Αυτές τις μέρες βρίσκεται στην Ελλάδα ο James Anton ..
Ποιός ειναι αυτός θα μου πείτε ; Καταρχήν είναι ο νέος σημαντικός άνθρωπος που ήρθε στην ζωή μας πρόσφατα, και πέρα απο την χαρά για την έλευση και παρουσία του ,μας έβαλε ακόμη ένα διαχωριστικό .
Πριν απο μερικούς μήνες υπήρχε ένα άλλο διαχωριστικό, πέρα απο μένα ,η κα Ελένη ..
..Εφυγε, και το διαχωριστικό πάει, χάθηκε ,για λίγο όμως, αφού ένα καινούργιο έφερε η παρουσία του James .
Διαχωριστικό γενεών και απόστασης χρονου, διαχωριστικό εισαγωγής αναμενόμενων καινούργιων πραγμάτων, και διαχωριστικό που η νιότη του ,κάνει το παλιό να φαίνεται σκονισμένο ,ταλαιπωρημένο και σιγα σιγά παρατημένο.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μετά απο τρία διαχωριστικά που έχουν μεσολαβήσει πως καταφέραμε και επιβιώσαμε ,η πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν όσοι γεννήθηκαν μετά απο αυτό το σημείο ,της τρίτης γενιάς που ήρθε να κυριαρχήσει στην ζωή ,τα επόμενα χρόνια .
Ο χρόνος αυτός ο αδυσώπητος τιμωρός ,αυτός που νοιώθουμε την αξία του οταν χάνεται ,αυτός που σκουριάζει το μάνταλο της εξώπορτας μας ,αυτός που διατρέχει απο τελευταίο διαχωριστικο του James στο δικό μου τελευταίο ασθμαίνοντας ,ειναι η έννοια της αρχής μας ,του τέλους μας της αιωνιότητας, μέσα απο την εξέλιξη και αναπαραγωγή ..
Ας πάρουμε λίγο τις δυο άκρες του νήματος ,μετρώντας χρόνια ,διαχωριστικά,σκαλοπάτια και μονοπάτια ,στροφές και ευθείες ,όπου το τοπίο σε αυτήν την διαδρομή αλλάζει σταδιακά ,μέχρι να φθάσει στο τελευταίο σημείο που ειναι το ξεκίνημα ..
Εμείς, η γενιά του εβδομήντα ,είμασταν μια γενιά που περίμενε ,γεννηθήκαμε και περιμέναμε ,είμαστε παιδιά και περιμέναμε ,ακόμη σημερα περιμένουμε ..
Επρεπε να περιμένουμε την Κυριακή να πάμε εκκλησία οπωσδήποτε,νηστικοί μερικές φορές για να μεταλάβουμε ,να περιμένουμε δυο ώρες μετα το φαγητό να κολυμπήσουμε ,περιμέναμε κλαίγοντας μέσα σε άβολα και σκληρά ρούχα όταν είμαστε βρέφη ,κατουρημένοι συχνά ,να μπουσουλάμε σε βρώμικα πατωματα απο μωσαϊκό ,να πίνουμε νερό απο την βρύση ,γλύφοντας την .
Να μην ξέρουμε τίποτε για το κόσμο ,ο δικός μας ο κόσμος ηταν τεράστιος ,είχε την γειτονιά ,άντε και την πόλη ,ποιος νοιαζόταν για τους άλλους μακρυά ,είμαστε λίγοι ,γνώριζε ο ενας τον άλλο ,είμαστε λίγοι αλλα στα μάτια μας, σημαντικοί ..
Παιχνίδια άγρια ,παίζαμε πετροπόλεμο και σπάγαμε τα κεφάλια μας ,ανοιχτά κόκκινα παράσημα στα μαύρα κοντοκουρεμένα μαλλιά μας ,είχαμε σφενδόνες και βάζαμε σημάδια τα πουλιά ,και θέλαμε να κυριαρχήσουμε στο άγριο αγώνα επιβίωσης που είχαμε μεταξυ μας.
Είχαμε αυτοσχέδιες μπάλες απο κάλτσες ,στραβοχυμένες, όπου κάθε κλωτσιά ηταν μια περιπέτεια ,χανόμαστε στα στενά και στα γύρω βουνά ,χωρις προφύλαξη ,χωρις φόβο ,χωρίς κινητό ,χωρις αποστειρωμενα μπιμπερό ..
Ανοιγε κεφάλι ,λίγο ιώδιο ,και πάμε ξανά στο πετροπόλεμο που κόπαζε μόνο για μια στιγμή ..
Χωρίς αυτοκίνητα ,χωρίς αερόσακους ,αλλα και χωρίς κοιλιές και χοντρομπαλάδες ..ενω σήμερα, και χοντρά παιδιά, και κοιλιές και αερόσακους ,μια κοινωνία ασφαλής μεν ,αποστειρωμένη δε .
Σήμερα, ''μη το παιδί'' ,μην το ακουμπήσεις, χωρίς να έχεις πλένει τα χέρια με αντισηπτικό ,να έχεις σε κάθε σημείο ένα σύστημα ενδοεπικοινωνίας ,να μην κλάψει λίγο παραπάνω ,να τρώει γάλα απο το κουτί τελευταίας τεχνολογίας ,να προσέχουμε, να προσέχουμε, να προσέχουμε ..
Σήμερα ο δεύτερη γενιά ψάχνει την επιβεβαίωση μεσα σε ένα περιβάλλον που ο ανταγωνιστής σου, οχι μόνο δεν είναι απο την ίδια γειτονιά ,αλλα έχει και άλλο χρώμα ,μιλάει μια περίεργη γλώσσα, και τρώει απίθανα φαγητά ..
Αυτή η γενιά θέλει χρήματα ,και γιαυτό το λόγο ,σπουδάζει ,διαβάζει ,κάνει φροντιστήρια ,κάνει μεταπτυχιακά ,μαθαίνει γλώσσες ,πρέπει να πάρει την δουλειά που του διεκδικεί, ο κίτρινος, η μαύρος, ο μουσουλμάνος, η βραχμάνος και μαθαίνει, μαθαίνει άχρηστες γνώσεις, και χάνεται στην μετάφραση αυτού που θέλει, και αυτού που κάνει τελικά .
Αυτη η γενιά είναι μια γενιά, του ενδιάμεσου ,η γενιά του περίπου ,η γενιά που πλήρωσε τα λάθη ,της δική μας γενιάς ,αλλα επειδή δεν υπάρχει αναμάρτητη γενιά ,είναι η γενιά που βολεύτηκε στις πιστωτικές των προηγούμενων ,πέρασε απο την εποχή της ευκολίας, στην εποχή της απαξίωσης και αυτο δεν το συγχώρεσε στους άλλους ,τους παλιούς, άσχετα αν το βόλεμα, παρέμεινε βόλεμα .
Ομως αναρωτιέμαι, πως καταφέραμε να επιβιώσουμε τόσα χρόνια χωρίς αντηλιακό με δείκτη προστασίας 30 ,χωρίς να ξέρουμε τι είναι το γκολφ ,ούτε και το τέννις ,χωρίς να έχουμε απο δύο κινητά ο καθένας ,χωρίς chat rooms και κοινωνικά δίκτυα .
Εγω θυμάμαι οτι, κυνηγούσαμε τα κορίτσια να τους βάλουμε χέρι ,τα στριμώχναμε στις σκοτεινές γωνιές ,αλλα κάναμε και αδέξιες και φάλτσες καντάδες εκεί γύρω απο την δεξαμενή.
Πως επιβιώσαμε χωρίς κανάλια, και τηλεόραση ,χωρίς τα πρωινάδικα και πόσο αυτό εβλαψε τον χαρακτήρα μας και την μορφωσή μας ,είναι πράγματι ένα θέμα..
Πως μεγαλώσαμε, χωρίς σούσι και μπρίκ ,αντί για ελιές, ξερό κρεμμύδι και φακές, και ύστερα αναρωτιόμαστε πως γίναν όλα αυτά.
Η επόμενη γενιά τα βρήκε όλα αυτά μπροστά της ,και άρχισε να τα χρησιμοποιεί ,να καταναλώνει άτελειωτα ντενεκεδάκια απο κόκες και δυναμωτικά ,απο παγωτά με χρώματα και γεύσεις ,και θέλαμε ενα αυτοκίνητο για το καθένα ,που όμως δεν θα χωρούσε στην πυλωτή γιατι έτσι μονο θα φαινόταν οτι ήταν πολύ μεγάλο στο γείτονα, απο την Αμαλιάδα .
Ποιοί μεγάλωσαν σαν πραγματικά παιδιά, και ποιά δεν πέρασαν απο αυτήν την ηλικία καθόλου; Eμείς ,είχαμε ολη την αίσθηση της ελευθερίας απο την αλάνα, είχαμε την επιτυχία και την αποτυχία και κλαίγαμε για ασήμαντα πράγματα που ήταν για μας μοναδικά ,μάθαμε ωριμάσαμε ,δεν το μεταφέραμε στην επόμενη γενιά ,περιμέναμε όμως και στην γωνιά, να τους κάνουμε μάθημα ..
Ομως αυτή η γενιά, η ενδιάμεση, η περίπου, η κάπως κι' έτσι ,έφερε με την σειρα της μια άλλη γενιά, την γενιά του James, των παιδιών της δεκαετίας του τριάντα (2030) ..
Θάναι μια καλή γενιά ,για ενα και μόνο λόγο, μπορεί ,θα ξεκινήσει απο χαμηλά και δεν θα ξερει για τα ψηλα που υπήρχαν ,όμως κινδυνευει να είναι μια γενιά εργαστηρίου ,αποστειρωμένη ,χωρίς υπερβολές και ρίσκα ..
Θα μοιράζει τον πλούτο της, με βάσει ενα μοντέλο που κάποιο κομπιούτερ θα αποφασίζει, και θα τρώει υγιεινά ,δηλαδη άνοστα και νευρόβραστα ,θα ζει πιο πολλά χρόνια, θα ερωτεύεται πιο δύσκολα και θα πηδάει πιο σπάνια , κατα παραγγελία, επίσης...
Δεν υπάρχει καλή, και πιο κακή γενιά ,υπάρχει μια γραμμή χρόνου ,που πάνω της καθόμαστε όλοι ,μέχρι να κουνηθεί το σύρμα και να πέσουμε ..
Εμείς, όμως για την δική μας γενιά, θα λέμε οτι επιβιώσαμε και μεγαλώσαμε ,άρα έχουμε το τεκμήριο της απόδειξης ,αφορά όμως μόνο εμάς, και κάνει καλό μόνο σε μας ..
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Ποιός ειναι αυτός θα μου πείτε ; Καταρχήν είναι ο νέος σημαντικός άνθρωπος που ήρθε στην ζωή μας πρόσφατα, και πέρα απο την χαρά για την έλευση και παρουσία του ,μας έβαλε ακόμη ένα διαχωριστικό .
Πριν απο μερικούς μήνες υπήρχε ένα άλλο διαχωριστικό, πέρα απο μένα ,η κα Ελένη ..
..Εφυγε, και το διαχωριστικό πάει, χάθηκε ,για λίγο όμως, αφού ένα καινούργιο έφερε η παρουσία του James .
Διαχωριστικό γενεών και απόστασης χρονου, διαχωριστικό εισαγωγής αναμενόμενων καινούργιων πραγμάτων, και διαχωριστικό που η νιότη του ,κάνει το παλιό να φαίνεται σκονισμένο ,ταλαιπωρημένο και σιγα σιγά παρατημένο.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μετά απο τρία διαχωριστικά που έχουν μεσολαβήσει πως καταφέραμε και επιβιώσαμε ,η πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν όσοι γεννήθηκαν μετά απο αυτό το σημείο ,της τρίτης γενιάς που ήρθε να κυριαρχήσει στην ζωή ,τα επόμενα χρόνια .
Ο χρόνος αυτός ο αδυσώπητος τιμωρός ,αυτός που νοιώθουμε την αξία του οταν χάνεται ,αυτός που σκουριάζει το μάνταλο της εξώπορτας μας ,αυτός που διατρέχει απο τελευταίο διαχωριστικο του James στο δικό μου τελευταίο ασθμαίνοντας ,ειναι η έννοια της αρχής μας ,του τέλους μας της αιωνιότητας, μέσα απο την εξέλιξη και αναπαραγωγή ..
Ας πάρουμε λίγο τις δυο άκρες του νήματος ,μετρώντας χρόνια ,διαχωριστικά,σκαλοπάτια και μονοπάτια ,στροφές και ευθείες ,όπου το τοπίο σε αυτήν την διαδρομή αλλάζει σταδιακά ,μέχρι να φθάσει στο τελευταίο σημείο που ειναι το ξεκίνημα ..
Εμείς, η γενιά του εβδομήντα ,είμασταν μια γενιά που περίμενε ,γεννηθήκαμε και περιμέναμε ,είμαστε παιδιά και περιμέναμε ,ακόμη σημερα περιμένουμε ..
Επρεπε να περιμένουμε την Κυριακή να πάμε εκκλησία οπωσδήποτε,νηστικοί μερικές φορές για να μεταλάβουμε ,να περιμένουμε δυο ώρες μετα το φαγητό να κολυμπήσουμε ,περιμέναμε κλαίγοντας μέσα σε άβολα και σκληρά ρούχα όταν είμαστε βρέφη ,κατουρημένοι συχνά ,να μπουσουλάμε σε βρώμικα πατωματα απο μωσαϊκό ,να πίνουμε νερό απο την βρύση ,γλύφοντας την .
Να μην ξέρουμε τίποτε για το κόσμο ,ο δικός μας ο κόσμος ηταν τεράστιος ,είχε την γειτονιά ,άντε και την πόλη ,ποιος νοιαζόταν για τους άλλους μακρυά ,είμαστε λίγοι ,γνώριζε ο ενας τον άλλο ,είμαστε λίγοι αλλα στα μάτια μας, σημαντικοί ..
Παιχνίδια άγρια ,παίζαμε πετροπόλεμο και σπάγαμε τα κεφάλια μας ,ανοιχτά κόκκινα παράσημα στα μαύρα κοντοκουρεμένα μαλλιά μας ,είχαμε σφενδόνες και βάζαμε σημάδια τα πουλιά ,και θέλαμε να κυριαρχήσουμε στο άγριο αγώνα επιβίωσης που είχαμε μεταξυ μας.
Είχαμε αυτοσχέδιες μπάλες απο κάλτσες ,στραβοχυμένες, όπου κάθε κλωτσιά ηταν μια περιπέτεια ,χανόμαστε στα στενά και στα γύρω βουνά ,χωρις προφύλαξη ,χωρις φόβο ,χωρίς κινητό ,χωρις αποστειρωμενα μπιμπερό ..
Ανοιγε κεφάλι ,λίγο ιώδιο ,και πάμε ξανά στο πετροπόλεμο που κόπαζε μόνο για μια στιγμή ..
Χωρίς αυτοκίνητα ,χωρίς αερόσακους ,αλλα και χωρίς κοιλιές και χοντρομπαλάδες ..ενω σήμερα, και χοντρά παιδιά, και κοιλιές και αερόσακους ,μια κοινωνία ασφαλής μεν ,αποστειρωμένη δε .
Σήμερα, ''μη το παιδί'' ,μην το ακουμπήσεις, χωρίς να έχεις πλένει τα χέρια με αντισηπτικό ,να έχεις σε κάθε σημείο ένα σύστημα ενδοεπικοινωνίας ,να μην κλάψει λίγο παραπάνω ,να τρώει γάλα απο το κουτί τελευταίας τεχνολογίας ,να προσέχουμε, να προσέχουμε, να προσέχουμε ..
Σήμερα ο δεύτερη γενιά ψάχνει την επιβεβαίωση μεσα σε ένα περιβάλλον που ο ανταγωνιστής σου, οχι μόνο δεν είναι απο την ίδια γειτονιά ,αλλα έχει και άλλο χρώμα ,μιλάει μια περίεργη γλώσσα, και τρώει απίθανα φαγητά ..
Αυτή η γενιά θέλει χρήματα ,και γιαυτό το λόγο ,σπουδάζει ,διαβάζει ,κάνει φροντιστήρια ,κάνει μεταπτυχιακά ,μαθαίνει γλώσσες ,πρέπει να πάρει την δουλειά που του διεκδικεί, ο κίτρινος, η μαύρος, ο μουσουλμάνος, η βραχμάνος και μαθαίνει, μαθαίνει άχρηστες γνώσεις, και χάνεται στην μετάφραση αυτού που θέλει, και αυτού που κάνει τελικά .
Αυτη η γενιά είναι μια γενιά, του ενδιάμεσου ,η γενιά του περίπου ,η γενιά που πλήρωσε τα λάθη ,της δική μας γενιάς ,αλλα επειδή δεν υπάρχει αναμάρτητη γενιά ,είναι η γενιά που βολεύτηκε στις πιστωτικές των προηγούμενων ,πέρασε απο την εποχή της ευκολίας, στην εποχή της απαξίωσης και αυτο δεν το συγχώρεσε στους άλλους ,τους παλιούς, άσχετα αν το βόλεμα, παρέμεινε βόλεμα .
Ομως αναρωτιέμαι, πως καταφέραμε να επιβιώσουμε τόσα χρόνια χωρίς αντηλιακό με δείκτη προστασίας 30 ,χωρίς να ξέρουμε τι είναι το γκολφ ,ούτε και το τέννις ,χωρίς να έχουμε απο δύο κινητά ο καθένας ,χωρίς chat rooms και κοινωνικά δίκτυα .
Εγω θυμάμαι οτι, κυνηγούσαμε τα κορίτσια να τους βάλουμε χέρι ,τα στριμώχναμε στις σκοτεινές γωνιές ,αλλα κάναμε και αδέξιες και φάλτσες καντάδες εκεί γύρω απο την δεξαμενή.
Πως επιβιώσαμε χωρίς κανάλια, και τηλεόραση ,χωρίς τα πρωινάδικα και πόσο αυτό εβλαψε τον χαρακτήρα μας και την μορφωσή μας ,είναι πράγματι ένα θέμα..
Πως μεγαλώσαμε, χωρίς σούσι και μπρίκ ,αντί για ελιές, ξερό κρεμμύδι και φακές, και ύστερα αναρωτιόμαστε πως γίναν όλα αυτά.
Η επόμενη γενιά τα βρήκε όλα αυτά μπροστά της ,και άρχισε να τα χρησιμοποιεί ,να καταναλώνει άτελειωτα ντενεκεδάκια απο κόκες και δυναμωτικά ,απο παγωτά με χρώματα και γεύσεις ,και θέλαμε ενα αυτοκίνητο για το καθένα ,που όμως δεν θα χωρούσε στην πυλωτή γιατι έτσι μονο θα φαινόταν οτι ήταν πολύ μεγάλο στο γείτονα, απο την Αμαλιάδα .
Ποιοί μεγάλωσαν σαν πραγματικά παιδιά, και ποιά δεν πέρασαν απο αυτήν την ηλικία καθόλου; Eμείς ,είχαμε ολη την αίσθηση της ελευθερίας απο την αλάνα, είχαμε την επιτυχία και την αποτυχία και κλαίγαμε για ασήμαντα πράγματα που ήταν για μας μοναδικά ,μάθαμε ωριμάσαμε ,δεν το μεταφέραμε στην επόμενη γενιά ,περιμέναμε όμως και στην γωνιά, να τους κάνουμε μάθημα ..
Ομως αυτή η γενιά, η ενδιάμεση, η περίπου, η κάπως κι' έτσι ,έφερε με την σειρα της μια άλλη γενιά, την γενιά του James, των παιδιών της δεκαετίας του τριάντα (2030) ..
Θάναι μια καλή γενιά ,για ενα και μόνο λόγο, μπορεί ,θα ξεκινήσει απο χαμηλά και δεν θα ξερει για τα ψηλα που υπήρχαν ,όμως κινδυνευει να είναι μια γενιά εργαστηρίου ,αποστειρωμένη ,χωρίς υπερβολές και ρίσκα ..
Θα μοιράζει τον πλούτο της, με βάσει ενα μοντέλο που κάποιο κομπιούτερ θα αποφασίζει, και θα τρώει υγιεινά ,δηλαδη άνοστα και νευρόβραστα ,θα ζει πιο πολλά χρόνια, θα ερωτεύεται πιο δύσκολα και θα πηδάει πιο σπάνια , κατα παραγγελία, επίσης...
Δεν υπάρχει καλή, και πιο κακή γενιά ,υπάρχει μια γραμμή χρόνου ,που πάνω της καθόμαστε όλοι ,μέχρι να κουνηθεί το σύρμα και να πέσουμε ..
Εμείς, όμως για την δική μας γενιά, θα λέμε οτι επιβιώσαμε και μεγαλώσαμε ,άρα έχουμε το τεκμήριο της απόδειξης ,αφορά όμως μόνο εμάς, και κάνει καλό μόνο σε μας ..
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου