Η ΜΑΝΝΑ ΕΛΕΝΗ

Σήμερα ,21 Νοεμβρίου η Κυραλένη ,η μάνα μας ,μας άφησε ,και ξεκίνησε το μεγαλο ταξίδι για την γετονιά  των   αγγέλων.
Οσο και να θέλει κανείς να περιγράψει το αίσθημα της απώλειας ,πάντα δεν θα υπαρχουν τα λόγια ,ουτε οι λέξεις γιαυτο .
Η μάνα μας γεννήθηκε κατακαλόκαιρο του 34' απο γενιά καλή ,και έζησε μεχρι τα δεκαεπτά της στα πούπουλα , έχασε το πατέρα της πολυ νέο ,είχε την μάνα της κερβερο να την προστατεύει , αλλά και να τις επιβάλει τις απόψεις της ,μια δεσποτική ,δυναμική ,ανδρογυναίκα ..

Σημερα εβδομήντα οκτώ χρόνια μετά ,μας άφησε ξαφνικά ,μας κορόιδεψε  και μας  αφησε   μονους,να  μετράμε με πόνο την αποφασή της ,να μην μας επιβαρύνει ,να φυγει μια νύχτα που έβρεχε ασταμάτητα και να δραπευτεύσει μέσα απο ριπές βροχής και αέρα ...
Πάντα έλεγε οτι, πρεπει να ξέρουμε πότε θα πρεπει να φύγουμε ,πριν αρχίσουμε να γινόμαστε βάρος σε κανένα ,το ίδιο έκανε και η μάνα της ,το ίδιο ήθελε, και έκανε τελικα και η ίδια .

Δεν θα πω, οτι ηταν η καλλιτερη μάνα στο κόσμο ,ποιός  εχει το μέτρο για να το κανει ; Για μένα πάντως ήταν ,οπως είναι καθε μάνα, για το καθένα.Ισχυε πάντα , και θα είναι έτσι στο μέλλον .

Μπορω να πω μόνο ενα πράγμα ,οτι ηταν η συνείδηση μου ,ήταν εκει ,με την γκρίνια της ,με τις συμβουλές της ,με τα παράπονα της ,με την αγάπη της πάνω απο όλα ,με μια μοναξιά που είχε επιλέξει ,με μια αξιοπρέπεια να μην επιβαρύνει κανένα .

Το πρωι της Πέμπτης, είχε ραντεβού ,πρωί πρωί για προλάβει την κίνηση ,να βρει καλη θέση στην βάρκα ,να τσακωθεί με τον βαρκαρη ,να βγει πρώτη στην αντίπερα όχθη ..
Οσο θα κρατήσει αυτη η βαρκαδα ,αυτη η πορεία απο την μια όχθη στην άλλη ,απο την ζωή στην αιωνιότητα και στην ληθη ,το πνεύμα της γεμάτο ηλεκτρισμό θα ειναι κάπου εδω γύρω ,να μας παρακολουθει ,να χαίρεται ,με τις χαρές μας ,να σουφρώνει τα χείλη διαφωνώντας ,να μας προστατεύει .

Δεν πρόλαβες Ελένη μου ,να δεις το δισέγγονο σου ,απο τον αγαπημένο σου εγγονό ,που θάρθει σε τρεις μήνες και προχθές μούκανες κήρυγμα για το όνομα ,να ειναι ελληνικό ,να ειναι απο μας ,να ειναι μια δικη μας συνέχεια ,σάμπως και είχε αυτο καμμια σημασία ...
Δεν πρόλαβες ,δεν πειράζει καλη μου ,τους φτάνει οτι ,και απο  εκει θα περιμένεις το μωρακι το πρώτο του κλάμα ,να παει η ζωή παρακάτω ,να παει το όνομα παρακάτω ,να μοιραστείς την χαρά μας ..

Μπορω να γράφω ατελείωτα για σένα ,δεν μπορω όμως να σε συγχωρήσω για το κενό που μου αφήνεις ,και μου στερείς το σημείο αναφοράς μου ..

Σε ευχαριστώ  ομως ,για οτι έκανες για όλους μας .....Ακόμη και με το τρόπο που πέθανες ,έδειξες το μεγαλείο και την ιεροτητά τσου ..

Ο γιός σου