Σημερα ξημέρωσε ο θεός την μερα ,τρόπος του λέγειν ξημέρωσε ,ενα βαρύ πέπλο έπεφτε σκοτεινό πάνω απο την πόλη μας ,αυτη την μικρη πόλη ,παρκαρισμένη στην άκρη του χάρτη της γης .
Τα φώτα στο δρόμο,,, και τα φώτα των κήπων πεισματικά ήταν αναμμένα ,σαν θαμποί πυρσοί ,η μερα δεν έλεγε νάρθει ,η σκοτεινιά είχε πλακωσει την πόλη ,την ζωη μας την ψυχή μας και μας έκαιγε τις άκρες ,σαν το ψωμί που στην δυνατή φωτιά καηκε στην άκρη του .
Γιατι άραγε τόση σκοτεινια και τόση μαυρίλα ,γιατι η ζωη μας τρακαρε με το τοίχο και έγινε κατάμαυρη ; Ποιοι απεργάζονται την μαυρίλα της ζωής μας ,ποιοι μας έχουν στήσει καρτερι και θέλουν τις ψυχές μας ;ποιοι παραμονευουν να μας δουν να σερνομαστε ,άραγε ποιοι ;
Μήπως οι ξένοι μήπως οι αγαρηνοί ,μήπως οι τσέτες ξαναγύρισαν να τελειώσουν οτι άφησαν όρθιο στην Σμύρνη ;μήπως οι γοτθοι ,που έγιναν άλλοτε βησιγοτθοι και άλλοτε οστρογοτθοι ανάλογα με την γη που ήθελαν να λεηλατήσουν ; Μήπως οι γείτονες που ποτε δεν μας συμπάθησαν ,μήπως το αστέρι του βοριά ξεθώριασε ;τι συμβαινει τελικα ;οι βάρβαροι δεν ήρθαν στην Αλεξάνδρεια ,ούτε στην μικρη πόλη ακόμη ,άλλωστε τι ενδιαφέρουν τα λεμόνια και οι αγγινάρες που βγάζουμε κάθε δεύτερη χρονιά ..
Όμως γέμισαν οι λακκούβες ,τα λαγούμια ,κάθε μικρη και μεγάλη τρύπα με ψέμματα ..
Πολλα ψέμματα ,απο παντού ,σαν τις περσιδες ,σαν τις ακρίδες στα μποστανια ,γέμισε ο τόπος ,δεν μπορούσες να δεις την μύτη σου ,και ήταν ο λόγος που η μερα καθυστέρησε και το σκοτάδι ρίζωσε στην ψυχή μας ..
Είχε τόσα πολλα ψέμματα ,άπειρα ,μικρά και μεγάλα ,είχαν κατακλύσει την μικρη μας πόλη ,και μας είχαν κατακτήσει ,σαν στρατός κατοχής ,και ερχόταν απο παντου ,απο πάνω ,απο κάτω ,απο δίπλα ,
Μερικές φορές νόμιζες οτι βγαίναν και από μέσα σου ..
Επρεπε να μάθουμε γιατι τόσα πολλα ψέμματα ξαφνικά ,και πήγα στο μάγο Κάλφα ,που είχε προσβαση στους θεούς, να μάθουμε γιατι αυτη η πλημμυρίδα ,γιατι αυτη η συμφορά ..
Ο μάγος συνήθως έμεινε σε μια καλύβα παρακάτω ,αν και όπως ήτανε γνωστο είχε πολλές επισκέψεις απο παρα πολλούς, που ρώταγαν οτι, μπορούσες να φανταστείς ..άκου να δεις προφητεία που του είχαν ζητήσει ..ήτανε λέει μια χώρα ,πόλη ,μέρος τέλος πάντων, και οι κάτοικοι ρώταγαν ,αν θα χρεοκοπούσαν ,αν θα είχαν χρήματα να πληρώσουν τα δανεικά που κάποιοι τους είχαν δώσει με τόκο.
Ανόητες Ερωτήσεις ,ανόητων ανθρώπων ..
Τέλος πάντων πήρα τα βήματα μου και έφτασα στην καλύβα του .Καθοταν σε μια ψάθινη καρέκλα σε μια περίεργη στάση λωτού ,είχε άπλυτα μαλλιά ,και γένια που νόμιζες οτι ξαφνικά θα πεταγοντουσαν χελιδόνια ,απλυτος ,μικροκαμωμενος ,μιλούσε ψιθυριστά, σαν το ελαφρύ αεράκι που νομίζεις του άλλοτε το ακούς και άλλοτε οχι .
Δεν μου λες μάγε ,γιατι τόσα ψέμματα στη πόλη μας ; Ειναι κάποιου είδους τιμωρία ,τι λένε οι θεοί επι αυτού ; Ήταν η ερώτηση .
Ο σοφός σκέφτηκε ,με λόξοκοίταξε ,γλαύκωμα έχει σκέφτηκα , έκλεισε τα μάτια του ,με τον θείο του Θεό θα επικοινωνεί λέω εγω ,και άνοιξε το στόμα του για πει την μεγάλη σοφια.
Άκου ,μου λέει εσείς που ζείτε στο πολιτισμό ,εχετε χάσει την πίστη σας ,εχετε χάσει την ελπίδα σας ,τρέφετε τον εγωισμό σας με βουλιμια ,ζείτε μια πλαστική ζωη ,και θέλετε να επιβεβαιώνετε
αυτο που πραγματικα εισθε ..ντενεκέδες ξεγάνωτοι ..ψέμματα λέτε τις περισσότερες φορές οχι γιατι το εχετε ανάγκη ,αλλα δεν ξέρετε παρα μόνο αυτο ,την αλήθεια την πουλήσατε μαζι με την ψυχή σας καιρο τώρα .Και μου είπε το γνωμικό με τα δυο άγρια θηρία που εχουμε μέσα μας ..
Τελικα το θηρίο με τα ψέμματα ταιζατε τόσα χρόνια ,και τώρα σας έπιασε ο πόνος γιατι τόσα ψέμματα ,γιατι τόση δυστυχία και πόνος ..
Υπαρχει σωτηρία Μaster ρώτησα μισοκακόμοιρα ;αν και ήξερα την απάντηση.Αυτη την φορα ούτε γύρισε να με κοιτάξει ,με κλειστά τα μάτια του ,μου σφύριξε σαν το φίδι που του πάτησες την ουρά ..οχι βλακα ,δεν υπαρχει σωτηρία ,είσαι τόσο ανόητος τελικά ;
Έφυγα ταπεινωμένος και με την ουρα στα σκελια ,σαν το σκύλο που τον κλωτσησες ,και μέσα μου η ψυχή μου ήταν κομμάτια .Με πηρε το παράπονο ,τα δάκρυα μου έτρεχαν σαν την βρύση που χάλασε ,
Το πρόσωπο μου είχε παγώσει ,έβλεπα θολά ,είχε ενα μισοφεγγο ,όλα ήταν σαν να αιωρούνταν γύρω μου ..
Κάθησα σε μια γωνιά και αναρωτήθηκα ,γιατι ολοι οι άνθρωποι έγιναν μια μηχανή παραγωγής απο ψεύτικα μαραφέτια ,ψεύτικες ελπίδες ,ψεύτικα μάτια ,ψεύτικα ρούχα ,ψεύτικες γνώσεις ,ψεύτικα πλούτη ,ψεύτικα όνειρα ,χάθηκαν όλα σε μια μηχανή απο ψέματα ,σε μια χοάνη που μας άλεσε την ζωη και μας έβγαλε ενα πολτό ,μια λάσπη ,απο ψέμματα .
Άλλωστε, μέχρι σημερα το ψέμμα δεν είχε κόστος ,δεν είχε πόνο ,ήταν τρόπος ζωής ,και δυστυχώς σημερα όσο πιο κοντα σου ειναι οι άνθρωποι ,τόσο πιο εύκολα και πιο πολλα ψέμματα σου λενε.
Πονάει ,αλλα τι να κάνεις ,είσαι μέσα στα σκατά που μπορει να μην ειναι δικα σου ,όμως δεν έχει καμμιά σημασία πια ,έχεις χάσει την αίσθηση ,έχεις χάσει την γλύκα να λες κάτι όμορφο ,να ειναι αληθινό και να νοιωθεις θεός μέσα σου ..
Χαμένη ζωη ,μέσα σε ωκεανούς απο ψέμματα ,μέσα σε ωκεανούς απο δήθεν ,απο χαλασμένα δόντια ,απο υποσχέσεις και μεγάλα λόγια ,όπου εξυπνάδα ήταν να λες το πιο όμορφο μεγαλο ψέμμα.
Γιατι όλα αυτα θα αναρωτηθεί κάποιος ,και στο κάτω-κάτω εσενα τι σε κόφτει ,για το σκοτάδι ,για το σύννεφο ,τώρα σε έπιασε ο πόνος ,σιγά μη σου φύγει ο πόντος ..
Ετσι ειναι, δεν με κόφτει ,όμως με πονάει ,πολυ ,όσο και να φαίνεται υποκριτικό ,άλλωστε δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σου ....
Νυχτωσε ,καλη νύχτα
Χίλια χρόνια θα κρατήσει το σκοτάδι ,χίλια χρόνια χωρίς φως .
Κάθε στιγμη και λεπτό που θα λες μια αλήθεια ,χρόνος θα αφαιρείται απο τα χίλια χρόνια
Και μπορει τελικα να μην ειναι χίλια ,ναναι ας πούμε πεντακόσια.....
Όνειρα γλυκά με μπόλικα ζάχαρη και άφθονο σελοφαν
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Τα φώτα στο δρόμο,,, και τα φώτα των κήπων πεισματικά ήταν αναμμένα ,σαν θαμποί πυρσοί ,η μερα δεν έλεγε νάρθει ,η σκοτεινιά είχε πλακωσει την πόλη ,την ζωη μας την ψυχή μας και μας έκαιγε τις άκρες ,σαν το ψωμί που στην δυνατή φωτιά καηκε στην άκρη του .
Γιατι άραγε τόση σκοτεινια και τόση μαυρίλα ,γιατι η ζωη μας τρακαρε με το τοίχο και έγινε κατάμαυρη ; Ποιοι απεργάζονται την μαυρίλα της ζωής μας ,ποιοι μας έχουν στήσει καρτερι και θέλουν τις ψυχές μας ;ποιοι παραμονευουν να μας δουν να σερνομαστε ,άραγε ποιοι ;
Μήπως οι ξένοι μήπως οι αγαρηνοί ,μήπως οι τσέτες ξαναγύρισαν να τελειώσουν οτι άφησαν όρθιο στην Σμύρνη ;μήπως οι γοτθοι ,που έγιναν άλλοτε βησιγοτθοι και άλλοτε οστρογοτθοι ανάλογα με την γη που ήθελαν να λεηλατήσουν ; Μήπως οι γείτονες που ποτε δεν μας συμπάθησαν ,μήπως το αστέρι του βοριά ξεθώριασε ;τι συμβαινει τελικα ;οι βάρβαροι δεν ήρθαν στην Αλεξάνδρεια ,ούτε στην μικρη πόλη ακόμη ,άλλωστε τι ενδιαφέρουν τα λεμόνια και οι αγγινάρες που βγάζουμε κάθε δεύτερη χρονιά ..
Όμως γέμισαν οι λακκούβες ,τα λαγούμια ,κάθε μικρη και μεγάλη τρύπα με ψέμματα ..
Πολλα ψέμματα ,απο παντού ,σαν τις περσιδες ,σαν τις ακρίδες στα μποστανια ,γέμισε ο τόπος ,δεν μπορούσες να δεις την μύτη σου ,και ήταν ο λόγος που η μερα καθυστέρησε και το σκοτάδι ρίζωσε στην ψυχή μας ..
Είχε τόσα πολλα ψέμματα ,άπειρα ,μικρά και μεγάλα ,είχαν κατακλύσει την μικρη μας πόλη ,και μας είχαν κατακτήσει ,σαν στρατός κατοχής ,και ερχόταν απο παντου ,απο πάνω ,απο κάτω ,απο δίπλα ,
Μερικές φορές νόμιζες οτι βγαίναν και από μέσα σου ..
Επρεπε να μάθουμε γιατι τόσα πολλα ψέμματα ξαφνικά ,και πήγα στο μάγο Κάλφα ,που είχε προσβαση στους θεούς, να μάθουμε γιατι αυτη η πλημμυρίδα ,γιατι αυτη η συμφορά ..
Ο μάγος συνήθως έμεινε σε μια καλύβα παρακάτω ,αν και όπως ήτανε γνωστο είχε πολλές επισκέψεις απο παρα πολλούς, που ρώταγαν οτι, μπορούσες να φανταστείς ..άκου να δεις προφητεία που του είχαν ζητήσει ..ήτανε λέει μια χώρα ,πόλη ,μέρος τέλος πάντων, και οι κάτοικοι ρώταγαν ,αν θα χρεοκοπούσαν ,αν θα είχαν χρήματα να πληρώσουν τα δανεικά που κάποιοι τους είχαν δώσει με τόκο.
Ανόητες Ερωτήσεις ,ανόητων ανθρώπων ..
Τέλος πάντων πήρα τα βήματα μου και έφτασα στην καλύβα του .Καθοταν σε μια ψάθινη καρέκλα σε μια περίεργη στάση λωτού ,είχε άπλυτα μαλλιά ,και γένια που νόμιζες οτι ξαφνικά θα πεταγοντουσαν χελιδόνια ,απλυτος ,μικροκαμωμενος ,μιλούσε ψιθυριστά, σαν το ελαφρύ αεράκι που νομίζεις του άλλοτε το ακούς και άλλοτε οχι .
Δεν μου λες μάγε ,γιατι τόσα ψέμματα στη πόλη μας ; Ειναι κάποιου είδους τιμωρία ,τι λένε οι θεοί επι αυτού ; Ήταν η ερώτηση .
Ο σοφός σκέφτηκε ,με λόξοκοίταξε ,γλαύκωμα έχει σκέφτηκα , έκλεισε τα μάτια του ,με τον θείο του Θεό θα επικοινωνεί λέω εγω ,και άνοιξε το στόμα του για πει την μεγάλη σοφια.
Άκου ,μου λέει εσείς που ζείτε στο πολιτισμό ,εχετε χάσει την πίστη σας ,εχετε χάσει την ελπίδα σας ,τρέφετε τον εγωισμό σας με βουλιμια ,ζείτε μια πλαστική ζωη ,και θέλετε να επιβεβαιώνετε
αυτο που πραγματικα εισθε ..ντενεκέδες ξεγάνωτοι ..ψέμματα λέτε τις περισσότερες φορές οχι γιατι το εχετε ανάγκη ,αλλα δεν ξέρετε παρα μόνο αυτο ,την αλήθεια την πουλήσατε μαζι με την ψυχή σας καιρο τώρα .Και μου είπε το γνωμικό με τα δυο άγρια θηρία που εχουμε μέσα μας ..
Τελικα το θηρίο με τα ψέμματα ταιζατε τόσα χρόνια ,και τώρα σας έπιασε ο πόνος γιατι τόσα ψέμματα ,γιατι τόση δυστυχία και πόνος ..
Υπαρχει σωτηρία Μaster ρώτησα μισοκακόμοιρα ;αν και ήξερα την απάντηση.Αυτη την φορα ούτε γύρισε να με κοιτάξει ,με κλειστά τα μάτια του ,μου σφύριξε σαν το φίδι που του πάτησες την ουρά ..οχι βλακα ,δεν υπαρχει σωτηρία ,είσαι τόσο ανόητος τελικά ;
Έφυγα ταπεινωμένος και με την ουρα στα σκελια ,σαν το σκύλο που τον κλωτσησες ,και μέσα μου η ψυχή μου ήταν κομμάτια .Με πηρε το παράπονο ,τα δάκρυα μου έτρεχαν σαν την βρύση που χάλασε ,
Το πρόσωπο μου είχε παγώσει ,έβλεπα θολά ,είχε ενα μισοφεγγο ,όλα ήταν σαν να αιωρούνταν γύρω μου ..
Κάθησα σε μια γωνιά και αναρωτήθηκα ,γιατι ολοι οι άνθρωποι έγιναν μια μηχανή παραγωγής απο ψεύτικα μαραφέτια ,ψεύτικες ελπίδες ,ψεύτικα μάτια ,ψεύτικα ρούχα ,ψεύτικες γνώσεις ,ψεύτικα πλούτη ,ψεύτικα όνειρα ,χάθηκαν όλα σε μια μηχανή απο ψέματα ,σε μια χοάνη που μας άλεσε την ζωη και μας έβγαλε ενα πολτό ,μια λάσπη ,απο ψέμματα .
Άλλωστε, μέχρι σημερα το ψέμμα δεν είχε κόστος ,δεν είχε πόνο ,ήταν τρόπος ζωής ,και δυστυχώς σημερα όσο πιο κοντα σου ειναι οι άνθρωποι ,τόσο πιο εύκολα και πιο πολλα ψέμματα σου λενε.
Πονάει ,αλλα τι να κάνεις ,είσαι μέσα στα σκατά που μπορει να μην ειναι δικα σου ,όμως δεν έχει καμμιά σημασία πια ,έχεις χάσει την αίσθηση ,έχεις χάσει την γλύκα να λες κάτι όμορφο ,να ειναι αληθινό και να νοιωθεις θεός μέσα σου ..
Χαμένη ζωη ,μέσα σε ωκεανούς απο ψέμματα ,μέσα σε ωκεανούς απο δήθεν ,απο χαλασμένα δόντια ,απο υποσχέσεις και μεγάλα λόγια ,όπου εξυπνάδα ήταν να λες το πιο όμορφο μεγαλο ψέμμα.
Γιατι όλα αυτα θα αναρωτηθεί κάποιος ,και στο κάτω-κάτω εσενα τι σε κόφτει ,για το σκοτάδι ,για το σύννεφο ,τώρα σε έπιασε ο πόνος ,σιγά μη σου φύγει ο πόντος ..
Ετσι ειναι, δεν με κόφτει ,όμως με πονάει ,πολυ ,όσο και να φαίνεται υποκριτικό ,άλλωστε δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σου ....
Νυχτωσε ,καλη νύχτα
Χίλια χρόνια θα κρατήσει το σκοτάδι ,χίλια χρόνια χωρίς φως .
Κάθε στιγμη και λεπτό που θα λες μια αλήθεια ,χρόνος θα αφαιρείται απο τα χίλια χρόνια
Και μπορει τελικα να μην ειναι χίλια ,ναναι ας πούμε πεντακόσια.....
Όνειρα γλυκά με μπόλικα ζάχαρη και άφθονο σελοφαν
ΔΕΛΦΙΝΟΣΗΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου