ΕΦΥΓΑΝ ΟΛΟΙ

Ποιός είναι  δίπλα μου ,με ακούει κανείς ; Που πήγατε ολοι ; Γιατί τόση σιωπή ;

Αλλος φοβήθηκε την ομίχλη που του βάρυνε την ψυχή, και έφυγε ,άλλος φοβήθηκε το σκοτάδι και μην βλέποντας την σκιά του, πούχε για συντροφιά, εξαφανίστηκε,άλλος  σταμάτησε να βλέπει το φως, που νόμιζε οτι έβλεπε, και έλιωσε σαν κεράκι σε δωμάτιο χωρίς ρεύμα ..
Κάποιοι φοβήθηκαν ,το κρύο πούρθε ξαφνικά και κούρνιασαν κάτω απο γείσο του τζακιού τους που κάπνιζε ,και κάποιοι βράχηκαν και έλιωσαν σαν πηλός ,σαν αυτό που ηταν ο άνθρωπος, πριν του δώσει κάποιος πνοή ..

Ενας πύργος είναι ο άνθρωπος εδώ ,τείχη γερά τον προστατεύουν ,μην μιλήσει, μην εκτεθεί ,να φαίνεται απέξω καλός ,γερός και όμορφος ,βαριές πόρτες για να μην μπει τίποτε στο εσωτερικό ,αλλά και να μην βγεί επίσης τίποτε εύκολα έξω ..
Παράθυρα στενόμακρα και ψηλά, με τεχνότροπες σιδεριές ,να μην μπαίνει κανείς εύκολα απο κεί ,και να μην χωράει εύκολα επισης να βγει ,να πέσει ,να πετάξει, να ελευθερωθεί ..
Πύργος σιωπηλός ,ακούει τον άνεμο που γλυκοσφυρίζει ,περνώντας μεσα απο τις γρίλιες του ,κοροϊδεύοντας τον ,αφού αυτός βαρύς σαν κούτσουρο ανέχεται , θέλοντας και μη, τα καπρίτσια του..

Μέσα είναι τελείως άδειος ,ησυχία ,σκόνη εχει πλακώσει τις επιθυμίες ,το κέφι για γέλια και χαρά εχουν  μπεί υποθήκη, και σε ενα Τζούκ μπόξ στην γωνία, μια πλάκα έχει κολλήσει στο ίδιο αυλάκι....
''Είμαι καλα '',''ειμαι καλά'' ,''είμαι καλά μια χαρά, σου λέω'' ,επαναλαμβάνει συνέχεια ,μονότονα ..

Αφού φύγαν όλοι ,σε ποιόν να μιλήσεις ,σε ποιόν να πεις τι νοιώθεις ,ποιός να σ'ακούσει ,δεν υπάρχει κανείς ,εχουν  φύγει ,είναι αλλού..
Που πήγαν οι άνθρωποι ,που φύγαν απο δω ,που είναι τώρα ,και τι κάνουν εκεί που είναι ;
Βρήκαν ζεστή αγκαλιά ,βρήκαν αυτιά να τους ακούσουν ,καρδιά να τους ανοιχτεί ,αγάπη να δώσουν και να πάρουν ,να ζεσταθούν μαζί απο το ίδιο έστω μαγκάλι ,πνοή και χνώτο να ανεχτούν ,
Το βρήκαν ; Είναι καλά ;
Μπορούν να μιλάνε, χωρις να λένε λέξεις ,μπορούν  σκέφτονται οτι, θέλουν ενα γλυκό κυδώνι, και ξαφνικά ενα βάζο με γλυκό σταφύλι μεσα σε ενα ασημένιο δίσκο με κρύο νερό, και το σεμεδακι της γιαγιάς ,παρουσιάζεται ως δια μαγείας ,μπρός τους ..

Μπορούν εκει που είναι ,να σκέφτονται οτι το κρύο δεν εφευρέθηκε για να φτιάχνουμε ζεστά πραγματα ,αλλά για να έχουμε μια ζέστη αγκαλιά μόνο ..
Είναι λοιπόν όλοι αυτοί που φύγαν, στο παράδεισο ,σε ενα δρόμο με φιλύρες ,δίπλα στα σπίτια όλων των θεών, που τους έχουν πάρει υπό την προστασία τους ;

Είναι έτσι ; Ποιός μας ενημέρωσε για αυτο ;Και γιατί γύρισε πίσω να μας το πει;,αφού εκεί είναι ο παράδεισος και εδω η κόλαση ..ποιός καλός Φειδιππίδης γύρισε για να πεθάνει μαζι μας ;

Μια κόλαση εδω ,για ανθρώπους -πύργους ,μαύρο σκοτάδι ,πίσσα στα βαρέλια ,λάσπη γύρω, και παγωνιά μεσα ,σκόνη και χλωμάδα ,παρατημένα αισθήματα και τρύπια καφάσια απο θέλω ,και το μπαούλο της Πανδώρας σφαλιστό ....

Ενας παράδεισος εκεί ,φώς, πολύ φώς ,τα θέλω παραταγμένα στην σειρά να διαλέξεις ,η αγάπη που δίνεται απλόχερα ,η ευγνομοσύνη που την παρέχουν δωρεάν ,η αγκαλιά που ειναι προσφορά πακέτο με την καλοσύνη και το ενδιαφέρον ...


Αυτοί  που φύγαν απο δω ,πήγαν λοιπόν εκεί ;
Φύγαν όλοι ,δεν έμεινε κανείς ,έμεινα μόνο εγώ ;

Ωραια ..καλά έκαναν ,αφού ειναι μια χαρά ,όλοι τους ,καιρός να ξυπνήσω ...

Καλημέρα άνθρωπε .......

ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ