ΙΕΡΑ ΑΠΙΑ ΟΔΟΣ

Ένα βράδυ από νωρίς ξεκίνησα ,νωρίς έφτασα ,και κάθησα και σκέφτηκα ,αφού χρόνο πολύ ,είχα .

Είχα πάρει την απόφαση να σκεφτώ μόνος μου ,χωρίς βοήθεια απο κανένα, και προπάντων χωρίς καμμιά επιρροή απο τίποτε .
Ειχα βαρεθεί να σκέφτομαι (όταν το κατάφερνα ) και  πάντα να επηρεάζομαι απο κάτι που ήθελε  να μπεί στο μαυλό μου , και να έχει λόγο στις σκέψεις μου ..

Ήμουνα ,στην αρχή της Ιεράς οδού ...
Πάντα, είχα εμμονές με δυο δρόμους, που ερχόντουσαν απο παλιά ,η μία ήταν η Απία οδός που οδηγούσε στη Ρώμη και η άλλη ήταν η Ιερά οδος που οδηγούσε στα ''Ελευσίνια μυστήρια''..

Η Απία οδός είχε στειχειώσει μέσα μου ,απο τότε που κατά μήκος της, είχαν σταυρώσει τους σκλάβους του Σπάρτακου ,μετά την νίκη του Πομπήιου και όλη αυτή η μυρουδιά απο τα καμένα κορμιά που παρέμειναν μέρες εκεί κρεμασμένα ,μούφερναν μια αναγούλα στο μαυλό, συνέχεια .
Έψαχνα πάντα, να βρώ τις αιτίες που το είχα τόσο έντονα μεσα μου ,αβάσταχτη μυρουδιά Καμμένου κρέατος ,γύπες ,μύγες και σκουλήκια, να κάνουν πάρτυ με σώματα που κρεμασμένα εκεί ψηλά ,ντροπή ένοιωθαν ,για την ήττα που φάγανε ,για την προδοσία που υπέστησαν ,για τους πολλούς γητευτές που τους οδήγησαν στην προδιεγραμμένη ήττα ..
Ηταν σκλάβοι ,ένα είδος,μία κατηγορία ανθρώπων, που δεν ηταν άνθρωποι ,αλλά ζώα ,που δεν ηταν ζώα ακριβώς αλλά και πράγματα ,κάτι σαν την χαμοκέλλα του εκατόνταρχου  στην γωνία ,καθισμένη πάνω στις λάσπες .
Αυτοί λοιπόν, κάποιος λαοπλάνος απο την Θράκη ,''Ελληνας περίπου''  ο Σπάρτακος δηλαδή ,τους ξεσήκωσε και τους οδήγησε στο θάνατο  .
Θέλανε να γίνουν ανθρωποι ; Παρασύρθηκαν απο τα μεγάλα λόγια ; Την ελπίδα οτι κάτι θα γινόταν καλλιτερο στην ζωή τους; ήταν περίεργοι ;
Δεν είχαν τι άλλο να κάνουν ; Δεν είχαν να χάσουν και τίποτε ;
Πήγανε βόρεια ,πήγαν νότια ,πήγαν δυτικά, όπου και να πήγαινανε θα είχαν το ίδιο τέλος .Αλλοι ,νεκροί στο Άδη, τον γαλανομάτη ,που τους περιμένε να του γυαλίσουν τα πλακάκια στη κόλαση, άλλοι μπήκαν σε κάτι σάπιες βάρκες και τους έπιασε η frontex της εποχής ανοιχτά στην θάλασσα , άλλοι έγιναν τροφή στα σκυλόψαρα ,άλλοι πνίγηκαν πριν πέσουν στην θάλασσα ,και κανείς δεν έφτασε πουθενά ..
Οι πιο πολλοί όμως έγιναν μοντέρνα ζωγραφιά ,κρεμασμένοι στους στύλους ,καρφωμένοι με χάλκινα καρφιά και η φωτιά να σιγοβραζει στην χύτρα απο κάτω .Κρέας ψημένο, στις κλιματσίδες

Ηταν οι πρώτοι ''σκλάβοι'' που αναφέρονται στην ιστορία οτι μαζικά εξεγέρθηκαν ,και ήταν και η πρώτη φορά στην ιστορία που η καθεστυκία τάξη, οργανωμένα, τους έκανε ενα απέραντο νεκροταφείο που κάπνιζε..
Γιατί όμως η Απία οδός ; Γιατί τους βάλανε εκεί, και όχι αλλού ;
Η ιστορία, λέγοντας ψέμματα όπως πάντα ,λέει για παραδειγματισμό .να μην τολμήσει κανείς να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Ρώμης, το Imperium ,την τάξη ,το νομό ,του θεούς ,την περιουσία των πατρικίων ,την σύγκλητο και φυσικά την.. δημοκρατία πάνω από όλα ..
Για μένα ,η εμμονή στην Απία οδό,έχει να κάνει με τον Ιανό, τον διπρόσωπο θεό, που τον είχαν βάλει πάνω στα τείχη της πόλης, και το ..καλό του πρόσωπο κοίταγε στην πόλη εσωτερικά, και το.. κακό του πρόσωπο κοίταγε προς έξω ,να φοβούνται δήθεν οι απέξω..
Τόσα χρόνια να κοιτάω προς τα έξω ,με τσατίλα και αγριάδα ,μούμεινε σαν ψυχολογικό πρόβλημα, και άντε τώρα να το ξεριζώσεις .
Γίνεται ; Με τίποτα.

Πρίν απο αυτήν,  πολλα χρονια πρίν, υπήρχε μια άλλη οδός μερικές χιλιάδες μίλια ανατολικά της Ρώμης ,στην περίκαλη Αθήνα ,των αρχαίων ,της χρυσής εποχής ,με μπόλικους και εδω σκλάβους ,με την δημοκρατία της , μητέρα και παρθένα μαζί ..
Τι είδους δημοκρατία και χρυσός αιώνας ήταν αυτός που είχαν και εδω δούλους ,σκλάβους, κατι ντεμί ανθρώπους,με  μισοελεύθερους ,απο όλα τα ειδη ..
Ομως ,ετούτοι εδώ, είχαν βρεί την λύση για την όλη κατάσταση .
Π.χ ο Πλάτωνας στους Νόμους του προσπαθούσε τότε, και αυτό εχει την σημασία του, να ορίσει την έννοια ''πόλη'' και να προσδιορίσει τα προαπαιτούμενα να είσαι πολιτης .Ας πούμε ανέφερε, ότι είναι καθήκον του πολίτη να φροντίζει (με την έννοια μετέχω ενεργά) για την πόλη του γενικά ,άρα αυτή η έγνοια δεν του επέτρεπε να δουλεύει, για νάναι απερίσκεπτος ,άρα ποιος θάκανε τις δουλιές ; οι σκλάβοι ,οι δούλοι και οι ''απελεύθεροι'' ..
Οι δούλοι δεν ήταν μέρος της δημοκρατίας(αλλοίμονο) ,υπήρχαν για να συντηρούν την δημοκρατία ..
Στην πόλη λοιπόν της Αθήνας, είχαν φτιάξει μια οδό ,που ξεκινούσε απο τον Κεραμεικό και έφτανε μέχρι το Θριάσιο πεδίο ,δηλαδή στην Ελευσίνα ..
Ο δρόμος αυτός ήταν για τους περιπατητές , τεμπέληδες δηλαδή, αλλα είχε και κατι άλλο σαν στόχο .Οδηγούσε στα ιερά των Ελευσινίων που μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει επακριβώς, τι γινόνταν εκει .
Ξεκίναγες λοιπόν, το πρωί απο τον Κεραμεικό ,και για διανύσεις τα είκοσι δυο χιλιόμετρα ήθελες κάμποσες ώρες ,να κάνεις και μια στάση για κανένα  τσίπουρο στο δρόμο ,σέπαιρνε το βράδυ .
Εκεί είχες επιλογές ,να πας στα καταγώγια του λιμανιού, να βρεις οτι γούσταρες -,αν και η ανδρική συντροφιά ήταν εύκολη στην εποχή -,όμως μερικοί προτιμούσαν  κάτι σε πιό μπρουτάλ και ζόρικο ,απο τους ναύτες που μπόλικοι υπήρχαν εκεί .
Ομως είχες και την άλλη επιλογή ,να πας στα ιερά και να μετέχεις στα δρώμενα ,μερικοί οι πιο γέροι, φαντάζομαι, τόριχναν στην φιλοσοφική συζήτηση δήθεν, κάποιοι άλλοι όμως  μετείχαν στα διονυσικά όργια, που λένε, οτι γινόταν εκεί .
Λεπτομέρειες δεν ξερω να σας πώ (αν και θα τόθελα ) γιατί  δεν έχουν διασωθεί ,όμως έφτανε που η φαντασία μου τόσα χρόνια οργίαζε, για οτι συνέβαινε εκεί.
Ακόμη και σήμερα ,όταν είσαι εκεί κοντά ,δεν μπορεί, κάτι μέσα σου, σε τραβάει ,σε φαντασιώνει ,σε φτιάχνει .

Σήμερα, βλέπεις κατά μήκος της Ιερας οδού, φώτα ,λαμπιόνια ,επιγραφές απο μαγαζιά του θεάματος ,αυτό που άφησαν παρακαταθήκη οι αρχαίοι ,την εξύμνηση του κλέους ,την αισθητική και την αρμονία,
και αναρωτιέσαι πόσο κόπο χρειάζεται, για να τα έχεις όλα αυτά σήμερα και πως διασώθηκαν,τα μεγάλια παρτέρια με λουλούδια ,την καθαριότητα και την φροντιδα ,και όσο την διασχίζεις, νοιώθεις μέσα σου ,την περηφάνια να σε κυριεύει ,επιτέλους έμεινε κάτι όρθιο τόσο χρόνια ,αναλλοίωτο και αβεβήλωτο ..

Αυτά σκεφτόμουνα ,σε μια νύχτα με τον όλο(ν) φεγγάρι ,αμάν πιά, αυτή η εμμονή μου, με το μούν της  ζωής.
Ξαστεριά παντού ,το φεγγάρι σε μια γωνιά πιο πάνω  έξυνε τα νύχια του αραγμένο στο πλάι ,σαν τον Σουλειμάν που κάθεται σε κάτι καναπέδες γυρτός και απειλητικός με κείνα τα μαύρα μούσια ,αγέραστος ο μπαγάσας ,μαύρο μαλλί κορατζίνα ,κορακίσιο μάτι και γλαρό μαζι.

Μόνο που σήμερα , πάνω απο την Ιερά οδό, ειχε κατακαθήσει ενα περίεγο σύννεφο ,σαν εκείνα τα διαστημόπλοια των εξωγήινων στις αμερικάνικες ταινίες.
Εμοιζε πολύ απειλητικό, και συγκεντρωμένο εκεί μόνο ,μιά άσπρη με γκρί αποχρώσεις συνεφιά ,ένας οιωνός, που καλό δεν σου έβγαζε ..

Τόδα, το ξανάδα ,για μια στιγμή φοβήθηκα οτι κάτι κακό θα συμβεί .
Το σύνεφο εκεί αποπάνω ,μόνο την Ιερά οδό κοίταζε ,σαν καρακόλι ,είχε απλωθεί απο την αρχή της Ιερας οδού, μεχρι την Ελευσίνα και περίμενε ..Γύρω ,απέραντη κατακάθαρη ξαστεριά, και μόνο του, αυτό εκεί, να μας περιπαίζει.

Αμέσως ο νούς ,το μυαλό δηλαδή ,παιχνίδια άρχισε και μεταβάσεις δοκίμασε ,απο εδώ στην αρχαία Αθήνα ,απο δω στην Απία οδό ,τα ιδια πάντα ..
Τότε οι σκλάβοι ήταν υποχρεωμένοι να κοιτάν τον ουρανό σαν την κότα που πίνει νερό, και είναι σίγουρο οτι το ίδιο είδαν και τότε ,μια αφορμή και μιά ώθηση να ξεσηκωθούν ..
Τότε σκλάβοι της δημοκρατίας ,τώρα σκλάβοι της δημοκρατίας του καναπέ ..

Το είδατε το σύννεφο με τις γκρί αποχρώσεις ;
Οχι ε; μόνο εγώ ένοιωθα λοιπόν σκλάβος και κοίταγα τον ουρανό, νάρθει η σωτηρία απο ψηλά ;

Καλά, δεν πειράζει, μην σας πιάσει και τίποτε σύνδρομο στέρησης,και έχουμε και άλλα προβλήματα ..

Ομως όσο ακόμη μπλέκουμε τις έννοιες ,πάντα σκόπιμα ,πάντα με ιδιοτέλεια ,πάντα θα μένουμε απο ''καύσιμα'' ,και πάντα η δημοκρατία η ελευθερία ,η σκλαβιά και η αξιοπρέπεια θα είναι  στο περίπου ,και τελικά πάντα θα υπάρχουν τα  μεγάλα ψέμματα, που κάλυψαν τις μεγάλες προσδοκίες..

Βράδυασε στην ψυχή μας ,καληνύχτα

ΙΑΝΟΣ












Ν