ΟΤΙ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΕΥΕΙ ,ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

Η Ελλάδα που χάνεται ,μια χώρα που δεν έχει καμμια υπόληψη στον ευατόν της ,μια κοινωνία που ισοπεδωμένη σέρνεται στο πάτωμα ,χωρίς πίστη σε κανένα ,χωρίς ελπίδα σε τίποτε ,ολόκληρες χαμένες γενιές ..γιατί όμως ;

Πού χάσαμε το νήμα, και έχουμε γίνει βορά του μινώταυρου ,πού η πυξίδα μας κόλλησε και πέσαμε στην ξέρα ,τι πήγε λάθος  και ο γιαλός στράβωσε τόσο ; Είχαμε κάτι, και το χάσαμε ;

Γιατι ζούσαμε στην θαλπωρή μιας ουτοπίας ,που ψεύτικα μας γελούσε ,γατί χάσαμε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και δεν μας νοιάζει καθόλου ;
Πολλά γιατί ,αναπάντητα ερωτήματα ,αμείλικτα ,ξέρουμε το αποτέλεσμα ,αλλα έχουμε άγνοια για την αρχη ,έχουμε ξεχάσει την πορεία μας, και έχουμε αποβλακωθεί, αφου είμαστε σαν πρόβατα που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο τρόπος σφαγής τους .

Έχουμε καταλήξει στα βολικά συμπεράσματα που μας τα πούλησαν διάφοροι πραματευτάδες ,δώσαμε την ζωη μας , με αντάλλαγμα φθηνα καθρεπτάκια ,σαν να μην το είχαμε ακούσει, οτι είχε ξανασυμβεί με τους αμοιρους ινδιανους ..

Ακολουθήσαμε μια ίσια γραμμή ,σε ράγες των δελτίων των οκτω ,χωρίς καμμια παρέκκλιση και γίναμε οπαδοί μιας άποψης ,βολικης, για το θυμικό μας ,γίναμε θεατές ενός έργου που έπαιζε την ζωη μας σε πράξεις, και γελάγαμε με αυτο που βλέπαμε ,τόση απύθμενη βλακεία .

Την ελπίδα ,την αφήσαμε να μας την πουλήσουν οι άλλοι ,εύκολα την αγορασαμε ,εκείνη την στιγμη άλλωστε δεν στοίχιζε τίποτε ,με πολλές δοσεις ήταν, και χαμηλο τόκο .
Κάθε μέρα αυτός ο λαός χάνει την αυτοεκτίμηση του ,άρα γίνεται πιο εύκολα έρμαιο των κάθε λογής- λογής καθοδηγητών ,απαλοτριώνουμε την σκέψη μας ,σαν οικόπεδο σε αντιπαροχή.

Έχουμε πεισθεί οτι μας αξίζει ο φόβος ,έχουμε επενδύσει σε αυτόν, για να έχουμε βολικες απαντήσεις,που ξεκινούν απο αυτο ,τον φόβο, και εισπράτουμε το κέρδος απο την επένδυση αυτη ,κρύβοντας το κεφάλι στην άμμο ,και ο τουρλωτός πισινός μας, που εξέχει, είναι η εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας ..

Δεν νοιώθουμε αλληλεγγύη ,ούτε για τον ευατον μας ,χαιρόμαστε που υπάρχουν χειρότερα,αφού δεν είμαστε αυτοι που τα περνούν ,μερικές φορές υποψιάζομαι οτι, επίτηδες κάποια ανώτερη δύναμη έχει φτιάξει την φτώχεια και την δυστυχία, για να μπορούμε όλοι εμείς, να λέμε ''υπάρχουν και χειρότερα''.

Περπατάμε στο δρόμο, και κάθε λίγο ψιλαφίζουμε την κωλότσεπη μας ,να δούμε αν το πορτοφόλι είναι εκει ,και ας μην έχουμε ούτε δέκα ευρω μέσα ,πιο πολυ μας νοιάζει η αίσθηση οτι το έχουμε ,παρά η πραγματικότητα οτι δεν έχουμε χρήματα .

Οδηγούμε και κοιτάμε γύρω γύρω σαν όλοι, να θέλουν κάτι απο μας ,δεν γελάμε γιατι φοβόμαστε οτι είναι ένδειξη πλούτου ,η ακόμη χειρότερα δεν γελάμε γιατι κοστίζει ,άντε να φροντιζεις να προστατεύσεις και το γέλιο απο τους ''κλέφτες'' που είναι γύρω μας ..

Ο μόνος τροπος για φύγουμε απο αυτη την θλίψη ,απο αυτη την απέραντη καταστολή είναι ένας και μοναδικός ..Να αρχίσουμε να νοιώθουμε αλληλέγγυοι ,να κάνουμε την αλληλεγγύη αρχή στην ζωη μας ,να επιβληθεί με νόμο ,με δικτατορία ίσως ,να μας δώσουν απο ένα μηχάνημα μέτρησης της αλληλεγγύης και να είμαστε υποχρεωμένοι κάθε μέρα να έχουμε πετύχει, οτι μας αναλογει..να μας το περάσουν σαν βραχιολάκι στο δεξί χέρι ..

Η αλληλεγγύη θα δημιουργησει μια αλυσίδα απο άνθρωπο σε άνθρωπο ,ο καθένας θα έχει τον δικο του άνθρωπο που θα  υποστηρίζει ,να σου δώσω οτι μου περισσεύει να μου δώσεις το δικο σου ,και οτι περισσεύει και απο τους δύο μας, να το δώσουμε σε ένα τρίτο ..

Δεν μπορει σήμερα ο καθένας απο μας, να μην νοιώθει αλληλέγγυος για τον άνεργο ,τον άστεγο ,τον ανήμπορο ,κανένας απο μας, δεν είναι σε ένα κουκούλι προστασίας ,κάθε άνεργος που προστίθεται είναι μια χαρακιά ,και ακόμη και εάν δεν είμαστε εμείς ,αυτός ο κύκλος στενεύει και μας πλησιάζει επικίνδυνα ..

Τι σου περίσεψε λοιπόν σήμερα ;Αναζήτησε αυτόν που το έχει ανάγκη ,γίνει μέλος αυτου κινήματος που θα δίνει αυτο το ελάχιστο .

''Οτι μου περισσεύει ,σου λείπει ''

ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ