Κάθε μέρα που περνάει μας σπρώχνει στην τρύπα του όζοντος ,στις σκοτεινές κηλίδες, και στο ατομικο σκοτεινό δωμάτιο που παίζεται το παιχνίδι ''μουσικές καρέκλες ''.
Νοιώθουμε το σκοτάδι ,νοιώθουμε το φόβο ,και πάντα έχουμε την εκ προοιμίου βεβαιότητα οτι, ποτέ δεν θα βρούμε καρέκλα να κάτσουμε ..
Πάντα το παιχνίδι θα τελειώνει, και εμείς θα στέκουμε ''μπουκάλα''.
Υπάρχουν πολλα ερωτήματα ,όπως ,ποιός μας οδήγησε στο σκοτεινό δωμάτιο ,ποιος παίζει μαζί μας στο σκοτάδι ,και γιατι πάντα είμαστε χαμένοι ;
Ο καθένας απο μας ,έχει επιλέξει ένα απο τα τρία αυτά ερωτήματα, αυτό που τον βολεύει πιο πολύ και το έχει γαρνίρει με την δικη του βολική υπερβολή .
Κανείς σε αυτήν την χώρα ,δεν θέλει να ''δεί'' όλο το έργο ,πως ξεκίνησε ,πως οδηγηθήκαμε μέχρι εδω ,ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές ,γιατι αφήσαμε στον εαυτόν μας το ρόλο του κοροϊδου ,που είμαστε όταν δίναν ρόλους;
Τώρα μυξοκλαίμε ,έχουμε καταντήσει ζήτουλες και επαίτες ,ζητάμε κάθε μέρα ,να μας χαρίσουν ,να μας δανείσουν ,να μας ακούσουν ,να μας συμπονέσουν .
Εμεις τι ακριβώς κάνουμε για τον ευατόν μας ,πέραν απο το να ζητάμε ; Έχουμε καταντήσει ζητιάνοι των φαναριων στην ίδια μας την χώρα ..
Που είναι, η ειλικρινής αναγνώριση των λαθών ,των προβλημάτων ,αφου είναι βέβαιο οτι εαν δεν αναγνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι τι κάναμε στραβά ,ποτε δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και να πείσουμε και τους άλλους οτι είμαστε σοβαρη χώρα ,και όχι ένας καταυλισμός γύφτων ,που έχουν παραχωρήσει τα σπίτια τους στους ξένους και οι ίδιοι μένουν στις σκηνές και στις λάσπες .
Οι άνθρωποι δεν μετέχουν σε τίποτε ,απλώς κυκλοφορούν σαν τα φαντάσματα ,δεν μιλούν ,δεν ακούν ,περιμένουν κάποιος να κάμει κάτι για λογαριασμο τους ,έχουν βάλει ενέχυρο τις υποσχέσεις που τους έδωσαν κάτι τύποι ,που συνεχίζουν να λένε ψέμματα ακόμη και τώρα .
Το πρώτο και το σημαντικο ,κάποιοι πρέπει να πουν την πραγματικότητα στον κόσμο και μετα να τον ρωτήσουν τι θέλει ..
Μια χώρα στην Ευρώπη ,όχι πλούσια, στην τρίτη ταχύτητα ,πλήρως εξαρτημένη και πάντα χρεωμένη αλλα με την ελπίδα οτι μπορεί κάποια στιγμη να γίνει σοβαρο κράτος και να δεχθεί την απαραίτητη αλλεληγύη που της χρωστούν οι ευρωπαίοι;
Η μια χώρα που θα σπάσει όλα τα δεσμά που την ενώνουν με την δύση ,δεν θα πληρώσει τίποτε απο αυτά που χρωστάει ,θα κλείσει τα σύνορα της και θα τρώει μόνο αυτο που παράγει ,με εθνικούς κινδύνους και σταδιακό ξεπούλημα στο ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο που θα φερει τα χρήματα του απο το εξωτερικο και θα αγοράζει τα πάντα, και θα το παίζει και εθνικός ευεργέτης και σωτήρας ;
Ειναι κάποια απο τις δύο επιλογές πιο καλη, απο την άλλη ;
Όχι και οι δύο είναι πολυ κακές .
Ομως πρεπει να γίνει μια επιλογη ,όποια και νάναι . Με βάση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ,τότε να εκπονηθεί μια εθνική στρατηγικη ,να ενημερωθούν όλοι με ειλικρίνεια, και να προχωρήσουμε με πόνο παρακάτω.
Αν δεν γίνει αυτο, τότε και στην μια και στην άλλη ,θα ψάχνουμε να στήσουμε κρεμάλες και στρατοδικεία για ικανοποιηθεί το θυμικό του έλληνα ,αλλα όχι και το στομάχι του, η να γίνει εμφύλιος πόλεμος ,να γίνει κοινωνική έκρηξη και να γεννηθούν καινούργιοι σωτήρες πάνω απο τα συντρίμμια και την καταστροφη .
Εχει ξαναγίνει στην χώρα πολλές φορές θα ξαναγίνει και τώρα, θάναι όμως πολύ χειρότερα ,γιατι σήμερα η απόσταση που χωρίζει απο αυτο που είχαμε και πιστεύαμε οτι μας ανήκει ,μέχρι αυτο που πραγματικά μπορούμε, είναι πια τεράστια.
Αλήθειες λοιπόν ,απόφαση του λαού ,εθνική στρατηγικη ,η όλα τα αλλα, εμφύλιος ,κοινωνική έκρηξη .
Σε όλες τις περιπτώσεις όλα αυτα ,ακόμη και τα τελευταία είναι προτιμότερα απο αυτά που βιώνουμε σήμερα ,την ακινησία ,την βουβαμάρα που εξελίσσεται σε ταξικό μίσος , την αναμονη σε ένα σταθμό για ένα τρένο που έχει σταματήσει πριν απο χρόνια να έρχεται.
Ας μην αρχίσουμε για ευθύνες και λάθη ,όποιος έκαμε το μικρότερο να ρίξει το λίθο του αναθέματος πρώτος ,άντε και να βάλουμε και άλλους στην φυλακή που σε λίγο δεν θα χωράει άλλους και θαρθουν και τα πρώτα μέτρα επιείκιας .Μετά τον πόλεμο ,μετα την συμφορά μετα τον εμφύλιο ,πόσοι ήταν στην φυλακή και βγήκαν με μέτρα επιείκιας ,χιλιάδες .Το ίδιο θα συμβεί και τώρα ,να τιμωρηθούν όλοι ,όμως αυτο δεν θα λύσει το πρόβλημα ,το μόνο που θα βελτιώσει είναι, η ευχαρίστηση του ματιού στην κλειδαρότρυπα των δελτίων των οκτώ.
Η κοινωνία πρέπει να αρχίσει να πιέζει με όλους τους τρόπους ,όχι να ξανάκερδίσουμε αυτά που χάσαμε ,αυτο δεν θα γίνει ποτέ ,αλλα προς την κατεύθυνση της σύγκρουσης ,της απόφασης για να σπάσουν αυγά .Αυτο που σήμερα πολύς κόσμος λεέι ''ότι είναι να γίνει, να γίνει''
Και να αρχίσουμε όλοι απο την αρχή ,μια νέα καθαρή αρχή ..
Να φύγουμε απο το ευρω , με σχέδιο ,ποιος είπε οτι ντε και καλά να είμαστε κάπου, που δεν δημιουργει ελπίδα ,αλλα να κάνουμε και αλλα πολλά, και επώδυνα ..
Το μοντέλο της ελληνικής κοινωνίας όπως το ξέραμε απέτυχε παταγωδώς ,δεν φταίνε το ευρώ η δραχμή ,ας αφήσουμε τις εύκολες υπεκφυγές ..
Ομως ας σταματήσουν να λένε ψέμματα, κάτι τύποι σαν τον Τσίπρα ,πολλα τέτοια τα είπανε καλλίτερα πριν απο αυτόν, πολλοι άλλοι .
Να βγει και να πει την πραγματικότητα ,να πει πόσο θα πονεσουμε ,ποιο είναι το όραμα και πόσο στοιχίζει ,να ζητήσει την ευθύνη μας,την συμμετοχή του καθενός, και να δώσει δείγματα γραφής ..
Αυτός είναι ο ηγέτης που χρειάζεται η Ελλάδα ,αν είναι ο Τσιπρας ακόμη καλλίτερα ,γιατι είναι νέος άνθρωπος ,και να διώξει όλο αυτο το συρφετο των τάσεων ,της παρακμής και του επικίνδυνου ρεβανσισμού , που τον περιβάλει ,στηριγμενοι στην άποψη , ''δώστε του την ευκαιρία ''.
Ωραία να του την δώσουμε ,όμως ας μας πει την αλήθεια,αυτή που πονάει και πόσο θα στοιχίσει στον καθένα .
Προσωπικα πιστεύω οτι, ένας τέτοιες ηγέτης θα είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και θα ήθελα ο ελληνικός λαός να του δώσει ένα ποσοστό πάνω απο πενήντα τοις εκατο ,για κάνει στην ελπίδα ζωή.
Αφήστε τα δημοκρατικά φληναφήματα , ήδη βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου ,και χρειαζόμαστε χέρι βαρύ και στιβαρό, και όχι νερουλά χεράκια και βαμμένα μαλλιά .
Σε μια άρρωστη δημοκρατία, κάποιος πρεπει να πάρει το ρίσκο ,το προσωπικο ,να στηθεί στο τοίχο ,να ρισκάρει την ζωη του ,την ελευθερία του.
Κάποιος νέος Ρηγας μας χρειάζεται .
Μήπως ξέρετε κανένα ;
ΙΑΝΟΣ
Νοιώθουμε το σκοτάδι ,νοιώθουμε το φόβο ,και πάντα έχουμε την εκ προοιμίου βεβαιότητα οτι, ποτέ δεν θα βρούμε καρέκλα να κάτσουμε ..
Πάντα το παιχνίδι θα τελειώνει, και εμείς θα στέκουμε ''μπουκάλα''.
Υπάρχουν πολλα ερωτήματα ,όπως ,ποιός μας οδήγησε στο σκοτεινό δωμάτιο ,ποιος παίζει μαζί μας στο σκοτάδι ,και γιατι πάντα είμαστε χαμένοι ;
Ο καθένας απο μας ,έχει επιλέξει ένα απο τα τρία αυτά ερωτήματα, αυτό που τον βολεύει πιο πολύ και το έχει γαρνίρει με την δικη του βολική υπερβολή .
Κανείς σε αυτήν την χώρα ,δεν θέλει να ''δεί'' όλο το έργο ,πως ξεκίνησε ,πως οδηγηθήκαμε μέχρι εδω ,ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές ,γιατι αφήσαμε στον εαυτόν μας το ρόλο του κοροϊδου ,που είμαστε όταν δίναν ρόλους;
Τώρα μυξοκλαίμε ,έχουμε καταντήσει ζήτουλες και επαίτες ,ζητάμε κάθε μέρα ,να μας χαρίσουν ,να μας δανείσουν ,να μας ακούσουν ,να μας συμπονέσουν .
Εμεις τι ακριβώς κάνουμε για τον ευατόν μας ,πέραν απο το να ζητάμε ; Έχουμε καταντήσει ζητιάνοι των φαναριων στην ίδια μας την χώρα ..
Που είναι, η ειλικρινής αναγνώριση των λαθών ,των προβλημάτων ,αφου είναι βέβαιο οτι εαν δεν αναγνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι τι κάναμε στραβά ,ποτε δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και να πείσουμε και τους άλλους οτι είμαστε σοβαρη χώρα ,και όχι ένας καταυλισμός γύφτων ,που έχουν παραχωρήσει τα σπίτια τους στους ξένους και οι ίδιοι μένουν στις σκηνές και στις λάσπες .
Οι άνθρωποι δεν μετέχουν σε τίποτε ,απλώς κυκλοφορούν σαν τα φαντάσματα ,δεν μιλούν ,δεν ακούν ,περιμένουν κάποιος να κάμει κάτι για λογαριασμο τους ,έχουν βάλει ενέχυρο τις υποσχέσεις που τους έδωσαν κάτι τύποι ,που συνεχίζουν να λένε ψέμματα ακόμη και τώρα .
Το πρώτο και το σημαντικο ,κάποιοι πρέπει να πουν την πραγματικότητα στον κόσμο και μετα να τον ρωτήσουν τι θέλει ..
Μια χώρα στην Ευρώπη ,όχι πλούσια, στην τρίτη ταχύτητα ,πλήρως εξαρτημένη και πάντα χρεωμένη αλλα με την ελπίδα οτι μπορεί κάποια στιγμη να γίνει σοβαρο κράτος και να δεχθεί την απαραίτητη αλλεληγύη που της χρωστούν οι ευρωπαίοι;
Η μια χώρα που θα σπάσει όλα τα δεσμά που την ενώνουν με την δύση ,δεν θα πληρώσει τίποτε απο αυτά που χρωστάει ,θα κλείσει τα σύνορα της και θα τρώει μόνο αυτο που παράγει ,με εθνικούς κινδύνους και σταδιακό ξεπούλημα στο ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο που θα φερει τα χρήματα του απο το εξωτερικο και θα αγοράζει τα πάντα, και θα το παίζει και εθνικός ευεργέτης και σωτήρας ;
Ειναι κάποια απο τις δύο επιλογές πιο καλη, απο την άλλη ;
Όχι και οι δύο είναι πολυ κακές .
Ομως πρεπει να γίνει μια επιλογη ,όποια και νάναι . Με βάση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ,τότε να εκπονηθεί μια εθνική στρατηγικη ,να ενημερωθούν όλοι με ειλικρίνεια, και να προχωρήσουμε με πόνο παρακάτω.
Αν δεν γίνει αυτο, τότε και στην μια και στην άλλη ,θα ψάχνουμε να στήσουμε κρεμάλες και στρατοδικεία για ικανοποιηθεί το θυμικό του έλληνα ,αλλα όχι και το στομάχι του, η να γίνει εμφύλιος πόλεμος ,να γίνει κοινωνική έκρηξη και να γεννηθούν καινούργιοι σωτήρες πάνω απο τα συντρίμμια και την καταστροφη .
Εχει ξαναγίνει στην χώρα πολλές φορές θα ξαναγίνει και τώρα, θάναι όμως πολύ χειρότερα ,γιατι σήμερα η απόσταση που χωρίζει απο αυτο που είχαμε και πιστεύαμε οτι μας ανήκει ,μέχρι αυτο που πραγματικά μπορούμε, είναι πια τεράστια.
Αλήθειες λοιπόν ,απόφαση του λαού ,εθνική στρατηγικη ,η όλα τα αλλα, εμφύλιος ,κοινωνική έκρηξη .
Σε όλες τις περιπτώσεις όλα αυτα ,ακόμη και τα τελευταία είναι προτιμότερα απο αυτά που βιώνουμε σήμερα ,την ακινησία ,την βουβαμάρα που εξελίσσεται σε ταξικό μίσος , την αναμονη σε ένα σταθμό για ένα τρένο που έχει σταματήσει πριν απο χρόνια να έρχεται.
Ας μην αρχίσουμε για ευθύνες και λάθη ,όποιος έκαμε το μικρότερο να ρίξει το λίθο του αναθέματος πρώτος ,άντε και να βάλουμε και άλλους στην φυλακή που σε λίγο δεν θα χωράει άλλους και θαρθουν και τα πρώτα μέτρα επιείκιας .Μετά τον πόλεμο ,μετα την συμφορά μετα τον εμφύλιο ,πόσοι ήταν στην φυλακή και βγήκαν με μέτρα επιείκιας ,χιλιάδες .Το ίδιο θα συμβεί και τώρα ,να τιμωρηθούν όλοι ,όμως αυτο δεν θα λύσει το πρόβλημα ,το μόνο που θα βελτιώσει είναι, η ευχαρίστηση του ματιού στην κλειδαρότρυπα των δελτίων των οκτώ.
Η κοινωνία πρέπει να αρχίσει να πιέζει με όλους τους τρόπους ,όχι να ξανάκερδίσουμε αυτά που χάσαμε ,αυτο δεν θα γίνει ποτέ ,αλλα προς την κατεύθυνση της σύγκρουσης ,της απόφασης για να σπάσουν αυγά .Αυτο που σήμερα πολύς κόσμος λεέι ''ότι είναι να γίνει, να γίνει''
Και να αρχίσουμε όλοι απο την αρχή ,μια νέα καθαρή αρχή ..
Να φύγουμε απο το ευρω , με σχέδιο ,ποιος είπε οτι ντε και καλά να είμαστε κάπου, που δεν δημιουργει ελπίδα ,αλλα να κάνουμε και αλλα πολλά, και επώδυνα ..
Το μοντέλο της ελληνικής κοινωνίας όπως το ξέραμε απέτυχε παταγωδώς ,δεν φταίνε το ευρώ η δραχμή ,ας αφήσουμε τις εύκολες υπεκφυγές ..
Ομως ας σταματήσουν να λένε ψέμματα, κάτι τύποι σαν τον Τσίπρα ,πολλα τέτοια τα είπανε καλλίτερα πριν απο αυτόν, πολλοι άλλοι .
Να βγει και να πει την πραγματικότητα ,να πει πόσο θα πονεσουμε ,ποιο είναι το όραμα και πόσο στοιχίζει ,να ζητήσει την ευθύνη μας,την συμμετοχή του καθενός, και να δώσει δείγματα γραφής ..
Αυτός είναι ο ηγέτης που χρειάζεται η Ελλάδα ,αν είναι ο Τσιπρας ακόμη καλλίτερα ,γιατι είναι νέος άνθρωπος ,και να διώξει όλο αυτο το συρφετο των τάσεων ,της παρακμής και του επικίνδυνου ρεβανσισμού , που τον περιβάλει ,στηριγμενοι στην άποψη , ''δώστε του την ευκαιρία ''.
Ωραία να του την δώσουμε ,όμως ας μας πει την αλήθεια,αυτή που πονάει και πόσο θα στοιχίσει στον καθένα .
Προσωπικα πιστεύω οτι, ένας τέτοιες ηγέτης θα είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και θα ήθελα ο ελληνικός λαός να του δώσει ένα ποσοστό πάνω απο πενήντα τοις εκατο ,για κάνει στην ελπίδα ζωή.
Αφήστε τα δημοκρατικά φληναφήματα , ήδη βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου ,και χρειαζόμαστε χέρι βαρύ και στιβαρό, και όχι νερουλά χεράκια και βαμμένα μαλλιά .
Σε μια άρρωστη δημοκρατία, κάποιος πρεπει να πάρει το ρίσκο ,το προσωπικο ,να στηθεί στο τοίχο ,να ρισκάρει την ζωη του ,την ελευθερία του.
Κάποιος νέος Ρηγας μας χρειάζεται .
Μήπως ξέρετε κανένα ;
ΙΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου