Εχουμε γράψει επανειλημένα για τους πρωτοκλασάτους θεούς και για την συμμορία τους.
Ομως στο σύστημα υπάρχουν πολλοί -πολλές , που έχουν ενδιαφέρον να αναφερθούν ,άσε που είναι και πολύ χρήσιμοι ..
Πρώτη ομάδα ,οι Χάριτες .Στην Ινδία .λέγουνταν Χάριτ και ήτανε οι χρυσές φοράδες που έδενε ο ήλιος στο άρμα του .Υπάρχει ενα ιστορικό κενό ,πως απο φοράδες γίνανε κοπέλες ,αλλά καμμιά φορά λέμε ''άντε μωρή φοράδα '' βέβαια για νάμαστε και ξηγημένοι ποτέ δεν είπαμε σε φοράδα ''τί κάνετε δεσποινίς ;''
Ηταν κόρες του Δία (ποιανού άλλου) και τις λέγανε Αγλαία ,Ευφροσύνη ,και Καρπώ είναι οι ακτίνες του ήλιου που κάνουμε την φύση και την ζωή όμορφη και λαμπερή .Δίνουνε χρώμα στα λουλούδια ,χορεύουνε ,τραγουδάνε ,και όλα όσα είναι χαρούμενα και ωραία ανήκουνε στις Χάριτες .
Αγλαία ,θα πεί εκείνη που λάμπει ,Ευφροσύνη είναι η χαρά της καρδιάς ,Καρπώ είναι εκείνη που κάνει τα λουλούδια να ανθίζουν .
Είναι αυτό που κάθε μέρα, τώρα την άνοιξη, θάπρεπε να βλέπουμε κάθε στιγμή γύρω μας ,την φύση που ανθίζει και μυρίζει ,την χαρά που πρέπει νάχουμε στην καρδιά μας ,την ομορφιά των συναισθημάτων που μας κάνουν να αγαπάμε ,να νοιώθουμε ..
Δεύτερη ομάδα είναι οι Ωρες .
Κόρες και αυτές του Δία ,αλλά και της Θέμιδος ,κορίτσια μέγκλα ,παρθένες φυσικά παντού .Ο πατήρ Θεός Δίας προβληματίστηκε πολύ όταν τα είδε να μεγαλώνουν και σου λέει ,κάτι πρέπει να κάνουν οι τσούπρες ,θεού κόρες γάρ..Τους έδωσε το λοιπόν ένα σύννεφο ,με σκοπό να το στήνουν μπροστά στην συνοικία των θεών ,μην τολμήσει κανένας χλιμίτζουρας θνητός και μπεί στα άγια των αγίων ,και χαλάσουν και την ησυχία των υψηλών κατοίκων ..
Το σύννεφο μίκραινε μεγάλωνε ,ανάλογα με τις ανάγκες της υψηλής συνοικίας ,συμβολικα σαν να λέμε οτι εκφράζουν την μέρα, την νύχτα ,την άνοιξη ,τον χειμώνα .αλλά πάνω απο όλα είναι η βράση της νιότης ,είναι η ομορφιά πάνω στην βράση της .
Τις λέγανε Ευνομία ,που θα πεί τήρηση των νόμων (λέμε για παλιά πολύ παλιά ,μην πάρουμε και θάρρος σας παρακαλώ ) Δίκη που θα πει δικαιοσύνη (είπαμε για πολύ παλιά ) και Ειρήνη που θα πεί ειρήνη (αυτή η τελευταία πληρώνεται σε σκληρό νόμισμα ,και δραγάτες )
Οι Χάριτες και οι Ωρες ζούσαν αρμονικά ,ήτανε αχώριστες μοιράζανε τον πλούτο ,τάχανε καλά με το σκυλολόι των θεών και αντιπροσωπεύανε το ρυθμο της αρμονίας στην ανθρώπινη κοινότητα ..
Με τον καιρό αντιπροσωπεύαν τις εποχές ,απο τρείς γίνανε τέσσερες και μετά οι άνθρωποι τις κάνανε δώδεκα ,και εκεί άρχισε να χαλάει η μαγιονέζα .
Η πιο τσαχπίνα η Ειρήνη σκάρωσε ενα μπάσταρδο νέο ,τον Πλούτο (οπως λένε οι παλιοί ημών πρόγονοι ,ο Πλούτος στην ειρήνη γενιέται ) ..
Τρίτη ομάδα ήτανε οι Μούσες .Αυτές δεν ήταν τρίο όπως οι άλλες ,ήτανε ολόκληρη ομάδα εννιά κορίτσαροι ,τα μπασμένα .
Φυσικά ήταν κόρες του Δία και μάλλον της Μνημοσύνης (γενικά μικρή σημασία έχει η μάνα τους ,αφού υπήρχε ο διάσημος πατέρας ) ,Την ξεμονάχιασε ο μπερπάντης σε κάτι καλαμιές και την πλάκωσε για εννιά νύχτες (οι απόψεις εάν ήταν εννιά νύχτες, η εννιά φορές την ίδια νύχτα διίστανται)
Τέλος πάντων, γενοβόλαγε η μαντάμ σαν κουνέλλα, και νάσου τα εννιάδυμα .Ο μέγας Θεός είχε εδώ που τα λέμε ενα πρόβλημα με τα ονόματα που θάπρεπε να τους δώσει.Εκατσε κάτω απο μιά ελιά άνοιξε την δερματόδετη ατζέντα του και πρώτα απ'όλα κοίταξε μην δώσει το ίδιο όνομα σε τόσες κόρες πούχε σπείρει .Τελικα τις ονόμασε ,Κλειώ ,Ευτέρπη ,Θάλεια ,Μελπομένη ,Πολύμνια ,Τερψιχόρη ,Ερατώ ,Ουρανία ,Καλλιόπη
Οι μούσες δημιουργημένες απο το ανθρώπινο μνημονικό που δημιουργεί τις τέχνες ,ήταν αποκλειστικό δημιούργημα του ελληνικού πνέύματος .Ητανε ,αυτές που γοητεύανε την ψυχή των θεών ,αλλά ευνούνε και τους θνητούς ,κάνοντας τους καλιτέχνες .Είναι η ψυχή μας ,είναι ελληνικό δημιούργημα ,είναι αυτό που σήμερα κλωτσάμε απελπισμένα ,είναι αυτό που ξεπετάμε και ψάχνουμε να βρούμε απαντήσεις σε ξένα χωράφια ,σε ξενόφερτα ήθη ,σε βαρβάρους που τους τα δανείσαμε και σήμερα αντί να μας χρωστάμε,μας ,μας έχουν κάνει ζητιάνους ,μας πήραν την χαρά και τον πνεύμα για κάτι ψεύτικα καπίκια .
Λίγα λόγια γιαυτές τις ξεχασμένες νιές .Η Κλειώ (κλέος ,έπος ) εξύμνηση των ηρώων ,ναι αυτών που σήμερα εμείς όλοι προσπερνάμε, σαν τον τεράστιο Βέγγο και μένουμε στο αλήτη της Τρίτης τα βραδυνά στην τηλεόραση .Η Κλειώ ,είναι η ιστορία ,που κάναμε οτιδήποτε να ξεχάσουμε να βεβηλώσουμε ,να πουλήσουμε για ένα πινάκιο φακής .
Η Ευτέρπη (Τερπω εύ=όμορφα) είναι η μουσική ,είναι ο Χατζηδάκης ,είναι ο Θεωδοράκης (όχι ο γελείος και ξεμωραμένος πολιτικός, και πολύ πλούσιος ) ,είναι ο Παπάζογλου πούφυγε ,είναι ακόμη ο Ασιμος ,είναι ο Μητρόπουλος(ο μαέστρος) ,είναι τόσοι πολλοί και σπουδαίοι Ελληνες μουσικοί .
Η Θάλεια ,είναι η κεφάτη πλευρα της ζωής ,είναι η έννοια της κωμωδίας ,είναι ο Μακρής ,ο Λογοθετίδης ,ο Ηλιόπουλος ,είναι ο Βέγγος ,είναι όλοι αυτοί που έδωσαν την χαρά και το κέφι ,μέσα απο τα έργα τους και δεν είναι αυτή η κακοφορμισμένη πλευρά των τηλεοπτικών σκουπιδιών των δήθεν αριστερών με δεξιά τσέπη ,ατάλαντοι και υποκριτές ,προσάναμμα για τα καζάνια που βράζουν ακόμη ..
Μελπομένη ,είναι η τραγωδία ,είναι ο πόνος της Ηλέκτρας ,της Αντιγόνης ,είναι ο Βεάκης ,ο Μινωτής, ο Κούν,είναι ο αρχαίος χορός ,είναι ο απο μηχανής θεός που πάντα στην κακοτυχία ελπίδα έδινε, και λύση .
Η Τερψιχόρη είναι η χορευταρού της παρέας (Τέρπω και χορός ) .Είναι ο χορός των Σουλιωτών ,είναι το βαρύ ζειμπέικο του Νίκου ,είναι η επαφή του ανθρώπου με τον θεό, είναι υποταγή ,είναι πάλεμα ,είναι αγώνας για την νίκη .
Η Ερατώ είναι η ποίηση είναι ο Ελύτης ,ο Ρίτσος είναι ο Σεφέρης ,είναι ο Κάλβος είναι ο Λαπαθιώτης αλλωστε ερώ=αγαπάω η δε ,Πολύμνια ήτανε η μαγκισα της μιμιτικής ,της μούτας, του αστείου ,της αναπαράστασης της ζωής μέσα απο την αστεία πλευρά της ,είναι ο αντικατοπρισμός της σοβαρότητας .
η Ουρανία ,τί άλλο θάταν απο την αστρονομία ,συγγένισσα εξ'αγχιστείας με τον Αρίσταρχο τον Σάμιο ,μ'ενα διαβήτη στα χέρια ,κάτι σαν τις μπαλιές του Μέσι .
Εμεινε η Καλλιόπη (καλόν και έπος) ,ο λόγος γενικά .Εν αρχή ήν ο λόγος ,ο ταπεινός υπηρέτης των λέξεων που αιχμαλωτίζονται σε ένα κομμάτι χαρτί .Αυτός που γράφει για τον ευατόν του κυρίως ,αυτός που μπορεί φονικό όπλο να γίνει, και να σας ανακατέψει την ψυχή.
Ποιοί λοιπόν αξίζουν να υπάρχουν σήμερα,σε ένα κόσμο ξεδιάντροπο που χρησιμοποιεί ακόμη τα αρχαία παλιά ονόματα στις γλώσες τους, και αντι να παίρνουμε προμήθειες, δικαιώματα απο την παραχωρηση τους ,τάχουμε ξεχάσει ,τάχουμε παρατήσει και ασχολούμεθα με την μαλακία που σαν τέχνη εφευρέθηκε απο τους σημερινούς Ελληνες σαν αντίδοτο των μουσών.
Απο την μιά η φύση η ελπίδα και η χαρά ,και απο την άλλη οι μούσες η αποθεώση του πνεύματος ,
Αυτές πρέπει να είναι οι δύο όψεις του νομίσματος και τίποτε λιγώτερο .
Σήμερα έφυγε ένας τεράστιος Ελληνας ,Ο Θανάσης Βέγγος ,ταπεινός, αξιοπρεπής, ταλαντούχος
ένας Ανθρωπος .Και εαν σας είναι δύσκολο να θυμηθείτε τις μούσες και όλα αυτά, μείνετε μόνο
σ'αυτόν τον Ανθρωπο και προσπαθείστε να μαζέψετε λίγα απο τα πετραδάκια που πάτησε ,λίγα απο αυτά που μας κάνουν να νοιώθουμε οτι ακόμη μπορούμε να είμαστε άνθρωποι ,που νοιώθουν ,πονάνε ,και κοιτάνε και λίγο πιο πέρα απο το τομάρι τους .
Δεν μπορεί η γειτονιά των αγγέλων να έχει πλημυρίσει με τόσους σημαντικούς, και στην κάτω γειτονιά νάχουν μείνει τα αποδιαλόγια
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Ομως στο σύστημα υπάρχουν πολλοί -πολλές , που έχουν ενδιαφέρον να αναφερθούν ,άσε που είναι και πολύ χρήσιμοι ..
Πρώτη ομάδα ,οι Χάριτες .Στην Ινδία .λέγουνταν Χάριτ και ήτανε οι χρυσές φοράδες που έδενε ο ήλιος στο άρμα του .Υπάρχει ενα ιστορικό κενό ,πως απο φοράδες γίνανε κοπέλες ,αλλά καμμιά φορά λέμε ''άντε μωρή φοράδα '' βέβαια για νάμαστε και ξηγημένοι ποτέ δεν είπαμε σε φοράδα ''τί κάνετε δεσποινίς ;''
Ηταν κόρες του Δία (ποιανού άλλου) και τις λέγανε Αγλαία ,Ευφροσύνη ,και Καρπώ είναι οι ακτίνες του ήλιου που κάνουμε την φύση και την ζωή όμορφη και λαμπερή .Δίνουνε χρώμα στα λουλούδια ,χορεύουνε ,τραγουδάνε ,και όλα όσα είναι χαρούμενα και ωραία ανήκουνε στις Χάριτες .
Αγλαία ,θα πεί εκείνη που λάμπει ,Ευφροσύνη είναι η χαρά της καρδιάς ,Καρπώ είναι εκείνη που κάνει τα λουλούδια να ανθίζουν .
Είναι αυτό που κάθε μέρα, τώρα την άνοιξη, θάπρεπε να βλέπουμε κάθε στιγμή γύρω μας ,την φύση που ανθίζει και μυρίζει ,την χαρά που πρέπει νάχουμε στην καρδιά μας ,την ομορφιά των συναισθημάτων που μας κάνουν να αγαπάμε ,να νοιώθουμε ..
Δεύτερη ομάδα είναι οι Ωρες .
Κόρες και αυτές του Δία ,αλλά και της Θέμιδος ,κορίτσια μέγκλα ,παρθένες φυσικά παντού .Ο πατήρ Θεός Δίας προβληματίστηκε πολύ όταν τα είδε να μεγαλώνουν και σου λέει ,κάτι πρέπει να κάνουν οι τσούπρες ,θεού κόρες γάρ..Τους έδωσε το λοιπόν ένα σύννεφο ,με σκοπό να το στήνουν μπροστά στην συνοικία των θεών ,μην τολμήσει κανένας χλιμίτζουρας θνητός και μπεί στα άγια των αγίων ,και χαλάσουν και την ησυχία των υψηλών κατοίκων ..
Το σύννεφο μίκραινε μεγάλωνε ,ανάλογα με τις ανάγκες της υψηλής συνοικίας ,συμβολικα σαν να λέμε οτι εκφράζουν την μέρα, την νύχτα ,την άνοιξη ,τον χειμώνα .αλλά πάνω απο όλα είναι η βράση της νιότης ,είναι η ομορφιά πάνω στην βράση της .
Τις λέγανε Ευνομία ,που θα πεί τήρηση των νόμων (λέμε για παλιά πολύ παλιά ,μην πάρουμε και θάρρος σας παρακαλώ ) Δίκη που θα πει δικαιοσύνη (είπαμε για πολύ παλιά ) και Ειρήνη που θα πεί ειρήνη (αυτή η τελευταία πληρώνεται σε σκληρό νόμισμα ,και δραγάτες )
Οι Χάριτες και οι Ωρες ζούσαν αρμονικά ,ήτανε αχώριστες μοιράζανε τον πλούτο ,τάχανε καλά με το σκυλολόι των θεών και αντιπροσωπεύανε το ρυθμο της αρμονίας στην ανθρώπινη κοινότητα ..
Με τον καιρό αντιπροσωπεύαν τις εποχές ,απο τρείς γίνανε τέσσερες και μετά οι άνθρωποι τις κάνανε δώδεκα ,και εκεί άρχισε να χαλάει η μαγιονέζα .
Η πιο τσαχπίνα η Ειρήνη σκάρωσε ενα μπάσταρδο νέο ,τον Πλούτο (οπως λένε οι παλιοί ημών πρόγονοι ,ο Πλούτος στην ειρήνη γενιέται ) ..
Τρίτη ομάδα ήτανε οι Μούσες .Αυτές δεν ήταν τρίο όπως οι άλλες ,ήτανε ολόκληρη ομάδα εννιά κορίτσαροι ,τα μπασμένα .
Φυσικά ήταν κόρες του Δία και μάλλον της Μνημοσύνης (γενικά μικρή σημασία έχει η μάνα τους ,αφού υπήρχε ο διάσημος πατέρας ) ,Την ξεμονάχιασε ο μπερπάντης σε κάτι καλαμιές και την πλάκωσε για εννιά νύχτες (οι απόψεις εάν ήταν εννιά νύχτες, η εννιά φορές την ίδια νύχτα διίστανται)
Τέλος πάντων, γενοβόλαγε η μαντάμ σαν κουνέλλα, και νάσου τα εννιάδυμα .Ο μέγας Θεός είχε εδώ που τα λέμε ενα πρόβλημα με τα ονόματα που θάπρεπε να τους δώσει.Εκατσε κάτω απο μιά ελιά άνοιξε την δερματόδετη ατζέντα του και πρώτα απ'όλα κοίταξε μην δώσει το ίδιο όνομα σε τόσες κόρες πούχε σπείρει .Τελικα τις ονόμασε ,Κλειώ ,Ευτέρπη ,Θάλεια ,Μελπομένη ,Πολύμνια ,Τερψιχόρη ,Ερατώ ,Ουρανία ,Καλλιόπη
Οι μούσες δημιουργημένες απο το ανθρώπινο μνημονικό που δημιουργεί τις τέχνες ,ήταν αποκλειστικό δημιούργημα του ελληνικού πνέύματος .Ητανε ,αυτές που γοητεύανε την ψυχή των θεών ,αλλά ευνούνε και τους θνητούς ,κάνοντας τους καλιτέχνες .Είναι η ψυχή μας ,είναι ελληνικό δημιούργημα ,είναι αυτό που σήμερα κλωτσάμε απελπισμένα ,είναι αυτό που ξεπετάμε και ψάχνουμε να βρούμε απαντήσεις σε ξένα χωράφια ,σε ξενόφερτα ήθη ,σε βαρβάρους που τους τα δανείσαμε και σήμερα αντί να μας χρωστάμε,μας ,μας έχουν κάνει ζητιάνους ,μας πήραν την χαρά και τον πνεύμα για κάτι ψεύτικα καπίκια .
Λίγα λόγια γιαυτές τις ξεχασμένες νιές .Η Κλειώ (κλέος ,έπος ) εξύμνηση των ηρώων ,ναι αυτών που σήμερα εμείς όλοι προσπερνάμε, σαν τον τεράστιο Βέγγο και μένουμε στο αλήτη της Τρίτης τα βραδυνά στην τηλεόραση .Η Κλειώ ,είναι η ιστορία ,που κάναμε οτιδήποτε να ξεχάσουμε να βεβηλώσουμε ,να πουλήσουμε για ένα πινάκιο φακής .
Η Ευτέρπη (Τερπω εύ=όμορφα) είναι η μουσική ,είναι ο Χατζηδάκης ,είναι ο Θεωδοράκης (όχι ο γελείος και ξεμωραμένος πολιτικός, και πολύ πλούσιος ) ,είναι ο Παπάζογλου πούφυγε ,είναι ακόμη ο Ασιμος ,είναι ο Μητρόπουλος(ο μαέστρος) ,είναι τόσοι πολλοί και σπουδαίοι Ελληνες μουσικοί .
Η Θάλεια ,είναι η κεφάτη πλευρα της ζωής ,είναι η έννοια της κωμωδίας ,είναι ο Μακρής ,ο Λογοθετίδης ,ο Ηλιόπουλος ,είναι ο Βέγγος ,είναι όλοι αυτοί που έδωσαν την χαρά και το κέφι ,μέσα απο τα έργα τους και δεν είναι αυτή η κακοφορμισμένη πλευρά των τηλεοπτικών σκουπιδιών των δήθεν αριστερών με δεξιά τσέπη ,ατάλαντοι και υποκριτές ,προσάναμμα για τα καζάνια που βράζουν ακόμη ..
Μελπομένη ,είναι η τραγωδία ,είναι ο πόνος της Ηλέκτρας ,της Αντιγόνης ,είναι ο Βεάκης ,ο Μινωτής, ο Κούν,είναι ο αρχαίος χορός ,είναι ο απο μηχανής θεός που πάντα στην κακοτυχία ελπίδα έδινε, και λύση .
Η Τερψιχόρη είναι η χορευταρού της παρέας (Τέρπω και χορός ) .Είναι ο χορός των Σουλιωτών ,είναι το βαρύ ζειμπέικο του Νίκου ,είναι η επαφή του ανθρώπου με τον θεό, είναι υποταγή ,είναι πάλεμα ,είναι αγώνας για την νίκη .
Η Ερατώ είναι η ποίηση είναι ο Ελύτης ,ο Ρίτσος είναι ο Σεφέρης ,είναι ο Κάλβος είναι ο Λαπαθιώτης αλλωστε ερώ=αγαπάω η δε ,Πολύμνια ήτανε η μαγκισα της μιμιτικής ,της μούτας, του αστείου ,της αναπαράστασης της ζωής μέσα απο την αστεία πλευρά της ,είναι ο αντικατοπρισμός της σοβαρότητας .
η Ουρανία ,τί άλλο θάταν απο την αστρονομία ,συγγένισσα εξ'αγχιστείας με τον Αρίσταρχο τον Σάμιο ,μ'ενα διαβήτη στα χέρια ,κάτι σαν τις μπαλιές του Μέσι .
Εμεινε η Καλλιόπη (καλόν και έπος) ,ο λόγος γενικά .Εν αρχή ήν ο λόγος ,ο ταπεινός υπηρέτης των λέξεων που αιχμαλωτίζονται σε ένα κομμάτι χαρτί .Αυτός που γράφει για τον ευατόν του κυρίως ,αυτός που μπορεί φονικό όπλο να γίνει, και να σας ανακατέψει την ψυχή.
Ποιοί λοιπόν αξίζουν να υπάρχουν σήμερα,σε ένα κόσμο ξεδιάντροπο που χρησιμοποιεί ακόμη τα αρχαία παλιά ονόματα στις γλώσες τους, και αντι να παίρνουμε προμήθειες, δικαιώματα απο την παραχωρηση τους ,τάχουμε ξεχάσει ,τάχουμε παρατήσει και ασχολούμεθα με την μαλακία που σαν τέχνη εφευρέθηκε απο τους σημερινούς Ελληνες σαν αντίδοτο των μουσών.
Απο την μιά η φύση η ελπίδα και η χαρά ,και απο την άλλη οι μούσες η αποθεώση του πνεύματος ,
Αυτές πρέπει να είναι οι δύο όψεις του νομίσματος και τίποτε λιγώτερο .
Σήμερα έφυγε ένας τεράστιος Ελληνας ,Ο Θανάσης Βέγγος ,ταπεινός, αξιοπρεπής, ταλαντούχος
ένας Ανθρωπος .Και εαν σας είναι δύσκολο να θυμηθείτε τις μούσες και όλα αυτά, μείνετε μόνο
σ'αυτόν τον Ανθρωπο και προσπαθείστε να μαζέψετε λίγα απο τα πετραδάκια που πάτησε ,λίγα απο αυτά που μας κάνουν να νοιώθουμε οτι ακόμη μπορούμε να είμαστε άνθρωποι ,που νοιώθουν ,πονάνε ,και κοιτάνε και λίγο πιο πέρα απο το τομάρι τους .
Δεν μπορεί η γειτονιά των αγγέλων να έχει πλημυρίσει με τόσους σημαντικούς, και στην κάτω γειτονιά νάχουν μείνει τα αποδιαλόγια
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου