια μυαλού θα ενεργοποιηθούν .
Περιμένει,ακούει,μιλάει πάντα και αυτός,αργά,και σιγά,αποτυπώνει συμπεριφορές,και νοιώθει ευτυχής που σώζει και αυτός τον κόσμο. Νομίζει οτι μετέχει στην διαδικασία για την πρόοδο της ανθρωπότητας, της Ελλάδας σίγουρα ,της κοινωνίας εξαρτάται απο τον ορισμό της,όπως βαρύγδουπα και αυτάρεσκα,λέει ο ίδιος .
Ειναι παντρεμένος,γενικώς,οι τύποι σαν τον Χαρίλαο παντρεύονται εύκολα και γρήγορα για πολλούς λόγους,να ενώσουν περιουσίες,οι γονείς μπορούν να επηρεάσουν πιο εύκολα,να αποφύγουν τις κακοτοπιές μεγαλώνοντας,και να συμπληρώσουν αυτό το κάτι λίγο,με ακόμη κάτι λίγο,και να κάνουν κάτι λίγο πιο πολύ.
Α,έχει και παιδιά,και μια γυναίκα που είναι κάτι μεταξύ μιας κόπιας μαντάμ Σουσού,και χαζόξανθης βιόλας ..
Γέννημα θρέμμα της μεγαλούπολης,στα περίχωρα πάντα,των μικρών και μεγάλων περίκληστων κάστρων,ασχολείται πολύ με τα θέματα του κάστρου.Αδιαφορεί και αγνοεί,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και όταν μαθαίνει κάτι,είναι πάντα δαπρύσιος κήρυκας της ελευθερίας και φιλευλεθευρισμού,στό μέτρο βέβαια,που αυτά τα δύο εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κάστας του .
Φτώχεια,πείνα,κρίση,και ανεργία είναι όχι μόνο άγνωστα,και όλοι αυτοί ανήκουν σε εκείνες τις απεχθείς κατηγορίες ''ανθρώπων'' που συνήθως δεν είναι τόσο λευκοί,είναι βρώμικοι,αξύριστοι,και πάνω απο όλα αγενείς και αγνώμονες.
Γύρω απο το θρονίδιο έχει δημιουργήσει μια αποξηραμένη έκταση κάτι σαν τάφρο,να μην πλησιάζει κανείς εύκολα,έχει απολυμάνει όλη την περιοχή έτσι ώστε μην τολμήσει κάποιος και ζητήσει απο τον Χαρίλαο ένα ποτήρι νερό και τότε δεν θα ξέρει τι να κάνει,ευγενής έτσι όπως είναι .
Ο Χαρίλαος ο Μικρός μας ήρωας,έφτασε να κάθεται στο θρονίδιο με τα υποπόδια,τις ράγες,τους τροχούς,τα σύρματα και τις ράμπες,που δεν του επιτρέπουν να πατάει στην γή,και πρέπει να αιωρείται πάνω και πιο ψηλά από τους άλλους .
Ο Χαρίλαος ο Μικρός μπορεί να μην σπάει τζάμια η εξυπνάδα του,και ακόμη περισότερο η ευφυία του,σπάει όμως καρύδια η αντιπάθεια που δημιουργεί γύρω του .
Τον νοιάζει αυτό;το ξέρει;το αισθάνεται ;
Οχι βέβαια,αυτό έλειπε,τίποτε απο όλα αυτά,αφού νομίζει οτι είναι ο πρίγκηπας και απόστολος του θεού στο κάστρο .
Ο Χαρίλαος ο Περίπου..
Γεννήθηκε σε μεγαλούπολη,παιδί μικροαστικής οικογένειας στην δεκαετία του 70.
Ο πατέρας του ήταν μανάβης,σε μια γειτονιά στα βορεια ανατολικά προάστια και η μάνα του δημόσιος υπάλληλος,γραμματέας στο υποθηκοφυλάκειο,θαρρώ.
Είχε ακόμη μια αδελφή πιο μεγάλη,και ενα αδελφό πιο μικρό .
Ο Χαρίλαος ήταν ψηλός,με πολλά ίσια μακρυά μαλλιά,όμορφα χαραστηριστικά .
Τα μαλλιά του,πάντα απο μικρός,μέχρι σήμερα,τα είχε μακρυά,έπεφταν με χάρη στους ώμους του,τάλουζε συχνά πυκνά,και κατά καιρούς άφηνε και ένα υπογένιο,μακρυά φαβορίτα,και αξυρισιά μερικών ημερών.
Ομως το σήμα κατατεθέν του,ήταν τα όμορφα κυματιστά μαλλιά .
Στο σχολείο,στο δημοτικό,τα πήγε μια χαρά,τον κυνηγούσε και η μάνα του που ήταν και η μορφωμένη του σπιτιού,και τελείωσε με άριστα δέκα το δημοτικό .
Στο γυμνάσιο,μετά την τρίτη τάξη στράβωσε,η μάνα του δεν μπορούσε πια να τον βοηθήσει στα μαθηματικά,και στην φυσική,ο πατέρας του τον κηνυγούσε να πηγαίνει στο μανάβικο,και παρόλο που πήγαινε και στο φροντιστήριο,δεν κατάφερε τίποτε σπουδαίο,αφού το παιδί δεν τόχε,και δεν τόθελε .
Ενόσω αυτός πήγαινε στο γυμνάσιο,η αδελφή του τέλειωνε κουτσά στραβά το σχολειό και άπλωνε κυβικά λίπους,και ο μικρός αδελφός του εξελίχθηκε σε αστέρι στα γράμματα και στο σχολείο και έτσι κάπως μειωνόταν η πίεση στον Χαρίλαο για να μορφωθεί περισσότερο .
Του Χαρίλου του άρεσε πολύ η μπάλα,και τα μπαλάκια γενικώς,ήταν πολύ καλός σε όλα τα αθλήματα που είχαν μπάλα η μπαλάκι .
Απο την τετάρτη τάξη,κατρακύλησε στην βαθμολογία και κάθε χρόνο έπεφτε και κατηγορία.Τέλειωσε με τα χίλια βάσανα το γυμνάσιο,αλλά μέχρι τότε είχε αποκτήσει πολλές εμπειρίες αλλού .
Είχε πάντα καλό χαρτζηλίκι,από το μανάβικο,και αυτό τούδινε άλλη προοπτική.
Νωρίς-νωρίς,είχε κορίτσι επισήμως,άσε τις κυράδες που πήγαιναν στο οπωροπωλείο,και τον χαλβάδιαζαν.Εμαθε την τέχνη του έρωτα,δηλαδή του την μάθαν οι καλές κυρίες της γειτονιάς και με όλα αυτά κάλυπτε όλες τις άλλες αδυναμίες του.
Στο σπίτι κάθε βράδυ,είχε πάρτυ απο γκρίνια,''είσαι άχρηστος'' έλεγε ο πατέρας, ''γιατί βρε παιδάκι μου,αφού είσαι τόσο έξυπνος''έλεγε η μάνα του,κρυφογέλαγε τρώγοντας η αδελφή του,και αδιαφορούσε τελείως ο μικρός για την όλη φάση.
Ο πατέρας του δούλευε από πολύ μικρός,και είχε φτιάξει μια περιουσία απο ακίνητα κυρίως,πίστευε και αυτός όπως όλοι οι Ελληνες οτι το ακίνητο είναι η καλλίετρη και ασφαλέστερη επένδυση,και είχε καταφέρει να έχει δικά του δυό τρία σπίτια και ένα πούφτιαξε στο χωριό .
Όλα τα είχε ξοφλήσει μετρητά,μαύρο καθαρό χρήμα,και είχε πάρει μόνο ένα μικρό δάνειο για το σπίτι στο χωριό .
Μετρητά όμως δεν του περίσευαν με τόσα έξοδα στο μαγαζί,τόσα στόματα στο σπίτι,τις παλαβομάρες του Χαρίλαου και το όψιμο χαιλίκι της κας Ιοκάστης,της συζύγου.
Ο Χαρίλαος από την άλλη πλευρά ένοιωθε εγκλωβισμένος,ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο,αλλά ψιλοκαταλάβαινε,ότι δεν είχε και τα προσόντα,γιαυτό τάθελε όλα πιο βολικά και πιο εύκολα .
Πήγε και σε μια σχολή μηχανικών τύπου ΙΕΚ ,περισότερο να βουλώσουν τα στόματα στο σπίτι,παρά γιατί το πίστευε ο ίδιος.
Ανοιξε ένα μαγαζί με είδη δώρων,τόκλεισε,έβαλε και ένα φέσι που το πλήρωσε ο γέρος του,μετά άνοιξε ενα μαγαζί με παπούτσια,αργότερα μιά σχολή χορού,την έκλεισε και αυτή σε ένα χρόνο .
Παρέμεινε ανύπαντρος,κυκλοφορούσε έξω κάθε βράδυ,ξενυχτούσε, άλλαζε τις γκόμενες σαν πουκάμισα ,και παρόλα αυτά το βαριόταν όλο αυτό .
Μιά εποχή,πήγε να πέσει και σε πιο σκληρά,αλλά το ξεπέρασε επειδή φοβήθηκε,όταν πέθανε ένας γνωστός του,και έμεινε έτσι στο ξώφαλτσο, να πίνει κάτι πιο ''ελαφρύ'' .
Ενας άνδρας τόσο ψηλός,και τόσο όμορφος,να μην ξέρει,τι θέλει,να γυρνά σαν την σβούρα εδώ και εκεί,να ξέρει λίγα απ'όλα,να σπαταλά τα χρόνια και την ενεργειά του.
Σήμερα,τι περιμένει ο Χαρίλαος ;
Πού είναι οι ελπίδες,που πήγαν τα όνειρα ,γιατί τσαλαπατήθηκαν τα σχέδια του πατέρα του,και της μάνας του,που πέθανε απο τον καημό της .
Ο ίδιος απαθής θεατής του ευατού του,να μην μπορεί να ξεκολήσει απο τα βαρίδια που τον δέναν στην γή,να μην μπορεί να αντιδράσει,να έχει περιορισμένης χρήσης θέλω,γυναίκες μη επαναφορτιζόμενες,ο πατέρας του απόμακρος και αμίλητος η αδελφή του να προσθέτει φύλλα στην ντουλάπα του πάχους της,και ο αδελφός του να μαζεύει πτυχία διακρίσεις και επιτυχίες .
Ζορίζεται πολύ ο Χαρίλαος ...
Χαρίλαε ,Χαρίλαε
Δεν φταίς εσύ,που γεννήθηκες μικρός απο την μιά,και δεν κατάφερες κάτι σημαντικό απο την άλλη.
Φταίει ο σπόρος και η γή που δεν ήταν ποτισμένη καλά,και ο σπόρος ατροφικός.
Φταίει και η εποχή σου,φταίνε τα άστρα,και ο ανάδρομος Ερμής .
Φτωχέ Χαρίλαε,με τα ακριβά ρούχα και τα μακρυά μαλλιά,μεγάλωσες αλλά δεν έγινες βασιλιάς.
Χάθηκες στο δρόμο με τι λεύκες,και σήμερα πριν απο τα πρώτα σου ήντα,οι αναμνήσεις σου μικραίνουν τα ονειρά σου
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου